GRACJA

dziękuje

Gdyby tak bywa-że raz stan depresyjny a potem agresja to może to być objawem choroby dwubiegunowej - ja to podobno mam-tak stwierdziła pani doktor po dokładnym wywiadzie, Nawet nie wiedziałam że taka choroba jest a jednak. Trzeba sobie będzie poczytać o niej w internecie, Pozdrawiam

Tak masz rację Mona nam też się należy troche ciepła i zrozumienia, a co my to nie lludzie. Pozdrawiam cię cieplutko. Tu u nas zawsze znajdziesz zrozumienie i współczcie.

Czy ten rumianek z miętą pomaga też w IBS /zespole jelita nadwrażliwego/? One regulują perystaltyke jelit? Z góry dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam

Olimp Bathory nie żegnam Państwa tylko witam w nowym życiu. Jesteś za młody żeby mówić że Ci się nie udało. Gdybym była w pobliżu to bym wzięła Cię na kolano i tak sprała dupsko że od razu zaczął byś trzeźwo myśleć . Żeby się udało to trzeba próbować a nie poddawać. Wiem, że to boli i widocznie tak ma być. W bólu się rodzimy i w bólu żyjemy. No niestety nikt jeszcze nie wymyślił jak przejść przez życie bez bólu i cierpienia i dlatego trzeba się z tym pogodzić i robić wszystko żeby to minęło. Będzie Cie to jeszcze dopadało ale to nie znaczy że masz od razu wpadać w głęboki dół. Wypłyń w końcu na powierzchnie, wydostań się z tego mroku. Szkoda na to czasu. Trzeba iść do przodu i wtedy osiągniesz równowagę i spokój. Powodzenia. Jutro tu zajżę i chcę przeczytać o Twoich postępach. Czekam na to bardzo. Pozdrawiam

Witaj Krystyno. No niestety tylko cierpliwość. Jeśli wszystkie badania będą pozytywne to trzeba będzie ostro wziąć się za leczenie psychiatryczne i psychoterapia. Przyłączam się do opinii Ani. Leki nasenne i psychotropowe powinienn przepisywać ten sam lekarz -psychiatra. W pierwszym momencie rzeczywiście trzeba poczekać na działanie leków. Psychotropy nie działają od razu. Nie wiem jak długo je bierzesz. Współczuje Ci bardzo i wierze że dasz sobie radę. Myśl pozytywnie, wszystko się ułoży. Pozdrawiam.

Może wcześniej coś się zadziało w związku z klasówką lub inną sytuacją,która tą przypomona i teraz organizm tak reaguje na tą sytuację. No trudno powiedzieć. Nie jestem psychologiem, ale wiem że nic nie dzieje się bez powodu. No tak właśnie wygląda nerwica. Niby człowiek się nie denerwuje a organizm robi nam niespodzianki. Pozdrawiam

Witaj JaLukas! Obrałeś dobrą drogę w poradzeniu sobie z problemem. Życzę powodzenia.

Gratuluje Lenka. Świetnie sobie poradziłaś. Twoje ostatnie zdania są bardzo pouczające. Pozdrawiam.

Smutna-panno - ja to widzę jako objaw lęku, strachu przed tym, że nie dasz rady. źle napiszesz klasówkę, dostaniesz negatywną oceną. Sądze, że takie myśli masz. Mam wrażenie,że wcześniej bardzo przeżywasz tę klasówkę, boisz się żebyś nie dostała tematu na który nie będziesz mogła napisać - zabraknie Ci wiedzy. Skoro łapie Cię to na klasówkach to jednak jest to związane z klasówką. Prawdopodobnie est duże napięcie które u Ciebie umiejscawia się w żołądku. Żeby tego uniknąć trzeba wcześniej przygotować się do takiej sytuacji. Uświadomić sobie że nie ma czego się bać. Nawet jeśli nie będziesz znała żadanego tematu to przecież nic strasznego się nie stanie. Przypomnij sobie o czym myślisz przed klasówką, o czym rozmawiasz wtedy z koleżankami- to może dać Ci wskazówkę z kąd bierze się to napięcie w żołąsku. Przecież zły stopień zawsze można poprawić. Jeśli łapie Cię to w małych pomieszczeniach, w ścisku to tak jak przy klaustrofobii. Myślę,że wizyta u psychologa mogłaby dużo Ci pomóc. Pozdrawiam

