eleniq

Po pierwsze Twój wzrost nie jest niskim wzrostem. Mieścisz się w średniej krajowej, a nawet i średniej europejskiej. Po drugie - wzrost nie liczy się na pierwszym miejscu, a bardziej twarz i sylwetka. Można być niewysokim, a jednocześnie ogółem wyglądać 100x lepiej niż niejeden 2-metrowy astenik. Trzeba patrzeć na pozytywne aspekty swoich "niedociągnięć" i z nich korzystać.

Zalecane standardowo maksymalne dawki nie zawsze są odpowiednie. Przy dawkowaniu rolę odgrywa choćby wrażliwość na dany lek, stopień nasilenia choroby, masa ciała, tempo metabolizmu. Też chodzi o to, by stosować jak najmniejsze skuteczne dawki, które później w miarę postępu leczenia/choroby można modyfikować.

Widocznie alkohol źle na ciebie wpłynął. Picie raz w tygodniu dużych ilości jest absolutnie niewskazane. Można sobie wypić 1-2 lampki wina raz na jakiś czas, ale są przypadki, w których w ogóle nie powinno się pić alkoholu. Kiedy brakuje organizmowi elektrolitów i/lub glukozy to taki niepokój i zaburzenia rytmu serca są normalną reakcją organizmu. Alkohol wpływa na poziom glukozy i elektrolitów. Radziłbym w pierwszej kolejności odstawić napoje alkoholowe. Konsultacja lekarska może być dobra, może to być nawet lekarz internista.

Czy stosował ktoś kannabidiol (CBD) przy polekowych dysfunkcjach seksualnych?

