pannaAlicja

Cześć Wam! Kolejna noc przespana w 1/5... a na śniadanie garść tabsów popijana roztworem jakimś antykaszlowym... ehhh

jakieś przesilenie zimowe czy co? Albo chorują albo robią harikiri wirtualne... -- 05 sty 2013, 01:33 -- carola, zazdroszczę. do mnie ktoś postanowił się nie odzywać i nie odzywa się od... 20 dni? jakoś tak będzie. a ja jak debil czekam.

hej, hej! Grypa mnie złapała i czuję, że dziś sobie nie pośpię... poza tym czekam na naszego zacnego admina....

namiestnik, taaa... mix jest najgorszy... Ja ostatnio w remisji. Już dość długo, jak na mnie. Od jakiegoś czasu lekki dół, ale raczej sytuacyjny, z konkretnego powodu, więc nie chadowy. Topamax i paroksetyna daje rade. Jestem zadowolona.

Sprzątanie, robienie jedzenia, goście... zapieprz... choróbsko... ot, świąteczna atmosfera... haaa jak święta to może.... jakaś "świąteczna" muzyczka [videoyoutube=]http://www.youtube.com/watch?v=PQbsS1_Vj2c[/videoyoutube] (kto ma dzieci w pobliżu, niech weźmie słuchawki)

Pisz, pisz! Tu albo na bipolarze

luk_dig, ja też chce taki!!!!!!!!!!!!

Miniaa, tęskniłam! Remisja?

Dałabym telefon. Niech kombinuje z hasłem Zależy, czy masz coś na sumieniu Ja w telefonie nic nie mam. A sumienie, jak wiesz, czyste. Nieużywane.

hej Wam... to już moje drugie święta na tym forum...

PsychoQuest, David, strasznie mi przykro, nie fajnie się czyta takie posty, szczególnie jak się jest zaburzoną jak ja... Czy w ogóle warto próbować? Czy te związki Wam cokolwiek dały?

Powiem Ci tak, takie "dawanie sobie czasu" nic nie daje tak na prawdę, jedynie oswaja z rozstaniem, u mnie w poprzednim związku tak było, też sobie daliśmy czas, zobaczymy... i co.... następne spotkanie, kiedy to mięliśmy sobie wszystko wyjaśnić odbyło się jednym słowem: koniec. Bez rozmowy, bez wyjaśnień. Dlatego lepiej na świeżo rozmawiać niż przewlekać... Tak sobie myślę, że jak się zostaje samemu z myślami, to prowadzi się ze sobą monolog... a później jest coraz puściej i puściej... aż nic nie pozostaje...

David023, każdy inaczej reaguje... To zależy od jej uczuć... jeśli tęskni, to każda wiadomość od Ciebie będzie jak promyczek słońca, ciepełko wysyłane prosto do serducha; Jeśli nie - cóż, będzie się czuła osaczona... taka jest prawda... Moim zdaniem Twój pomysł jest dobry - ja bym tak zrobiła, bo bym chyba pół mieszkania zdemolowała z niecierpliwości i bezsilności - nienawidzę nie wiedzieć, na czym stoję - pojechałabym i postawiła sprawę jasno - albo próbujecie, albo nie. Przecież nie chodzi o małżeństwo, tylko o związek. A związek to ciężka, cholernie ciężka (ale jaka radosna) praca.

Czyli dwie osoby, które zaczynają się spotykać, powinny zabierać ze sobą świadectwo zdrowia psychicznego? ;> Jak jedna jest zaburzona, to druga musi być zdrowa? Ciekaweee.... Wiesz, ja się związałam z tak zwanym normalsem. Kompletnie się nie rozumiemy. Jak miałam depresję, on się na mnie wydzierał, że nic nie robię, doprowadzał mnie do tak silnych wyrzutów sumienia, że próbowałam popełnić samobójstwo. Teraz, kiedy mam oparcie w kimś, kto boryka się z problemami psychicznymi, tak jak ja, wiem, że mam wsparcie, że mogę liczyć na pełne zrozumienie... zupełnie inna bajka... Wracając do wątku... PsychoQuest, zamknąłeś rozdział, gratuluję. Ja czuję, że mój rozdział będę zamykać jeszcze długo, dłuuuugo...

