ekspert_abcZdrowie

dzisiejsza ponura pogoda i to, że szybko robi się ciemno... Odczuwam to coraz bardziej, kończąc pracę o 16.00

Witam serdecznie! W opisanej przez Ciebie sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie psychoterapia, do której zachęcam.

Indywidualne nauczanie dotyczy tych, którzy rzeczywiście nie mogą realizować nauki w szkole, w klasie, w grupie uczniowskiej, np. cierpiących na fobie szkolne lub znaczne ograniczenia funkcjonalności umysłowej lub fizycznej, wymagających ograniczenia tygodniowej liczby godzin nauki oraz indywidualizacji nauczania o skali niemożliwej do realizacji w grupie klasowej. Orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania są wydawane przez pedagogiczne zespoły orzekające, działające w poradniach psychologiczno-pedagogicznych.

Witaj! Owszem, Twoje objawy mogą świadczyć o rozwijającej się nerwicy, ale przez Internet nie można postawić diagnozy. Jeśli nie radzisz sobie ze swoimi emocjami, zastanów się nad skorzystaniem chociażby z pomocy psychologa albo pedagoga szkolnego. Wsparcia możesz też szukać pod darmowym numerem telefonu 116 111. Porozmawiaj też z rodzicami i rozważcie skorzystanie z pomocy psychoterapeuty. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Planuję swoją przyszłość, bo lubię mieć kontrolę nad tym, co dzieje się w moim życiu. Z drugiej jednak strony irytuje mnie, kiedy moich planów nie udaje się zrealizować i wówczas czasem sobie myślę, że lepiej nie planować. Bo jak to mówią - "Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach"

ciepły prysznic... oczyszczenie nie tylko ciała, ale też umysłu z niepotrzebnych myśli i stresów...

Wiara czyni cuda... Coś w tym jest. Może sama wiara w wyzdrowienie nie sprawi, że nagle będziemy zdrowi, ale na pewno pomaga w procesie zdrowienia. Nastawienie ma ogromne znaczenie. To trochę działa na zasadzie samospełniającego się proroctwa.

klex, chodziło mi o to, że obraz osoby korzystającej z pomocy psychologicznej/psychiatrycznej jest różny w zależności od tego, kto na taką osobę patrzy, kto ocenia. Postrzeganie "pacjentów psychiatrycznych" przez społeczeństwo jest różne. Inni na słowo "pacjent psychiatryczny" od razu mają skojarzenia pejoratywne, inni natomiast mogą ocenić sytuację w taki sposób: "Pewnie w życiu tej osoby dzieją się trudne sprawy, dlatego potrzebuje wsparcia z zewnątrz". Nie ma tych negatywnych określeń typu: wariat, idiota, psychol etc.

nawet bez przeczytania opisów każdej z postaw określiłam siebie jako gorliwiec taki falstart, ale się zgadza

Na pewno percepcja osoby korzystającej z usług psychiatry, psychoterapeuty, psychologa jest różna w zależności od ludzi. Mam znajomą, która korzystała z pomocy psychiatrów, była hospitalizowana ze względu na silne przeżycia i choć zdaje sobie sprawę, że bez tej pomocy dzisiaj nie byłaby w tym miejscu, w którym jest, wstydzi się mówić, że była w szpitalu psychiatrycznym. Boi się właśnie tego społecznego napiętnowania. Z racji tego, że jestem psychologiem, myślę, że w moim gronie znajomych, ludzi, z którymi mam kontakt, percepcja mojego zawodu i ludzi korzystających z usług psychologicznych jednak idzie ku lepszemu. To znaczy rodzice w szkole nie reagują na prośbę, by skorzystać z pomocy PPP krzykiem i pretensjami. Niegdyś nie można było nawet poprosić rodzica, by pojechał z dzieckiem zrobić diagnozę do poradni, bo od razu rodzic mroził wzrokiem, że psycholog coś insynuuje i próbuje z dziecka zrobić wariata. Teraz tego typu reakcje są już rzadsze. Rodzice są bardziej świadomi i chętniej korzystają z pomocy PPP. Owszem, daleko nam do Zachodu, gdzie ludzie mają swojego fryzjera, prawnika, lekarza i psychologa/terapeutę. My jeszcze długo będziemy do tego "dorastać". Niemniej jednak nie uważam, by było aż tak źle, że społeczeństwo tak bardzo stygmatyzuje - "Korzystałeś/-aś z pomocy psychiatry, psychologa, to jesteś jakiś taki, śmaki czy owaki". A Ci, którzy w ten sposób reagują, uważam, że są niedojrzali i to oni powinni bardziej zastanowić się nad swoim postępowaniem. Pozdrawiam!