Metylofenidat stanowi element kompleksowego programu leczenia zespołu nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u dzieci w wieku ≥6 lat i dorosłych, w przypadkach, gdy inne sposoby postępowania terapeutycznego nie są wystarczająco skuteczne.Rozpoznanie powinno być stawiane zgodnie z aktualnymi kryteriami DSM lub wytycznymi ICD. Wyboru odpowiedniej postaci leku należy dokonać w oparciu o indywidualne wskazania i w zależności od wymaganego czasu działania farmakologicznego. Rozpoznanie ADHD u osób dorosłych powinno obejmować ustrukturyzowany wywiad z pacjentem, w celu określenia aktualnych objawów. Warunkiem jest stwierdzenie występowania ADHD w dzieciństwie, które należy ustalić retrospektywnie (na podstawie dokumentacji pacjenta lub, jeśli nie jest ona dostępna, na podstawie odpowiednich i ustrukturyzowanych narzędzi/wywiadów). Rozpoznanie może zostać postawione, jeśli występuje umiarkowane lub ciężkie upośledzenie funkcjonowania w ≥2 obszarach (np. funkcjonowanie społeczne, związane z nauką i/lub zawodowe) wpływające na kilka aspektów życia danej osoby. Bezpieczeństwo i skuteczność długotrwałego stosowania metylofenidatu nie zostało ocenione w kontrolowanych badaniach klinicznych. Leczenie nie powinno być bezterminowe. Zwykle można je przerwać podczas okresu dojrzewania lub po jego zakończeniu. Pacjenci poddawani długotrwałemu leczeniu (>12 mies.) muszą być monitorowani, zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. Należy monitorować stan układu sercowo-naczyniowego, rozwój psychofizyczny, masę ciała, apetyt, pojawienie się lub nasilenie wcześniej istniejących zaburzeń psychicznych. Zaburzenia psychiczne, na które należy szczególnie uważać to m.in.: tiki ruchowe i wokalne, zachowania agresywne i wrogie, pobudzenie, lęk, depresja, psychoza, mania, urojenia, drażliwość, brak spontaniczności, wycofanie i nadmierna perseweracja. W przypadku podawania metylofenidatu >12 mies. należy także okresowo weryfikować zasadność dalszego leczenia, podejmując próby przerwania leczenia, aby określić funkcjonowanie pacjenta bez farmakoterapii. Zaleca się, aby metylofenidat był odstawiany co najmniej 1 ×/rok, aby ocenić stan kliniczny. Poprawa może utrzymywać się zarówno podczas okresowego, jak i trwałego odstawienia. Metylofenidat stosowany w standardowych dawkach może powodować objawy psychotyczne (omamy wzrokowe, czuciowe, słuchowe oraz urojenia) lub objawy manii u pacjentów bez epizodów psychozy lub manii w wywiadzie. U pacjentów leczonych metylofenidatem odnotowano wystąpienie zachowań agresywnych (leki stymulujące mogą powodować pojawienie się lub nasilanie agresji), stany lękowe, pobudzenia, napięcia lub nasilenie już istniejących takich stanów, powstawanie nowych lub zaostrzenie już występujących tików ruchowych i werbalnych. W niektórych przypadkach wystąpienie stanów niepokoju prowadziło do przerwania leczenia. U pacjentów z psychozą podawanie metylofenidatu może zaostrzyć objawy zaburzeń zachowania i myślenia. Zgłaszano też pogorszenie stanu pacjenta w przebiegu zespołu Tourette’a. Przed rozpoczęciem leczenia lekami stymulującymi, należy zbadać pacjentów pod kątem istniejących zaburzeń psychicznych oraz zebrać wywiad rodzinny w kierunku zaburzeń psychicznych, a także tików i zespołu Tourette’a, a w przypadku współistniejących objawów depresji, ustalić ryzyko choroby afektywnej dwubiegunowej poprzez szczegółowy wywiad psychiatryczny, obejmujący wywiad rodzinny w zakresie przypadków samobójstw, choroby afektywnej dwubiegunowej i depresji. Pacjenci leczeni metylofenidatem powinni być ściśle monitorowani: pod kątem pojawienia się lub nasilenia zachowań agresywnych lub wrogości – na początku leczenia oraz po każdej zmianie dawki, a następnie przynajmniej 1 ×/6 mies. i podczas każdej wizyty kontrolnej; pod kątem pojawienia się lub nasilenia tików oraz zaostrzenia stanów lękowych, pobudzenia, napięcia – podczas każdej zmiany dawkowania, a następnie przynajmniej 1 ×/6 mies. lub podczas każdej wizyty kontrolnej; pod kątem objawów choroby afektywnej dwubiegunowej – po każdorazowej zmianie dawkowania i następnie przynajmniej 1 ×/6 mies. i podczas każdej wizyty kontrolnej. W przypadku pojawienia się lub nasilenia zaburzeń psychicznych, metylofenidat powinien być stosowany tylko, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem; może być wskazane zaprzestanie leczenia, wystąpienie objawów maniakalnych lub psychotycznych, może powodować konieczność przerwania leczenia. U pacjentów, u których występują zmiany zachowania w kierunku agresywnych, należy rozważyć dostosowanie schematu leczenia lub konieczność przerwania leczenia. Pacjentów, u których w trakcie leczenia pojawią się myśli i zachowania samobójcze, należy natychmiast zbadać, konieczne może być leczenie podstawowego problemu psychicznego, należy także rozważyć ewentualne przerwanie podawania metylofenidatu. Należy szczególnie uważnie monitorować stan kliniczny pacjentów, u których stwierdza się współistniejącą chorobę afektywną dwubiegunową (zwłaszcza nieleczoną), ze względu na możliwość wystąpienia u nich epizodu mieszanego/maniakalnego. Metylofenidatu nie należy stosować w zapobieganiu stanom fizjologicznego zmęczenia lub do ich leczenia. Pacjentów powinno się ściśle monitorować pod kątem ryzyka pozorowanego lub niewłaściwego stosowania, bądź nadużywania metylofenidatu, należy zachować ostrożność w przypadku osób niestabilnych emocjonalnie i/lub ze stwierdzonym uzależnieniem od alkoholu lub leków. Przewlekłe nadużywanie może prowadzić do rozwoju tolerancji i znacznego uzależnienia psychicznego z towarzyszącymi zaburzeniami zachowania, włącznie z epizodami psychotycznymi. W przypadku pacjentów o dużym ryzyku nadużywania substancji, należy rozważyć leczenie inne niż pobudzające. Należy uważnie monitorować stan kliniczny pacjenta w czasie odstawiania leku, ponieważ przerwanie jego podawania może ujawnić depresję, jak również przewlekłą nadaktywność. Niektórzy pacjenci mogą wymagać długotrwałych badań kontrolnych. Przerwanie podawania leku, w przypadku jego nadużywania, może spowodować ciężką depresję, dlatego w takich przypadkach zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności. Metylofenidat może powodować fałszywie dodatnie wyniki testów laboratoryjnych na obecność amfetaminy. W szczególności dotyczy to immunologicznych testów przesiewowych. Lek ten może być powodem dodatniego wyniku testu antydopingowego.

Przy tym leku radzę uważać na wątrobę i kontrolować jej parametry, zwłaszcza gdy bierzecie mianserynę w wyższych dawkach. Po 2 tygodniach jej brania enzymy wątrobowe mi wyskoczyły 5-6x ponad normę! Lek trzeba było odstawić. Wymieniono mi mianserynę na kwetiapinę, którą moja wątroba dobrze toleruje.