Witaj wędrówka. Ja np jestem po 50-tce,ale wydaje mi się że przeważa młodzież. Pozdrawiam

Oj, oj, oj. To chwilowe pogorszenie. Przecież od razu nie przejdzie. Zajmij się czymś. Życie jest pięknie ale możesz się o tym dowiedzieć dopiero wtedy gdy je przeżyjesz. Pozdrawiam

Sytuacji stresujących nie powinno się unikać tylko z nimi się zmierzyć. Trzeba rozprawić się z problemem. Problem musi być załatwiony. Nie powinno się odkładać problemu. Nagromadzone problemy kumulują się i prowadzą właśnie do nerwicy.Poprostu trzeba więcej odwagi, żeby nie bać się stresujących sytuacji. Jeśli wiemy że będzie stresująca sytuacja to można się do niej przygotować i wtedy stres jest o wiele mniejszy lub wogóle się nie pojawi. Ja mam wrażenie że Ty jednak dajesz sobie radę. Myślisz pozytywnie, sama dodajesz sobie otuchy.Tak mi się wydaje. Jeśli się mylę to zalecam walkę ze stresem.Pozdrawiam

Nie okazuje uczuć bo coś się z nią dzieje. Muszisz to zrozumieć jeśli chcesz jej pomóc. Czy z powodu trzeba być aż wdzięcznym? Dziewczyna coś przeżywa, nie umie sobie poradzić ze sobą no to trudno wymagać od niej żeby umiała w takim stanie zadbać o kogoś. Jeśli chcesz jej pomóc to przede wszystkim musisz być cierpliwy i wyrozumiały. Można zaproponować jej wizytę u psychologa. Powodzenia. Pozdrawiam

Smutna25 - współczuje Ci bardzo. Zostałaś oszukana, zdradzona, Twoje uczucia zostały zdeptane. To bardzo boli. Tak - ten chłopak nie zasługuje na Ciebie. Czy on naprawdę Cię kochał skoro tak postąpił - to jest do rozważenia. Też przeżyłam zdradę. Ten mężczyzna już nie jest ze mną, mieszka u tej drugiej. I dlatego wiem co przeżywasz. Teraz czujesz się źle, okropnie, ale to wszystko minie, czas goi rany-to prawda. Porozmawiaj z kimś bliskim o tym. Myślę że Tobie tak się tylko wydaje, że nikogo nie obchodzi co się z Tobą dzieje. Spróbuj z kims o tym porozmawiać. Postaraj się też czymś zając żebyś o nim ciągle nie myślała. Skieruj myśli na inne tory. Będzie dobrze, pomału ochłoniesz,dasz sobie z tym radę. Możesz też iść do psychologa on Ci pomoże. Nie zostawiaj siebie samej z tym problemem. Życzę Ci pogody ducha, żebyś jak najszybciej uporała się z tym problemem. Pozdrawiam

Tak to jest. Mój psychiatra też powiedziała mi że branie efectinu zaczyna się od mniejszej dawki - 37,5. No mnie niestety nie służył - nawet ta mała dawka. Pozdrawiam

Witaj Mareks. Jeżeli wszystkie badania są w porządku to wskazuje to na silną nerwicę. . Człowieku!!! - Zwolnij tempo!!! Objawy są dość drastyczne i dlatego myślę że powinieneś skorzystać z pomocy psychologa, a on Ci doradzi czy iśc do psychiatry. Wg mnie to nie ma depresji ukrytej. Albo jest albo jej nie ma . Problem leży w diagnozie choroby i uświadomieniu sobie że coś się z nami dzieje i z jakiej przyczyny. Pozdrawiam

