mark123

Inne formy rozładowywania poza masturbacją mnie nie interesują.

Też rozmawiam tylko z rodzicami, ale głównie z matką. Moje też jest wysokie, ale jestem aseksualny, do rozładowywania wystarczy mi masturbacja.

Obecnie nic mnie nie rusza, żeby się zatroszczyć o swoją przyszłość; nawet ryzyko śmierci. Każdy atom, tworzący mój organizm przesiąknięty jest już lenistwem.

Ja nie jestem podszywanym singlem.

Ja mam różną reaktywność emocjonalną, w zależności od tego, jaka to emocja. Skrajnie wysoką mam reaktywność strachu (takich osób jest na pewno znacznie mniej niż 1/5 populacji).

Nie dość, że jestem leniwy, to w dodatku głupi.

Wkurza mnie bezsensowne podejście niektórych osób do pewnej sprawy.

Ja byłem zawsze przez matkę we wszystkim wyręczany; w dodatku z charakteru byłem miksem lenia i perfekcjonisty; nie chciało mi się prawie nic robić, ale jak już zrobić, to perfekcyjnie; lęk przed porażką, że nie uda mi się zrobić czegoś perfekcyjnie oraz przed krytyką, złością ze strony innych, że nie jest perfekcyjnie jeszcze bardziej zniechęcały mnie do działania. -- 09 lut 2014, 21:41 -- U mnie moje ambicje są obecnie prawie zerowe.

Ja bym najchętniej jedynie wstawał, by coś zjeść, napić się coli, posiedzieć trochę na internecie, a resztę życia przeznaczył na sen.

U mnie idzie w drugą stronę, im jestem starszy, tym jestem większym leniem; nawet wykonywać prostych czynności dnia codziennego mi się już nie chce, wykonuję je bardzo niechętnie.

U mnie zmieniło się to, że sobie uświadomiłem, że jestem jeszcze większym dziwolągiem, niż myślałem wcześniej.

Że zło się do mnie zbliża i nie mogę zapobiec jego nadejścia.

u mnie też. Mnie chyba nigdy nikt nie będzie lubić, a nawet jeśli, to tylko dotąd, dokąd mnie dobrze nie pozna.

U mnie moja lękliwość wobec różnych dość błahych sytuacji była odkąd pamiętam bardzo duża, dodatkowo powoli wzrastała wraz z wiekiem i wzrasta powoli cały czas.

Ja się nie umiem bawić bez alkoholu, a z to nie wiem, nie sprawdzałem. W pewnym sensie traktuję colę, jak alkohol, zawsze mam nadzieję, że po niej będzie mi fajnie, że rozluźnię się, że "utopię" w niej swoje problemy. Czasem używam w myślach określenia "muszę się napić", gdy sięgam po colę.

Ja mam tak, że gdy się zdarzy, że mnie ktoś pochwali, to czuję wstyd i złość.

U mnie od dzieciństwa objawy, które mogą być związane ze spektrum autyzmu, są takie: - nie potrafię kochać; nie potrafię emocjonalnie zidentyfikować, czy jestem kochany czy niekochany; nie potrafię zidentyfikować miłości pomiędzy dwoma innymi ludźmi - stereotypie ruchowe - nie mam potrzeby kontaktu z ludźmi, moje umiejętności nawiązywania kontaktów są niskie oraz odczuwam lęk przed kontaktami; zawsze byłem największym milczkiem w danej grupie ludzi - nietypowe, wąskie zainteresowania - powtarzalne czynności - często fantazjuję - mam problem z powiedzeniem czegoś własnymi słowami - lubiłem porządek (głównie w dzieciństwie) - mam sztywną mowę - nie potrafię normalnie wczuć się w stany emocjonalne lub sposób myślenia innych osób - przeżywam los głównie ludzi ze świata fikcyjnego (np. z filmów lub moich fantazji) - zazwyczaj nie rusza mnie los ludzi w realu, a porusza mnie emocjonalnie los przedmiotów - niechęć do dotyku (dotyczy głównie osób, których nie znam bardzo dobrze) - jestem perfekcjonistą, gdy się za coś wezmę - jestem nadwrażliwy na niektóre dźwięki i na ból - nie jestem zainteresowany pochwałami - aseksualność, armomantyczność - jestem niechętny do współpracowania z innymi i mam niską umiejętność współpracowania - mam bardzo niską sprawność fizyczną; na w-fie zawsze byłem najsłabszy ze wszystkich - mam problem z rozumieniem komunikacji niewerbalnej - jestem bardzo powolny w myśleniu i działaniu; zawsze byłem najwolniejszy w danej grupie ludzi - mam problem z przewidzeniem zamiarów innych ludzi

Ja jestem gorszy od swoich rodziców; z błahych powodów odczuwam wściekłość i czasem miewam ochotę zrobić rodzicom coś masakrycznego. -- 05 mar 2014, 16:46 -- No to teraz mam większą pewność. Tylko ja mam tak nasrane w bani, żeby się bać rodziców nie mając ku temu powodów. -- 25 lip 2014, 15:24:25 -- K...a za kilka lat to może będę się trząsł z lęku na myśl, że rodzice mogą lekko podnieść na mnie głos.

U mnie ani w rodzinie ani w otoczeniu raczej nikt nie wie o piciu ojca, ale nigdy nie trzeba było tego jakoś specjalnie ukrywać, po prostu nie wyszło na jaw; no chyba, że ktoś tam się czegoś domyśla, ale zachowuje tą informacje dla siebie. Ja kłamię od zawsze odkąd pamiętam ze smutkiem. Gdy jestem smutny i usłyszę pytanie, dlaczego jestem smutny, to odpowiadam, że nie jestem smutny.

Moje w pewnym sensie dobre strony są trzy: - nie posiadam potrzeby kochania kogoś ani bycia kochanym - nie posiadam potrzeby kontaktu z ludźmi (nawet małego kontaktu) - nie posiadam potrzeby otrzymywania pochwał Mam tak chyba od zawsze.

Słucham Kontrust i piję colę.

Brak logiki u niektórych osób w pewnym aspekcie.

Ode mnie też każdy.

Zamieszanie na uczelni oraz rodzice.

Słucham muzyki, sprawdzam, czy poprawi mi nastrój.