Skocz do zawartości
Nerwica.com

Dryagan

Administrator
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    3 027

  • Dołączył

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez Dryagan

  1. Dryagan
    @tormee to właśnie próbuję Ci powiedzieć od początku: kluczem jest zapanowanie nad gniewem i agresją (nie myśl, że sam tego trochę nie przerabiałem, chociaż chyba nie w takim stopniu). Gniew, agresja, negatywne emocje - to wszystko niszczy Cię od środka i blokuje pójście do przodu, wyzwolenie się z tego co było, uwolnienie od toksycznych ludzi w Twoim otoczeniu. To wszystko Cię cofa do punktu wyjścia. Nie oceniam Cię, próbuję raczej pomóc. To nie jest ocenianie Ciebie, tylko niepożądanych zachowań. Ja już mam swoje lata, jest mi teraz w pewnym sensie łatwiej. Ale znalezienie spokoju zaczęło się od uporządkowania przeszłości. Nie znaczy to, że wszystko jest ok, bo mam nad sobą ten miecz Damoklesa w postaci ChAD, od czasu do czasu daje znać o sobie. I tak - muszę z własnej woli zażywać "psychotropy" (choćby po to, żeby zapanować nad agresją)
  2. Dryagan
    Chyba nikt nie urządza na Ciebie polowania. Nie musisz wychowywać cudzego dziecka, tym bardziej jeśli nie czujesz z nim więzi emocjonalnej a ono z Tobą. Nie wiem czy masz ślub z tą Panią, która Cię zdradziła, ale jeśli tak - to bierz rozwód i zrób jej ładnie pa pa. Po prostu odetnij się od toksycznych osób i tyle
  3. Dryagan
    Nie wiem czy mógłbym określić, że ojciec był narcystyczny - po prostu lubił rządzić nami wszystkimi i tyle. Tak, niszczył mnie na wszystkich szczeblach, zniszczył moje poczucie wartości na całej linii a jak próbowałem podrygiwać to straszył szpitalem. Matka nie miała nic do powiedzenia, a potem cierpiała na ciężką depresję po wypadku brata i nic jej nie obchodziło. No cóż... matka mojego dziecka jest wspaniałą kobietą i chyba dość silną psychicznie (znacznie silniejszą ode mnie), raczej nie dałaby się nikomu "bzykać" jak to określasz. Teraz to już jestem w takim wieku, że ojciec nie ma nic do powiedzenia, nie mieszkamy zresztą razem
  4. Dryagan
    A co z tym dzieckiem? Jeżeli uważasz, że Twoja była kobieta jest podobna matce, to dziecko będzie narażone na taką samą historię jak Ty. Nie czujesz żadnej więzi z dzieckiem, które wychowywałeś 10 lat???? I skąd wiesz teraz, że nie Twoje?
  5. Dryagan
    Nie, to nie jest naturalne w żadnej konfiguracji. Żadna rodzina dysfunkcyjna nie jest normalna. Każdy, kto się w takie wychował, ma potem emocjonalne rany. Problem jest inny - co z tym zrobimy, Rany trzeba załatać, żeby miały jak najmniejszy wpływ w naszym dalszym życiu. Nienawiść, czy pragnienie zemsty - to zło, które niszczy nas samych, wcale nie tych ku którym się ją kieruje. Tak, dzieciństwo powinno być inne - każdy chce, żeby rodzice go kochali. To powinna być miłośc bezwarunkowa, nie powinno się na nią zasługiwać
  6. Dryagan
    inna? w a czym przejawia się ta inność? Mój ojciec był tyranem, w dzieciństwie panicznie się go bałem.
  7. Dryagan
    @tormee no cóż - psychotropy to ja też znam. Nie zaskoczysz mnie. Choruję na ChAD, na samym początku "przygody z chorobą" ojciec wsadził mnie dwukrotnie do szpitala psychiatrycznego na pół roku. Też miałem przez wiele lat do niego żal za popieprzone dzieciństwo i to że potem wchodził mi w życie z butami. Minęło wiele lat od tamtego momentu, teraz jestem nawet z nim w poprawnych stosunkach
  8. Dryagan
    Powiem tak - agresja jest zawsze zła i tyle. Nie ma da niej wytłumaczenia. Nie miałem łatwego dzieciństwa, ale jedyne co sobie obiecałem to jedynie tyle, żeby moja córka nie miała tak samo, żeby się mnie nie bała i nie miała poczucia krzywdy i braku miłości.
  9. Dryagan
    No jednak takie zachowania nie należą do godnych pochwały. Jestem zdecydowanie na nie. I nie da się to wytłumaczyć żadnym zachowaniem parterki. No cóż, też miałem w przeszłości kontakt z narcystyczną dziewczyną, która mocno mnie poraniła psychicznie, ale nigdy jej nie uderzyłem jednak, ani nie groziłem śmiercią. W pewnym sensie też mogę o sobie powiedzieć, że byłem "ofiarą" w rodzinie a mój brat takim złotym dzieckiem (zginął w wypadku jak miałem 18 lat, ale to nic nie zmieniło w podejściu rodziców, bo i tak mnie do niego cały czas porównywali). Tyle, że u mnie to raczej ojciec rządził a matka była szarą myszką, która do niczego się nie wtrącała
  10. Dryagan
    @JAOL93 po trzech miesiącach znajomości już narzeczony? Nie za szybko? Niewiele o sobie wiecie jak się wydaje. Normalnie, w czasie wchodzenia w związek, te trzy miesiące to raczej okres zakochania, kiedy nie widzi się żadnych wad partnera, to te motylki w brzuchu itd. Jeśli już na tym etapie jesteś w stanie stwierdzić, że "narzeczony" jest leniem, nie podoba Ci się pomysł, żeby wynająć wspólnie mieszkanie (żeby być razem przecież a nie mieszkać z rodzicami, co jest naturalną potrzebą jak się chce założyć rodzinę) - to dla mnie oznacza jedno, że nie jest to mężczyzna dla Ciebie i skończ tę znajomość, bo jak napisała @move tylko robisz mu nadzieję. Myślę, że zanim wejdziesz w kolejny związek powinnaś uporządkować to, co dzieje się w Twojej głowie. Wydaje mi się, że w tej chwili to Ty nie jesteś gotowa na założenie rodziny
  11. Dryagan
    Szanowni Państwo - proszę, żeby nie śmiecić w temacie o lekach wziętymi z księżyca wynurzeniami. Szczególnie odnosi się to do użytkownika @Dziwak. Na razie tylko słowne upomnienie, bo jesteś nowy na Forum, ale jak sytuacja będzie się powtarzać - poleci "nagroda". Posprzątałem wątek - jałowa "dyskusja" poleciała do kosza
  12. Dryagan
    Chyba się już nie dowiemy - autor wątku nie był tu od ponad 10 lat
  13. Dryagan
    @Patryk233 psycholog to pierwszy krok. I nie warto odpuszczać, gdy jest Ci niby lepiej. To ostatni moment, żeby coś zrobić
  14. Dryagan
    @Patryk233 wiele wskazuje, że masz problem z depresją. Może czas jednak na skontaktowanie się ze specjalistą nim to się rozwinie bardziej? Może farmaceutyki lub terapia jakoś pozwoliłyby wyjść z tego marazmu. Jesteś jeszcze bardzo młody - w sumie całe życie przed Tobą. Studia warto skończyć mimo wszystko. Albo zmienić kierunek jak Ci nie odpowiada to co studiujesz. Na poznanie dziewczyny i założenie rodziny masz jeszcze mnóstwo czasu - na razie w takim stanie nie myśl o tym. Skup się na poprawie swojego samopoczucia i wskoczeniu w główny nurt życia
  15. Dryagan

