cenedra_20

Wszystkiego najlepsiejszego z okazji urodzin Reirei.

Moniczko ja na przykład mam za sobą pobyt w szpitalu z powodu nerwicy. A to wcale nie oznacza, że leży się na oddziale z osobami z zaburzeniami psychicznymi, gdyż są specjalne oddziały dla osób znerwicowanych. U mni lekarz sam wyszedł z taką propozycją, ponieważ nie pomagała mi ani terapia ani leki. No i w szpitalu też miałam najpierw wywiad. A leczenie polega na uczestnictwie np. w grupie terapeutycznej, psychorysunku, muzykoterapii i psychodramie.

Ja tak miałam kilka razy. Ale powiem ci, że już mi przeszło. W sumie to nadal nie wiem skąd się brały. Siedzę sobie przed telewizorkiem i oglądam coś fajnego, a tu nagle zaczyna mnie głowa boleć i to do takiego stopnia, że robi mi się niedobrze i muszę się położyć. Może to fakycznie od nerwów.....

Zgadzam się z innym. Przede wszystkim trzeba chcieć się wyleczyć i nie wolno się poddawać, kiedy coś nie wyjdzie (w koncu nikt nie mówił, że bedzię łatwo ) Trzymaj się. Pozdrówki.

Ja też cię witam Kowboju.

Ja umiem grać!! Mam wybitny talent do grania na nerwach (ale to się tyczy tylko niektórych osób z mojej rodziny).

Dzięki za przypomnienie. Najwyższy czas sobie krew wybadać, bo u mnie niestety nie za ciekwaie jeśli chodzi o pierwiastki. Był już niedobór potasu, żelaza, magnezu. Trzeba sprawdzić, jak się miewa pierwiastkowa gospodarka tym razem.

No a u mnie nastał okres "nic mi się nie chce jeść". Całe dnie potrafie wyżyć na herbatkach i marchewce. Nawet na słodycze nie mam ochoty. Tylko taty mi szkoda, bo się martwi, że mało jem.

Oj niezły, niezły. Tylko, że nie na moje nerwy

U mnie też nie jest najlepiej o tej porze roku. Ale mam nadzieję, że jak tylko pojawi się więcej zieleni to te dolegliwości znikną.

Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin Schadow. Jak najwięcej uśmiechu, pogody ducha,szczęścia i miłości, a jak najmniej nerwów.

Serdecznie cię witam. Tutaj na pewno znajdziesz zrozumienie i nikt nie będzie się śmiał z twoich problemów.

Didado ma rację. Uważam, że powinieneś rozpocząć terapię u psychologa. Badania owszem, możesz zrobić dla pewności, ale jeśli to jest nerwica, to żadne ekg nic nie wykarze, bo jak powiedziała Asik to jest raczej choroba duszy. Trzymam kciuki i gorąco pozdrawiam.

Zgadzam się z Iwo4. Ja też byłam od małego krytykowana. Cały czas było coś źle. Pamiętam jak się załamałam, kiedy w 2 klasie L.O. nie zdałam z nagrodą. Obiecałam sobie, że w klasie maturalnej to na rzęsach stanę, żeby zdać z paskiem. No i udało się. Zdałam!...... A miesiąc później dostałam pierwszego silnego ataku nerwicy.....

Witam Cię bardzo serdecznie. Jestem pewna, że znajdziesz tu ludzi, którzy cię zrozumieją i z którymi bedziesz mógł porozmawiać o trapiących cie problemach.

Witaj ponownie Arielko.

Spóźniona. Ale witam Cię bardzo serdecznie.

Znam ten problem. Nawet nie chodziło o to, żeby ktoś leżał ze mna w łóżku, tylko żebym czuła czyjąś obecność wpobliżu. Teraz ten problem już rozwiązałam, bo mam cudnego kocurka, który zawsze kładzie się obok mnie i już się nie boję. A jego mruczenie działa uspokajająco i usypiająco.

A u mnie do całej listy doszło jeszcze uczucie gorca w całym ciele. Mam wrażenie, że zaczynam się gotować od środka, albo tak jakbym miała gorączke, ale termometr nic nie wykazuje Paskudne uczucie.

Ja już naprawdę mam siebie dosyć. Cały czas jestem zmęczona. Niby wiosna się zaczęła i powinnam mieć więcej energii, a tu na odwrót jest. Nawet kolokwia mnie nie motywują do nauki. Od tego ciągłego zmęczenia wróciły mi stare zapomniane objawy w postaci nerwobóli. Nie wiem co ze sobą zrobić

Ja mam na odwrót. Mnie ludzie uważają za dziecinna, niepozorną istotę Zawsze zaniżają mi wiek. Kiedy powiedziałam koleżance z roku, że jestem chora na nerwicę i jakie mam objawy to myślałam, że się biedna przewróci. Powiedziała, że sprawiam wrażenie wiecznie szczęśliwej i takiej, która nie ma większych problemów w życiu.

Kocham różowy. Ale inne kolory też lubię. Pojęcia nie miałam, że ja taka niedojrzała jestem

To ja też się pochwalę. Nie miałam ataku od 7 miesiecy, z czego żadnych leków na uspokojenie nie biorę już od 4 miesięcy. Czasem jest ciężko, ale jakoś mi się udaje wytrwać. Na a Lopezowi i Roccoli gratuluję odwagi, bo dużo jej potrzeba by zacząć żyć od nowa.

Nie jestem pewna do końca Cicha Wodo. Terapia DDA, na która uczęszczam ja trwa 9 miesięcy. Być może są krótsze, ale ja się z nimi nie spotkałam. Dopiero u psychiatry dowiedziałam się jak wielki wpływ miało na mnie dzieciństwo.

Bardzo serdecznie witam Cię na forum Forever.