Paroksetyna i fluwoksamina są uznawane za najbardziej sedatywne leki SSRI. Z kolei fluoksetyna zdaje się być najbardziej stymulująca spośrod wszystkich SSRI.

Problemy z dopaminą towarzyszą nie tylko ADHD. Tak naprawdę zakres zastosowań leków dopaminergicznych w teorii zdaje się być naprawdę szeroki. Choć z doświadczenia wiem, że psychiatrzy w dużej mierze leczą pacjentów na podstawie schematów. Mi np. żadna psychoterapia nie przyniosła trwałej poprawy. Później i tak wszystko wracało. Farmakoterapia mi w tym momencie niesamowicie pomaga i mniej mnie obciąża fizycznie i psychicznie od psychoterapii. Poza tym moje objawy wskazywały bardziej na podłoże biologiczne niż psychologiczne. Żadna psychoterapia nie pomoże, jeśli biochemia mózgu jest endogennie zaburzona.

Jak to?

Rozumiem. Czyli celem jest tutaj aktywizacja, poprawa napędu. W sumie też miałem z tym spory problem ostatnio, ale na szczęście obecne leczenie powolutku mi dodaje tego upragnionego napędu. Plus wzmagam się ostatnio ze zbyt krótkim snem, zerowym libidem, brakiem porannych wzwodów i natrętnymi myślami. I na to też mój obecny zestawik zaczyna się sprawdzać

Tylko wywiad? A testy neuropsychologiczne to pies? Problemy z koncentracją mogą wynikać też z niedoboru snu. Wysypiasz się? Ja bym proponował higienę snu. No leki mogą pomóc w zwiększeniu czujności, koncentracji i funkcji poznawczych, ale tylko wtedy kiedy są odpowiednio dobrane oczywiście.

Zżera mnie ciekawość, żeby się zapytać, z czym się teraz wzmagasz, że lekarz zdecydował się u ciebie aż na klomipraminę? Bo ta sertralina w wysokiej dawce to domyślam się, że jakieś poważne natręctwa albo lęki. A że klomipramina to pewnie dlatego, że efekt terapeutyczny sertraliny zanikł albo sertralina koniec końców okazała się za słaba.

To prawda. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (czyli A, D, E i K) są magazynowane w organizmie, dlatego ich nadmierna podaż jest szkodliwa dla zdrowia. Jeśli chodzi o witaminę D3 to akurat w naszym klimacie można ją suplementować przez cały rok, jednak należy to skonsultować z lekarzem, by zbadać poziom tej witaminy i dobrać odpowiednią dawkę. U mnie jest to dzienna dawka 4000 i zwykle więcej się jej nie daje w celach leczniczych. No i też prawdą jest, że objawy nadmiaru witaminy D3 są niespecyficzne - bóle głowy, nudności, zmęczenie, osłabienie mięśni.

To prawda. Zwłaszcza, że te leki wymagają tzw. "wakacji lekowych", czyli okresowego odstawiania leku przynajmniej raz w roku. Najczęściej robi się to w czasie wakacji, by móc ocenić funkcjonowanie bez leku i poprawę stanu klinicznego.

@anona Efekt terapeutyczny leku przeciwdepresyjnego przy depresji i fobii społecznej ujawnia się po 2-4 tygodniach, zaś przy zaburzeniach lękowych i obsesyjno-kompulsywnych - po 12 tygodniach. Bierzesz naprawdę sporo leków i suplementów. Mam nadzieję, że przedyskutowałaś z lekarzem tę suplementację, której jest moim zdaniem nieco za dużo i może mieć wpływ na wchłanianie leków. Moim zdaniem suplementacja, dieta i aktywność fizyczna powinny być starannie dobrane przy lekach psychotropowych i mieć na celu nie tyle potencjalizacji leczenia, co też zmniejszanie pewnych objawów niepożądanych (np. zatrzymywania wody w organizmie, wzrostu poziomu lipidów, zaburzeń seksualnych). Też stosuję suplementację, dietę i aktywność fizyczną przy lekach psychotropowych.

To prawda. Lekarz psychiatra ma prawo wypisać każdy lek psychiatryczny bez względu na diagnozę. Wystarczy, że on sam będzie widział ku temu wskazania. Jest też coś takiego, jak przepisywanie leku off-label przecież. Dobieraniem leków zajmuje się tylko lekarz i nie jest mu potrzebna do tego opinia innych specjalistów biorących udział w procesie diagnozy psychiatrycznej. Też kiedy lekarz przepisuje jakiś lek off-label, to ma on obowiązek poinformować pacjenta, dlaczego to robi i jakie są możliwe szkody wynikające z zastosowania danego leku.