W Warszawie przy ul. Świętokrzyskiej 20 jest apteka przyjazna psychiatrii i neurologii - tu są tańsze leki - tel. 022/ 827-62-86. Pozdrawiam

Wjitaj Edi

Nie, mnie też to się zdarza, szczególnie wtedy gdy miałam problemy ze snem. Teraz biorę leki nasenne i jest lepiej. Ponieważ bierzesz leki i masz takie dolegliwości to proponuje skontaktować się z lekarzem który je wypisał. Leki działają po około 2 tygodniach. Powinnaś już poczuć się lepiej. Nie na każdego każdy lek działa.Czasami trzeba zmienić pierwotnie przepisany lek. A może te leki tak Cię pobudzają. Skontaktuj się z lekarzem. Pozdrawiam

Myślę, że trzeba jednak rozmawiać o tym co boli, o uczuciach. Ważne jest zrozumienie drugiej osoby. Piszesz, że twoja dziewczyna jest skryta i to może powodować jej stan. Tłumi w sobie emocje, a to się nie ulatnia ale zbiera, a potem manifestuje się złym samopoczuciem psychicznym. Jeżeli kiedyś kontakt z ludźmi pomógł to trzeba spróbować jeszcze raz tego lekarstwa. Wspólne spotkania ze znajomymi, spacery, kino itp. Jeśli to będzie się utrzymywało dłużej to można iść do psychologa. Wspieraj ją nadal i dużo rozmawiaj o jej problemach żeby mogła z siebie wyrzucić to co ją gnębi. Pozdrawiam

Najważniejsze aby nie przejmować się tym co mówią ludzie. Jeśli im coś się nie podoba to ich problem. Grunt to myśleć o sobie pozytywnie i nie spoglądać nie siebie oczami innych. Ktoś kto widzi w człowieku tylko jego zewnętrzną powłokę jest biedny i ubogi psychicznie bo nie potrafi dostrzec tego co jest największą wartością człowieka - jego wnętrza. Tak natura nas urządziła, że jedni są szczupli a drudzy grubi. I co z tego? Ale jeżeli człowiek nie może sobie sam z tym poradzić to można udać się do psychologa. On pomoże ustawić myślenie na inne tory. Pozdrawiam.

To nie prawda, że nie możesz iść do psychologa. Jesteś dorosła czas żebyś sama stanowiła o sobie. Musisz sama o siebie dbać. Moja mama też nie dawała mi chodzić do psychiatry i psychologa. Posłuchałam jej i teraz cierpię. Choruję na nerwicę z powodu której mam rozwalony cały organizm. Dziś żałuję, że jej wtedy posłuchałam. To jej myślenie to nie była troska o mnie, ale strach przed tym że powiem co się dzieje w domu. Przecież mama nie musi się dowiedzieć, że byłaś u psychologa. Obowiązuje tajemnica zawodowa. Zrobisz jak zechcesz, ale wierz mi, że mama nie ma racji i nie musisz się jej bać. Kiedyś odejdziesz z domu, ona nie będzie już miała na Ciebie takiego wpływu jak dziś, a Ty zostaniesz z nerwicą. Nie możesz się poddawać. Bądź egoistką i choć raz pomyśl o sobie. Psycholog jest dla Ciebie ratunkiem. Pozdrawiam

Brawo Olimp, zaczynasz działać. To mi się podoba. Zauważyłam też że wysiłek Ci pomaga. To cenna wskazówka. A może jakiś sport? Coś co tak zmęczy,że już nie będzie ochoty na myślenie. Dasz sobie radę. Wiem, że nie zapomnisz, ale z czasem będzie bolało coraz mniej. Pozdrawiam

Witaj mati