ekspert_abcZdrowie

Oj, jakieś spięcia w wątku. Spokojnie. Byłabym ostrożna z tym stawianiem diagnoz. Przez Internet co najwyżej można wysnuć jakieś hipotezy i to niezbyt daleko idące Nie szafowałabym od razu, że autor wątku ma jakąś chorobę psychiczną czy jego objawy świadczą o rozwijającej się psychozie. Oczywiście musi to sprawdzić, idąc do lekarza psychiatry. Na podstawie pierwszego wpisu zrozumiałam, że jestem-bogiem nie tyle ma wrażenie, że JEST OBSERWOWANY przez kogoś, co raczej BOI SIĘ, ŻE MOŻE BYĆ OBSERWOWANY PRZEZ KOGOŚ, dlatego zaczyna zachowywać się sztucznie, nienaturalnie, zaczyna się spinać. Doświadcza po prostu wydumanych, irracjonalnych lęków, nie potrafi się wyluzować, jest wiecznie spięty. Na pierwszy plan wysuwają się stany lękowe, a to sugeruje raczej zaburzenia z grupy nerwic (zaburzenia lękowe), a nie psychozę. Owszem, wiele w jego objawach irracjonalności (bo lęki same w sobie są irracjonalne), do tego dochodzą niedorzeczne myśli, ale szczerze powiedziawszy nie dostrzegam w tym znamion zaburzeń myślenia czy psychozy. Mogę oczywiście się mylić, bo jak wspomniałam na początku - po rzetelną diagnozę należałoby się udać do lekarza psychiatry, do czego zachęcam autora wątku. Pozdrawiam!

Witaj JM28! Cieszę się, że masz w sobie dużo sił i motywacji, by zmierzyć się ze swoimi problemami. Trzymam za Ciebie kciuki! Oczywiście forum nie rozwiąże Twoich trudności, ale może być nieocenionym wsparciem. Nie napiszemy "złotej recepty", jak wygrać z nerwicą, czy jak opanować swoje lęki, ale na pewno znajdziesz tutaj wiele wskazówek... Myślę, że nie ma racji. Bo, ileż można uciekać? Tak naprawdę nerwica to nieuzasadniony lęk - lęk przed porażką, przed tym, że się nie uda, że ktoś mnie zostawi, odejdzie, więc po co ryzykować? Może lepiej zrezygnować na wstępie? Myśląc w ten sposób, musiałabyś rezygnować po kolei z wszystkiego. Bo lęk podpowiada, żeby się wycofać, odpuścić. Ja proponuję jednak, byś zmierzyła się ze swoimi lękami i mimo że czasem jest ciężko, boisz się, choć niejednokrotnie nawet może nie wiesz, czego tak naprawdę się boisz, to jeśli zależy Ci na tym związku, nie rezygnuj. Ten związek paradoksalnie może mieć na Ciebie terapeutyczny wpływ i dodać Ci sił do walki z Twoimi lękami. Pomyśl o tym. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Paula! Czy była to jednorazowa konsultacja psychologiczna, czy korzystasz z systematycznej psychoterapii?

Witaj Bilbo666! Nie każda kłótnia jest zła. Niekiedy kłótnia jest wręcz wskazana, bo pozwala oczyścić atmosferę i dookreślić problemy, których często nie nazywa się wprost. Unikanie konfrontacji wynika często z wypierania problemu ("Po co będę drążył temat? Po co prowokować konflikt? Tylko sobie zaszkodzę. Lepiej zostawić to, jak jest"). W ten sposób zamiatamy problemy pod dywan, a potem to wszystko się nawarstwia, nawarstwia aż w końcu wybucha. Dlatego najlepiej problemowe sytuacje "przegadywać na bieżąco", zanim wszystko się spiętrzy. O tym, jak się spierać w sposób konstruktywny przeczytasz tutaj: https://portal.abczdrowie.pl/jak-sie-klocic. Pozdrawiam i powodzenia!

Witaj! Nie wiem, dlaczego podejrzewasz u siebie schizofrenię, bo objawy, jakie zrelacjonowałeś, na schizofrenię tak definitywnie nie wskazują. Czy rozpoznanie schizofrenii zasugerował któryś z lekarzy psychiatrów, u których byłeś wcześniej? Twoje objawy (obojętność, problemy ze snem, lęk, ból psychiczny, smutek, brak poczucia sensu, brak celów w życiu, bierność, brak motywacji do jakiegokolwiek działania, przygnębienie, unikanie towarzystwa...) bardziej przypominają depresję, ale oczywiście przez Internet diagnozy nie da się postawić. Niewykluczone bowiem, że to objawy negatywne podejrzewanej u Ciebie schizofrenii. Zamykając się w czterech ścianach pokoju, nie rozwiążesz swoich problemów. Nie lekceważ swojego pogarszającego się stanu. Idź do lekarza, który postawi diagnozę i zaproponuje odpowiednie leczenie (leki i/lub terapię). Pozdrawiam i życzę powodzenia!

