johnn

Chce przestać się męczyć.

Nie traktuje twojej opinii negatywnie. Zwracano mi uwagę na to. Nie wszystko "rozmieniam na drobne". Takie postępowanie pozwala mi lepiej odnaleźć się. W dzieciństwie kontakt z ludźmi był niewielki i powierzchowny. Więzi z najbliższymi były ograniczone. Za przewodnika służyły mi zasady i logika. Łatwiej było mi je zrozumieć niż uczucia. To ja mam określić cel terapii. Ze względu na liczbę spotkań (12 spotkań) zdecydowałem się na jeden cel (poprawę w podejmowaniu decyzji). Moim zdaniem określenie większej liczby celów stanowiłoby zagrożenie w ich realizacji. Chyba wszyscy psycholodzy zauważyli moje przywiązanie do szczegółów i analiz. Zawsze otrzymywałem jedną odpowiedź: Nie analizuj tyle. Na pytanie czym mam zastąpić analizę nie było odpowiedzi. Brak było ćwiczeń lub przykładów jak zmienić mam swoje zachowanie. Nie zmieniłem swojego postępowania. Myślę, że tak powinno być. Skoro nikt nie ocenia postępów to nie ma potrzeby usuwania przeszkód w pracy terapeutycznej. Przypomnę powiedzenie "Czy się stoi czy się leży 2000 się należy" Tego oczekuje i jestem za to wdzięczny. Zabiegam o dokumentację na piśmie potwierdzającą przebieg spotkań aby nie odpowiadać za zaniedbania lub błędy podczas leczenia np. psycholog nie informuje o niewystarczającej częstości spotkań czego skutkiem może być brak odpowiedniej więzi terapeutycznej. Na końcu czuję się obarczony cała winą. Swoich oskarżeń nie mogę podeprzeć dowodami (na piśmie) przez co moja słowa wydają się niewiarygodne. A samo zachowanie oceniane jest jako próba uniknięcia odpowiedzialności za swoje decyzję. Podczas pierwszej terapii nie żądałem na początku żadnych dokumentów. Gdy nie byłem zadowolony ze spotkań przekazałem swoje uwagi terapeucie. Wysłuchał ich ale się do nich nie ustosunkował. Co miałem zrobić? Zrezygnowałem z terapii bo nie przystałem na ultimatum terapeuty. W opinii końcowej nie ma ani słowa o postawionych mi warunkach kontynuacji terapii. Opinia zawiera zdanie: "Plan został wykonany pozytywnie." Moja ocena była wielce odmienna. Cel terapii nie został osiągnięty a moja sytuacja nie uległa poprawię. Czy niewłaściwe wydaje się obrona przed nieprawdą i obciążenie mojej osoby za przebieg terapii? Żyjąc w trudnych warunkach nauczyłem się nie ufać ludziom. Pomoc społeczna, rozprawy sądowe oraz chytra i przebiegła rodzina była dla mnie szkołą życia:( Nie rozumiem. Nie mam żadnego planu. Gdy dostrzegam, że moje uwagi są ignorowane to zaczynam się denerwować. Staram się bronić. Nie. Czasami sytuacja stawia mnie w sytuacji bez wyjścia. Wtedy muszę stawić czoła moim trudnościom. Język matematyki rozumiem najlepiej. On się nie zmienia. To lubię. Miło z twojej strony, że udzieliłaś tak obszernej odpowiedzi.