Witam serdecznie! Wspomniałaś o wielu problemach. Twoje podejrzewania nerwicy też są prawdopodobne, ponieważ skarżysz się na dolegliwości somatyczne, które nie znajdują odzwierciedlenia w wynikach badań. Fizycznie jesteś zdrowa. Nie radzisz sobie jednak ze stresem i innymi negatywnymi emocjami. Czy konsultowałaś się z psychologiem, np. szkolnym? Jeśli nie, radziłabym porozmawiać ze specjalistą. Przez Internet nie da się postawić diagnozy. Pozdrawiam i powodzenia!

hazeleyes, witaj! Zmęczenie i senność to zbyt mało informacji, by móc powiedzieć coś o diagnozie. To nie musi być od razu problem natury psychicznej. Badałaś się? Sprawdzałaś hormony? A może niedobór żelaza? Byłaś w ogóle z tym u lekarza?

detektywmonk, z tego, co się orientuję, to Magda już od dawna dość dobitnie mówi Ci, że nie jest zainteresowana "związkiem" z Tobą. Może już czas przestać żyć iluzjami?

wolne w pracy omnomnom chwilka wytchnienia od nie wiem jak dawna...

ego, rozumiem... Lęk przed stygmatyzacją. Niestety, u nas ciągle pokutuje pogląd, że osoba korzystająca z pomocy psychologa/psychiatry/psychoterapeuty = wariat, psychol, niespełna rozumu. Już to się zmienia, ale ciągle bardzo, bardzo powoli. A niestety takie "etykiety" są bardzo krzywdzące dla pacjentów. :/

wiadomość, że 2 XI mam wolne w pracy

Witaj! Twój stan psychiczny jest w pewnym stopniu pokłosiem toksycznych relacji z matką. Matka pragnęła Cię mieć na wyłączność i chce mieć kontrolę nad Twoim życiem. Gdy zaczęłaś się jej wymykać spod tej kontroli, bo znalazłaś sobie dziewczynę i zaczęłaś powoli organizować swoje dorosłe życie, matka poczuła się zagrożona i zaczęła urządzać Ci piekło na ziemi. Czy jesteś ubezpieczona zdrowotnie? Jeśli tak, to pomyśl o skorzystaniu z pomocy psychologa/terapeuty na NFZ. Pozdrawiam!

Nie pochwalam agresji w pracy, w ogóle agresji, ale na pewno warto dbać o własne interesy, nie pozwalać się wykorzystywać i być asertywnym. Mam nadzieję, że z czasem staniesz się bardziej pewny siebie i przestaniesz brać na siebie obowiązki innych osób z pracy. Szanuj swój czas i zdrowie. Masz do tego prawo! Pamiętaj o tym. Pozdrawiam i powodzenia!