Tej duloksetyny bym się czepiał. Ona przecież działa na noradrenalinę, a noradrenalina jest neuroprzekaźnikiem "napędzającym". Te natręctwa nie odpuszczą, jeśli będą napędzane.

Cześć! Chciałem się Was zapytać o rozłożenie dawkowania lamotryginy. Wiem, że to jest pytanie bardziej do lekarza, ale do sedna... Chodzi o to, że lekarz zalecił mi zmniejszenie lamotryginy do 100mg/d, z racji obniżonego kwasu foliowego. Wiem, że lamotryginę można podawać raz lub dwa razy dziennie co 12h, jednak zastanawiam się, która opcja będzie lepsza. Mam w domu sporo opakowań lamotryginy po 100mg, ale też wykupiłem tabletki po 50mg. Tych tabletek nie można podzielić. Mógłbym wobec tego brać dwa razy dziennie po 50mg (tu oczywiste, że rano i wieczorem) albo też raz dziennie 100mg (i tu mam dylemat - rano czy wieczorem było by lepiej). Który z tych 3 sposobów dawkowania wydaje Wam się najrozsądniejszy? 50-0-50, 100-0-0 czy 0-0-100? Bo też będę brał kwetiapinę na wieczór, a podobno jej stężenie ulega zmniejszeniu przy braniu lamotryginy, dlatego pytam o porę dawkowania lamotryginy tutaj.

Też zależy jakie masz objawy i czego oczekujesz od danego leku. Leki psychotropowe działają w bardzo odmiennych mechanizmach i wpływają na różne funkcje psychiczne w różnym stopniu.

Jak to przestała działać? Po czym to zauważyłeś? Przy okazji chcę przestrzec, że lamotrygina może zmniejszać kwas foliowy w organizmie i kiedy zaczęła mi nawracać depresja przy niej, a biorę ją już kilka lat, to okazało się, że mam za mało kwasu foliowego, co też było dziwne dla mnie, bo stosuję dietę bogatą w warzywa, a one mają właśnie dużo kwasu foliowego między innymi. Także polecam zbadać sobie poziom kwasu foliowego. I też od razu mówię, że to nie musi oznaczać tego, że trzeba odstawić lamotryginę, bo wystarczy dołączyć do lamotryginy kwas foliowy, ale to lekarz musi wypisać, bo ten leczniczy kwas foliowy jest na receptę i jest w o wiele większej dawce niż ten jako suplement. Ale też nie jest to wydatek, bo taki kwas foliowy w leku kosztuje 5zł na miesiąc.

@Wrwsw Ja w tym momencie biorę Fevarin 150mg i lamotryginę 200mg. Ten zestawik się naprawdę dobrze sprawdza u mnie. Natręctwa dużo mniejsze, dużo łatwiej nad nimi panować, nie zwracać na nie uwagi. Nastrój też się poprawił. No i najważniejsze - nastąpiła aktywizacja - nie mam oporów przed wychodzeniem do sklepu, na siłownię, przygotowywaniem sobie smacznego jedzonka w domu, bo im mniej niepotrzebnych myśli, tym człowiek ma więcej czasu i energii na pożyteczne spędzanie czasu, nie siedzi w swojej głowie, nie jest zaabsorbowany swoimi wewnętrznymi przeżyciami. Także to mi się najbardziej podoba. Choć niestety na tym zestawie wciąż nie mam zbytnio uregulowanego snu, apetytu i funkcji seksualnych. Dlatego brałem jeszcze Lerivon jakiś czas temu z tymi lekami co teraz, ale postanowiliśmy z lekarzem go odstawić, bo nie dość że nie poprawiał mi zbytnio snu, apetytu i funkcji seksualnych, to zaczął powodować zamulenie i napady senności za dnia, a teraz studiuję i po prostu muszę mieć koncentrację na odpowiednim poziomie. Za kilka dni zaś wchodzę na kwetiapinę 100mg na wieczór i zobaczymy jak będzie. Akurat brałem już te połączenie Fevarinu z kwetiapiną ale w trochę innym dawkowaniu i bez lamotryginy, dlatego powinno być lepiej niż poprzednio było. Na tym połączeniu czułem się po prostu super, natręctw i lęków w ogóle nie miałem, byłem na tyle zainteresowany zewnętrznym światem, że aż czułem taką niesamowitą jedność z nim, brak jakiejkolwiek anhedonii, libido i funkcje seksualne na naprawdę dobrym poziomie, jednak miałem dwa skutki uboczne - niesamowity apetyt i tycie oraz bardzo intensywne i przerażające sny, z których ten ostatni skutek uboczny doprowadził do tego, że musiałem to połączenie odstawić, bo za bardzo zaczęło mi to wpływać na psychikę, ale wtedy też miałem pewne problemy lękowe, może dlatego te sny się takie strasznie przejmujące wydawały. Ale teraz nie mam żadnych zaburzeń lękowych, także jest szansa, że teraz będzie lepiej na mnie to połączenie działać niż poprzednio.