Mój obecny lekarz kończy współpracę z ośrodkiem do którego uczęszczam. Spotkam się z nowym lekarzem w nowym roku. Zapewne nowy lekarz zapozna się z dokumentacją podczas spotkania i nie będzie mowy o zadawaniu pytań:( To będzie trzeci lekarz z tego ośrodka. Nie wiem. Zaproponowano mi terapię złożoną z 12 spotkań. Przystałem na propozycję. Długość terapii powinna zależeć od potrzeb pacjenta. Prywatne leczenie nie nakłada ograniczeń. Wystarczy zgoda obu stron. Nie znam nurtu w którym pracowały Panie psycholog w dwóch pierwszych terapiach, które ukończyłem. Obecnie Pani psycholog pracuje w nurcie BSFT – Brief Solution Focused Therapy. Odpowiedzi udzieliłem na podstawie informacji jakie o sobie podaje. Wprost nigdy nie określiła nurtu, w którym pracuje. Przed rozpoczęciem terapii odbyłem kilka spotkań z Panią psycholog oraz napisałem test MMPI-2. Na pierwszym spotkaniu określiłem cel terapii oraz metody pomiaru postępów. Kolejne spotkania przebiegały bez ustalonego planu. Pani psycholog nie informowała o postępach w osiągnięciu celu ani nie pytała mnie o ocenę. Odpowiedź dotyczą obecnej terapii. Zdecyduje co robić po ostatnim spotkaniu. Chciałbym, żeby opinia zawierała informację o (nie)osiągnięciu celu terapii wraz z krótkim uzasadnieniem. Moja pierwsza terapia zakończyła się niepowodzeniem. Cel nie został osiągnięty. Mimo, to opinia zawiera zdanie : "Plan został wykonany pozytywnie." Brak jest informacji czy cel terapii został osiągnięty i w jakim stopniu. Więcej informacji można znaleźć we wpisie pt. "Zastanawiająca opinia terapeuty" Oczekuje opinii psychologa. Od oceny końcowej oczekuje nie tylko samej oceny ale także uzasadnienia. Ja czuje się coraz gorzej (choć nie jest to spowodowane sama chorobą ale stagnacją. Innymi słowy brakiem zmian). Opinia i dokumentacją tego nie potwierdzają. Informację o wynikach terapii są ogólne a nawet nieprawdziwe (w mojej opinii sugerują poprawę). Specjaliści twierdzą, że za dużo analizuję. Obecnej Pani przekazałem moją ocenę poprzedniej terapii oraz krytyczne uwagi. Większość zachowań się powtórzyła. Czuje się oszukany. @Miss Worldwide dziękuje za wypowiedź:) Po zakończeniu obecnej terapii mam rozpocząć terapię grupową. Mam nadzieję na poprawę. @giroditalia dziękuje za wypowiedź:) Pozwolę sobie wymienić najważniejsze Brak określenia postępów, Brak odpowiedzi na wybrane trudności jakie wskazuje, Brak jasno sformułowanego planu przebiegu spotkań, Brak informacji o zalecanej częstości spotkań, Brak przygotowania do terapii (czytanie notatek na początku spotkania), Brak oceny mojego stanu zdrowia.

Nie wiem. Przyjrzę się jaką postawę będą przyjmować inni. Nie rozumiem. Przeformułuj pytanie. To jest ok. To zależy. Powodów może być wiele w tym ktoś nie wierzy na słowo, zawierzenie moim słowom niesie za sobą znaczące lub przykre konsekwencję. Nie jestem zadowolony z przebiegu terapii. Poprzednie dwie oceniam podobnie. Moja opinia nie jest zobowiązująca. Obawiam się, że na ostatnim spotkaniu wymienimy zdania na temat przebiegu terapii a wątpliwości i różnice zdań pozostaną bez rozstrzygnięcia. To zmusi mnie do poszukiwania wyjaśnienia takiego stanu rzeczy przez pogłębione analizy. A odpowiedzialność za nieudaną poprawę mojej sytuacji spadnie w całości na mnie. Obrót spraw jest dla mnie niekorzystny. Bez ustalenia przyczyny kolejna terapia może również zakończyć się niepowodzeniem. A to strata czasu i marnotrawstwo mojej wysiłku. Po terapii oczekiwałem podania opisu mojego stanu zdrowia, opinii, rozwiązania trudności lub znaczącego zbliżenia się do niego. Podaje je w kolejności chronologicznej zaburzenia schizotypowe (F21), fobia (F40), specyficzne zaburzenia osobowości (F60, obecny psychiatra). Rozpoznania dostałem od trzech różnych psychiatrów. Nie przeszkadzają mi różne rozpoznania ale brak odniesienia się do oceny poprzedników. Dziękuje:)