Witaj Marcin! Nikt nie może napisać, co by zrobił na Twoim miejscu, bo nie jest na Twoim miejscu. Sam musisz podjąć decyzję, co najwidoczniej odwlekasz w czasie, bo myślisz, że sprawa się sama rozwiąże. Nie rozwiąże się. Nie unikniesz odpowiedzialności od swoich życiowych wyborów. Nie wiem, czy lepiej wyjechać do Francji i tam spróbować swoich sił, pracując fizycznie, czy jednak zostać w kraju i podjąć pracę w wyuczonym zawodzie. Myślę, że rezygnujesz w przedbiegach, bo się boisz. Dlaczego zrezygnowałeś z tak intratnej oferty pracy i do tego w Twoim wyuczonym zawodzie? Wiele osób w Polsce może tylko pomarzyć o tym, by pracować w branży, którą studiowali. Ty masz taką możliwość. Wykorzystaj ją. Na początku każdej pracy jest ciężko, bo wszystkiego człowiek się uczy. Z czasem jednak jest łatwiej. Daj sobie szansę i nie podcinaj sobie sam skrzydeł, nie rezygnuj z danej Ci szansy. Wykorzystaj ją. Masz prawo robić błędy na początku, bo się uczysz i zbierasz doświadczenie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Amy94!

Witam serdecznie! <*)))><, chyba niepotrzebnie dopatrujesz się "drugiego dna" w poleceniach psychologa/terapeuty. Skoro psycholog poprosiła Cię o to, byś zajął/zajęła jej miejsce, to po prostu usiądź na jej miejscu. Jeśli sama nie siądzie na krześle przeznaczonym dla pacjenta i będzie nad Tobą stała, zapytaj grzecznie: "Czy Pani nie usiądzie?". Zobaczysz, co Ci odpowie. Bądź spontaniczny(-a). Pozdrawiam!

Witam serdecznie! Co prawda, nie do końca rozumiem Twoje "wywody", ale widać, że potrzebujesz z kimś porozmawiać, wyżalić się. Podejrzewam, że cierpisz na depresję, ale to tylko moje domysły. Nie sprecyzowałaś swoich problemów. Z czym sobie nie radzisz, co dzieje się w Twoim życiu? Jesteś samotną matką, czy możesz liczyć na wsparcie partnera/męża? Dlaczego do tej pory zwlekasz z wizytą u psychologa/psychiatry, skoro masz świadomość swoich problemów emocjonalnych? Pozdrawiam!

dokumenty, które dotarły na czas i dzięki którym mogę sfinalizować niektóre sprawy

Placówki PZP nie wymieniają się danymi dotyczącymi pacjentów (np. wynikami badań, wiadomościami z wywiadów itp.) bez wiedzy pacjentów. Nie sądzę, by w karcie lekarz pisał adnotację "Pacjent jest zdrowy" czy "Pacjent wyzdrowiał". Są odnotowywane objawy, dane z wywiadu, zapisane leki, dawki, częstotliwość ich brania, zlecone dodatkowe badania, daty poszczególnych wizyt. Owszem, lekarz może napisać, że z każdą wizytą widać poprawę, jakie objawy już zostały wyeliminowane, co się zaleca itd. Ale nie sądzę, że zostanie napisane, że pacjent jest już zdrowy i nie odłoży się karty na kupkę "do zapomnienia" czy "anulować". Co to znaczy "zjechane do końca życia papiery"? Teraz termin "żółtych papierów" już nie jest aktualny. Owszem, jeśli pójdziemy do lekarza psychiatry, ślad o tym gdzieś zostanie (np. w owym "systemie" w danej placówce), ale nie demonizujmy i nie przesadzajmy, żeby to był powód, dla którego zrezygnujemy z leczenia.

Witam serdecznie! Drogą wirtualną nie można postawić diagnozy, ale Twoje objawy i reakcje, jakie zrelacjonowałaś, nie świadczą o schizofrenii. Bliżej Ci już właśnie do depresji, którą wcześniej leczyłaś, albo do zaburzeń nerwicowych (co uzasadniałoby Twoje myśli, które noszą znamiona obsesji, myśli natrętnych). Sugerowałabym konsultację u psychologa/psychiatry. Pozdrawiam!