essprit

Klarunia, jak będziesz mieć swoje dzieci to będziesz je wychowywać jak chcesz. Autorka przyszła po poradę a nie po twoją ocenę. CLue - Barbara45, masz DOROSŁĄ córkę i nie idź z nią do psychologa, psychoterapeuty. Możesz jej to co najwyżej zaproponować, czyt. żeby POSZŁA TAM SAMA.

A właśnie nie. Dobrze się zachowałeś. Pomyśl czy gdyby to nie była twoja mama też byś tak ulgowo traktował jej zachowanie ? To nie jest twoja wina, że jest samotna i z nikim nie potrafi się dogadać czy nawiązać znajomości. Nie może być tak, że Ciebie szantażuje emocjonalnie, że masz poczucie winy nawet niewiadomo za co ... Jedyne co Ci pozostaje to zaproponować jej wizytę u psychologa/terapeuty - i tyle. I nie dawać się wkręcać w jej chore zachowania.

Wysłać ją do dobrego psychoterapeuty, który jak będzie potrzeba skieruje ją do psychiatry. Zakładając, że owa propozycja będzie dla niej "dziwna" - powiedz, że teraz to jest modne A swoją drogą, kazać jej oddać 2 tyś.

Z twojego postu wynika, że jesteś po prostu strasznie samotny. Trudno Ci się jakoś odnależć w grupie rówieśników. Pomyśl co TY sam możesz zrobić dla innych, jak zbliżyć się do swoich kumpli/kumpelek, czym możesz ich zaciekawić. A pomysł ze zmianą szkoły nie jest rozsądny, jeśli wszystko (czy też większość) w szkole jest ok a tylko nie potrafisz nawiązać kontaktu z kolegami/koleżankami to nie zmieniałabym jej. Podobne problemy będziesz mieć w nowej szkole, a nawet gorzej - bo będziesz tym "nowym" i będziesz już wchodził do zgranej/stałej grupki ludzi. Jakoś nie wierzę, że na całą klasę nie można znależć odpowiadający Ci ludzi. A jeśli tak uważasz, to przecież POZA szkołą możesz sobie takowych znależć.

Jak będziesz w trakcie zawału to też na forum napiszesz do anonimowych osób ? Ręce opadają ! DO LEKARZA !

Jeśli patrzeć wyłącznie na aspekt finansowych - to akurat twoi rodzice mają rację, zdecydowanie lepiej zarabiają lekarze niż psycholodzy. Jeśli patrzeć na twoje preferencje - to idź za tym co ty lubisz robić, co Ciebie interesuje - bo to będzie twój zawód, twoje życie, a nie rodziców. Ale też dodam - popatrz na realia zawodu, i 1 i 2 (albo też innych). Co Ci po studiach, które będą dla CIebie interesujące - jak nie będziesz potrafił znależć pracy albo będzie strasznie nisko płatna ? Jak również, co Ci po wykonywaniu zawodu, którego będziesz nienawidził ale jednocześnie b.dobrze zarabiał. Nooo trudny orzech do zgryzienia Zawsze możesz też wymyślić coś innego A i popatrz, czy bardziej w tej sytuacji chodzi Ci o sam fakt, że rodzice coś CI narzucają bez uwzględniania twojej woli czy też o owe meritum - że nie interesuje Ciebie medycyna. Zanim zaczniesz "walczyć" warto o tym pomyśleć.

Leśna Jagoda, a ja uważam że w ogóle nie powinnaś rozmawiać o tym z siostrą ! Jeśli ona tego nie pamięta wcale, po co chcesz jej o tym mówić ? Żeby sobie ulżyć ? (marny to powód) A nade wszystko, ktoś posługiwał się terminem "oprawca" a ja sobie myślę - że nie ma tutaj ani kawałka sensowności używania takich terminów w przypadku dzieci ! I nie zapominaj o jednym, dzieci bawią się - również w zabawy seksualne. Imitacja stosunku, zabawy w doktora etc. - jest to normalny etap rozwoju, tak ogólnie. Poza tym u dzieci jak to w zabawie - jest ciekawość, a nie popęd seksualny ... Myślę sobie, że większe znaczenie dla twojego stanu - miał alkoholizm rodzica(ców) niż to o czym piszesz.

