wysłowiona

Ja się kiedyś uczyłam i pamiętam, jakie zrobiłam niesamowite postępy, jak mi wytłumaczono, jak łatwo według proporcji rysuje się twarze. Naprawdę duże postępy można zrobić z książką w ręku

ajana, w pewnym momencie w toku takich diagnoz i ciągle powracających dobrych wyników, warto sobie uświadomić, że ma się problem z lękiem i hipochondrię i z tym zacząć walczyć

kasiątko rysujesz tak po prostu dla siebie, czy zamierzasz pracować nad umiejętnościami?:)

Hej, napisałam ten wpis właśnie z myślą o takich osobach, jak Ty, więc wklejam link: http://cloudymind.pl/wordpress/akceptacja/ Słuchaj, cała sztuczka polega na tym, żeby zrozumieć, że Ty nie masz złych intencji, nie robisz niczego złego, Ty tylko nie panujesz nad swoimi myślami. Mógłbyś myśleć o najgorszych rzeczach, ale jeśli to zostaje w sferze rozmyślań/fantazji, to nie ma większego znaczenia. Jesteś człowiekiem, jak każdy. Druga sprawa- kontrola przychodzi z akceptacją. Przestań w natrętny sposób myśleć o szatanie i nie staraj się wszystkiego kontrolować, wtedy zaczniesz być spokojniejszy. Poważnie, polecam ten artykuł, bo bardzo się starałam, żeby wyjaśnić, jak wygląda akceptacja natrętnych myśli.

Pewnie że kłamstwo mi wyszło że jestem ultra mega męski a ze mnie przecież ciota i dupa wołowa. Ten test sprawdza deklaratywną racjonalność, emocjonalność a nie żadną płeć mózgu. Ja mam niedobór testosteronu to jak mogę by najbardziej męską osobą na forum a 40 pkt jeszcze tu nikt nie miał. Oczywiście, że test jest mało rzetelny. Powinno się go traktować raczej jak psychotesty w gazetach- taka rozrywka Pytania są oparte o stereotypowe podejście do płci, nie o wyniki badań i rzeczywiste różnice

A co lekarze na Twój wynik EEG?

To zależy dla kogo. Jeśli rzeczywiście chcesz najprostszą pracę, to może Ci przeszkodzić. Ale nie zakładaj, że do końca życia będziesz się utrzymywał tylko ze stawek minimalnych. Znowu, kiedy chcesz dostać lepszą pracę jest odwrotnie- często nie liczy się jakie masz wykształcenie, ale liczy się, że masz wykształcenie wyższe. Nie zamykaj sobie tej furtki i nie przekreślaj kilku lat pracy. Straszne głupoty piszesz

pd- panic disorder http://www.dana.org/news/brainhealth/detail.aspx?id=9770 http://www.modernmedicine.com/modern-medicine/news/clinical/clinical-pharmacology/longer-anxiety-therapy-reduces-relapse-rate#sthash.ccjOnW50.dpuf

inkubator hej. Każdy może założyć swój własny temat powitalny:) Szatejel cześć! Napiszesz coś więcej o tym, co chcesz osiągnąć/poukładać? Interesuje mnie stan, który chcesz uzyskać :)

Spoko^^ U mnie nagle kilogram w górę, ale zamierzam obwiniać zły dzień;p Święta będą wyzwaniem.

Witam w klubie- płakałam nocami nad losami ludzi z różnych miejsc na świecie, denerwowałam się na każdy żart dotyczący biedy albo imigrantów i mam dosyć. Czasami bardziej przeżywam tragedie ludzi od nich samych- ja się smucę kryzysem wieku średniego mojego taty, chociaż mam wrażenie, że on tego specjalnie nie odczuwa. I nie wiem, chyba jedynym rozwiązaniem jest po prostu postanowić, że paru osobom jeszcze na tym świecie poprawisz nastrój, w kilku się zakochasz i kilka osób Cię zrozumie. I tyle, chyba więcej się nie da zrobić, bo jakkolwiek nie naprawić świata, zawsze ktoś będzie cierpiał. NIC nie możesz z tym zrobić- to miażdżące uczucie, wiem. Ale Ty jak najbardziej możesz odwrócić swoją perspektywę i zacząć dostrzegać na świecie dobre rzeczy.

