alone05

kiedyś na to chorowałam, nienawidziłam swojego wyglądu, ale z wiekiem to człowiekowi przechodzi, człowiek się już tak bardzo nie przejmuje wyglądem, ja w sumie zawsze dziwnie wyglądałam, inaczej niż inne dziewczyny (miałam piersi dosyć duże, szerokie biodra, byłam wysoka, dziwnie się ubierałam, raczej męskie ciuchy nosiłam) i byłam/jestem nieśmiała, w moim wypadku to było urojenie, bo mi inni ludzie mówili, że jestem ładna (przede wszystkim mama i jej znajome)

Jakoś nie mogę uwierzyć, że nikomu się nie podobasz, jest miliony ludzi na świecie, nawet ja miałam adoratora w psychiatryku a na żadne randki nie chodziłam, ty przynajmniej chodziłeś na randki, jestem pod wrażeniem

Ja chodzę na Oddział Dzienny i mi się tam podoba, są ciekawe zajęcia, nikt mnie nie krytykuje, nie traktuje jak śmiecia. Jestem pozytywnie zaskoczona

ja nie widzę w tym nic złego, tym bardziej jak się nie ma czym wypełnić wolnego czasu to tylko komputer i telewizja

Każdy jest kowalem własnego losu, tak uważam, można liczyć tylko na siebie.

[videoyoutube=DDWKuo3gXMQ][/videoyoutube]

170 cm, 95 kg

a ja mam marzenie, żeby ważyć 70 kg, ale to nierealne, tyle ważyłam w liceum, wieki temu

Mama dała mi bardzo ładne buty, czarne na obcasie, nigdy nie chodziłam w butach na obcasie, ale te mają niski obcas, więc mam nadzieję, że się nie przewrócę, będę bardzo wysoka w tych butach, będę mieć 175 cm

Najprzyjemniejsze jest jedzenie i picie, przeglądanie internetu, czytanie książek, oglądanie seriali, drobne zakupy dla siebie, wyjście do kina, na spacer, pływanie, kąpiel, masturbacja, spanie.

Ja jak jestem w grupie ludzi to się nie odzywam, czasem mam coś wartościowego do powiedzenia, ale wolę milczeć, boję się odzywać i zwracać na siebie uwagę, przyczyną tego może być to, że ktoś ważny dla mnie kiedyś mnie wyśmiał, jestem zamknięta w sobie, nieufna, bo tak jest bezpieczniej i nie lubię ryzykować w życiu, ludzie mnie ignorują, nawet psychiczni, ci którzy do psychiatry chodzą nie mówiąc już o normalnych, bo dla nich jestem wariatką. Zauważyłam też, że psychiczni mają szczęśliwsze życie rodzinne ode mnie, na poprzedniej terapii spotkałam wiele kobiet, które mają mężów, na następnej terapii też spotkałam kilka zamężnych kobiet a nieprzeciętnej urody nie mają, więc to nie od wyglądu zależy szczęście rodzinne. Ja wiem, że rodziny nie założę, bo mi się to źle kojarzy. Zaraz ktoś by mi rozkazywał, że mam gotować obiady. Koszmar Ja chcę być wolna, niezależna i chcę realizować swoje cele.

Byłam na koncercie piosenek Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory w wykonaniu Marty Wardyńskiej i Michała Chorosińskiego. Bardzo mi się podobał koncert, bo mam duszę artystyczną, jestem wrażliwa, cenię sobie piękno, uwielbiam sztukę. Sami starsi ludzie przyszli, społeczeństwo nam się starzeje, ja tylko byłam młoda, jak wracałam było bardzo ciemno na ulicy, lampy się nie świeciły.

Dzisiaj terapeuta zadał pytanie jak zmierzyć poziom fantazji a ja odpowiedziałam: 1. Spróbować napisać opowiadanie 2. Zacząć pisać książkę (gatunek fantasy) 3. Napisać wiersz 4. Namalować obraz 5. Wymyślić niewidzialnego przyjaciela 6. Napisać tekst piosenki 7. Wymyślić potrawę 8. Wyrzeźbić figurkę z gliny chyba mi dobrze poszło, wymyśliłam sporo punktów w porównaniu do innych

Najbardziej ze wszystkiego wkurza mnie sytuacja kiedy ludzie wychodzą z autobusu na pętli, wszyscy wychodzą i pędzą tak szybko jak jakieś stado baranów albo jeleni a ja boję się, że mnie stratują, więc odchodzę na bok, niech barany przejdą a ja sobie wolno, spokojnym krokiem idę po chodniku. Dzisiaj wkurzył mnie gówniarz przeklinający w tramwaju, udusiłabym gnoja za takie słownictwo, chyba zrobię prawo jazdy.

Ja kiedyś oglądałam Świat według Kiepskich, teraz już nie. Teraz oglądam seriale "Kotka" z Maite Perroni (moja ulubiona aktorka) i "Włoska narzeczona" z Livią Brito, bardzo ładna aktorka, właściwie jedyna ładna w tym serialu, z gatunku to jest melodramat i mi się zdarza płakać przy tym serialu.

