*Monika*

wiola173, Ja też

kuba82, Prokrastynacja wg mnie! To nieprzyjemne i kłopotliwe zjawisko z dziedziny psychologii. Polega na patologicznym wręcz odwlekaniu czynności, na których prokrastynator powinien się skupić w danej chwili, na rzecz zajęć bardziej przyjemnych lub mniej kłopotliwych. Według profesor psychologii Clary Lay, prokrastynacja ma miejsce, gdy między zamierzonym a faktycznym czasem wykonania pracy, pojawia się wyraźna luka. Prokrastynatorzy mają ogromne problemy z zabraniem się do pracy i bardzo często uważani są po prostu za leni, osoby o słabej woli lub mało ambitne. Prokrastynacja dopiero niedawno została uznana za specyficzne zaburzenie psychiczne. Jest to tragiczny paradoks, tak jak i to, że większość osób cierpiących na tą przypadłość to perfekcjoniści. Prokrastynator, przed którym postawiono zadanie wymagające większego wysiłku traci wiarę w siebie i motywację – zaczyna odczuwać niepokój – nie dopuszcza do siebie myśli o popełnieniu błędu, co w efekcie zupełnie go paraliżuje. Prokrastynacja jest głęboko zakorzenionym nawykiem, dlatego też nie da się jej pozbyć z dnia na dzień. Jedynie uparte dążenie do zmiany zachowania może przynieść pożądane skutki. Dobrym pomysłem jest więc stosowanie jak najszerszego spektrum środków w celu odzwyczajenia się od prokrastynowania. By pokonać prokrastynację, musisz więc ją najpierw u siebie rozpoznać. Gdy już wiesz, z czym masz do czynienia, jedyną drogą jest twarde dążenie do zmiany nawyków. Nie jest to łatwe, pod wieloma względami walka z prokrastynacją przypomina walkę z nałogiem – im dłużej wytrzymujesz bez prokrastynacji, tym większe szanse na całkowite pokonanie tej przypadłości. Możesz zwrócić się o pomoc do terapeuty, podjąć psychoterapię.

moniczka87, Myślałaś o wizycie u terapeuty lub psychiatry?

Mirabeleee, Na forum nie kopiujemy postów o tej samej treści! Regulamin! moniczka87, Witam Cię na forum. Skasowałam część postu, który tu umieściłaś.

Neuroś...powiedziałam to raczej będąc z tego faktu dumna

Soulmate, Witaj. Możliwe, że nie trafiłaś na kompetentnych terapeutów, ciężko mi oceniać, mało szczegółów znam. No i możesz przez swoje nieobiektywne spojrzenie widzieć całą sytuację nieadekwatnie. Ja jestem zadowolona z mojej terapii. Tu masz wątek, w którym ludzie wypowiadają się w większości pozytywnie na temat terapii: psychoterapia-dziala-czekam-na-ka-dego-posta-z-wasza-opinia-t4853-1750.html

Ja nigdy nie skasowałam konta. Jestem tu ponad dwa lata.

OMEN1695, Witam Cię na forum! Czuj się tu dobrze.

Asteckax3, Staram się zrozumieć istotę terapii, na którą uczęszczasz. Ok, ważne, że pomaga.

Asteckax3, Psycholog czy terapeuta powinien być obcą osobą. Inaczej terapia nie ma sensu. I jeszcze jedno....to Ty jej słuchasz? W jakim tego słowa znaczeniu? Psychologa się nie słucha bo psycholog nie daje rad. Ty chodzisz na sesje terapeutyczne czy na monolog psychologa? Wynosisz coś z tych spotkań?

marco84, Oby efekty utrzymały się po odstawieniu.

zatracony, Bierz leki i chodź na terapię. Myślisz, że nowy związek Cię wyleczy? Żeby tak było musisz przed sobą pokazać, że stać Cię na zaopiekowanie się sobą. Twoje zaburzenia nie znikną jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, jeśli nie będziesz się stosował do zaleceń. Terapia+leki!

diksi1, Witaj! Leczysz się tylko za pomocą farmakoterapii? Jaką masz diagnozę?

wiola173, A po co to robisz? Biuro? A ja dzisiaj sprzątałam, prasowałam, prałam, gotowałam. Wiem, że jest niedziela.

L:), Straszne jest to, o czym piszesz. Mieszkasz tylko z ojcem, czy z matką również? Nie możesz zadzwonić na niebieską linię i zgłosić znęcanie się psychiczne nad Tobą?

wiola173,

Dariusz_wawa, A mnie...bardzo aktywnie spędzony dzień.

Tak bardzo Ci współczuję! Trzymaj się jakoś. Bądź dzielna. Pisz jak Ci będzie nie do zniesienia.

_asia_, Kiedy to się skończy Asiu? Jest szansa,że wyjdziesz z tego wszystkiego?

smutna30-stka, Ile czasu chodzisz na tą terapię? Fajny yorczek w awatarze :-)

neonówka88, Witaj na forum. Bardzo dobry pomysł z tą terapią. Jesteś zła na ojca, stad te myśli. Matka nic nie robi z tą sytuacją ponieważ jest osobą współuzależnioną, za bardzo nie wie co zrobić, nie wie, że mogłaby rozpocząć nowe życie, bez ojca. Nieświadomie jest jej lepiej z kulą u nogi - Twoim ojcem. Też powinna rozpocząć terapię, nigdy nie jest za późno. Mogłaby uczęszczać na grupy wsparcia.

Mia1234, Co masz zrobić? Raczej nic nie zrobisz. Jeśli ona nie będzie chciała sama sobie pomóc, Ty nic nie zrobisz. Dobrze by było, gdyby wybrała się do psychologa i psychiatry, zaczęła psychoterapię. Ty możesz jej powiedzieć ,że niepokoisz się o nią, że czujesz się zaniepokojona jej zachowaniem. Możesz jej zasugerować, żeby poszła do specjalisty. Niczego innego nie możesz zrobić.

kite, Rzadko tu zaglądasz. Napisz proszę co u Ciebie? Co tam robisz, robicie? Jak się czujesz? Czy jest jakaś poprawa w nastroju, w ogóle czy zmieniło się coś według Ciebie na lepsze? I jak zawsze....trzymam kciuki za Ciebie, za Was!

KRZYSIEKM77, Dobrze, że nie stwierdził, że jesteś opętany! Swoją drogą czytałam artykuł na temat egzorcystów. W większości przypadków mają do czynienia ze schizofrenią, bardzo ciężkimi jej postaciami, niżeli z opętaniem. Nie wypowiadam się w tym temacie więcej bo nie mam zdania na ten temat.

_asia_, Jejku......Asiu.......Ty masz chyba wszystkie choroby świata!