IceMan

Ala.A. Dzisiaj rozmawiałem z kumplem. I z tej rozmowy wyszły bardzo (moim zdaniem) istotne wnioski. W moim wypadku chodzi o przygotowanie do matury. Jeżeli ktoś postawi sobie poprzeczkę za wysoko, to nie wiadomo jakby się starał, to będzie wiecznie dochodzić do wniosku, że to co robi - to za mało. A jednak może wiele robi i nie zdaje sobie z tego sprawy. Myślę, że tak jest z twoją pracą i nauką. Miałem często tak... ostatnio mi przechodzi. To rodzaj ucieczki. Czasem nawet poprawi samopoczucie, ale ważne, żeby takie (ja to tak nazywam) odpływanie nie stało się nałogiem. W końcu też trzeba żyć. A też uciekanie od problemu go nie rozwiąże. Tak w sumie - szczerze - myślę, że będzie dobrze. Postaraj się zebrać w sobie jeszcze trochę siły. Jeżeli ktoś czegoś chce i do tego dąży - z całej siły - to osiągnie cel.

anulka78 Witam Cię serdecznie 3x TAK Zapraszam do subforum Nerwica lękowa - zajrzyj do pierwszego tematu z góry (czerwony) i poszukaj tematów dotyczących Ciebie - może tam znajdziesz jakąś odpowiedź

Ale mnie pod szpic bierzesz !! Przecież nic takiego nie napisałem Ale ja i tak Cię lubię

guzak Witaj. Tak mało napisałeś, że trudno coś więcej powiedzieć, niż doradzić wizytę u psychologa, a potem zależnie od tego co stwierdzi jakieś leczenie, psychoterapię. Może twoja przyjaciółka ma jakieś problemy. Ważne jest, aby w takim przypadku wyrzuciła to z siebie. A może zamiast psychologa pomoże dobra przyjacielska rada. Musisz wiedzieć, że nie biorą się same z siebie, tylko mają jakąś przyczynę.

Aniu, rozszerzę swój poprzedni post. Będzie ok, jeśli: 1. Leki faktycznie będą pomagać a nie zabijać emocje i uczucia (zarówno negatywne jak i pozytywne). 2. Nie będą szkodliwe dla zdrowia (skutki uboczne). 3. Poza lekami będziesz starać się zwalczyć sama - dzięki terapii - nerwicę od rdzenia, od korzenia, czyli od wewnętrznych konfliktów i rozwiązania problemów. [ Dodano: Dzisiaj o godz. 3:48 pm ] Dobra, to ja już w takim razie pasuję. Chociaż jak znam życie to i tak się na tym forum niejedna dyskusja na ten temat zaogni nie wyłączając nas wszystkich jako jej uczestników.

A kto by tu Was pocieszał??? Na prezydenta? Co to to nie... kaczką nie będę. Ala.A. - to co napisałaś na końcu to kiepska perspektywa. Staraj się utrzymać swoją pracę. Wyobrażam sobie, jak jest Ci ciężko. Ale jeśli jest źle, to lepiej to poprawić, a nie pogorszyć - prawda?

jak poprawić to już Piotrek oj, poprawiłbym ale nie mam możliwości moderacji tego subforum (zajmuję się : nerwicą lękową, psychologią, krokami do wolności i offtopiciem). A poza tym nie bardzo jest tu co poprawiać . Tak przeczytałem wszystko z góry na dół i powiem, że też się czuję jako wynik czyichś chęci, marzeń, planów, scenariusza itp. I od pewnego czasu tak myślę (i zaczynam w to wierzyć), że trzeba zrobić 2 rzeczy: 1. Zaakceptować siebie - takim jaki jestem - czyli jest dobrze. 2. Rozwijać się - przecież może być jeszcze lepiej niż dobrze.