    cześć ;)

    Dryagan odpowiedział(a) na Smutny Chłopak temat w Witam

    Witaj @Smutny Chłopak - rozgość się na Forum. Myślę, że tu nikt Cię nie odrzuci, bo tu zbieranina różnych osób, także takich, którym ludzie wmówili, że coś z nimi nie tak. Często tak bywa, że problemy z psyche rodzą się w młodym wieku właśnie przez odrzucenie czy brak miłości. Bywa, że sami odtrącamy potem wszystkich, bo się boimy zranienia. Może mógłbyś dotrzeć do sedna problemu na jakiejś psychoterapii, ale nie każdy potrafi otworzyć się przed terapeutą. Dlatego może warto najpierw popróbować z nami na Forum Pozdrawiam
  16. Dryagan
    @mandragora teraz jest stabilnie . Daję radę, czego i Tobie życzę
  17. Dryagan
    Trochę to brzmi jakbyś napisała, że w dzisiejszych czasach nie ma ludzi wartościowych
  18. Dryagan

    Czy ja wariuje?

    Dryagan odpowiedział(a) na xkalax temat w Nerwica lękowa

    @xkalax a czemu nie zrobisz sobie kolonoskopii? To jest chyba podstawowe badanie w przypadku problemów z jelitami
  19. Dryagan
    @Merl nie nakręcaj się. Na FB nie pojawią się pod Twoim nazwiskiem posty, które piszesz na Forum. Nie ma takiej możliwości powiązania tych dwu portali. Koniec kropka
  20. Dryagan
    @mandragora wolałbym nie opisywać szczegółów ja wpadam w psychozę, jestem w innym świecie.
  21. Dryagan
    Zgadza się. Jesteśmy anonimowi tak jakby
  22. Dryagan
    @Merl Nie, nie pojawi się. Ale Forum jest ogólnodostępne, więc każdy może przeczytać co tu piszesz
  23. Dryagan
    @Merl nie. Forum nie jest powiązane z FB
  24. Dryagan
    @mandragora jeśli miałaś stany hipomanijne wcześniej to raczej nie można mówić o stanie wywołanym lekami przeciwdepresyjnymi. Tu już można się skłaniać do diagnozy ChAD. A to, że w hipo człowiek się czuje świetnie to jasne. Nikt chory nie powie, że to objaw patologiczny . Po prostu chce się tak czuć cały czas. Jasne... Hipomania jest stanem przyjemnym, twórczym nawet. Sam bym troszkę takiego stanu chciał, niestety u mnie nigdy się nie kończy na tym, zawsze wchodzę na wyższe tony. Niemniej niezależnie od tego czy diagnoza jest wlaściwa - lamotrygina powinna Cię trochę ustabilizować.
  25. Dryagan
    Owszem, ale jest to poważne nadużycie. Tak serio wrzuca się do jednego worka zupełnie różne dolegliwości, które nawet objawy mają inne. Psychiatra polska w tym względzie jest jeszcze w powijakach. zresztą psychiatrzy też się ze sobą nie zgadzają w tym względzie, są różne opinie
×