whisper

Cola Truskawki czy maliny?

Można powiedzieć, że mój dzień był w porządku. Masz jakieś plany na jutro?

Dzięki za poratowanie Zagubiona=>, bo mnie chwilowo troszkę przytkało

Proponuję kolejną zabawę, która polega na zadawaniu pytania np. lato czy zima? Następna osoba odpowiada to co woli i zadaje swoje pytanie. No więc zaczynam: Leniuchowanie czy aktywny wypoczynek?

Ech, Polinka, dobrze, że to napisałaś, ja jako, że mi brak dystansu do siebie nie umiem wszystkiego zauważyć i wyłapać piszę to co widzę w danej chwili, a że to się zmienia co 5 minut, tak i punktów widzenie jest sporo, a w rezultacie nie wiem co tak naprawdę myślę o otaczającym mnie świecie i o sobie Tak więc z powyższym cytatem muszę się zgodzić - pasuję to do mnie - w tym momencie Też zdaję sobie sprawę, że marnuje swój czas, tyle, że już to na mnie nie robi większego wrażenia - zwisa mi to po prostu

midzi11, wierzę, że miałaś dobre intencje, ale problem polega na tym, że to nie jest takie proste jak mówisz, samookaleczanie, po krótkim czasie może się stać (i przeważnie tak właśnie się dzieje) nałogiem jak alkoholizm czy narkomania... Jak wiadomo alkoholicy chcą pić, narkomani, dać sobie w żyłę, tak my chcemy się pociąć... I prawda, potem mamy wyrzuty sumienia z tego powodu, lecz to nie zmienia faktu, iż mamy ochotę się ciąć, a że cięcie się prowadzi do tego, że zaczynamy się nie lubić i nienawidzić to już inna sprawa...

panna_nikt, musisz próbować i nie zakładać z góry, że w to nigdy nie uwierzysz, przecież każdy ma jakieś wady i zalety i NIKT, ale to naprawdę nikt nie jest całkiem dobry ani całkiem zły

Oby jak najwięcej takich postów :), mam nadzieję, że i ja kiedyś będę mogła coś takiego napisać...

Polina to ja Cię wyorzystuje też i tulę Aleks!

Ja się cieszę, że chociaż my nawzajem się rozumiemy...

Dzięki wszystkim za wsparcie! Lariana, jeszcze nie było, to dopiero za dwa tygodnie się okaże...

Przytulak dla Ciebie wróbelku

Ja chcem , no to się znieczulamy... Chlup!

RATUNKU! Nie przeżyję tego, właśnie przyszło zaproszenie na uroczystą inaugurację rozpoczynającego się roku szkolnego (co z tego, że dopiero za 2 tygodnie ), poprostu nie dam rady! Jak ja tam pójdę skoro z domu się wyjść boję i nawet do głupiej piekarni nie mogę iść?

Dziękuje Ci bardzo Jolu, kochana. Tak wiele dla mnie znaczą słowa, że ktoś mnie potrzebuje... Misiek, niestety takie podejście mnie nie przekonuje, gdyż ja bym właśnie chciała nie czuć i nie być...

Właściwie po co na tym świecie potrzebni są wrażliwi ludzie - tacy jak my? Tylko się nacierpimy z tego powodu...

Co za dzień, moja niedoszła próba samobójcza została udaremniona przez moją matkę... Jak się nad tym zastanawiam to stwierdzam, że jestem niepoczytalna Straszne to uczucie... Momentami boję się siebie, a zaufanie do siebie to już straciłam dawno temu. Kolejny dzień marudzenia i nic nierobienia za mną, czyli coraz bardziej podwyższam standardy

Mam dzisiaj natarczywe myśli samobójcze, już nawet liczyłam tabletki, które bym chciała przedawkować... Może to faktycznie najlepsze wyjście dla osoby takiej jak ja, która nie potrafi się podnieść?

I bardzo dobrze, Jola! Twoje zdrowie jest najważniejsze!

Skończyć szkołę policealną, potem znaleźć pracę, którą będę kochać i która będzie mnie satysfakcjonowała, wybudować mój wymarzony domek z ogrodem i psem (tak jak anonimowa ), mieć przyjaciół na których zawszę będę mogła liczyć...

Dzisiaj nurtuje mnie pewne zagadnienie mianowicie, jak taktujecie siebie i jakie macie podejście do swojego życia? Ja traktuję się jak mojego największego wroga, jak szmatę, ścierwo, po prostu nienawidzę siebie. A co do mojego życia to zupełnie żyje tak jakbym to nie ja za nie odpowiadała, czy Was też przeraża świadomość, że to Wy odpowiadacie za swoje życie? Bo mnie cholernie... Niby to wiem, a nie robię niczego żeby to życie jakoś polepszyć. Wogóle to ja nic nie robię. Olewam wszystkich w koło, sporo znajomych straciłam w ten sposób... Nie wiem co będzie jak zacznie się moja szkoła, czy będę chodzić, czy podołam obowiązkom jakie zostaną na mnie nałożone? Bo teraz nie mam praktycznie żadnych. Wszystko mnie przeraża i nic mi się nie chcę - to tak w wielkim skrócie... Czekam na Wasze wywody na ten temat...

Tak właśnie myślałam

Ja mam czasami tak, że się boję z domu wyjść, np. choćby dzisiaj, boję się, że spotkam po drodze jakiś ludzi i oni będą się na mnie gapić i od razu zauważą jaka ja jestem beznadziejna i strachliwa... Czy to można zaliczyć do fobii społecznej?

Jolu, proszę Cię nie poddawaj się... Wiem, że ja, która sama prawie się poddałam nie mam prawa Cię o to prosić, ale jednak pomyśl są ludzie, którym na Tobie zależy, choćby Twoje dzieci. Jesteś bardzo silna, że dobrnęłaś już do tego momentu, więc idź dalej... Nie rób sobie żadnej krzywdy, wiesz przecież, że zasługujesz na szczęśliwe zakończenie! Proszę odezwij się.

Ja próbuję co jakiś czas się "stawiać", ale póki co to spełza na niczym...