Mam trzy różne diagnozy (wszystkie na piśmie). Nikt nie szuka przyczyny tego lub nie podważa ich. Ponadto diagnoza nie jest jednoznaczna (nie wszystkie objawy mogą występować lub z różnym nasileniem). Nie jestem zadowolony z współpracy ze specjalistami. Za brak oczekiwanych efektów terapii ja jestem obwiniany. Co więcej trudność sprawia mi ocena pracy specjalisty. Moja subiektywna ocena może być nieprawdziwa. W tym celu muszę opierać się na przepisach/dowodach. Aby udowodnić swoją niewinność bądź odnaleźć przyczynę takiego staniu rzeczy muszę mieć do czego się odwołać. A brak tak podstawowych informacji jak metoda leczenia (na piśmie) lub podsumowanie terapii mi to uniemożliwia lub bardzo utrudnia.

Pewne jej elementy można ocenić lub opisać. Z pierwszym psychologiem spisałem kontrakt. Umowa zawierała różne informacje w tym cel terapii, planowane działania umożliwiające osiągnięcie celu, proponowany okres terapii. W około połowie trwania terapii sporządzona została opinia zawierające uwagi dotyczące spotkań terapeutycznych. Na zakończenie została sporządzona opinia końcowa przez psychologa. Dla mnie oraz komukolwiek przedstawię podsumowanie terapii. Nie wiem czy ufam sobie. Staram się aby moje przekonanie wynikały z analizy i były weryfikowalne. Ufam swoim analizom. Nie poważam ich bez powodu. To by zakłóciło przebieg rozmowy, tak sądzę. Ale spróbuje to sprawdzić przy najbliższej okazji. Dziękuje za radę:) Wszyscy specjaliści, z którymi się spotkałem co najmniej dwa razy prosili o moją dokumentację, wykonywali jej kopię lub pytali o dotychczasowe spotkania (w tym przebieg spotkań, wyniki, moją ocenę i przyczynę zakończenie współpracy). Mój obecny psychiatra czyta notatki sporządzone przez psychologa. Oboje specjalistów pracuje w tym samym ośrodku. W czasie spotkań psycholodzy wysłuchiwali mojej oceny i uwagi dotyczące pracy dotychczasowych specjalistów. Nie wiem czy ktoś narusza moje interesy. Podobnie jak uczniowie wykupują ubezpieczenie w obawie przed nieszczęśliwym wypadkiem nie mając pewności czy do niego dojdzie. Obawiam się różnicy zdań w podsumowaniu terapii oraz bezpodstawnych stwierdzeń. Nie wiem. Nie wiem. To zależy. Będę chciał rozstrzygnąć kto ma rację i z czego wynika różnica. Być może. Czy osoba trzeci zaufa w moje słowa czy dokument przygotowany przez specjalistę i opatrzony jego podpisem? Dziękuje:)

Cieszę się Życzę ci udanego dnia

Z kilku powodów Forma pisemna jest trwalsza i wiarygodniejsza, Stanowi potwierdzenie przebiegu terapii, W spotkaniach z kolejnymi specjalistami mogę odwołać się do dokumentu a nie moich wspomnień, które mogą być niepełne lub niewiarygodne, Stanowi zabezpieczenie moich interesów. Do słów na piśmie przykłada się większą wagę, Brak podsumowania w formie pisemnej sprawia wrażenie że wynik terapii nie jest ważny. Mimo, że z każdego spotkania psycholog sporządza notatkę (składającą się na dokumentację), Ułatwia pracę specjalistów. Zamiast czytać całą dokumentację (notatki z każdego spotkania) można zapoznać się z podsumowaniem, Stanowi uzupełnienie pisemnego kontraktu (o ile taki sporządzono) pacjenta ze specjalistą. Nie. Nie wymieniłaś żadnego pozytywnego działania i przypisujesz mi złowrogie intencje. Proszę o wyjaśnienie. Nie podważam tego. Ok. @doi dziękuje za wypowiedź:) @z o.o. dziękuje za wypowiedź:)

Zależy mi na przygotowaniu podsumowania terapii (na piśmie). Zakończyłem dwie terapię. Oceniam je negatywnie. Niestety nie wiem czy moja ocena jest słuszna. Specjaliści nie podsumowali terapii lub podsumowanie nie jest merytoryczne.