Witaj Blue, Wyglądasz mi na ciekawego człowieka. Masz swoje podejście do życia, trochę w Tobie buntownika, trochę podróżnika, trochę sportowca (a może i wiele z każdego z wymienionych). W sumie nie widzę (z tego, co napisałeś), żeby z Tobą było coś nie tak. Po prostu zmagasz się z rzeczywistością tak jak wiele ludzi. Nie powiem - nie masz lekko. Ale wyglądasz mi na człowieka, który da sobie z tym wszystkim radę. Każdy ma chwile słabości, taka ludzka natura. Sam też czasem nie mam siły na nic. I też zazwyczaj siedzę przed kompem bez celu. I to nie powód do myślenia o nerwicy i depresji. Jedyne, co mógłbym Tobie zarzucić to lekki kompleks na punkcie wyglądu. Nie mi go szczegółowo oceniać (płeć piękna się tym zajmie ), ale tak ogólnie to wyglądasz normalnie i w porządku. Bardzo różnisz się od wielu zadręczonych lękami i kompleksami osób na tym forum. Mam wrażenie, że wiele w Tobie optymizmu i siły. I to jest bardzo ważne. Z takim pakietem dasz sobie radę z problemami. I pamiętaj: szczere chęci i konkretne, solidne starania dają 99% drogi do sukcesu (mówię tu o Twoich studiach i spłacaniu długu). A jeżeli chodzi o tą niechęć i bezsilność, to czasem trzeba sobie powiedzieć: muszę się wziąć za siebie i przestać op*****lać, tylko wziąć się za robotę (sam czasem tak sobie mówię). Bo szkoda życia i szkoda czasu na taką bezsilność. Życie jest jedno, jest krótkie, mało w nim czasu na wiele rzeczy, które chcielibyśmy zrobić. I takie małe PS. - jeżeli chodzi o twoją siostrę (ja też w tym roku zdaję maturę) - to trzeba czasem przymknąć oko na jej wyskoki, smutek i nerwy - bo matura to w sumie nie przelewki - sam to wiesz - i czasem człowiek wysiada psychicznie pod presją nauczycieli, rodziców i samej matury - postaraj się ją jakoś pocieszyć i wesprzeć w tej sytuacji. I wracając do Twojego tematu, to myślę, że rozmowa z psychologiem mimo kosztów bardzo by Ci pomogła. Po prostu masz sporo w swoim życiu na głowie i musisz to wszystko poukładać, zaakceptować itd. I do tego trochę więcej wiary w siebie i mniej zadręczania przeszłością (dziewczyna, trener). I może też (bo mam wrażenie że Ci jej brak) więcej samoakceptacji - ze względu na (zupełnie w porządku) wygląd i nie tylko - ogólnie siebie jako człowieka żyjącego w tym wielkim świecie.

BlueOrange spróbuj się w przypadku takich drgawek położyć aż do ich ustania. Czasem pomaga (jeśli masz to samo co ja kiedyś - zdarzało mi się, że cały byłem roztrzęsiony - szczególnie, gdy nałożyło się naraz zmęczenie fizyczne i nerwy). Moim zdaniem trzeba się rozluźnić, więc połóż się jak kłoda , luźno i nie ruszaj jakiś czas - i nie napinaj żadnych mięśni.

Witam, Marionetta - ja z 3 i 4 akapitem się zupełnie zgadzam. Co do kotów myślę, że racja jest po stronie Nitki. Ale nie zgadzam się zupełnie z: Myślę, że nawet jeśli rzekomo ta miłość jest zabita - to ja się z tym nie zgadzam - ona jest uśpiona. I w odpowiedni sposób można ją obudzić. Często jest też tak, że człowiek w pewien sposób jest skrępowany, zagubiony w sferze miłości. Ale to nie wyklucza tego, że ta osoba potrafi kochać. Być może właśnie to wynika... .

Czy na pewno? Bo moim zdaniem to g***o prawda. Uwierz w siebie i to się zmieni.

to mi wyprorokowałeś miałem tylko 4 bo nauczycielki od angielskiego nie było miałem nosa z tym życzeniem Ci zdrówka więc ponawiam życzenia Sam wybrałem... w sumie chciałem pójść na łatwiznę a tu zonk! Nauczycielka najpierw gadała że łatwy a potem... że to jeden z bardziej ambitnych tematów . Załatwiła mnie jak się patrzy. Chciałem na łatwiznę pójść - żeby mieć więcej czasu na resztę przedmiotów na maturkę. Ale i tak jest ok I Tobie też tego życzę :) Na mój gust jeśli będzie co i komu pisać to spoko U mnie jest bajecznie świetnie ładnie A jakie? [ Dodano: Dzisiaj o godz. 2:40 pm ] Ta co nie narzeka się odezwała

