IceMan

No to po przeczytaniu tego mam już uśmiech od ucha do ucha... Wspaniale Atkaa! Ale piękny dzień - dawno się tak dobrze nie czułem :D

Witam Was! Czasem miałem takie myśli i napiszę Wam tak... Trzeba przez to przebrnąć i podołać temu stanowi. Zacząć z tym walczyć. Bo życie może być naprawdę piękne - a to zależy tylko od nas i jak na to życie patrzymy. Pewnie pomyślicie - koleś jest albo na haju albo pijany, ale nic z tych rzeczy. Może bym sam jakieś ponad pół roku temu odniósł takie wrażenie. Gwarantuję wam i ręczę za to, że możecie się z tego wygrzebać. To zależy tylko od waszej determinacji i chęci, czy uda Wam się to zrobić. Taka jest prawda, że nie można się użalać nad sobą, bo to nic nie pomaga. Przeczytajcie temat "Coś optymistycznego" w "Krokach do wolności". Tam jest zawarte praktycznie wszystko, co teraz chciałbym Wam przekazać (napisane przez świetnego kolesia - Remika). Pozdrawiam Was serdecznie!

Witam Cię serdecznie, Zunisia! Też się cieszę i pozdrawiam serdecznie!

Qrcze ale u mnie dziś pięknie za oknem... i jak cieplutko na dworze wiosna zagościła w Jaworze na dobre... aż się chce piosenkę Skaldów śpiewać (WIOSNA! Cieplejszy wieje wiatr! WIOSNA! Znów nam ubyło lat! ...) tylko jeden szczegół przeszkadza - stos książek na drugim biurku ale nic to - w czerwcu sobie to wszystko bezlitośnie odbiję

hmmm... ja się dobrze bawiłem przy książkach wczoraj , ale tak na serio - świetnie się bawię przy czytaniu tego forum

A ja muszę się pochwalić wielkim sukcesem, który ostatnio coraz bardziej odczuwam (może to wpływ otaczającej wiosny?): Zaczynam cieszyć się życiem - widzę w nim coraz więcej drobnych szczegółów, które cieszą, czasem też cieszą ważne rzeczy, ale wiadomo, że to nie zdarza się za często. Drugą stroną mojego sukcesu jest to, że oprócz cieszenia się z pozytywów przymrużam oko na negatywy. Teraz już może być tylko lepiej !!!! Różo - pozdrawiam serdecznie. Życzę Ci wszystkiego najlepszego w bliższej i dalszej przyszłości, bo takiej osobie jak Ty to się na pewno należy. Szanuję Twoją decyzję, chociaż pozostaje cicha nadzieja, że będziesz wpadać od czasu do czasu i odwiedzać nas jeszcze. Ewa - maiev - miałem coś takiego jakiś czas temu - totalny odpływ i zapomnienie o kłopotach. Z obecnego punktu widzenia myślę, że to świetna rzecz. Potem będziesz miała tylko lepiej - jesteś na dobrej drodze. Makcia, Atkaa - a mnie na to lodowisko zabierzecie????? Qrcze... trzeba będzie sobie szybko zapewnić prawko jazdy i jakieś 4 kółka... szybkie 4 kółka (a może 2 - jeszcze się zastanowie ), żeby pokonać barierę km ale bym sobie na tym lodowisku poszalał... a na razie - tak na marginesie - w łyżwiarstwie figurowym na lodzie na razie najlepiej mi wychodzą figury leżące, więc jestem na tym samym poziomie zaawansowania co Wy, albo może nawet już daleko za Wami... nic to, już powiedziałem, że od pewnego terminu zacznę żyć jak się patrzy... i słowa dotrzymam

Atkaa, a dla Ciebie to ja chyba zacznę badania nad technikami teleportacji a do Afryki nie musisz, bo ja tylko w Jaworze mieszkam i najdalej stąd mam zamiar się ruszyć do Wrocka Aniu, wziąć się w garść to znaczy nie dać się dołkowi, depresji, nerwicy. Zacząć walczyć. Jeśli źle się czujesz, nie chcesz wstawać - nie jesteś sobą. Kieruje Tobą złe samopoczucie. I wtedy należy na przekór wstać, pomyśleć, że to słonko za oknem świeci dla Ciebie, wyjść na spacer, pójść do kina, porobić coś konstruktywnego, z czego będziesz potem dumna - to pomaga!

