mark123

No, w końcu ktoś się z tym zgadza

Ja za to jestem najdziwniejszym przypadkiem; chyba nie ma dziwniejszej osoby ode mnie.

Natura chyba coś ćpa, bo normalnie na pewno nie dopuściłaby do powstania mnie.

Wkurza mnie, gdy czytam jakąś dyskusję i z jednej strony pojawi się chęć włączenia się do dyskusji, a z drugiej strony pomysłów, co napisać - brak.

Piję herbatę i zerkam na telewizję.

Mnie nigdy nie ruszały pogrzeby w rodzinie, nie czułem żadnego współczucia (a na pogrzebie, gdy była cisza, to miałem chęć śmiania się, ale udawało mi się zawsze to powstrzymywać), nie ruszało mnie, gdy moja matka płakała w związku z pogrzebem. Wkurzało mnie, gdy rodzice mi kazali podchodzić do ludzi i mówić "współczuję". A w dzieciństwie, gdy zmarła moja babcia, też miałem na to wywalone, nie pamiętam za bardzo, jakie relacje miałem z babcią, ale kojarzę, że często przychodziła i bardzo lubiłem soki, które robiła. Gdy moja druga babcia miała poważne problemy zdrowotne, też nie czułem żadnego współczucia (a z nią, dokąd się często widywałem, miałem bardzo dobre relacje). U mnie to raczej wynika z braku empatii. Ale do wymyślonych osób w swojej głowie mam pewnego rodzaju współczucie. Oraz przeżywam mocno niektóre filmy.

Nie miałem na myśli nikogo z forum.

Wkurza mnie, gdy ktoś myśli, że poprzez swoje zachowanie jest fajny, a naprawdę jego zachowanie jest żenujące.

Piję colę, nudzę się i przysypiam.

A moje święto będzie 7 stycznia.

Ja czasem fantazjuję w myślach, że jestem wokalistą jakiegoś zespołu, jest koncert i jestem na scenie, śpiewam i podskakuję przed tłumem ludzi, który klaszcze i również podskakuje.

Pierwsza część dnia upłynie na bezsensownej wędrówce po cmentarzach.

U mnie też zazwyczaj jest spokój; w tym roku tylko jakieś przebrane dziewczyny (chyba nastoletnie) zapukały.

Wszedłem do kosza i patrzę od środka, co w nim jest.

Ja święta bożonarodzeniowe i lubię i nie lubię. Lubię ze względu na choinkę, a nie lubię ze względu na bardzo duże uczucie nudy w te dni.

Wiem, że przyczyny mogą być różne. Ja akurat do spania się nie bujam, jedynie za dnia na stojąco, czasami na siedząco.

Mnie jest obojętne, jak będzie wyglądać miejsce mojego pogrzebu, bo i tak już mnie nie będzie, więc co za różnica.

przeciez nie masz 12 lat, studiujesz ponoc. jak nie masz ochoty, nie mozesz sie postawic? ta sytuacja moze nie najbardziej adekwatna, ale tak ogolnie... Jeśli nie chcę mieć stresu, to nie mogę; a ja bardzo nie lubię stresu.

Ja też nie mam ochoty iść na żaden cmentarz, ale muszę, bo rodzice mi każą.

Katuję się myślami o jutrzejszym dniu i piję herbatę.

Nie wiem, czy mam coś z integracją, czy nie; nie byłem u specjalisty, żeby sprawdzić, co ze mną tak właściwie jest. I z pewnych powodów raczej nie prędko się u niego znajdę.

Ja naukę angielskiego i niemieckiego rozpocząłem w tym samym czasie. Niemiecki załapałem bardzo szybko i w ogóle polubiłem lekcje niemieckiego, a angielski mi nie pasował.

Mnie angielski nigdy za specjalnie do głowy nie wchodził i w ogóle w szkole nie lubiłem angielskiego. Lubiłem natomiast niemiecki, które zawsze dobrze mi szedł. No ale po skończeniu szkoły średniej nawet pod kątem nauki stałem się leniem i nie uczyłem się niemieckiego na własną rękę dalej.

Bez względu na to z czego wynika, jest chyba rzadki.

Mnie dla mojego dobra rodzice powinni w ogóle nie robić, no ale teraz już za późno.