witam wszystkich.Kiedyś pisałem w sprawie tematu spotkania,ale jakoś bez większego odzewu.Jestem człowiekiem w desperacji.Niestety jest mi bardzo ciężko i było praktycznie zawsze chodź mam dopiero 21 lat.Zdrowie,zdrowie i jeszcze raz zdrowie,którego nie mam o to mój problem.Dobrych kilka lat temu lęk przed kontaktami z ludźmi nasilał się coraz bardziej,przez to pojawiła się też depresja.Lecze się też od dobrych kilku lat ale bez szczególnych rezultatów.Miałem lepsze okresy w swoim życiu ale trwały zawsze króciutko.Przez pół roku,który był dla mnie najbardziej pozytywny w ostatnich myśle że 7-10 latach(dobry okres skończył się w lutym) myślałem że wreszcie koszmar się skończył i zaczęłem normalne życie.Z opóźnieniem i w wyniku ciężkiej walki,ale wreszcie.Miałem dziewczynę,poznawałem nowych ludzi i znowu wyszło WIELKIE NIC!Jakoś nie potrafie z nikim nawiązać prawdziwych,trwałych i głębszych relacji.Jak już do czegoś dochodzi to jest tak jak pisałem wcześniej-trwa to krótko,bużliwie się kończy i ciężko na mojej psychice się odbija.Teraz nie mam nikogo.Czuję się fatalnie i boje się że mogę już tego nie wytrzymać.Pojawiła mi się ostatnio myśl,że ratunkiem dla mnie i sądze że dla wielu jest próba nawązania prawdziwych relacji i znajomości wśród ludzi o podobnych problemach i przeżyciach.Większych lub mniejszych,ale zawsze podobnych.Nigdy się nie spotkałem z takimi ludźmi chociaż w różnych tekstach o problematyce lęków jest napisane,że w każdym społeczeństwie jest jakaś garstka ludzi dotkniętych tym nieszczęściem.Może to jest sposób na normalne życie,aby się zorganizować nie tylko na forum internetowym,ale naprawde w realnym życiu.Jeżeli ludzie z innymi chorobami potrafią tworzyć nawet stowarzyszenia z wracające uwage społeczeństwa na ich problemy to sądze,że my też możemy tylko trzeba się spotykać.Może na początku zacząć normalnie żyć,a potem nawet i jakieś stowarzyszenie,z wrócenie uwagi ludzi na tą przypadłość.To są moje marzenia.Troche mie poniosło pisząc,ale ja tak czuje i przynajmniej tutaj mogę wyrazić część moich uczuć i pragnień.Na początku fajnie żeby wyszło to aby znaleźć wśród was ludzi podobnie jak ja bardzo pragnących się spotkać, nawiązać przyjaźnie i nie tylko piszących o tym i myślących ale naprawde na 100% gotowych zamienić to w czyn.Mi najbardziej pasowałoby znalezenie wspólnego języka z ludźmi z wrocławia,okolic,większych miast województwa dolnośląskiego.Jednak jestem zdecydowany i mam możliwości dojechania nawet tylko na 2 dni- żeby spróbować,bo może się coś uda-w każde z większych miast Polski.Pozdrawiam i ogromnie na was liczę!!!
