mark123

Tutaj na forum i tak jestem łagodny w ocenie siebie, żeby nie być zbyt wkurzającym; w myślach wyrażam się o sobie znacznie ostrzej.

Tak jak ja, i jakoś żyję... Będę mieć węższe możliwości szukania pracy. Otrzymam także sporą dawkę stresu; mam także bardzo nieciekawe myśli, co się stanie, jak nie będę mieć wyższego wykształcenia, ale mam nadzieję, że to tylko myśli, że nie stanie się to naprawdę.

Że jestem fajtłapą.

Też mam problem, by przewidzieć zamiary, zachcianki innych. U mnie to wynika albo z wczesnego dzieciństwa albo po prostu mam taki mózg. -- 28 mar 2014, 16:11 -- Jestem chyba beznadziejnym przypadkiem pod kątem możliwości wychowania. Każda metoda wychowawcza skutkowała by u mnie problemami emocjonalnymi i/lub problemami z życiowością.

Ja tylko dwa razy wszedłem w bardzo nieciekawe stany. Jeden raz, gdy wypiłem pół litra energetyka i wziąłem dwie tabletki paracetamolu z kofeiną, a drugi raz, gdy wypiłem pół litra energetyka pewnej firmy, który chyba nie spasował mojemu organizmowi.

Najlepiej we mnie, tylko tak, żeby śmierć nastąpiła w czasie Plancka.

Drukuję pracę inżynierską i zastanawiam się po co.

Mną kiedyś telepało po wypiciu pół litra energetyka, poza tym czułem gorąc na całym ciele, czasem też chciało mi się wygłupiać oraz... śpiewać. Obecnie mogę wypić prawie litr i nawet serce mi nie skacze.

Ja na stażu będę mieć dużo więcej na godzinę, no ale później, jeśli mnie gdzieś zatrudnią, to pewnie stawka będzie bardzo mała.

Maturę większość ludzi zdaje.

Na moją uczelnię przyjmują byle kogo, wystarczy matura zdana na minimum. Poza tym w czasie toku studiów widziałem, że jestem najbardziej tępy ze wszystkich na roku.

Studiów to ja i tak raczej nie zaliczę, to już prawie pewne. Będę mieć tylko wykształcenie średnie.

Ogólnie stawiam na przedział 80-90, no chyba, że mam mniej. Obecnie zasób wiedzy ścisłej mam chyba na poziomie kiepskiego ucznia szkoły średniej, a zasób wiedzy humanistycznej na poziomie kiepskiego ucznia gimnazjum. A mój organizm to obecnie się wręcz broni przed powiększeniem zasobu. Gdy zaczynam coś czytać związanego z nauką, to się zaczynam robić senny. No i przeczytam ze 2-3 strony, a potem jestem już tak senny, że muszę przerwać czytanie. A po kilku minutach to już nic z tego nie wiem, co czytałem.

Myślę, że znam siebie.

Nie.

Mnie nawet, jeśli ktoś by polubił, to po pełnym poznaniu mnie, przestanie mnie lubić.

Ja ogólnie mam dość ubogi zasób rozumienia słownictwa; a IQ mam około 85.

to żem się uśmiała myślę, że może prędzej "kobietami bluszczami" takimi, które opierają całe swoje życie na facecie, a bez niego ani rusz. znam b. dobrze osobę z rysem F 60.7. i nawet zdając sobie sprawę ze specyfiki tego zaburzenia, muszę się przyznać, że jej zachowania doprowadzają mnie do szału ta totalna bezwolność, poczucie braku wpływu na własne życie, postawy pt: "niech ktoś inny przyjdzie i posprząta mi w życiu" i "wszyscy w koło są winni, ja na nic nie zrobiłam" potrafią zirytować... A ja z kolei opieram całe swoje życie głownie na matce.

Ja mam orientację tylko na obszarach, które dobrze znam.

Wkurza mnie, gdy z jednej strony mam na coś ochotę, a z drugiej strony chcę, by to coś nie miało miejsca.

Popijam cole i zastanawiam się, czy powiedzieć rodzicom, że nie będę mieć wykształcenia wyższego, czy poczekać, aż sami zobaczą.

Moja pamięć, że nie pamiętam, czy kilka minut temu zrobiłem pewną rzecz czy jej nie zrobiłem.

Największy znawca bezalkoholowych napojów gazowanych

Myślę, że słusznie nie szanuję siebie, bo nie mam w sobie cech, za które powinienem siebie szanować. Inni są lepsi ode mnie i powinienem odczuwać do nich szanować, a nie odczuwam.

Nudzę się