zmęczona_wszystkim

niedługo będe ryczącą czterdziestką:) w dodatku uganiajaca się raczej za paniami, chociaz słowo "uganiajaca się", to za dużo powiedziane

Nam młodym

to chyba nie jest zły wynik, jak na twój chyba dość młody wiek. Dwa dość długie związki, ten trzeci też nie taki krótki, to czym się przejmować? Jesli byleś w stanie być z kimś tak długo i nie miałeś problemu z tym, to nie jest to zła wróżba na przyszłość. Oczywiście, nie mówię o nieprzejmowaniu się czyjąś śmiercią, to tragiczne wydarzenie i oczywiscie nie to mialam na myśli. -- 08 lis 2013, 00:26 -- Depresja To Ja, owszem trzeba wybrac kogos kto ma podobne spojrzenie na siebie, zwiazek, zycie... wtedy jest ok prawda, tylko znajdź taką... xd noooo, teoria zawsze jest fajna

Jacyków by takim strojem nie pogardził

W którym miejscu one są masywne?

No, człowiek każdego dnia uczy sie czegoś nowego

Piękny optymizm Będę się tego trzymać i zawieszę w ramce nad łóżkiem:)

Real nie jest znowu aż taki smutny. Mogło być gorzej

Cholera wie. Z babami nigdy nie wiadomo, na co się łapią

Mam tak samo. Zbyt szybko się zniechęcam. A zniechęcam się, bo nie wierzę w siebie. Jak jest problem, to najlepiej go ominąć szerokim łukiem, dopóki nie przyjdzie się z nim zmierzyć i zwykle wtedy jest on już kilka razy wiekszy, niż był na początku. Przez taką gapowatość, brak motywacji i brak wiary w swoje możliwości przegapiłam wiele okazji i to boli. Jeszcze bardziej, niż gdybym poniosła porażkę.

Ale może z drugiej strony ta samoakceptacja sprawi, ze polubisz siebie, a wtedy sam z siebie zrobisz się bardziej odważny. nie żebym była znawczynią, bo nie jestem

Wiem coś o tym. Przebojowość musi być jednak prawdziwa, wynikać z zadowolenia własną osobą, a taka udawana przebojowość często sztucznie wygląda, a nawet jak ktos jest tak dobrym aktorem, to prędzej czy później wkurzy go to samooszukiwanie i problemy trwać będa dalej.

osobowość przede wszystkim, przebojowość. Bez tego najprzystojniejszy facet będzie jak lama Zresztą kobieta też. Nie próbowałam, ale tez słyszałam legendy, że działa:) Im większe mniemanie o swojej atrakcyjności i erotycznym powabie , tym więcej ludzi przejmuje ten sam tok myślenia.

A ten? jak dla mnie to zwykłe stwierdzenie, ze autorka dostrzega w swoim zachowaniu takie elementy, więc oznacza to, ze zgadza się z diagnozą:)

no bo studiujemy na jednym roku i kierunku żebyś wiedziała czy miałam ataki histerii czy nie. Owszem, miałam czasem takie ataki, jakich sobie nie jesteś w stanie wyobrazić, ale jeden z moich wykładowców naprawił mi relacje z grupą w 1 dzień. Czy fobia czy nie fobia nie mnie oceniać. 4 specjalistów powiedziało osobowość histrioniczna, diagnoza Aspergera została postawiona przez 1 lekarza. MałaMi: to chyba post, który ominęłaś. i może jednak przydałoby ci się trochę o aspergerze przeczytać. Jesli ktoś jest faktycznie chory, to trudno mu o rzeczowe argumenty, bo dla kogos takiego np. fakt, że sprzedawca w sklepie źle go potraktował a jakas wieksza tragedia, będa często odbierane na tym samym poziomie, bo nie potrafi nawet stopniowac emocji. Stad też być moze wynika sposób pisania i relacjonowania swoich myśli i problemów. To tak jakbyś daltonistę posądzała o brak inteligencji i głupotę, bo ma problemy z kolorami. to, co dla Ciebie jest proste, dla kogoś jest megaproblemem. Ludzie z aspergerem są denerwujacy, przyznaję. Irytuje ich bezradność, myślenie głównie o sobie, itp.

