Dryagan

@Niepewny ja nie twierdzę, że choroby psychiczne nie istnieją. Sam od kilkunastu lat walczę z chorobą afektywną dwubiegunową, kilka razy byłem w szpitalu psychiatrycznym nawet przez wiele miesięcy. Różnie mi to życie rozwalało, czasem trzeba było zaczynać na nowo i na nowo. Też myślałem w pewnym momencie życia, że jestem przegrany. Wbrew pozorom rozumiem takie samopoczucie. Ale się nie poddałem i mimo przeciwności staram się jakoś funkcjonować. Jestem już po czterdziestce i po różnych doświadczeniach. Wiem, że nigdy nie będę zdrowy i w pewnym momencie musiałem to zaakceptować. Wielu ludzi z tego Forum boryka się z różnymi chorobami psychicznymi, nerwowymi i przeciwnościami losu, wielu ma momenty trudne, kiedy chce się poddać. Ale tak naprawdę trzeba walczyć ze sobą i ze swoimi ograniczeniami, albo działać w granicach tych ograniczeń. To jest sens naszej egzystencji. Bo inaczej co pozostaje? Usiąść i narzekać?

Zmęczony... Nawał pracy mnie przywalił, nie mam czasu na życie ale czasem to lepiej, bo nie ma czasu na myślenie

@Jurecki i co? Jakieś konstruktywne wnioski? Dzień dobry wszystkim... Ja znów witam z kawką przed wyjściem do roboty. Nie wiem jak przetrwam do Świąt, bo dużo pracy pod koniec roku. Na szczęście krótszy tydzień, bo w piątek święto. A więc byle do piątku. Pozytywnego dnia wszystkim życzę

W wieku 25 lat nie można jeszcze mówić, że się przegrało życie. To nie koniec a dopiero początek dorosłego życia i wszystko można jeszcze nadrobić. Trzeba tylko chcieć.

Przywracam zagubiony wątek... W związku z tym, że wielu z Nas ma problem z kontaktami z ludźmi, ze zmotywowaniem się do tego, by poszukać pracy, panicznie boi się rozmów kwalifikacyjnych, tego, czy do danej pracy się "nadaje", proponuję spróbować podzielić się doświadczeniami w tym zakresie. Jak wyglądają Wasze początki w pracy? Czy trudno się było zaaklimatyzować i nauczyć nowych obowiązków? Czy praca Was stresuje? Co jest największym problemem?

Przywracam zagubiony wątek dla osób, które są w trakcie separacji, rozwodu bądź rozstania z partnerem i potrzebują wsparcia innych. Możecie tutaj opisywać również to, co się Wam przydarzyło przy rozstaniu, jak radziliście sobie z emocjami, jak sobie poradziliście - może to pomóc innym, którzy znaleźli się w podobnej sytuacji.

@Marlenka85 dużo dobrych myśli leci do Ciebie. Dasz radę Dziewczyno!

@PieTio89 @chester powstrzymajcie dyskusję w tym tonie, bo polecą osty. Proszę się nie obrażać nawzajem i nie wrzucać takich słownych przepychanek w wątku o lekach

@Szczebiotka też bym się kimnął, ale niestety trzeba gnać do pracy i zasuwać. Końcówka roku bywa trudna. Witam wszystkich, popijam kawkę i na razie bez odbioru. Pewnie odezwę się dopiero po południu. Miłego dnia towarzyszom niedoli

Ja mam 41, ale czasem czuję się jakbym miał 20, a czasem 60 w zależności od dnia i nastroju.

@acherontia styx współczuję wykładowcom, oni się męczą a wszyscy ich olewają

Dzień dobry wszystkim - @Szczebiotka podziel się ciastem, lubię takie. Życzę dobrego dnia, w końcu to niedziela

@MarekWawka01 znam te szpitalne historie z autopsji. W tamtym roku jak leżałem w manii to mnie tak naszpikowali wszystkim co mogli, że nawet nic nie pamiętam z pierwszych trzech tygodni. Jak warzywko... Ale urojenia psychotyczne przestałem mieć dopiero po miesiącu.

Niestety nie, kawę piję wyłącznie dla smaku - lubię, ale nie działa zupełnie. Mogę wypić i od razu iść spać

Przy silnej psychozie to nawet 800 mg nie zadziała od razu, może po dwóch tygodniach będzie jakiś efekt, chociaż i to niekoniecznie.

Witam i ja. Niestety u mnie energii jakoś nie ma, chyba wchodzę w fazę snu zimowego. Nie wiem co zrobić, żeby się trochę pobudzić, bo mam robotę do zrobienia. Jakieś pomysły?

@grz Posty można edytować tylko przez jakiś czas od ich napisania (chyba 10 minut).

@alone05 wszystkiego najlepszego w takim razie Ja właśnie wróciłem z pracy - kołowrotu ciąg dalszy. Nie miałem nawet czasu zajrzeć na Forum a teraz nadrabiam, zjadłem obiad i odpoczywam, ale jeszcze potem muszę popracować. Nie lubię zabierać pracy do domu, ale czasem trzeba niestety

Jestem, ale tak połowicznie, bo mi łeb nawala. Muszę chwilę odpocząć, bo nie wiem o czym myśleć najpierw

Miałem dzisiaj Dzień świra w robocie, nie było czasu nawet na przerwę śniadaniową. Więc dopiero teraz się odzywam.

@johnn na logikę - powiedziałeś dziewczynie, że się rozstajecie, a oczekujesz, że będzie jak przedtem. Nie rozumiesz co znaczy słowo rozstanie? Zwykle po czym takim kontakt się urywa zupełnie. Dziwne, że dziewczyna chce go jeszcze podtrzymywać.

@johnn skoro się rozstaliście, to w zasadzie kontaktu w ogóle być nie powinno. Sam zaproponowałeś to rozstanie, czemu się dziwisz jej reakcji?

@Andrzejekxx01 niestety nie ma innej drogi. Musisz się skonsultować z lekarzem - najlepiej też wykluczyć najpierw choroby somatyczne. Powinieneś jak najszybciej zacząć coś robić. Bez właściwej diagnozy nie można sobie pomóc, a nie postawią jej użytkownicy Forum. Moga jedynie coś doradzić. Takie objawy jak masz mogą świadczyć o różnych rzeczach, niekoniecznie nerwicy, chociaż wiele na to wskazuje. Nawet jeśli nerwica i tak musiałby to stwierdzić specjalista i ewentualnie zastosować odpowiednie leczenie, przepisać leki (na pewno melisa na to nie pomoże)

@antonina_j mnie chyba bardziej, że niedziela, bo nie byłem w pracy. "Poniedziałek" będzie jutro. Ale za to króciutki tydzień, bo po poniedziałku zaraz piątek

Jak ja Cię rozumiem. Też jutro zasuwam do roboty. Ale pocieszam się, że tylko dwa dni i znów sobota i niedziela. @neon Hej hej