eleniq

Czy to są te tzw. grupy dyspanseryjne? Trafna uwaga! Bo jeśli chodzi np. o IPiN to tutaj nie zdziwiłbym się w takim razie, gdyby nie chcieli mnie przyjąć ze skierowaniem od zwykłego lekarza internisty.

No jeśli jest to zależne od oddziału, to rzeczywiście trzeba by się dopytywać bezpośrednio w oddziale Bo też ten nasz system funkcjonowania polskich PZP i szpitali psychiatrycznych bywa dosyć skomplikowany. Np. że do psychiatry NFZ nie jest wymagane skierowanie od internisty, ale do psychologa NFZ już tak.

A myślicie, że od psychiatry NFZ takie skierowanie może być jakby bardziej honorowane niż od internisty?

To wiem Bardzo dziękuję za odpowiedź!

Witajcie Kochani! Mam takie małe pytanko, może trochę głupie, ale czy lekarz INTERNISTA NFZ może wystawić skierowanie do szpitala psychiatrycznego w trybie planowym, oparłszy się o poprzednie "przeterminowane" skierowanie? Chodzi mi o oddział diagnostyczno-terapeutyczny. Dzięki!

Zastanawia mnie, na ile Twoja praca nie powoduje u ciebie takich natrętnych myśli. Może jest coś w tym temacie u ciebie nie halo i wypadało by się temu przyjrzeć? Psychika wysyła nam różne sygnały, kiedy stara się nam przekazać, że coś niedobrego się święci. Przepracowanie, chaos organizacyjny, zmiany rytmu dobowego mogą bardzo nadszarpnąć zdrowie po pewnym czasie. Każdy jest inny i ma inną wytrzymałość na pewne zjawiska. Myślę, że najodpowiedniejszą drogą dla ciebie będzie skonsultowanie problemu z psychologiem bądź nawet lekarzem psychiatrą. Z tym że uprzedzam, że branie leków psychiatrycznych to już wiąże się ze skutkami ubocznymi. Można spróbować też doraźnych leków, choć niektóre z nich mają potencjał uzależniający. Jednak uważam, że na dobry początek warto będzie skonsultować się z psychologiem Pozdrawiam ciepło i życzę wszystkiego dobrego!

No też tak myślę, nawet w ulotce nie ma ani słowa o jakichkolwiek zaburzeniach seksualnych przy arypiprazolu. Biorę kwetiapinę 300mg i lamotryginę 200mg do arypiprazolu 5mg. Nie wiem, może jeszcze się nie rozkręcił ten arypiprazol. Ogólnie czuję się psychicznie po nim nieco lepiej, mam na pewno większą motywację, chęci do życia, poza tymi problemami seksualnymi. Nie wiem, który z tych leków może to powodować, ale wiem, że przed braniem arypiprazolu nie miałem takich problemów seksualnych. Szkoda było by mi go odstawiać, bo i tak nie miałbym już na co inne zamienić, a jak na razie nie mam wyjścia, bo neuroleptyk jest mi potrzebny, a kwetiapiny lekarz mi już nie może zwiększyć z pewnego powodu. Nawet poprosiłem swojego internistę, by zlecił mi badanie prolaktyny, które wykonam sobie za tydzień, by zobaczyć, czy przypadkiem w niej czegoś nie miesza, bo z tym najczęściej te problemy seksualne się wiąże. Pozostaje czekać na wyniki i konsultację psychiatry, bo samemu nic nie zdziałam w tym temacie. Dzięki za odzew!

Czy ktoś z Was miał przy arypiprazolu całkowity brak orgazmu i pożądania na początku leczenia? Czy to minie? Biorę arypiprazol już równo 2 tygodnie. Bo ten brak orgazmu i pożądania jest trochę nietypowy jak na arypiprazol.

Mnie każdy antydepresant pobudzał, nakręcał, zaburzał sen. Mi nie wolno ich podawać, bo zaczęły wpędzać mnie w psychozy. Znam parę osób, co brały leki stricte noradrenergiczne i wejścia na nie, nie były dla nich łatwe. Także mogę tylko uprzedzić, że wejście na taki specyficzny lek może być ciężkie i zająć trochę czasu.

Lek był swego czasu wycofany - prawdopodobnie z powodu często pojawiających się uporczywych działań niepożądanych. Sam brałem ten lek blisko pół roku i niestety nic mi nie pomógł, a pokładałem w niego naprawdę dużą wiarę. Działał na mnie też bardzo pobudzająco. Wrócił do polskich aptek dopiero pod koniec roku 2020 r. i stąd prawdopodobnie jego ograniczona dostępność.