A może wyczuł, że go "testujesz" - że to co nieświadomie było twoją intencją powiedzenia czegoś nie była chęć przyjrzenia się temu, popracowania tylko właśnie "testu" ? A może pokazuje Ci teraz, że czujesz się tak jak np.: w relacji ze swoimi ważnymi osobami (rodzice, parnter etc.) - ty mówisz coś, odkrywasz się ... a nikt na to nie reaguje tak jak Ty być chciała ? Wiele jest rozumienia tego co piszesz. A to co pewne profesjonalny terapeuta za twoje emocje złości, nienawiści wobec jego zachowania nie wyrzuci CIebie z terapii. To jest właśnie coś nad czym możesz porozmawiać z nim (twoje myślenie - nie mogę pokazać złości bo zostanę ukarana, porzucona).

CTZO, przeraża mnie to co piszesz ... I piszesz jak mniemam jako osoba reprezentująca miejsce gdzie leczy się ed. "Pokazanie komuś niszczejących zębów" - ma niby wyleczyć z ed ? Szok. To co mi się nie podoba w twoim pisaniu - inne miejsca są nieprofesjonalne (a to kadra niewykształcona, a to ceny nietakie etc.), a wasze miejsce jest profesjonalne. Chyba nie tak zdobywa się "klientów", ot - przynajmniej mi taka forma reklamy nie odpowiada.

Noo trochę się przejechałaś na terapeutach Jeśli będziesz jeszcze kiedyś chciała skorzystać to wrzuć w google "certyfikowni psychoterapeuci polskiego towarzystwa psychiatrycznego" ... i szukaj wg swojego miasta.

Chyba coś jest na rzeczy ... Podejrzewam, że możesz tu i elaborat napisać jak mocno jesteś związany z ojcem ... tak mocno, że nie potrafisz myśleć (a nada wszystko działać) o swoim dorosłym życiu. Pomyśl ... nie pisz kolejnych przykładów jak bardzo Ciebie ojciec potrzebuje.

A może paradoksalnie przez swoje objawy - realizujesz to, co chcesz a czego nie jesteś świadom. Mianowicie - nie wyprowadzasz się z domu ... Właśnie zawalasz studia, chorujesz ... to jak tu w końcu można odejść i żyć własnym dorosłym życiem ? Ba, widząc przy tym ojca który zostaje sam ze swoimi rodzicami ...

Generalnie jest to bardzo trudna sytuacja. Ty z racji długiej znajomości i bliskości z nią masz większy dostęp do danych, do obserwacji. Z 1 str - może być tak, że to jakieś "przewrażliwienie" matki , a z 2 str - właśnie PZM. Gdyby to był PZM - to bardzo trudno to wyłapać nawet lekarzom, otoczeniu - bo każdy przecież widzi zatroskaną matkę o zdrowie swojego dziecka. I też jakoś otoczenie nie dziwi się temu, że matka dużo mówi o chorobie dziecka - ot, norma. A co bardzo ważne - PZM zazwyczaj można zdiagnozować po latach ... właśnie jak dziecko jest po wielu interwencjach medycznych, zabiegach etc. Czasem nie da się tego w ogóle wyłapać - bo dziecko po prostu umiera. Twoje jakieś wątpliwości - np.: gdybyś powiedziała jej mężowi - mogą być odebrane jako atak, zniewaga etc. A może inną opcją byłoby powiedzenie tego samej twojej znajomej (bez podawania nazwy, a tylko powiedzenia o swoich wątpliwościach) ? Co też może być przez nią odrzucone ... Nie umiem Ci odpowiedzieć co jest najlepsze w rozwiązaniu takiej sytuacji - tylko Ty znając ją i otoczenie, możesz sobie sama odpowiedzieć. Mimo wszystko - warto coś zrobić ... Coś musi być na rzeczy, że takie myśli/wątpliwości przyszły Ci do głowy ... może nie od razu jest to PZM, a inne zaburzenie osobowości matki (też warte leczenia).