Witam, Przede mną zakończenie terapii (na NFZ ,12 spotkań). Zastanawiam się jak będzie wyglądać zakończenie terapii. Czy podsumowanie powinno przybrać formę pisemną? Pozdrawiam johnn

Cześć @w4ti Chętnie Ci pomogę z matematyki:) Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Kiedy widoczne są pierwsze efekty działania sulpirydu? Lek zażywam około 3 tygodnie. Dawka 50mg, dwie tabletki. Rozpoznanie : Specyficzne zaburzenia osobowości. Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Świetny pomysł:) Myślę, że masz rację:) Nie bez powodu Ci przyglądają:) Powodów może być wiele. Kobietą mogą Cię traktować jako konkurentkę a mężczyźni za niedostępną. Kiedyś chciałem być najlepszy w matematyce. Gdy to się nie udało byłem zły na siebie. Moja samooceną spadła. Wtedy zrozumiałem, że nie można człowieka oceniać jednowymiarowo. Każdy jest w czymś dobry a czymś jest gorszy. Za przykład niech posłużą Ci S. Hawking (znany fizyk teoretyczny) oraz blond modelki (które przez niektórych uznawane są za mało inteligentne). Zapytaj znajomych lub załóż konto na portalu randkowym np. sympatia.pl:) Mój wygląd doceniają starsze koleżanki mojej mamy. Mam wątpliwości czy ich ocena jest obiektywna:) hehe Staram się z tym jakoś żyć i zainteresować kobiety moją osoba w inny sposób:) Nie tylko wygląd zewnętrzny się liczy. Według mnie ten wewnętrzny jest ważniejszy:) Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Zgadzam się:) Za co przepraszasz feministki? To się piszę razem Mam nadzieję, że się nie obrazisz. Staram się być dokładny. Ja też popełniam błędy. Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Zgadzam się:) Jak chronisz siebie? Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Nie wiem. Nie wiem. Ważnym składnikiem terapii jest zaufanie. Warto o tym pamiętać. Nie mniej masz prawo odmówić odpowiedzi na pytanie. Czasami z tego korzystam:) Miłego dnia:) @InneNiebo Pozdrawiam johnn

Pierwszy psychiatra rozpoznał u mnie zaburzenia schizotypowe. Później pojawiły się dwie inne diagnozy (fobia i specyficzne zaburzenia osobowości). Nie wiem co o tym myśleć. Zastanawiam się czy rozpoznanie jest właściwe. Pisałem test MMPI-2. Wynik miał postać opisową bez wykresów odwołań do liczb. Czy to normalny praktyka?

Nie wiem czy to jest to samo ale pozwolę sobie wspomnieć o dwóch podobnych sytuacjach. Dwa razy podejmowałem (z psychologiem) próby omówienia mojego niezadowolenia z powodu braku spodziewanych efektów terapii. Nie udawało się. Podobnie dwukrotnie próbowałem odmówić dalszej pracy mojej pracodawczyni. Nie udało się. Mimo gotowości do rozmowy w decydującym momencie oddaje inicjatywę drugiej stronie. Zły jestem za to na siebie:( Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Cześć @xyz1234, Chciałbym żebyś żyła:) Zmagam się z podobnymi problemami. Pozwolę sobie na kilka słów o sobie. Mieszkam w wynajmowanym mieszkaniu (pokój z kuchnia mniej niż 30m2) z wychodkiem oraz piecykiem (do ogrzewania mieszkania) z bratem i mamą. Od lat nie podejmuje pracy. Żyjemy w skromnych warunkach. Leczę się od około 3 lat (z przerwami). Spotkania z psychologami i psychiatrami nie przynoszą poprawy. Mój brat również chory. Psychiatra rozpoznał zaburzenia depresyjne a u mnie specyficzne zaburzenia osobowości. Mimo to staram się poprawić moją sytuację:) Chce Ci pomóc. Masz ochotę na prywatną rozmowę?:) Rozmawiałaś z mamą o tym co czujesz? Mam podobne odczucia. Staram się pogodzić z tym, że nigdy w pełni nie wyzdrowieje. Ja chce Ci pomóc:) Mam 34 lata i nigdy nie miałem kontaktu fizycznego z kobietą. Wstydzę się o tym pisać. Ale może to pomoże Ci dostrzec pewne pozytywne aspekty twojego życia:) Pozdrawiam i miłego dnia/wieczoru:) johnn PS 1. Jestem matematykiem. Twój nick zwrócił moją uwagę:) Podoba mi się:) PS 2. Przepraszam, że to piszę w takim miejscu ale wydajesz się atrakcyjną kobietą (na podstawie zdjęć z artykułu przywołanego przez Ciebie w jednym z wpisów powyżej)

