dogomaniaczka

oj tak, ja uwielbiam wieczorne spacery z chłopakiem i jak tylko chodzę to ataków mniej i czuję się wspaniale ostatnie dni!!!!

niektórzy to by się nauczyli kulturalnie wyrażać. bo to też jest żenada.

a mi się chce śmiać z samej siebie..bo właśnie mam niepokój, bo ..nic nie czuję nie czuję żadnych ucisków, bóli itp..jezu ale to głupie teraz niby że osłabiona jestem.. idę w coś pograć zamiast myśleć o głupotach bo za 2h zostaję sama

a ja mam stanowczo za dużo i znowu włączył mi się lęk przed lękiem .

jasaw, ja tam często korzystam z tego co piszesz :) Jest to bardzo pomocne. Ja często boję się pisać do ludzi, że mnie jeszcze bardziej nastraszą bo sami się czegoś boją...A u Ciebie tego jakoś nie ma

staram się jeszcze obrócić to w złość typu " no już bez przesady będziesz się bać sama być w domu? aż tak dasz się kontrolować tej nerwicy? inni ludzię mogą normalnie żyć a ty nie? " często też to pomaga. :)

anna_s1, ciężko tu mówić o metodzie..staram się uspokoić żeby nie doporwadzić się do stanu kiedy żadne odwracanie uwagii czy coś innego nie będzie miało sensu... Staram się nie nakręcać, żeby nie było gorzej, jak tylko poczuję że zaraz będzie lęk to natychmiast muszę się czymś zająć...ostatnio gram z ludźmi z czatu nerwicowego w literaki Ale to zanim lęk urośnie bo jak już jest wielki to nie daję rady.. -- 07 lut 2012, 16:45 -- staram się uprzedzać ataki..albo jak już poczuję paniczny lęk to nie iść za tym tylko natychmiast odwrać myśli póki jeszcze się da,,bo jeśli nei zrobię tego od razu to potem lipa..

anna_s1, właśnie też to mam.z tym zwariowaniem..wrr..i zostaniem samej wieczorem..dziś mam zostać i jutro a ostatnio co wieczór to atak, więc prosze trzymajcie za mnie kciuki.. u mnie jest gorące poliki, zimne dłonie..taka nierzeczywistość, bicie serca szybkie..

ja też zauważyłam, że coraz lepiej sobie radzę ostatnio z takimi atakami..przynajmniej nie zamykam się w pokoju, nie chowam pod kołdrę i nie nakręcam sama jeszcze bardziej..ciężko jest ale czekam aż minie starając się na siłę czymś zajać..nie jest to proste, ale powoli uczę się mieć nad tym jakąś kontrolę. To mnie cieszy. Co do relaksacji, kiedyś próbowałam i coś tam pomogło, może sobie spróbuję :)

mnie raczej przed jakimś wydarzeniem pożera nerwica, a jak już przychodzi co do czego to często jest ok... dobrze wiedzieć, ze nie tylko ja się męcze z takimi myślami...ja mam 20 lat, więc raczej jeszcze pożyjemy :) to tylko głupia nerwica.

Mightman, ja też mam teraz okres na banie się że jestem chora na coś i umrę..już w tym tygodniu przeszłam przez wylew, tętniaka, serce, rak piersi ..osttnio boję się spać, że się nie obudzę bo umrę we śnie bo coś mi jest. ale staram się sobie mówić że jestem zdrowa, badana, nie mam objawów, a wszelki uciski to tylko nerwica..wczoraj byłam w nocy pewna że się nie obudzę, jak widać się obudziłam..jak wieczorem czuję się zmęczona i senna to też już znak że coś mi jest i atak paniki gotowy..może dziś uda się tego uniknąć.

Mightman, a mi znowu zatoki dziś dokuczają czuję taki ucisk i oczywiście już sobie wmawiam że coś mi jest..a co do serca to mam to samo nie raz..trzymaj się, na szczęście to tylko lęki, wiem że jest strasznie, ale to zawsze przychodzi..wszyscy widocznie mamy gorsze dni gwiazdka0911, nie umierasz...masz atak? to minie..zawsze mija!

jasaw, masz rację, ja mam to samo, dla mnie również bardzo ważne jest to, że mogę odwołać, że nikt mnie do nieczego nie zmusi, że to ja decyduję czy jestem na siłach czy nie. Dlatego bardzo nie lubię jakiś "niespodzianek" kiedy nie mam wyjścia, odwrotu. Bo to mnie zbyt stresuje, zawsze wolę miec jakąś furtkę bezpieczeństwa i wtedy dużo częściej mi się coś udaje niż jak czuję za dużą presję.. Myślę, że po prostu powiem im, że zobaczymy jak będę się w sobotę czuć, jak dobrze to wpadną, jak źle to kiedy indziej, też nie mam szczególnej ochoty robić z urodzin wielkiego dnia. Bo zwyczajnie nie mam na to ochoty. :)

haha dokładnie! ja też co chwila mówię "to na pewno to ciśnienie, to na pewno ta pogoda" itp. itd. ale czy ktoś też ma tak jak ja że jak ma lęki to nagle wszystkie rzeczy które już nie sprawiały problemu wydają się straszne i niewykonalne? w sobotę mam urodziny, pewnie rodzice by chcieli wpaść, a póki co jak mam taki stan jak teraz to sobie tego nie wyobrażam

jasaw, ja też właśnie od niedzieli..koszmar, wszystko o czym nie pomyślę mnie przeraża..zostanie samej, wizyta kogoś..a to boli mnie głowa, a to jestem zmulona i senna..i lęki mi się porobiły okropne przez to wszystko niemal wszystkiego się boję dziś, o czym nie pomyślę wydaje mi się straszne i że nie dam rady. :/ też się staram, ale mam już dość tego napięcia i martwię się że te gorsze dni nie miną.. staram się sobie tłumaczyć, że zawsze mijały to i teraz miną..

też macie ostatnie dni takie koszmarne jeśli chodzi o ataki czy to tylko ja.. ?

Anielica, coś przeskrobała? dawno mnie tu nie było

mój brat

Anielica, czekoladowego, pycha

siedem_zapalek, nie napisałam, że nie wyznaję nie wyznaję, tylko takich uzależniających :) a ja nadal nie śpię. moze za chwilę.

magiczne proszki..

i tak dalej spać nie mogę.

nie wiem, tak mi się jakoś ciężko zrobiło a nie lubię tej nocnej ciszy i pustki ciekawe kiedy usnę..nie czuję senności. ale wstałam późno..

BłękitnaAbstrakcja, nie usnę, wypłakałam się, to trochę ulżyło.

staram się nie myśleć.