Gdybyś miał schizofrenię to pisałbyś inaczej Pogadaj najlepiej z twoim lekarzem ... powiedz mu jak się czujesz po lekach, niech też Ci konkretnie wytłumaczy jak długo mogą siętakie objawy utrzymywać ... może też zapytaj o zmianę leków - żebyś lepiej się czuł po prostu.

Najlepiej jak pójdziesz na terapię ...

A dlaczego nie wierzysz w diagnozę specjalisty ? Zadajesz takie pytanie na forum, anonimowym osobom i NIE - specjalistom, ciekawe ...

A ja myślę, że możesz się sama zastanowić co jest w Tobie takiego że nie potrafisz skorzystać z psychoterapii. Dlaczego byłaś u tylu osób (nie pisz mi że byli marni) ? W jakim momencie przerywałaś terapie ? A może twoim problemem jest bliskość z 2 osobą (tutaj ter.), problem żeby być zależną od niego, żeby uzyskać pomoc ... ? Tylko ty to wiesz.

Jako - dla CIebie - wróżka napiszę tak: A nie przyszło Ci do głowy - że te pare tyg. jest w warunkach "nienaturalnych" ? Że wieloletnie chorowanie nie wyleczy jednorazowy pobyt w zamknięciu od swojego własnego otoczenia ... Albo jeszcze inaczej - jeśli tak bardzo chcesz dewaluować to co piszę: zajrzyj sobie na dział 7F - hospitalizacja trwa 6 m-cy i pacjenci mówią, że to dopiero początek leczenia ... ba, zdarzają się tam nawet pacjenci z ed ...

No chyba nie wyrosłaś, bo sama mnie zaczepiasz - wnosząc jakieś swoje prywaty.

A ja widzę, że zazdrościsz ... zamiast korzystać. Cóż twój wybór.

Moim zdaniem ważne jest to jak cżłowiek zachowuje się, jak wygląda, jak reaguje w gabinecie - a to można zauważyć tylko na żywo. I dotyczy to dwóch stron. A poza tym, skąd masz wiedzieć że słucha Ciebie tylko jedna osoba ? Że jesteś sam na sam ? Jakieś wsparcie, jednorazowa pomoc, udzielenie informacji - ok, ale nie psychoterapia.

To co pisałam dotyczyło ed. Rozumiem, że tam byłaś i będziesz to zachwalać, ok. Rozumiem. I nie o to tutaj chodzi ... dla autorki najlepsza jest terapia indywidualna. Żaden jednorazowy pobyt gdziekolwiek nie wyleczy - to jest dopiero początek leczenia.

Moja kumpela podobnie - ale tutaj terapeuta powiedział, że nie ma takiej mozłiwości. Psychoterapia WYŁĄCZNIE osobiście. I ma to dla mnie sens.

W UK jest sporo polskich psychologów, terapeutów. A "terapię" online uważam za naciaganie. Nie jest to żadna terapia, co najwyżej jakaś pomoc czy wsparcie.

Piszesz, że masz zaburzenia odżywiania i jednocześnie czy powinnaś iść do psychologa ? To tak jakby - mam złamaną nogę i czy mam iść do ortopedy ? Myślę, że nie ma czegoś takiego jak "powinnaś". Jeśli chcesz, żeby twoje życie było takie jak dotychczas - to po co masz iść ? Jeśli chcesz coś zmienić, chcesz się wyleczyć to jak najbardziej idź na psychoterapię.