*_*, psychologa obowiązuje kodeks zawodowy. Psycholog powinien być obiektywny i bezstronny. Dlaczego psychologowi miałoby zależeć, by zaszkodzić swojemu pacjentowi "niekorzystną" interpretacją wyników testu? Nie rozumiem. Niezbyt często praktykuje się, żeby ktoś inny przeprowadzał test, a ktoś inny analizował i interpretował wyniki. Niektóre testy psychologiczne to nie są proste testy psychometryczne, w których wystarczy policzyć punkty, jakie pacjent zdobył w poszczególnych itemach, skalach czy podskalach, przełożyć na wyniki normalizowane i odnieść do norm, by móc zinterpretować, który wynik jest niski/wysoki/średni. Wiele testów wymaga ukończenia specjalistycznych kursów, wielogodzinnych, by poznać konstrukcję testu, sposoby przeliczania wyników czy ich interpretacji. To nie są zwykłe testy typu papier-ołówek, ale np. testy projekcyjne (jak Test Rorschacha albo testy kliniczne - triada organiczna) czy testy , które wymagają wnikliwej wiedzy, a nawet lat doświadczenia w interpretowaniu tego testu. Nie wystarczy wziąć wytworu pacjenta (jego karty z odpowiedziami, arkusza z plamą barwną i jej opisem, wykonanego rysunku itd.) i napisać, co się widzi. Istotne są też informacje, których nie znajdziemy, odnosząc wszystkiego do norm. Są to tzw. wiadomości kliniczne. Np. interpretując wyniki testu inteligencji dla dzieci (WISC-R) bierze się pod uwagę nie tylko, ile punktów dziecko zdobyło w skalach werbalnych czy niewerbalnych, ale też ważne jest, jak pracowało, w jakim tempie, przy jakich rodzajach zadań tempo pracy się pogarszało itd. Tego nie ma "w normach". To obserwuje psycholog podczas pracy dziecka nad testem. I może wówczas wyciągnąć istotne wnioski dla funkcjonowania poznawczego tego dziecka. Takich informacji nie ma szans wyłapać psycholog, który nie widział dziecka podczas badania, a dostał jedynie arkusz wypełniony przez dziecko. Owszem - podliczy punkty w poszczególnych podskalach, odniesie do norm, obliczy IQ, ale to będą suche fakty. Interpretacja na pewno będzie uboższa i przez to właśnie może być krzywdząca dla dziecka. Pozdrawiam!

Psycholog powinien raczej operować językiem zgodnym z klasyfikacją chorób i zaburzeń ICD-10, zatem posługiwać się terminologią właściwą dla danych "efek", np. F41, F32.1 itp. Jeżeli ma wątpliwości co do diagnozy, może napisać przypuszczalne rozpoznanie ze znakiem zapytania (znaczy, że do weryfikacji, dalszej, pogłębionej diagnozy). Określenie "półnerwicowe" to podejrzewam skrót myślowy - sugestywny, ale raczej nieprofesjonalny, jeśli chcielibyśmy być rzetelni w kwestii terminologii. Myślę jednak, że lekarz czy inny specjalisty, czytający kartę z taką informacją, wiedziałby, jak taką wiadomość interpretować i co ona może oznaczać. Pozdrawiam!

Witaj! Prosisz o pomoc, ale wirtualnie trudno cokolwiek zaradzić. Przede wszystkim potrzebujesz dokładnej, wnikliwej diagnostyki, by wiedzieć, co Ci dolega i na co Cię leczyć, a przez Internet diagnozy nie da się postawić. Możliwe, że Twoje podejrzenie nerwicy jest słuszne, ale uważam, że w pierwszej kolejności powinnaś skonsultować się z lekarzami, by wykluczyć somatyczne podłoże dolegliwości. Powinnaś pójść nie tylko do ginekologa, ale też do neurologa, biorąc pod uwagę Twoje problemy z pamięcią, przejęzyczenia, pogorszenie wzroku, czy problemy z przełykaniem. Odsyłam Cię do specjalisty. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj weronika123! Rzeczywiście skupienie się lekarza na sferze seksualnej może budzić wątpliwości. Tym bardziej, że była to Twoja pierwsza wizyta i trudno ot tak domniemywać źródła problemów. Pamiętaj jednak, że masz prawo odmówić odpowiadania na pytania, jeśli czujesz się skrępowana albo uważasz, że pytanie jest dla Ciebie zbyt intymne. Pozdrawiam!

(22) 668 70 00 - poradnia telefoniczna "Niebieskiej Linii"

Maciejzagajewski92, jesteś na dobrej drodze. Spotykaj się ze swoimi znajomymi, rozwijaj swoje zainteresowania, ciekawie spędzaj swój wolny czas, ale nie szukaj kontaktu ze swoją byłą dziewczyną. To Ci na pewno nie pomoże. Czas działa na Twoją korzyść. Wierzę, że niedługo poznasz dziewczynę, która okaże się interesująca i która będzie zainteresowana również Tobą. Pozdrawiam i powodzenia!

Witaj eugene! Super, że bierzesz leki, że pomagają Ci i nie masz skutków ubocznych. A czy nie zastanawiałeś się nad rozpoczęciem psychoterapii?