Ok, więc wiesz co naprawić i co obserwować. Redukujesz do minimum stres i sprawdzasz, czy ciało to odczuło. Pytanie jak. Postaraj się unikać sytuacji stresowych, może agresywnego sportu także. Za każdym razem, gdy czujesz się podirytowany, nie staraj się "rozładować emocji", a je wyciszyć. Zamiast krzyczeć na ludzi, rozmawiaj z nimi. Zamiast walić ręką w poduszkę, idź na spacer itp. Przepraszam, że wysyłam Cię do zewnętrznego źródła, ale opisywałam taktyki radzenia sobie z gniewem tutaj: http://cloudymind.pl/wordpress/dwie-szkodliwe-taktyki-radzenia-sobie-z-gniewem-ktorych-ciagle-uzywamy/ I nie martw się tym, że stan nie minie, bo wpadniesz w błędne koło. Potraktuj to jako przejściowy okres związany z taką a nie inną sytuacją i staraj się rozluźniać i cieszyć chwilą, gdy tylko sobie o tym przypomnisz Ah, co do snu- zapisywanie wszystkich zmartwień na kartce, zostawianie ich obok łóżka i odkładanie ich na następny dzień w badaniach okazało się świetną metodą na problemy z zaśnięciem, bo ich przyczyną zazwyczaj jest ruminacja. Jeśli nie będzie przechodzić, wybierz się do lekarza. Ale nie przejmuj się tym na razie na zapas. edit: to mogą być jeszcze jakieś początki dystymii http://pl.wikipedia.org/wiki/Dystymia ale co to by nie było, można się tego pozbyć przed końcem zimy:D

Hej:) Ale to wszystko zaczęło się w ostatnią sobotę? Nerwy i smutek też? Bo jeśli tak, to może masz kilka złych dni, ale silne objawy somatyczne w nerwicy raczej są efektem ciągłego, długotrwałego stresu.

To nie jest tak, że sytuacja jest jednostronna. Helvetti ok, po prostu tak to ujęłaś wcześniej, jakby chodziło o wyrzucenie kogoś z mieszkania. Ale jeśli nic jej nie będzie, to rób jak uważasz. Tylko szybko, bo ona będąc w takiej samej sytuacji jeszcze wyrzuci Ciebie

No dobrze, ale nie odpowiedziałaś na pytanie. Jak przebiega rozróżnienie?

Ale na co konkretnie ta koleżanka, która ma problem naraża autorkę? Bo tego nie jestem pewna.

Candy ok, mówię, że zajęcie się sobą przede wszystkim. Ale to, że ktoś jest chory nie jest całkowitym usprawiedliwieniem na wszystko. Jeśli dziewczyna pisze, że chce się koleżanki pozbyć z pokoju, to brzmi to trochę jak czysty egoizm. Oczywiście nie wiem, jaka jest sytuacja i tego próbuje się dowiedzieć, ale należy brać odpowiedzialność za swoje czyny nawet jak jest ciężko psychicznie. Knucie i wyrzucanie kogoś z mieszkania nie jest moim zdaniem usprawiedliwione praktycznie nigdy.

A rozmowa nie wchodzi w grę?

Aha. A spróbuj choć przez chwilę wzbudzić w sobie zrozumienie dla tej osoby. Postawić się w jej pozycji i pomyśleć o tym, ile w Tobie gniewu, strachu i irytacji. Potrafiłabyś?

Hej Variable:) Jakoś pusto dzisiaj

Zaplanowałam sobie:( Mam nadzieję, że mi kamień na głowę nie spadnie. Na razie idzie nieźle^^

Już dawno wykazano, że dzieci, którym się na siłę wpycha jedzenie mają później problemy z poprawnym odżywianiem. Bo nie ma czegoś takiego jak "niejadek"- zwykle dzieci jedzą dokładnie tyle, ile potrzebują. Moi rodzice za każdym razem jak się odchudzam pytają, czy nie mam anoreksji. Po co zwrócić uwagę na to, że naprawdę mi się przyda Eh, zero wsparcia. Jak będę miała kiedyś dziecko, to w razie potrzeby, będę mu serwować marchewki i wspierać zdrowy styl odżywiania, a nie krytykować :)

To nie zależy od rodzaju stresu, tylko od tego, w jaki sposób konkretna osoba sobie ze stresem radzi. To tzw styl radzenia sobie z nerwami;p Niektórzy się tną, niektórzy trzymają troski w sobie (co jest całkiem dobrą strategią), niektórzy jedzą. A inni przestają jeść:) A o jaki podział Ci chodziło? Ze względu na źródło czy bardziej w stronę innych neuroprzekaźników?

Hej, dawno mnie tu nie było:< Ja tam wiem, co mój dzień przyniesie, przynajmniej w przybliżeniu ^.^

Nie ma co się głodzić- zbilansowana dieta i regularny wysiłek dają najlepsze efekty. I nie wyniszczają organizmu A stres na każdego działa inaczej- ja np. potrafiłam mieć binge eating w stresowych sytuacjach.