Napisała, że jest zdiagnozowana.

Annie, w odpowiedzi na to, co mnie uderzyło w Twoich wypowiedziach, to właśnie brak wychwytywania ironii, a to akurat jest typowe dla Asp. Znam jeszcze dwie osoby, które pomimo swej inteligencji, nie sa w stanie załapać prostej ironii, sugestii, złosliwości. W swoich dziedzinach są to osoby dobrze wykształcone, znające się na tym, co robią. Nie można im zarzucić braku inteligencji, a jednak nie łapią czegoś, co wydaje się dziecinnie proste. Trochę mi te osoby przypominasz w sposobie wyrażania się, przekazywania myśli, itp.

MałaMi:Z tym Aspergerem może być tak samo jak z dysleksją:) Kiedyś mało kto ją miał, a teraz prawie co trzeci uczeń. Więc można się zastanawiać, czy jest to związane z łatwą próbą usprawiedliwiania się i lenistwem, czy po prostu z lepszą diagnozą i szerszymi publikacjami na ten temat. Pewnie to indywidualna kwestia. W autorce uderzył mnie sposób pisania, formułowania poglądów, który wydał mi się trochę dziwny. Myślę, że taka wyuczona bezradność też odgrywa rolę. Jaka jest prawda, to będzie wiedziała tylko autorka, jak zapragnie diagnozy. A zwolenniczką księzniczek, którym pieniądze spadają z nieba, tez nie jestem. Rozumiem, ze masz teraz w zyciu cięzki okres, jak wielu z nas na tym forum, i być może tez sprzyja takim kłótniom forumowym. Ale tutaj nikt zapewne nie chce cię jeszcze bardziej zranić ani zdeptać, ale tez pewnie nikt, kto się tutaj pojawia, nie chce czuć, że jego problemy są lekcewazone.

MałaMi, wyluzuj. Nie powiedziałam, że masz TAKIE SAME problemy, czytaj ze zrozumieniem. Czym innym jest też próba rozmowy z kimś, a czym innym lekceważenie problemów innych, a Ty się tak właśnie zachowujesz. To, co ciebie dotyka, jest jedyne i niemożliwe do rozwiązania, a problemy innych to dno, prztyczek i ty już byś sobie z nimi poradziła. Ale inni sobie właśnie nie radzą i dlatego piszą. I dokonałam jedynie próby porównania, żeby uwypuklić ci, że jeśli lekcewazysz problemy innych, to nie oczekuj, ze ktoś nie będzie śmiał się z Twoich, bo wielu uznałoby je za zwykłe, proste do rozwiązania. Pisałas posty, w których zachowywałaś się jak mała dziewczynka. Sama pisałaś, że nie ma sensu leczenie w twoim przypadku, bo ty już wiesz, że sie nie da, więc moze i się leczysz, ale z góry znasz rezultat. Twój problem jest jedynym na świecie, którego nie da się rozwikłać. Rzadko się do kogoś przyczepiam na tym forum, ale z wszystkich osób, które czytałam ostatnio, jawisz się jako osoba pozbawiona empatii, lekceważąca innych, pieniąca się na każde słowo krytyki, wołająca: patrzcie na mnie, jakie ja mam wielkie problemy i pogłaszczcie mnie po główce, bo ja jestem taka malutka i zbuntowana. Przypuszczam, ze taka też jesteś na co dzień, co zapewne nie przyciąga fajnych ludzi. Ale ty pewnie będziesz twierdzić, że to wina twojej atrakcyjności, a nie zachowania. Z takim schematem zachowania możesz przeżyć całe życie i dziwić się, dlaczego ludzi wokół ciebie ubywa. Tak, zgadzam się, ze autorka ma postawę roszczeniową. Nie wiem, czy wynika ona z wyuczonej bezradności, czy może faktycznie ma Aspergera, a wtedy pewne rzeczy komunikuje się w sposób, który może razić innych. Ale nie rozumiem, dlaczego jej problem miałby być lekceważony. Jak traktujesz innych, tak samo będziesz traktowana. i nie twierdzę, ze znam całą twoją osobowość, ale napisałaś o sobie tak wiele, ze każdy może sobie wyobrazić schemat twojego zachowania. wydaje mi się, ze jest on widoczny dla każdego, oprócz ciebie. Co oczywiście nie oznacza, ze sobie uzurpuję wiedzę na temat wszystkich niuansów Twojej psychiki. Za ostro reagujesz na wszystko, co się tobie napisze, o ile nie jest to przytakiwanie, a pieniasz się, kiedy tylko ktoś skrytykuje Twoje zachowanie.

