Inga_beta

Psychoterapeuci certfikowani to: to terapeuci, o których wiadomo, że spełniły liczne warunki ich osiągnięcia: mają wyższe wykształcenie, ponadto ukończone kilkuletnie podyplomowe studia z zakresu psychoterapii, mają co najmniej pięcioletnie doświadczenie w pracy psychoterapeuty, odbyły staże, korzystają z superwizji (czyli nadzoru merytorycznego innych doświadczonych terapeutów, tzw. superwizorów, nad swoją pracą z pacjentami), odbyły własną psychoterapię, zdały egzamin przed niezależną komisją.

Masz zaburzenia psychiczne tak jak inne osoby które miały ciężkie dzieciństwo. Gdybyś poczytał to forum to byś się zorientował że podobnych do ciebie ludzi jest mnóstwo. Jak najbardziej można ci pomóc. Potrzebujesz terapii. A zacząć możesz od tego aby przestać się czuć winnym za tę pornografię.

Jeżeli psycholog daje ci odczuć swoją wyższość to rozmowy z nim rzeczywiście mogą ci zaszkodzic. A nmie denerwuje poczucie wyższośći z jakim pisze pan Witkowski i ta jego mina. Już sobie uświadomiłam co to za mina- to mina wywyższającego sie palanta z niską samooceną.

Lonely94, Oceniał wilk razy kilka, ocenili i wilka

Ja dostałam tę metodę od kolegi, ponieważ ona mu pomogła.

Tu jest link http://chomikuj.pl/irbis34/DUCHOWO*c5*9a*c4*86*2cRELIGIA*2cETYKA

We mnie tacy ludzie też wywołują wściekłość. Mnie podobnej odpowiedzi udzieliła moja koleżanka interesująca sie psychologią. Że wszystkie wspomnienia poniżej 6 roku zycia to fantazje i nie ma co w to wierzyc. A w moim przypadku pomogą tylko leki, a jak terapia to tylko wspierająco. Ja zareagowałam poczuciem pustki, poczuciem że nie mam problemów a tylko je zmyślam, poczuciem że nie mam przeszłości, dzieciństwa oraz tym że nie mam o czym mówic na terapii. Gdybym wyczuła że terapeuta mi nie wierzy to ten okres zamknął by się dla mnie za zawsze czyli moje wyparcie jeszczce bardziej by się powiększyło. A wtedy leki, szpital i następny wariat gotowy.

Znam metodę TRE a autopsji. Ćwiczyłam przez 2 tygodnie i czuję że ta metoda jest bardzo dobra. Zrezygnowałam ze względu na to że mam zbyt duże blokady lękowe i nie występuje u mnie faza trzęsienia się. A to włąsnie w tym momencie usuwane są zapisy traum czy stresów. Ćwiczenia można ściągnąć z chomika. Polecam do wypróbowania bo akurat może pomóc, chociażby w pewnym stopniu.

JA też długo myslałam że to tylko moje wymysły ale jak dotąd nie było niczego co by było sprzeczne z tymi wspomnieniami natomiast wsyztko idealnie do siebie pasuje. Od kilku lat sobie przypominam różne fragmenty i aspekty tego molestowania, również w powiązaniu z tym jaka jestem, jak zostałam ukształtowana. Przez cały rok na każdej sesji łózkowej przeżywałam inny aspekt tego molestowania, zrobiłam mnóstwo rysunków, przypomniałam sobie wiele przekonań jakie wtedy nabyłam. Z tym że u mnie to wszystko są bezemocjonalne uśwaidomienia. Gdybym sobie tamtego nie przypomniała to moja terapia zatrzymałąby się w miejscu, bo to molestowanie jest kluczem do mojego zaburzenia. Wtedy to się wszystko zaczęło a potem już były tylko kolejne skutki i kolejne cegły. W psychologi jest wiele nurtów i ten twój terapeuta należy do tego bardziej konserwatywnego. Ciekawe co by mi miał do zaoferowania? Całe szczęście że są terapeuci wierzący w pamieć ciała bo dla takich jak my nie byłoby ratunku.