Pierwszą i jedyną dziewczynę miałem w wieku 28 lat. Teraz mam 34 i nie kochałem się z kobietą:( Może warto się zastanowić nad twoją oceną siebie samego. Może jesteś zbyt surowy dla siebie. Ponadto proponuje traktować wpisy użytkowników forum z rezerwą. Rozważ rozmowę z psychologiem. Jestem miłym:( Mówię dzień dobry/do widzenia. Życzę miłego dnia. Mam duże trudności w obronie mojego zdania i praw:( Dziewczyna zwróciła mi uwagę abym był bardziej zdecydowany i stanowczy. Niestety łatwo powiedzieć.

Cześć @Zuza9000, Może warto powiedzieć przyjaciółce co czujesz? A może twoja przyjaciółka dąży do kontaktu cielesnego stąd mniejsze zainteresowanie twoją osobą? lub to jest pewnego rodzaju kara dla ciebie? Miłego dnia:) Pozdrawiam

Zażywałem Ranofren (zamiennik). Bez zmian. Lekarz przepisał mi Sulpiryd.

Powiedziałaś mu że czujesz się nie rozumiana? Znalazłaś prawdziwą przyczynę swojego zachowania? Co zrobiłaś aby rozwiązać trudności w małżeństwie? Na przykład rozmawiałaś z nim o tym? lub byłaś u psychologa? Po pierwszym stosunku nie przyszedł rozum do głowy? Nie myślałaś o rodzinie, mężu, dzieciach lub konsekwencjach? Jeżeli nie podjęłaś działań mających na celu poprawę sytuacji w małżeństwie (przed zdradą) to by mogło oznaczać że Ci nie zależy. Ja na miejscu twojego męża poważnie rozważyłbym szczerość twoich intencji. Wymagasz od męża tego co sama nie uczyniłaś (o ile moje pierwsze zdanie jest prawdziwe). Okoliczności Tobie nie sprzyjają. Mąż odkrył zdradę a Ty chciałaś w niej trwać. Nie przymuszone przyznanie się do zdrady i skrucha bardziej by do mnie przemawiało. Twój mąż odmawia spotkania z psychologiem ze względu na różne potrzeby. Ty nakłaniasz do walki o związek a on chce przemyśleć okoliczności lub uzyskać informację czemu to zrobiłaś.

Może przyjaciel rodziny mógłby z nim porozmawiać? Proponuje Spróbuj porozmawiać z nim, Wyjaśnij czemu to zrobiłaś, Unikaj obwiniania, Okaż, że Ci zależy np. idź na terapie a po jakimś czasie poproś go o udział w spotkaniach uzasadniając, że jego udział w spotkaniach bardzo by Ci pomógł, Przeproś go, Daj mu czas, Ja obawiałbym się że ponownie to zrobisz. Ja się nie bronię:) hehe Szczególnie przed atrakcyjnymi terapeutkami;) Miłego dnia i powodzenia:) johnn

Mój umysł skupił uwagę się na dziurkach w prześcieradle