mark123

Obowiązek robienia pewnej rzeczy, której robienie i tak nie ma za bardzo sensu.

Ja u siebie naliczyłem 11.

Czuję lekkie przyciąganie do ludzi potrzebujących opieki emocjonalnej. Natomiast mój rozum woli po prostu ludzi spokojnych, zdyscyplinowanych i bardzo wyrozumiałych.

[videoyoutube=YxIiPLVR6NA][/videoyoutube]

U mnie zaś rodzice wiedzą o moich problemach sfery życiowej; natomiast o większości moich problemów w sferze psychicznej, emocjonalnej nie wiedzą.

Nie lubię przywitań, nie zawsze mówię "dzień dobry"; czasem mam problem rozpoznaniem osób, mam też jakieś obawy, czy w danym momencie wypada powiedzieć "dzień dobry", poza tym przy przywitaniu włącza mi się lęk przed odrzuceniem, a jak ktoś mi nie odpowie to czuję się odrzucony oraz czuję wstyd, że się wygłupiłem; a jak odpowie, to i tak czuję wstyd.

Wkurzyły mnie bzdury w pewnym poście pewnej osoby na forum.

[videoyoutube=qoYqyFxVdP8][/videoyoutube]

Jestem tak tępy, że zadania do wykonania trzeba mi łopatologicznie tłumaczyć, żebym zrozumiał.

Ludzi rozpoznaje sie min. po tym jak traktuja dzieci i zwierzeta... Od razu widac kim jestes... Od takich jak ty wiekszosc ludzi trzyma sie z dala... Ja wewnętrznie odczuwam bardzo silną agresję do psów.

Na kopnięcie kogoś; najlepiej moich rodziców.

U mnie egoizm jest skutkiem częściowo chyba kilku rzeczy, wychowania; wrodzonych cech temperamentu; braku umiejętności wczucia się w stany emocjonalne innych oraz braku umiejętności nawiązania bliskości emocjonalnej.

Marnowanie czasu na drukowanie.

Na koniec.

19 punktów.

Piję napój pitahaya i czekam, żeby się zbierać do pracy

Ale z czego ? Z tego, że było blisko czy z tego, że jednak się to nie stało ? Ani z jednego ani z drugiego się nie cieszę.

Jakieś kilkadziesiąt centymetrów brakło, a by mnie dzisiaj samochód rozp... Nawet samochody nie chcą mojego istnienia na tym świecie.

Że przede mną około 260 stron do wydrukowania i że jest duże prawdopodobieństwo, że potem okaże się, że było to niepotrzebne.

Zdarza się, że w świecie realnym czyjś problem mnie poruszy emocjonalnie, nawet mocno poruszy, ale to bardzo rzadko.

Jakakolwiek silna koncentracja (obojętne czy na sobie czy na innych) zwiększa ryzyko nerwicy. Im więcej dystansu (do siebie i do innych) tym mniejsze ryzyko nerwicy.

Nuda

Zazwyczaj radzę sobie poprzez wykonywanie stereotypii ruchowych lub poprzez oszukiwanie swojej psychiki. Radzić sobie muszę zazwyczaj i tak tylko przez kilka minut, potem agresja i ogólnie wszelka złość jest w mojej głowie z automatu "wyłączana" i już tego nie czuję.

Też darzę uczuciem przedmioty, z tym, że dotyczy to jedynie pewnych konkretnych przedmiotów oraz zazwyczaj mogę szybko się od tego odciąć; gdy czuję, że dany przedmiot "cierpi", to wystarczy że przez chwilę zacznę myśleć o czymś innym, a potem nie będę patrzeć na "cierpiący" przedmiot i już zazwyczaj nie mam żadnych uczuć do tego przedmiotu.

Mnie myślenie, że inni mają gorzej jedynie utwierdza w przekonaniu, jaki jestem beznadziejny.