Świadomie nie ma takiej możliwości aby to sobie przypomnieć. Ja mam jeszcze inne metody terapii poza rozmową (łóżkowe) i wtedy nastąpiło przypomnienie sobie na poziomie emocjonalnym czy też podświadomym, nawet nie wiem jak to nazwać.

napoleon, A dlaczego ta rozmowa podniosła cię na duchu? Bo mnie wprost przeciwnie.

Moim terapeutą jest mężczyzna i w moim przypadku jest to akurat dobre, bo moja trauma jest wyparta i gdyby nie kontakt z mężczyzną terapeutą to nigdy by się nie ujawniła. Trudnośći dodaje fakt że byłam molestowana w niemowlęctwie i z samego tego powodu nie mam możliwośći niczego sobie przypomnieć. W dodatku molestowanie to tylko jeden w wielu problemów do uzdrowienia ponieważ moja rodzina jest toksyczna a molestował mnie ojciec który jest psychopatą. W ogóle to mam wątpliwośći czy z tego kiedykolwiek wyjdę bo tak dużo jest do przepracowania. Podobno moja choroba jest nieuleczalna, bo zmiany we mnie są zbyt duże. -- 17 mar 2014, 12:51 -- U mnie było tak że w początkowym okresie terapii siedziałam z terapeutą przedzielona biurkiem. On był uśmiechnięty a ja rozmawiałam z nim o mojej potrzebie miłości z nadzieją że on tę potrzebę zaspokoi. Potem przenieśliśmy się do innego gabinetu. I zaczęły się problemy. Terapeuta siedział naprzeciw mnie na fotelu a pomiędzy nami nie było niczego. Spojrzałam na niego i zobaczyłam genitalia. Jego nie widziałam, on cały składał się z ogromnych genitalii. Poczułam pustkę w głowie i cheć aby się wpatrywać w te genitalia.Odwróciłam się bokiem i patrzyłam w ścianę i coś póbowałam mówić starszliwe się męcząc bo moja uwaga była cały czas na jego genitaliach. Jakoś dotrwałam do konca. O miłości już nie rozmawiałam. Na następny raz zaczełam narzekać że źle mi bez tej przegrody, że wolałabym z tym biurkiem więc on przysunął malutki stoliczek który niczego nie zasłaniał. Nic mi to nie pomogło. On się dopytywał co mi przeszkadza ale mnie słowo genitalia nie mogło przejśc przez usta. Na kolejnej terapii tak bardzo się zawzięlam żeby to wypowiedzieć i udało mi się powiezdziec że przeszkadzają mi jego genitalia. On wtedy złożył nogi i od tej pory tak siedział a ja mogłam mówić o swoich problemach. Przewijała się w tym też sprawa lęku przed seksem i nienawiści do seksu. A wszytko wyglądało na bezpodstawne bo moja rodzina była antyseksualna, a ojciec też nie interesował się tym. Terapia trwała jeszcze 2 lata zanim byłam gotowa przypomnieć sobie co mnie spotkało.

Oglądałam kiedys film dokumentalny na którym był pokazany przypadek kobiety z osobowością wieloraką. Miała kilka osobowośći które o sobie niczego nie wiedziały i płynnie przechodziła z jednej w drugą. Przyczyną było to że matka w dzieciństwie ją torturowała a ona stworzyła sobie osobowośći takie aby tego nie pamiętać. Udało jej się przeżyć tylko dlatego że babcia do której czasami chodziła ją lubiła. Ta kobieta miała psychoterapię która zakończyła się sukcesem. Pozostała jej jedna osobowość, ta wiodąca.

khaleesi, To nie było adresowane do ciebie. Chdziło mi o ostatnie wypowiedzi osób twierdzących że samodzielne wyleczenie się z ciężkiej depresji to nic wielkiego i kazdy to potrafi, a szczególnie autorzy tych wpisów. Ciekawe jakich wielkich rzeczy sami dokonali.

Tak zauważyłam na tym forum, że jeżeli tylko ktoś sam włącza swoje kije samobije to od razu zjawiają się chętni do bicia i sami go zaczynają okładać. Potrzeba dowartościowania się że jest się lepszym? Możliwośc pozbycia się agresji? Jakiś szósty zmysł włącza się takim osobom że potrafią od razu znaleśc taki wątek w którym ktoś się użala nad sobą i pokazuje że jest słaby. Słabemu trzeba dokopać?