Celowo jej tu nie wymieniłem. To bardzo upierdliwy lek. Ma szeroki wachlarz niebezpiecznych skutków ubocznych: choćby blokada kanałów sodowych powodująca zmiany w pobudliwości mięśnia sercowego (kardiotoksyczność), silne działanie antycholinergiczne powodujące trudności z oddawaniem moczu, zmniejszoną potliwość, hipertermię, suchość błon śluzowych (mogącą doprowadzić do przegrzania organizmu i stanów zapalnych jamy ustnej, jamy nosowej i gardła) oraz porażenie perystaltyki jelit.

Cześć! Jakie leki teraz bierzesz? Próbowałaś może połączenia SSRI z lamotryginą? Lamotrygina pomaga ustabilizować układ glutaminergiczny, którego funkcjonowanie może być wadliwe u osób z OCD. Też właśnie najbardziej na OCD poleca się właśnie SSRI, a nie SNRI czy bupropion, bo noradrenalina może ostro napędzać natręctwa. Noradrenalina odpowiada za czujność choćby i właśnie jak jeszcze bardziej się ją podkręci u osoby z OCD, no to wiadomo... Ewentualnie można próbować połączeń SSRI + neuroleptyk atypowy (w tym wypadku arypiprazol albo kwetiapina mają bardziej udowodnione działanie) albo też SSRI + neuroleptyk atypowy + lamotrygina. Może w tym kierunku trzeba by pójść? Też skoro masz lęki, to bardziej kwetiapina niż arypiprazol, jeśli chodzi o neuroleptyki atypowe. Lamotrygina nie działa już przeciwlękowo.

A próbowałeś antydepresantów w połączeniach ze stabilizatorami nastroju/neuroleptykami o działaniu antydepresyjnym? W ogóle skoro przy tej depresji masz skłonności do natręctw i lęków, to na moje oko może to być nierównowaga serotoniny i dopaminy, bo piszesz, że leki noradrenergiczne ci te objawy nasilały. Ja bym szedł w tym kierunku. Ale rzecz jasna, nie jestem lekarzem, by ci to tutaj tak naprawdę poważnie sugerować, bo mi też tego nie wolno robić tu na forum.

Przy wenlafaksynie trzeba skrupulatnie przestrzegać odpowiedniego dawkowania, ponieważ ma ona dosyć krótki okres półtrwania i należy brać ją 2x dziennie, przy czym popołudniowa dawka powinna być mniejsza od porannej i musi zostać przyjęta do godz. 15:00, no i nie wolno jej brać na wieczór, bo może poważnie zaburzyć sen. Czyli dokładnie tak jak przy moklobemidzie, on jest praktycznie tym samym co wenlafaksyna - ma krótki okres półtrwania i działania na poszczególne układy neuroprzekaźników (i tym samym określony efekt terapeutyczny) są zależne od dawki. Jak dla mnie strasznie upierdliwy lek pod tym względem. Ja nie lubię takich niewygodnych w dawkowaniu leków i nie chcę takich przyjmować, co by się nie działo. Choć ta wenlafaksyna ma też parę zalet. Między innymi to, że nie podnosi prolaktyny (tak jak niektóre SSRI), w odpowiednio wysokich dawkach może działać przeciwbólowo, no i nie hamuje w znaczący sposób enzymów mikrosomalnych wątroby, dlatego nie powoduje istotnych wahań stężeń innych leków metabolizowanych przez te enzymy. I jeszcze dopowiem, że krótszy okres półtrwania leku antydepresyjnego nie przesądza o tym, że będzie dawał ostrzejszy zespół dyskontynuacji. Wiele badań tłumaczy, że dłuższy okres półtrwania leku antydepresyjnego tak naprawdę może tylko opóźnić zespół dyskontynuacji niż powodować go łagodniejszym. To tak naprawdę w dużej mierze zależeć może od wrażliwości na dany lek przeciwdepresyjny. Też leki, które zostały uznane za bezpieczne, to w większości te, na które dana grupa ludzi jest dużo mniej wrażliwa. Szczególnie tyczy się to choćby leków antydepresyjnych zarejestrowanych do leczenia populacji pediatrycznej - np. fluwoksamina, sertralina czy fluoksetyna.