Inga_beta

Mnie w początkowym okresie terapeuta zapytał po co ja tak naprawdę chodzę na terapię. Zastanowiłam się głeboko i ku mojemu wielkiemu zdziwieniu zrozumiałam że po uwagę terapeuty. Wstyd mi było do tego się przyznać bo byłam przekonana że po to aby nad sobą pracować i się zmieniać. Bałam się też że jak mu powiem prawdę to on mnie wywali z terapii. Ale dla niego to było oczywiste że takie osoby są tak bardzo spragnione uwagi, bo jej nie dostawały w dzieciństwie.

Rozumiem twoją sytuacje na terapii. Uważam że taka terapia jaką masz nie jest dla ciebie odpowiednia. Potzrebujesz takiej terapii i takiej postawy terapeuty jaką ja miałam przez kilka lat gdy terapeuta prezentował się prawie jak mumia. Spokój, bezruch, brak emocji, cisza, uwaga skierowana na mnie, brak zaangażowania, neutralność, brak jakichkolwiek oczekiwań, odpowiadanie na moje reakcje. Zwłaszcza że nie masz granic więc czujesz się bardzo zagrożona jakimkolwiek jej ruchem czy reakcją emocjonalną. Twoja obecna terapia powinna polegać na swobodnym wyrażaniu przez ciebie tego co czujesz i co myślisz a terapeutka powinna ci w tym spokojnie towarzyszyć, tak aby cię nie przestraszyć. Właśnie przez to że tracisz siebie, swoją integralność w kontakcie z drugim człowiekiem terapeutka powinna być jak cień niczego nie narzucający i nieaktywny a tylko przyjmujący to co od ciebie wychodzi. Mnie taka postawa terapeuty dawała duże poczucie bezpieczeństwa. Masz duży atut którym jest twoja niesamowita inteligencja przebijająca się spod tych lęków. Wbrew temu co tu niektórzy piszą, inteligencja bardzo pomaga w terapii, bo łatwiej dzięki niej można wyłapać ciągi przyczynowo skutkowe. Jest taka metoda pracy z ciałem TRE którą można stosować samodzielnie a można ją śćiągnąć z chomika. Ja chciałam ją nawet stosować ale u mnie nie szło bo jestem zbyt odcięta od siebie. Ponadto moja córka chodzi na terapię ciałem, somatoterapię w Krakowie i ta metoda też jest dobra, bo można się pozbyć niektórych przeżyć, nawet ich sobie nie przypominając.

Jest takie wschodnie powiedzenie- Jak uczeń jest gotów to i mistrz się znajdzie. Te wszystkie osoby które źle trafiają z terapeutami albo przerywają terapię chociaż dobrze się zapowiada, albo mają inne problemy uniemożliwaijące im terapię, tak w głebi siebie nie chcą się zmienić a próbują jedynie jakoś przetrwać. Bo zmiana siebie, stanie się kimś innym niż sie jest, budzi tak ogromne lęki że człowiek podświadomie nie chce za żadne skarby do tego dopuścić. Łatwiej jest przeżywać swoje znane lęki i cierpienia niż mierzyć się z czyms nowym i nieznanym. A do tego potrzebna jest ogromna odwaga.

lucy1979, A może po prostu zazdrościsz tym którzy zdrwoieją dzięki terapi a ty będziesz musiała do końca życia wpieprzać lekarstwa i zawsze być chora.

devnull, Przypuszczalnie brak ci takiej silnej wewnętrznej decyzji że chcesz z tego wyjśc, że chcesz się zmienic i jesteś gotowy na wszystko, że zrobisz to za każdą cenę i dlatego trafiasz na takich terapeutów którzy ci nie pomagają. angelcotka, A jeżeli po śmierci bedzie tak samo jak teraz? Wg moich wierzeń kazdy nosi swoje piekło w sobie i dlatego umierając zabiera je na tamten świat i tam tak samo się czuje. A od zwierząt róznimy się czymś bardzo ważnym, one nie posiadają uczuć wyższych oraz brakuje im zdolności do myslenia abstarkcyjnego. Czy nie zauważasz że chociaż ten świat jest tak podły to wielu ludziom żyje się tu bardzo dobrze?

Nie można. Ale można być DDD i myśleć że miało się szczęśliwe dzieciństwo.

Witaj To dobrze że wierzysz w zmiany, bo są możliwe. Dobrze że chcesz się zmienić. A czy masz już jakiś plan pracy nad sobą? Znalazłeś jakieś metody? Czy próbowałeś chociaż odrobinę?

lonsdale, I jak się pozbyłeś tego natręctwa to twój stan zdrowia uległ poprawie? Jesteś dzięki temu trochę zdrowszy?