Moje marzenie to jest wyglądać kiedyś tak młodo jak Monica Bellucci, już teraz młodziej wyglądam niż wskazuje na to metryka. Drugie marzenie to nie być tak bardzo płaczliwa. Planów nie mam, żyję dniem dzisiejszym.

Interesuje mnie temat ubrań, więc zakładam wątek. Jak się ubieracie? Mam sporo ubrań, mam ubrania po mamie, które są na mnie dobre, bo mam nadwagę, więc je pożyczam plus jeszcze te kupione w sklepach, to już wystarczająco dużo. Najbardziej lubię kupować dżinsy, takie modelujące sylwetkę, wyszczuplające biodra, uda i pośladki. T- shirty wybieram jakieś zwykłe. W spódnicach nie chodzę, mam tak od pewnego czasu, że się wstydzę w spódnicy wyjść gdzieś, czuję się głupio w spódnicy, tak samo jest z sukienkami, być może kiedyś ten swój lęk przełamię. Nie lubię też za bardzo oczojebnych, kolorowych kwiatków na ubraniach, bo wtedy strój robi się mało elegancki. Z pewnością nie lubię wyzywających ubrań, krótkich szortów, krótkich bluzek odsłaniających pępek i tych wszystkich bluzek z dekoltem. Rok temu zmieniłam zupełnie swój styl ubioru i była to najlepsza rzecz jaką zrobiłam, spodnie zamieniłam na długie spódnice, zwykłe koszulki zamieniłam na oryginalne koszulki z nadrukiem, widzę, że w sklepach jest dużo koszulek z nadrukiem tylko nie zawsze jest dobry rozmiar i trzeba przymierzać, kupiłam kilka krótkich kolorowych spódnic, lubię ciuchy z bawełny, elastanu i poliestru, noszę kolorowe ubrania, najwięcej ubrań mam w kolorze niebieskim, lubię też fioletowy, zielony, granatowy i czarny. Na zimę też mam jedną ładną spódnicę. Dzięki zmianom stałam się bardziej pewna siebie. Nie pamiętam już ile razy zmieniałam fryzurę, najlepszą rzeczą jaką mogłam zrobić było zrobienie grzywki i przefarbowanie włosów na ciemny bordo, dużo osób mnie komplementowało a ja bardzo lubię komplementy. Teraz już zmieniłam kolor włosów, tym razem na czarny. Następną zmianą jaką wprowadzę będzie kupienie sukienki.

Ja tworzę swojego bloga w internecie, będzie on bardzo ambitny, ponieważ wszystko czego się podejmuję jest ambitne, do swojego filmiku dodam muzykę Mozarta, dodam dużo zdjęć, które zrobiłam swoim aparatem.

Ja też brałam ten lek i też przytyłam, ale to wina psychiatry, która mi podawała ten lek, nie obwiniam siebie, bo tak naprawdę to nie jestem winna, bo do psychiatry trafiłam przypadkowo a wcale nie chciałam tam trafić. Nie martwię się jednak wyglądem, bo wygląd nie jest najważniejszy, liczy się wnętrze człowieka, liczy się to kim człowiek jest i co potrafi, jakie ma zdolności, prawdziwa wartość rzeczy jest niewidoczna dla oczu.

nieładnie być takim materialistą, pieniądze szczęścia nie dają

Byłam u nowej psychiatry, myślałam że to będzie stara baba a to była bardzo niska, szczupła kobieta w średnim wieku, chyba będzie lepsza od mojej poprzedniej psychiatry, która miała mnie w dupie i nie interesowała się mną. Rozmawiałam też z psychologiem, sympatyczna kobieta, rozmawiałam o moim wykształceniu, o rodzinie, rodzeństwie, kocie, książkach, telewizji, kompleksach, nieśmiałości i obowiązkach domowych. O wszystkim. Później poszłam na spacer na cmentarz.

Ja lubię takich ludzi jak ty, grzecznych, kulturalnych, dobrych, bo mają dobry charakter, ale nie można się pozwalać wykorzystywać, trzeba dbać o własne interesy.

Dzisiaj to mogę być z siebie dumna bo wyszłam na spacer z domu, w dodatku umówiłam się ze znajomym Zrobił mi kilka zdjęć swoim aparatem. Powiedział mi, że ma dwoje dzieci, które mieszkają u matki. Nie widuje się ze swoimi dziećmi. Kobieta zostawiła go dla bogatszego faceta. Spytał się mnie czy chciałabym wyjść za mąż a ja powiedziałam, że nie, bo nie lubię dzieci. On powiedział: a seks lubisz? Zabawny człowiek podobno byłam spięta i sztywna, zawsze taka jestem. Jak spadłam z górki na dupę śmiał się ze mnie a mogłam sobie roztrzaskać kości. Zaprosił mnie na kolację i pocałował mnie w policzek widać, że mnie lubi

spacer ze znajomym

nie ma nic złego w tym, że ktoś jest egocentryczny