Dlatego własnie myślę, że to kwestia indywidualna. Jednemu pomoże, drugiemu nie. Jedna osoba bez problemu poradzi sobie od razu, a ktos inny woli poczekac, az poczuje, ze jest gotowy.

kiedy widzę to coś powyżej, to od razu humor mi się poprawia, że w moim wieku już się tym nie muszę zajmować, a szkoła dawnoooooo za mną.

Chyba jednak nie zawsze się da. A czasami, szukając tak na siłę, można stracić po drodze ciekawe okazje, bo będzie się myślało ciągle o tej samej osobie, więc te nowo poznane będa irytujące, denerwujące, bo nie będą tamtą osobą.

To wcale nie są groszowe sprawy, jeśli jest się dobrym tłumaczem, ale żeby do tego dojść też potrzebne jest doświadczenie, które się nabywa zaczynając od zera. Zamiast liczyć na opiekę socjalną i jej pracowników, możesz spróbowac szukac zleceń w necie. Nie wymaga to bezpośrednich kontaktów ani żadnego ryzyka, a tym bardziej umiejętności odczytywania werbalnych sygnałów. -- 05 lis 2013, 00:24 -- Dziwne, a we wszystkich twoich wypowiedziach przewija się wątek, ze chciałabyś być szanowana. Nie wypisujesz bzdur? Dla kogoś pisanie, ze masz problem, bo twoi rodzice moga umrzeć zanim wejdziesz w dorosłe życie (bo na razie jesteś dopiero przed 30-tką), mogłoby być świetnym przykładem na pisanie bzdur. A dziecinne rozumowanie? Hmm, przeczytaj swoje posty z innych wątków i sama oceń swój niezbyt dojrzały bunt i odmowę leczenia, bo przecież ty wiesz, ze ono nie ma sensu. To, co napisałaś tutaj, świetnie odnosi sie do twojej sytuacji. Szkoda, ze sama tego nie dostrzegasz. Gdybyś dostrzegła, to byłoby ci może łatwiej wyplątać się z własnych problemów.

Wbrew pozorom to akurat wcale nie takie rzadkie, że częściej pomoc mozna otrzymac od "obcych" niż od rodziny. Rodziny sobie nie wybieramy, a tych "obcych" - najczęściej tak, bo albo łączy nas z nimi coś, np. zrozumienie, różne przejscia, przyjaźn, albo też jest to łut szczęścia.

Czytałaś cały wątek czy tylko jedno zdanie oceniłaś? A po drugie nie zamierzam przepraszać za to, że brak mi szacunku dla księżniczek, które chcą mieć tylko dlatego, że istnieją. A taki wniosek wypływa z wypowiedzi autorki. Trzymaj się. Czytałam i bardzo daleko mi do zachwytu osobą autorki, ale właśnie mając takie przekonania, ona podtrzymuje tylko swój problem. Nikt nie wymaga od ciebie szacunku do innych, ale z drugiej strony, warto mieć odrobinę empatii. Problemy niektórych mogą sie wydawać innym śmieszne, głupie, a problemy własne jedyne, niepowtarzalne i unikalne w skali światowej, i oczywiście nie do rozwiązania. Może zamiast pisac, skąd się biora tacy ludzie, warto z nimi rozmawiać, może sami dojdą do innych wniosków.