To są typowe objawy depresji. Poczytaj sobie o depresji aby się o niej jak najwięcej dowiedzieć i zrozumieć tę chorobę a dzięki temu będziesz wiedziała jak się zachowywać i co mowić do męża. On najbardziej potrzebuje zrozumienia, zrozumienia tego co czuje. No i pomysl o terapii bo takie choroby same nie ustępują.

Postepowanie z nim jest zależne od tego jak on się zachowuje. A tego nie opisałaś.

Ja zaś gustuję w niepryskanych i starego gatunku. Nie zamierzam się aż tak poświęcać dla Tuska i Radka aby zjadać jabłka które mieli kupić Rosjanie. Wolę te pieniądze wydać dla innego sektora gospodarczego.

Chyba nie rozumiesz istoty jego choroby jeżeli myslisz że tobie się uda mu pomóc. Jakie metody stosujesz aby mu pomóc? -- 05 sie 2014, 10:17 -- Potraktuj go jak alkoholika. Nie ułatwiaj mu dalszego trwania w chorobie. Nie bierz na siebie jego problemów, nie usprawiedliwiaj go, nie tłumacz jego zachowania chorobą. Alkoholikom żony zazwyczaj umożliwaiją łatwe i lekkie picie, stając się osobami wspołuzależnionymi. Widzę że ty zmierzasz w tym samym kierunku.

CZy warto kontynuować terapię u kogoś kto nie rozpoznał rodzaju zaburzenia? Bo w tym przypadku może tak być. Ja uważam że trzeba iść do psychiatry po właściwą diagnozę a potem dostosować do niej terapię.

Po prostu maciek, No ale po co piszesz takie rzeczy komuś kto się boi wiedząc że tylko pogłębisz mu w ten sposób lęk. Chyba nie po to aby mu pomóc?

ischemie, Też dobra metoda ale nie taka łatwa.

Namów go na terapię. To najlepsze co dla niego możesz zrobić.

Po prostu maciek, Ja jestem w pracy i nie rozumiem o co ci chodzi. W pracy jest łatwiej niż na studiach i nie trzeba mieć aż tak dużej wytrzymałośći psychicznej jak na studiach. Nie wiem po co straszysz kogoś kto mówi że tak bardzo mocno się boi. Bączek, tak długo i jasno opisywała dlaczego tak bardzo się boi promotora a ty zadajesz tak głupie pytanie. Bączek, Niepokoi mnie twój stosunek do terapii. Nie wierzysz że ci pomoże? Bo widzę że ten temat cię nie interesuje i traktujesz go marginalnie. A tak z mojego doświadczenia: Tych lęków których doświadczasz, podświadomie potrzebujesz aby za ich pomocą zakryć coś innego, czego się jeszcze bardziej boisz. Więc jeżeli poradzisz sobie z lękiem przed promotorem, pojawi się jakis inny lęk, równie silny. I tak to się będzie toczyć. Ten proces może przerwać tylko dobra terapia, z terapeutą który wie jak sobie z tym poradzić.

Ja myslę że jest tak jak ocenił lekarz- pogłębiająca się nerwica wraz z depresją.

Ona na tobie żeruje i wykorzystuje cię. A przez to że dzięki temu czuje się lepiej nie będzie łatwo się jej pozbyć. Dlatego takie lekkie sugestie nie pomagają. Musisz jej odmówić wprost i bardzo konkretnie ale w sposób nie obraźliwy. Np że z powodu wielkiej różnicy między wami, te rozmowy nic ci nie dają, nie są dla ciebie korzystne i to tylko dla ciebie strata czasu więc nie chcesz więcej z nią rozmawiać.

Taka kasa? Widocznie nie ma tam konkurencji.

Ja chcesz walczyć z czymś czego nawet sobie nie uświadamiasz i nie potrafisz tego opisać? Może najpierw podaj definicję nachalności. Od czegoś trzeba zacząć.

Czyli w ostatnim okresie bohatersko broniłaś mamy. A od teraz możesz zacząć bohatersko bronić siebie:) Ja się zastanowiłam jaką j a rolę pełniłam w rodzinie i pojawiła mi się myśl że rolę owcy przeznaczonej na rzeź.

Witaj Mieszkasz razem z rodziną? Do tej pory pełniłaś w niej rolę bohatera ? Bo jeżeli tak to cała dotychczasowa równowaga rodziny się zachwieje. Nie będzie im przez to łatwo. A to kim jesteś bedziesz w trakcie terapi powoli odkrywała i coraz bardziej stawała się sobą poprzez poznawanie siebie.

No bo jeszcze nie dojrzałeś do zakonczenia terapii.

A może to takie w którym dziecko nie jest uczone ponoszenia konsekwencji tego co robi. A jak potem dorośnie to szok, bo mu się wydaje że wszystko mu wolno i ktoś inny bedzie odpowiadał za to co on zrobi.