joker27

może tak być w sumie, ale wieczorem biorę bo dopiero wtedy mogę coś zjeść i iść spać, więc wte działa uspokajająco i nasennie, może być tak że w dzień to przez nią tak strasznie się czuję?

To znaczy uspokaja jeszxze, ale mniej dużo niż kiedyś, dzięki niemu jeszxze udaje mi się zasnąć, dzwonię jutro do przychodni czy jakieś miejsce się nie zwolnilo bo się wykanczam dosłownie

Ketrel 100 mg już mnie słabo uspokaja, a brałem kiedyś 25 mg i spałem, z tym że to było przed branien paroksetyny, już nie wiem co robić, budzę się, zaraz czuję strach, myśli o chorobie o lęku o natretnych myślach, że to się nie skończy, miks strachu lęku niepokoju napięcia... Myśli samobójcze, że tylko tak da się to przerwać, byłem już w ciężkich Stanach ale codziennie dziwię się jak strasznie nie do opisania można się czuć

Jestem leniwy, na paroksetynie funkcjonowałem normalnie, więc nie wydaje mi się

No ale co ma lenistwo do tego?

Dzięki za odpowiedź :) jeśli wytrzymam do wizyty i prawdopodobnie będę zmieniał citalopram to też pogadam o czymś podobnym, mam wrażenie że jak jeszxze wyrażam się jasno i jestem w stanie pojawić się u tego lekarza to oni myślą że nie jest wcale źle... I sobie sprawdzi citalopram, pozniej coś jeszcze... A ja już czasu nie mam, nie wytrzymuje

czemu ma wtedy odpuścić?

Na czym polega takie działanie antypsychotyczne w dużej dawce?

tak jestem już w domu, nadal biorę citalopram i ketrel na noc, mam alprox ale mimo że czuję się bardzo strasznie to staram się nie brać... Jeść nie mogę, wstaję i to samo, strach, że to się nie skończy, psychiatra za około półtora miesiąca...

Od 7 lutego biorę, nie wiem czy jest sens dalej... Już tak mnie to wszystko wkurwia i dołuje... Nie mam już siły

Długo już ten klonozepam bierzesz? Tolerka rośnie? Ty masz problem z myślami? Wybacz moją pamięć może już kiedyś pytałem

Nie zawsze ... :) Jak się czułem lepiej , to w ogóle o tym nie myślałem. Teraz to jest jakiś dramat. Co rano budzę się z chęcią płaczu, towarzyszy mi uczucie bezsilności. Patrzę teraz np. na moje zakurzone biurko, zakurzoną drukarkę, zdechłą muchę na parapecie i nie mam siły tego ogarnąć. Nosz kur*a kiedy to się skończy? No też się tak budzę, w strachu lęku przerażony, często spocony, teraz siedzę i nie wiem co robić, wzialem citalopram... Wiem że już nigdy pewnie nie będę zdrowy, a bardzo boję się że już zostanę w obecnym stanie....

Ja je mam od zawsze albo od bardzo dawna

Zaraz zaraz, mam obsesyjne natrętne myśli, lęk prawie ciągły i depresję przez to wszytko, i może być tak że depresja mi się zmniejszy i te ciągle myśli a zostanie lęk? Skoro przez te rzeczy mam depresję... (?)

Od października trzy lata wstecz czułem się na tyle dobrze ze zapomniałem o tym forum, chociaż bywało źle, teraz jest dużo gorzej niż przed paro, obyś nie był jednym z tych którzy już zawsze będą na lekach i bral pod uwagę że jeszcze nie raz może być bardzo źle, ja na paroksetynie nie brałem do siebie że może być coś takiego co się dzieje teraz

Dzięki benzowiec84, też czasem tak myślę, zaakceptować to, nie nakręcac się, nie myśleć nie rozkminiac, ale jest to tak cholernie ciężkie, kiedy nasz non stop myślenie o chorobie o swoim stanie, myślisz o tym że natrętnie myślisz, a do tego ciągle nasz lęk, boisz się, myślisz o przyszłości, widzisz tylko czarne barwy, i nic nie cieszy, nawet spać nie możesz ciągle bo nie nasz tylko depresji ale i nerwice z lękiem i natretnym myśleniem, i naprawdę myślę że mam jedno z najgorszych gowien, taki mix

A no, nic mi nie pomoże.

Dobra, ucinam ten temat bo nic do ciebie nie mam a nie chce się bez sensu sprzeczac

Widzę że dobrze się czujesz i każdy swoim myśleniem pozytywnym ma zdrowiec.

pregabaline brałem jakiś czas, na początku trochę pomagała, pozniej wcale, oczywiście na sam lęk, a myślenie nie że się pojawia, jest ciągle

Jak stąd wyjdę to postaram się myśleć inaczej, oglądać jakieś seriale, i brać leki, bo w tym stanie o życiu towarzyskim i pracy mogę pomarzyć

Ty jesteś fajny gość ale..... najlepiej wychodzi ci jednak pisanie: ..... nic mi nie pomoże ..... nic mi nie pomoże.....nic mi nie pomoże :) Może takie problemy mam? Może wiara i nadzieja leży też?

Orientuje się ktoś czy jak mnie ojciec przywiózł do szpitala bo ja chciałem to mogę teraz, dziś bez żadnego czekania wypisać się? Nie chcę na tym oddziale na piętrze już spędzić ani jednej nocy, jak nie wrócę na dół to chcę zażądać wypisu dziś.

bo te myśli to życie w głowie, już nie wiem jak to jest normalnie, czuję się tak jakby już nie dało się tego zmienić, zaakceptować..

Po co spinacie? Nie mówię że tylko ja o tym wiem, ale policja tylko niektórych złapie, i mówię tylko że dużo można tam kupić i ludzie to robią.