Google Chrome

Objawy, które wymieniłeś są wręcz książkowe przy odstawianiu SSRI (zawroty głowy, drażliwość, biegunka, nudności, zawroty głowy, niepokój), trzeba je po prostu przetrwać, dopóki Brintellix się całkowicie wkręci, a 7 dni to zdecydowanie za krótko na to, musisz poczekać jeszcze z jeden do kilku tygodni, może nawet kilkunastu. Niestety nie mam doświadczenia z tym lekiem i nie wiem jak długo się rozkręca, no ale wiadome, że i tak trzeba troszkę poczekać. Mi lekarz odradziła branie jakichkolwiek ziół przy farmakoterapii lekami psychiatrycznymi. Choć ja biorę neuroleptyki i stabilizatory. Nie wiem, jak to się ma do antydepresantów, ja bym na twoim miejscu nie brał tej mieszanki, bo sporo w niej ziół, które mogą gdzieś tam wpływać na funkcje psychiczne, ale dobrze radzę - skonsultuj to z lekarzem. A no i alkohol jest u mnie zabroniony! A jak już to 1-2 lampki wina okazjonalnie. Moja lekarz mi tak napisała: Nie łączyć leków z ziołami m.in. zielem dziurawca zwyczajnego, korzeniem żeń-szenia, różeńcem górskim, pieprzem metystynowym, miłorząbem japońskim, ostropestem. PS Ten ścisk w gardle to może być objaw nerwicowy związany ze stresem przy odstawianiu leku, choć jakby się nasilał, skontaktuj się z lekarzem.

Czyli wtedy to zmęczenie przeszło całkowicie? Bo właśnie gadałem z lekarz, to mi mówiła, żeby tylko na rano brać, aż do ustąpienia objawów, po prostu muszę to wytrzymać. Bo jest to lek pobudzający, a to zmęczenie to tylko skutek uboczny, więc trzeba czekać aż minie i tyle... Dzięki, że zechciałeś się podzielić swoimi doświadczeniami. Teraz mam większą pewność, że to przejściowy objaw. Ja biorę arypiprazol już 9 dni.

Ja jeszcze biorę 300mg kwetiapiny i 200mg lamotryginy. Arypiprazol biorę od 1,5 tygodnia w dawce 5mg (dopiero zacząłem). Podnoszenie dawki będzie możliwe dopiero gdzieś w kwietniu na wizycie kontrolnej. Ja tylko się zastanawiam, czy nie zmienić dawkowania z rana na wieczór. Gonitwa myśli i drażliwość mogą być przejściowe ale za dnia. Napisałem wyżej, że lek działa na mnie dwufazowo. Więc w tej dawce 5mg pozostaje mi ewentualnie zmienić dawkowanie na wieczór. Tylko mam wątpliwości, czy to bezpieczne. Poradzę się lekarza internisty i po tygodniu ocenię efekt.

A ile czasu go tak bierzesz? Ja teraz wieczorem dostałem strasznej gonitwy myśli i drażliwości. Nie no, muszę odwrócić te fazy jakoś. Poradzić się lekarza...

Trochę przeredaguję swoje pytanie. Czy ktoś z Was brał arypiprazol wieczorem, bo kiedy ja biorę go rano, to po 3h czuję duże zmęczenie (nie senność czy zmulenie tylko zwykły spadek sił). To zmęczenie później mija i wieczorem bywam pobudliwy, co jest bez sensu, bo po co mam być opadnięty za dnia po arypiprazolu. Jakby działał dwufazowo. Ogółem jednak dobrze na mnie działa ten lek, ale to zmęczenie zaczyna być wnerwiające. I tak jestem teraz uziemiony w domu, więc próbować mogę różne rzeczy. Mam poradę z lekarzem internistą niedługo, to może on mi coś podpowie, choć wiem, że to nie psychiatra. Bo w ulotce też nic nie piszą, o której porze dnia powinien być przyjmowany. Podsumowując, chcę spróbować arypiprazolu na wieczór, by się nie snuć się tak ze zmęczenia za dnia i dostawać pobudki wieczorem. Co myślicie? PS Prowadzący mnie psychiatra zalecił brać na rano.

Mam pytanie do osób, które biorą długo arypiprazol. Mam tak, że jakieś 3h po wzięciu tabletki łapie mnie duże zmęczenie (nie senność czy zmulenie, tylko po prostu taki spadek sił). Mam go brać na rano wg zaleceń lekarza, ale chciałem was spytać, jak wam lekarze kazali brać - rano czy wieczorem? No i czy jak to zmęczenie mija, to zaczyna bardziej aktywizować?

Ok. Choć trochę sfrustrowany, że znowu zmęczenie nie dało mi się pouczyć...

Żeby nie było, dopuszczam ciszę, ale z pewnym zwróceniem uwagi na tą ciszę, pytaniem typu "co się dzieje". Ja bardzo potrzebuję tego odzewu, wzruszenia z tego zewnętrznego świata, bo świat wewnętrzny mnie za bardzo pochłania. Miło, że możemy tu wyrazić swoje zdanie i z nim podyskutować I przy okazji pomóc troszeczkę koleżance z forum... I jak @Betixa? Co u ciebie?