Witaj :)

Jeżeli ktoś z powodu choroby nie czuje sensu życia to nie da sie tego sensu wymusić na siłę. Trzeba wyleczyć chorobę i wtedy ten sens pojawi się sam. Psychiki nie da się zmienić zakazami i nakazami. Nie ma też czegoś takiego że rodzina powinna być czyims sensem życia. Dla jednych rodzina jest sensem życia a dla innych nie jest. Tego nie da się wymusić siłą.

Lonely94, Nie chodzi o to aby kogos głaskać po głowce ale o to aby udzielic mu wsparcia. Udzielenie wsparcia tak działa że człowiek po nim czuje się silniejszy i sam łatwiej znajduje rozwiązanie. Natomiast jak sie kogoś skrytykuje to tylko obniża mu się samoocenę i on wtedy zaczyna się czuć że do niczego się nie nadaje, i że sobie nie poradzi.

Lonely94, A jak ja widzę takie twoje wpisy to aż mnie skręca. Jak ni e umiesz pomóc to nie pisz wcale. Po co tu szkodzisz ludziom? Po co ich dołujesz zamiast pomóc? Jak tu ktoś pisze to po to aby dostać jakieś wsparcie i pomoc a nie krytykę. Każdy krytyk na dość w codziennym życiu. Nie widzisz że kobieta jest chora na nerwicę natręctw? "Jak już przychodzą Ci natręctwa do głowy to może trzeba by się czymś zająć ?. Co by o nich nie myśleć ?." Może zostań psychoterapeutą i lecz ludzi takimi cudownymi radami. Nie wiesz że nerwica natręctw należy do najcięższych nerwic i leczy się ją tylko za pomocą psychoterapii a nie rad? Uprawiasz tu poradnictwo na szeroką skalę nie mając pojęcia o psychologii -- 13 mar 2014, 19:12 -- Jeżeli nie potrafisz zrozumieć na czym polegają zaburzenia psychicznie to po prostu się nie wypowiadaj.

Ja bym go określiła jako oszusta, który chce żyć na kilka frontów. Może to poligamista?

Witaj Lukrecja 26, Niestety tacy ludzie jak ty na południu Polski nie mają łatwego życia. Wiem z dośwaidczenia.

Psychologa czy psychoterapeuty? Pisałeś że psycholog dawał ci rady. Więc to nie psychoterapia. Słyszałeś o metodzie EFT? Znam wielu ludzi którzy bardzo ją sobie chwalą i im pomogła. U mnie nie działa bo jestem za bardzo zaburzona ale w przypadku depresji czy nerwic wiem że działa. Zobacz, może ci spasuje, jeżeli jesteś tak ambitny to powinieneś spróbować.

Myślę że o tym czy to jest silna broń zadecydujesz wtedy gdy sam się przekonasz, bo na razie to tylko w to wierzysz. Ja oprócz tego codziennego chodzenia do kościoła, codziennie odmaweiałam różaniec lub inne modlitwy, spowiadałam się oraz jeździłam na msze charyzmatyczne. Starałam się to robić z pełną żarliwośćią i wiarą. Po kilku miesiącach gdy nie działo sie kompletnie nic, żadnej zmiany, zrezygnowałam. Gdy się rozeznałam w temacie okazało się że w przypadku zaburzeń psychicznych żadna wiara nie pomaga. Pomaga tylko ludziom zdrowym psychicznie i znam takie przypadki gdy tacy ludzie bardzo się zmienili. Wiem też o przypadku księdza chorego na depresję który popełnił samobójstwo i wiara mu tu nie pomogła. Niestety w przypadku zaburzeń psychicznych trzeba się wziąć za pracę nad sobą albo jechać na lekach. Ludzie którzy rzeczywiśćie dotarli do granic wytrzymałośći decydują się na psychoterapię. Inni którzy jeszcze wytrzymują szukają łatwiejszych metod. Ja chodzę na psychoterapię i ona rzeczywiście działa. Zmiana w stosunku do tego jak czułam się kiedys jest ogromna.

Możesz to bardziej wyjaśnić?

Ja się też przekonywałam na własnej skórze i mnie nic nie pomogła. J a nawet codziennie chodziłam do kościoła.