Witaj Anet131! Nie wiem, jak wygląda Wasze małżeństwo, ale być może dominuje u Was model rodziny tradycyjnej - kobieta zajmuje się domem i dziećmi, a mężczyzna ma zadbać o utrzymanie rodziny. Szkoda tylko, że Twój mąż zapomniał, że podobnie jak dla jego pracy, tak samo dla Twojej należy się szacunek. Wyzwiska, krzyki, poniżanie świadczą natomiast o przemocy słownej i emocjonalnej. Uważam, że powinniście ze sobą szczerze i otwarcie porozmawiać i renegocjować pewne ustalenia obowiązujące w Waszym związku. Jeśli nie uda Wam się wypracować kompromisu, pomyślcie o konsultacji z psychologiem. Pamiętaj, że należy Ci się szacunek! Pozdrawiam i powodzenia!

Witaj Olu! Zaczęłaś nowy etap w swoim życiu. Zmieniłaś miejsce zamieszkania, zakończyłaś pracę. Teraz jesteś na etapie aklimatyzowania się. Nic dziwnego, że czujesz się zagubiona i masz wiele wątpliwości. Lęki są u Ciebie tym silniejsze, że wcześniej cierpiałaś na nerwicę. Daj sobie chwilę czasu, by wszystko w swoim życiu uporządkować, a następnie spróbuj małymi krokami szukać pracy. Nie sabotuj swoich wysiłków. W razie trudności rozważ skorzystanie ze wsparcia psychologa. Pozdrawiam i powodzenia!

Witaj Ada! Jakie problemy Cię przytłaczają? Co masz na myśli? Możesz napisać coś więcej - wówczas będzie nam łatwiej cokolwiek doradzić? Pozdrawiam!

mb_ddz, jak pierwsze spotkanie? Jak wrażenia?

Witaj Aniu! Jakie leki bierzesz i w jakiej dawce? Czy oprócz farmakoterapii nie myślałaś o podjęciu psychoterapii?

Witaj Piotrek! Ile czasu minęło od psychoterapii, na której byłeś? Czy Twój pogarszający się stan wynika tylko z zakończenia terapii, czy są jeszcze jakieś inne powody?

Acodin ratunkiem na co? Na nerwicę? Nie polecam. Jeśli masz stany lękowe, to do psychiatry. Lekarz zdecyduje, jakie leki i w jakich dawkach powinieneś zażywać. Nie eksperymentuj. Pozdrawiam!

Witam serdecznie! Podczas pierwszej wizyty u lekarza psychiatry postaraj się być jak najbardziej szczery i najbardziej szczegółowo opisać to, co czujesz i jakie masz objawy, co Cię niepokoi. Możesz powiedzieć o tym wszystkim, co napisałeś tutaj na forum. W oparciu o wywiad z Tobą lekarz zaproponuje najbardziej optymalny sposób leczenia (leki i/lub terapię). Jeśli nie stać Cię na prywatną psychoterapię, możesz skorzystać z pomocy w ramach NFZ. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Mirko! Jeśli masz jakiekolwiek podejrzenia co do nerwicy, to nie bagatelizuj swojego stanu i koniecznie idź do lekarza psychiatry, który Cię zdiagnozuje i zaproponuje najlepsze leczenie, jeśli te okaże się konieczne. Życzę powodzenia i pozdrawiam!

Witaj pozytywny15! O ile dobrze zrozumiałam Twój post, to masz teraz nawrót choroby i na razie starasz sobie radzić na własną rękę, czy tak? Czy wcześniej korzystałeś z pomocy terapeuty, czy jedynie leczyłeś się farmakologicznie? Co się stało, że choroba wróciła - więcej stresów, jakieś kłopoty? Pozdrawiam!

Witaj Michał! Życie to ciągłe dokonywanie wyborów. Wybierając A, musimy jednokrotnie zrezygnować z B. Ty w swoim życiu dokonałeś już wielu wyborów i przeszedłeś długą drogę, by zwyciężyć z demonami przeszłości. Chwile zwątpienia, zadumy, refleksji nie są złe i doświadcza ich wiele osób - nawet tych, którzy nie walczą z depresją czy nerwicą. Kiedy masz wątpliwości, dopada Cię melancholia, skoncentruj się na swoich sukcesach, na tym, co udało Ci się już do tej pory osiągnąć. I przede wszystkim nie porównuj się z innymi. Każdy z nas ma swoją własną drogę życia. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj brid! Po pierwsze, to nie Ty powinieneś siebie diagnozować, tylko lekarz, u którego byłeś na wizycie. To lekarz decyduje o lekach i ich dawkach. Nie powinieneś się leczyć na własną rękę. I w przypadku zaburzeń lękowych rzeczywiście najlepsza byłaby psychoterapia, dlatego rozważ to rozwiązanie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witam serdecznie! Czwarty dzień farmakoterapii to dopiero sam początek leczenia, zatem nic dziwnego, że objawy niepożądane dają mocno we znaki. Wierzę jednak, że z każdym dniem będzie lepiej. Czy oprócz leków lekarz nie zalecił psychoterapii? Pozdrawiam!