Ja zacząłem mieć poważniejsze zaburzenia psychiczne w wieku dojrzewania. Teraz mam 24 lata i dalej się zbieram. Ciągle mam lęk przed ludźmi, którego chyba nie powstrzymam do końca. Ogółem też niepokoi mnie takie powolutku narastające odcinanie się od świata. Tak naprawdę dzięki lekom żyję w dużej mierze. I jeszcze idę na drugi pobyt terapii dziennej od początku kwietnia. Później planuję chodzić do psychoterapeuty na NFZ w pobliskiej przychodni. No i do psychiatry też będę chciał się przenieść na NFZ. Jak na 24 lata mam długą i bogatą historię leczenia - 8 lat chodzenia do psychiatry, w tym czasie 2,5-letnia nieudana psychoterapia, 2 pobyty w szpitalu psychiatrycznym, 2 pobyty na oddziale dziennym nerwic, przetestowanie 7 różnych antydepresantów, które nakręcały mnie jak cholera. Ale teraz brnę do przodu, bo leki mi dobrali, tylko jeszcze wykorzystam urlop zdrowotny z uczelni na drugi pobyt i potem zamierzam sobie chodzić do przychodni NFZ kilka metrów od domu na psychoterapię raz na 2 tygodnie, no i do psychiatry w tej przychodni też, bo tyle kasy wydałem na prywaciarzy już.

Psychodynamiczna jest podobno bardzo trudna i męcząca, bo kilkuletnia co najmniej i ogółem dużo się w niej drąży, na pewno nie jest dla każdego. Ja miałem terapię quasi-psychodynamiczną 2,5-letnią zakończoną fiaskiem, ale miło mi czytać, że ten nurt komuś pomaga wyjść na prostą i złapać lepszy kontakt ze sobą. Rzeczywiście ten nurt psychodynamiczny może być fajny dla Ciebie, bo masz zaburzenia osobowości, a tu już jest głęboka praca. Ja bym nie wytrzymał takiego napięcia w długiej ciszy z obcą osobą, w obcym pokoju. W takich momentach zazwyczaj zaczynam sam tonąć we własnych myślach, odcinam się emocjonalnie od otoczenia i potem po długim czasie ciężko jest mi się pozbierać do żywych, więc to nie dla mnie zdecydowanie. Przez to nieraz miałem pod koniec terapii takie dziwne derealizacje-depersonalizacje, że terapeutka chciała dzwonić po lekarza. Także podziwiam osoby, które to wytrzymują. Mają twarde głowy.

Myślę, że najważniejsza jest przyczyna tego całego nakręcenia. Rozumiem, że jest ci trudno to kontrolować, bo rzeczywiście po tym co piszesz, widać, że musi ci to bardzo utrudniać życie. Jeśli chodzi o przyczyny, to mogą być różne, przeróżne... Ale też wspominasz, że bierzesz antydepresanty. Mnie antydepresanty nakręcały bardziej i tak się męczyłem na nich długo, aż okazało się, że wymagałem innego leczenia. No ale wiadomo, ja i ty to różne przypadki, choć może w tym tkwi u ciebie problem? A może po prostu jakiś odreagowany, stłumiony uraz próbuje znaleźć ujście i dojść do "głosu"? No i tak można gdybać i gdybać tu na forum... Dlatego drogą internetową nikt tego jednoznacznie nie stwierdzi, bo nie ma do tego narzędzi. Jedynie lekarz psychiatra dysponuje środkami, które będą w stanie rozpoznać Twój problem, by zacząć go odpowiednio leczyć.

Rozumiem, że jest to coś w rodzaju kompulsji myślowych i po części nocnego lęku napadowego. Na to rzeczywiście powinna pomóc terapia poznawczo-behawioralna, możesz odbyć ją indywidualnie bądź grupowo (na oddziale dziennym nerwic), jednak żeby się dostać na taki oddział musisz mieć skierowanie od lekarza psychiatry albo internisty z NFZ. Skoro możesz pracować i funkcjonować (przynajmniej sądząc po tym co napisałaś), to myślę, że jednak terapia będzie najlepszą opcją. Na okres terapii na oddziale dziennym będziesz potrzebować zwolnienia lekarskiego i masz prawo do zasiłku rehabilitacyjnego na ten czas (tylko wtedy jakieś 6 tygodni(?) przed rozpoczęciem pobytu trzeba to zaświadczyć). Leki to już raczej w przypadkach, kiedy objawy utrudniają normalne funkcjonowanie, choć zawsze można spróbować jakiegoś małego leku uspokajającego - kropli walerianowych albo hydroksyzyny 10mg, z tym że takie leki mogą wywoływać senność, choć nie u każdego. Jednak po tym co napisałaś, nie zalecałbym leków, z resztą nie ja jestem od tego, ale ja tylko podaję możliwości, nie jestem lekarzem! Nie zażywaj leków na własną rękę. Udaj się do psychiatry albo nawet internisty, który zaleci ci, co z tym dalej zrobić. Pozdrawiam i życzę zdrowia!

Sztuczne zęby Brak znajomych czy brak pracy

Przyszły książki do powtórek do matury pocztą