Ja jeszcze czuję, że gdybym się nie pilnował, to mógłbym się wkręcić w jakiś narastający lęk, duszności, to dziwne uczucie w żołądku... ale walczę i nie daję nerwicy dojść do siebie. Nawet jeśli czuję choć minimalnie któreś z objawów, to je ignoruję - udaję że ich nie ma. I w krótkim czasie znikają. Bo najgorzej jest właśnie się nakręcić. Ale myślę, że nakręcanie mam za sobą - już dawno czegoś takiego nie miałem. To w sumie mój mały sukces i wzajemnie Aga

Bethi naprawdę nie masz za co przepraszać. Tylko chciałem, żebyś zwróciła uwagę, co robi ten stan frustracji. Człowiek w nerwach potrafi powiedzieć/napisać wiele złych rzeczy. Nic złego o mnie nie napisałaś. Najgorsze, że w taki sposób siebie potraktowałaś Myślę, że to nieprawda powiedziana w napadzie nerwów. A i może było właśnie w niej trochę szczerości - tego, jak siebie postrzegasz. Ale myślę, że nie jest tak, jak napisałaś. Czasem frustracja przychodzi sama znienacka, ale czasem można się samemu w nią wkręcić - w tym drugim przypadku postaraj się wyciszyć i potraktować całą sprawę na zimno, bez zbędnych (szkodliwych) emocji. Właśnie wyżyłaś się na sobie w poprzednim poście (nie na innych). Pomyśl, czego konsekwencją jest ten stan. Często łatwo odszukać w przeszłości wydarzenia poprzedzające taki stan. To może być jeden cios, a czasami coś, co dręczy długo i w końcu potrafi złamać człowieka. Możliwe, że w ten sposób odszukasz w sobie pewien konflikt wewnętrzny.

a ja powoli będę się zbierać, bo jutro do szkoły mam... na 8

Witaj! Terapii nigdy nie próbowałem, ale jakakolwiek by nie była - czy indywidualna, czy grupowa - ponoć jest świetna

Hmmm... to najwyżej zdasz mi relację z życia nocnego na forum bo jestem ciekawy czy coś się nocą dzieje i czy mamy raczej na forum nocne sowy czy dzienne skowronki... ja wytrwałem do tej pory co najwyżej do 3 - a tyle tylko przez narzucony mi szkolny tryb dzienny

No takie leki to rozumiem. I w połączeniu z psychoterapią - nerwica nie dychnie

i wzajemnie u mnie już w czerwcu się impreza szykuje (pomaturalna) już planują [ Dodano: Dzisiaj o godz. 9:53 pm ] ja tam na wiele jeszcze innych rzeczy nie mam czasu.... w sumie teraz czas mam tylko na naukę i forum

Ale te dzieciaki mają dobrze Atkaa - przyznaj się [ Dodano: Dzisiaj o godz. 9:52 pm ] to chyba wypróbuję pozdrawiam ;*

gratuluję Darek PS. Do wszystkich... jak skończę prezentację to mogę podrzucić do oceny i opinii ?

Matsu musisz przestać się wściekać - to jesteś w stanie kontrolować - pocenia raczej nie... Postaraj się wypatrywać przyczyn tego pocenia i kolejno je eliminować.

Jeśli to wszystko ma przyczynę nerwicy, to inaczej się tego nie pozbędziesz jak razem z nerwicą.

yyy... ja mam przed sobą zawsze 3 rzeczy: klawiaturę, przed lub za klawiaturą zeszyt lub książkę, a za nimi monitor i z kompa słucham muzyki, czasem z literatury, czasem z notatek, czasem z neta się uczę (to ostatnie nie czasem tylko zazwyczaj), a że muzyki słucham non-stop, to nie mogę się oprzeć pokusie włączenia na cały dzień programu pocztowego, który przysyła mi w błyskawicznym tempie powiadomienia o odpowiedziach na forum no i parę razy dziennie wpadam zajrzeć czy nie ma nowych tematów. Także łączę naukę z forum - na przemian albo razem jak muszkieterowie

Zapraszam do subforum Psychologia. Pozrzucałem tam różne posty na temat książek do tematu "Książki" jeśli to tak pomaga, to pisz z premedytacją i determinacją ashley - aż się cieszę na widok takich słów