PsychoQuest, udawać też nie można... w ogóle rozstawanie to ciężka sprawa... gówniana... te wszystkie uczucia, kłębiące się... serce walczące z rozumem... cholera, sentymentalna się robie ;/ To "kocham" = "nie kocham"... czy my czegokolwiek możemy być pewni? Moja definicja miłości jest bardzo szeroka (może dlatego, żeby łatwo mi było zakwalifikować te uczucie do zbioru posiadanych?) - chcieć dobra dla drugiego człowieka. Ale zanim się dojdzie do pewnych wniosków w tym temacie trzeba trochę pobłądzić... Może Twoja dziewczyna, David, jest na etapie błądzenia?

Wiesz co? My możemy sobie dywagować, ale nie dowiemy się, co jej w głowie siedzi, czego oczekuje. Podejrzewam, że ona sama tego nie wie. Chce czegoś, ale do końca nie wie czego. Co możesz zrobić... być sobą, nie udawać żadnego twardziela ani mięczaka. Najlepiej będzie jak się spotkacie i spokojnie sobie usiądziecie i wyłożycie kawę na ladę, pogadacie czego od siebie oczekujecie, jak chcecie by wyglądał związek i czy Wasze wizje się zazębiają. Powodzenia!

domi095, witaj. Niestety, choroba jest trudna do zaakceptowania, wpływ leków na organizm to jak jedna wielka niewiadoma... ale w końcu z lekarzem wykombinujecie te najlepsze i będzie dobrze. Życzę Ci tego z całego serca!

linka, w tym akurat przypadku moim zdaniem diagnoza jest błędna, a bpd to skurwysyństwo z najwyższej półki i może porządnie odstraszyć. Dlatego uważam, że nie trzeba mówić konkretnie o diagnozie. O problemach tak, jasne. Ale nie nazywać ich specjalistyczną nazwą. Ja swojemu partnerowi też powiedziałam, ale dlatego, że jestem PEWNA diagnozy, wiele lekarzy mnie przebadało, byłam hospitalizowana, mam pełną świadomość tego, co się ze mną dzieje... a w tym przypadku... nie sądzę, by to było borderline.

Sylvia1991, to, że chodzisz do lekarza możesz mu powiedzieć, tym bardziej, jeśli bierzesz jakieś leki. Po prostu nie musisz mu mówić diagnozy.

Mushroom, a tak jakoś... Zauważyłeś (zauważyliście?), że kucyk, wersja niegrzeczna?

Mushroom, tak, tak, tak! (i w końcu zmieniłam avatara) Svafa, ciekawe spostrzeżenie. Rozumiem koniec pewnego rozdziału, epoki... czegoś, ale tak, żeby rozpadł się świat? Hm.

dobra, dobra dla mnie to by było na rękę, nie musiałabym spłacać kredytu no i nikt by już mnie nie rozliczał z grzechów ;P ojaa to prawie jak podsumowanie życia - dobrze się je przeżyło, czy nie dobrze? ;>

ej, no! a takie nadzieje sobie robiłam!

JOSE 2, nie było żadnych zdrad? a alkohol? nic, co by kładło cień na Wasze małżeństwo? Ciężko mi w to uwierzyć. Ciężko ze snem (zasypiam między 2 a 4, czasem 6 nad ranem - śpię do 11-12, czasami dosypiam godzinę w ciągu dnia), czuję się jakbym miała podwyższony nastrój, ale nie jakoś bardzo, trochę jestem zirytowana, ale nie ciągle. Kontroluję się. Zestaw leków ten sam i raczej się nie zmieni, bo dobrze się na nim czuję: topamax 100mg, paroxetyna 60mg. Mówicie o tych stratach, żalach itd... Życie jest tylko jedno i nie warto się cofać. Po cholerę rozkminiać, co było... ok, wyciągnąć wnioski i jechana. Korzystać z tego życia dalej. Dawać z siebie jak najwięcej. Mamy jeszcze sporo do ogarnięcia, człowieki...

Sylvia1991, dobrze Ci doradzają, po cholerę masz częstować faceta diagnozami. Bądź z nim szczera i mów o swoich problemach nie nazywając ich fachowymi formułkami wyjętymi z podręcznika psychiatry. BPD to taki worek zaburzeń osobowości, jak lekarz czy terapeuta nie jest pewny, co Ci jest to strzela jak lotką w cel i siup - leci eFka 60.3 (bpd) bo jest najbardziej nieokreślona. A skoro facet mówi Ci, że jesteś zrównoważona i normalna, to heloł...! chyba on Cię bardziej zna niż jakiś lekarzyk, co Cię widzi 40min (ha, pewnie góra 15minut, ale to szczegół). Uwierz chłopakowi. Powodzenia :)