No cóż... do lekarzy (nie powiem że wszystkich bo nie mam pewności) przychodzą panowie i panie z firm farmaceutycznych. To mówi samo za siebie. Ludzie dostają sterty leków, a lekarze dostają profity od tych firm. I każdemu jest w tym rzekomo ok... ale czy na pewno? Osobiście nie potępiam leków, bo w pewnych przypadkach są wręcz niezbędne. Ale mam wrażenie, że panie i panowie doktorzy już rutynowo wlepiają je pacjentom nie myśląc o innych metodach leczenia.

Gorączka gorączka uffff... idę po termometr i okłady z lodu

Marzanka - cieszę się, że walczysz. Jednak czasem mam wrażenie, że pewne osoby nie robią za wiele poza faszerowaniem się lekami. One są tylko pomocne. Jednak niektórzy pokładają w nich całą nadzieję, a poza tym nic nie robią. Jeżeli bierzesz leki i poza tym w jakiś sposób walczysz - jesteś ok. Osobiście nie wykluczam że nie

Z tą rutyną - myślę, że wieczorem jest jakiś czynnik spustowy (tak to się chyba nazywa), który ten lęk wywołuje. To, że lęki objawiają się przed pójściem spać moim zdaniem wynika z tego, że mało rzeczy w tym czasie zajmuje twój umysł i masz czas na myślenie, jak i też na lęki.

Witam, nic nie wiem, ale wpadłem się tylko przywitać

Iś - Witam serdecznie podoba mi się Twoje podejście W razie potrzeby - czemu nie

Witam serdecznie. Obyś wygrał tą walkę.

Zaczyna się robić ciekawie

Moje ulubione słowa hehehe ale jakie prawdziwe i słuszne Aniu

Więc przestań krzyczeć, jeśli nikt nie słucha. Nie daj sobą pomiatać. Zacznij sama robić to, co Ty uważasz za stosowne. Nie jesteś dnem - nie myśl o sobie tak więcej. A bezradność - to czasem jest ponad nami.

Atrucha - za dużo w tych twoich artykułach chemii nie przesadzaj... nie jesteś wyjątkiem

Czyli możesz spokojnie zaliczyć dzień do dobrych. I bardzo dobrze. Ja w sumie spędziłem dzień na forum i nad lekcjami.

Właśnie przed chwilą rozmawiałem z mamą. Ma to samo albo coś podobnego (jakiś rok temu nie mogła sobie z tym poradzić). Powiedziała mi, że nadal to czuje, ale nie skupia się na tym. Nie wolno się na tym skupiać. Prawdopodobnie to wywołuje u Ciebie odruch przełykania, co jeszcze bardziej to uczucie potęguje. Z tym jest podobnie jak po ukąszeniu komara. Swędzi, podrapiesz, potem jeszcze gorzej swędzi. Postaraj się to ignorować. Bez przerwy, bez wyjątków. Im będziesz wobec tego silniejsza, tym to wobec Ciebie będzie słabsze.

qrcze no nie znam się za bardzo, ale może powinieneś z tym do neurologa iść. Powiedz rodzinnemu, że ten cały magnez nie pomaga i niech Ci skierowanie da. Może u neurologa trafisz na jakiś konkretny trop.

Jeżeli nie z braku magnezu to osobiście nie widzę nic innego tylko na tle nerwowym. A zgłaszałeś się z tym do lekarza?

Czasem bardzo bym chciał tak komuś pomóc. Ale dajmy przykład: mieszkasz w Chorzowie, ja w Jaworze - dzieli nas kilkaset km, jak miałbym to zrobić? Tak samo i ja i Kopex, i inni niewiele zdziałają. Można więc tylko pomóc jak się da - przez internet. Tu przyznaję Ci w 100% rację, ale to teoria. A pomyśl, jak to jest w praktyce. Naprawdę niewiele jest osób na forum, które mogą się wspierać w taki sposób. Zawsze przeszkadzają te pie****ne kilometry...

możesz przetłumaczyć na język polski???

Nie no Atkaa rozbawiłaś mnie tym postem do łez Faktycznie nie ma to jak wypad ze znajomymi na miasto i mocne grzane wino... i potem problemy z trafieniem w klawisze przy kompie