pisanka

oooooo! ok ściągam pomysł od Ciebie

hehe formalne pojazdy to jest dobra opcja stosuje to codziennie, bo niestety w mojej pracy często spotykam się z głupimi ludźmi, którym trzeba tłumaczyć pewne rzeczy jak przedszkolakowi

woooo ja od 2 tyg prowadzę dzienniczek uczuć, i zapisuje tam wszystkie emocje ktore towarzyszą mi każdego dnia. ale takie cos mnie zainspirowalo troche :)

zeszyt rozwoju osobistego? a co to takiego?

ja mam prawie czarne włosy i chyba tylko raz udało mi się zrobić fajny intensywny czerwień na nich. a jak kombinowałam z jakąś śliwką, ciemnym fioletem czy coś to po 2 tygodniach robiła się z tego sraczka :/

dokładnie ((

jak cudem skończłam liceum i fartem zdałam maturę, zaczeło pojawiać się u mnie pytanie co dalej. rodzice nie cisnęli, bo wiedzieli, że to się źle skończy, ja sie napalilam na super plan, ekstra studia, euforia, kariera, entuzjazm, nauka na samych 5... entuzjazm opadł po kilku miesiącach, ale dałam radę z pierwszą sesją, potem już miałam skrajnie depresyjne emocje ze to nie dla mnie, ze ja chce robic cos innego (poszlam na pedagogike kulturoznawczą) i drugą sesje oblałam, a jak juz byla porażka, to do poprawek podejść nie chciałam i szkołę rzuciłam. pojawił się drugi plan, i znowu euforia, kariera, pomysl cos tam cos tam... i poszłam na stretegie reklamy i PR, dotrwalam do konca tylko dlatego, ze to byla szkola dwuletnia i mialam farta bo pracowali tam rodzice mojego bylego, ale na egzamin koncowy tak balam sie pojsc, dostalam takiego ataku, ze zrezygnowalam ;/ i teraz powtorka z rozrywki, wiec plan, pomysl, kariera - dziennikarstwo. ale po kilku miesiacach wymyslilam sobie juz inny plan, a tym czasem 2,5 roku nauki przede mną. wkurza mnie ta moja skrajnosc i zmiennosc strasznie, ale ja nie potrafie inaczej. wydaje mi sie, ze najlepszym rozwiązaniem dla mnie to nie są studia, tylko krotkie kursy, szkolenia max. 2-3 miesięczne. niezaleznie na jakim etapie skoncze dziennikarstwo, nie bede szla na inne studia tylko skupie sie na jakis szkoleniach, warsztatach. moze tak bedzie dla mnie lepiej? chociaz z drugiej strony ten lęk ;(

taaaa, też to mam. miałam to bardzo silne w starym mieszkaniu, teraz raczej spokój. ale wiem o czym mówisz -- 24 sty 2013, 17:34 -- taaaa, też to mam. miałam to bardzo silne w starym mieszkaniu, teraz raczej spokój. ale wiem o czym mówisz

ostatnio miałam dziwną jazdę: chcialam iść na siłownie, ale od rana brakowało mi fizycznych sił. ale poszłam, stwierdziłąm, że jak się zmuszę to będzie ok. doszłam pod siłownie i wpadłam w histerię. tak wielką histerię.. do tego cała energia ze mnie uszła nie miała siły ustać na nogach. wróciłam do domu i rycząłam jeszcze 3 godziny. co to było?! jakaś odmiana ataku? ktoś miał coś takiego?? jak wrociłam do domu, siły mi wróciły i mi ulżyło. (nie pamiętam czy już o tym pisałam czy nie, jak się powtarzam to przepraszam)

nie wiem czy to sukces, ale jak wpadłam dzisiaj w furię to jedyne co sobie zrobiłam to stłukłam duży palec u stopy od skopania szafki na buty :

ja dzisiaj wpadłam w szał. zaczełam rzucać rzeczami, ryczeć, skopałam szafkę na buty.. dobrze, że P wyszedł z domu, bo boję się, że jemu bym zrobiła jakąś krzywdę ;(

ludzie odbierają mnie jako osobę "humorzastą" i często mają wrażenie, że traktuje ich gorzej od innych, dlatego właśnie, że jednych traktuje w sposób X a innych w sposób Y. okreslają mnie jako osobę z "trudnym charakterem" ale rozmytego ja nie widzą. ze szkołami u mnie nie jest tak kolorowo. jedne studia rzuciłam, drugą szkołę niby skończyłam, ale nie podeszłam do egzaminu końcowego, bo spękałam, a teraz kończę I semestr trzeciej szkoły i nie wiem jak to się skończy... :/

noooo ;( ta sesja jest mi tak nie po drodze i wszystko pod górkę ;(

górka górka. wymyśliłam dzisiaj sobie co chcę robić w życiu i byłam w takim stanie, że chciałam rzucić pracę, szkołę, którą niedawno zaczęłam, spakować się i wyjechać żeby zacząć realizować swoje nowe plany, na szczęście trochę nad tym już panuję i póki co nic nie zrobiłam, bo wiem, że jutro byłby płacz, ale maniakalne myśli na temat pomysłu nie dają mi spokoju, a w weekend zaczyna mi się sesja ;>

dałam radę wytrwać dzień i się nie załamałam :)

zaczyna się : ze stanu, który opisujecie właśnie włącza mi się skrajna euforia, myślotok, tysiąc pomysłów i już wiem, że zaraz zacznę się w tym gubić

świetny pomysł :) właśnie sobie przypomnialam, że ja też chodziłam na wf, bo miałam zwolnienie i na religii, bo z niej też byłam zwolniona. Obawy zawsze są, ja nawet teraz po tylu latach boję się przed każdą terapią, że nie będę umiała powiedzieć tego co mi leży na sercu, ale potem przychodzę na spotkanie i okazuje się wcale tak źle nie jest dasz radę i na pewno będzie dobrze! zobaczysz :) trzymam kciuki i daj znać jak poszło

ja magie kina online odkryłam niedawno tak to dostawalam gotowe na pendrive i nie wysilalam sie zbytnio ;D jaka pobudka?

ja rzadko korzystam z takich serwisów, bo mam dobrą stronkę do ściągania, a raczej wejścia na płatne konta;)

na kinomaniak.tv też "Nędznicy" też są, próbowałam nawet oglądać, ale jeszcze słaba jakość jest, więc poczekam do premiery jak będzie w lepszej jakości

warto! genialny film naprawdę! jeden z lepszych :)

nie bój się wieloletniego leczenia, bo to, ze ja tak miałam nie oznacza, że Ty też tak będziesz miała. Jak już wspominałam ja miałam bardzo trudną sytuacje życiową, rodzinną itd. nie wiem jak jest u Ciebie, ale u mnie te problemy ciągnęły się od urodzenia.. tak czy siak im szybciej pójdziesz tym lepiej, zwłaszcza, że póki co z tego co widzę to masz jakieś chęci skorzystania z pomocy :) nie marnuj tego, bo jak Ci się nagle odechce to dopiero będzie kanał a co do tego jak ludzie będą się patrzeć - nie muszą nic wiedzieć. wybierz takie momenty gdzie nikt nie będzie musiał Cię widzieć, pytać itd. ja się umówiłam z psycholog, że będę przychodzić codziennie po lekcjach, 10 minut po dzwonku na lekcje, tak, że ja miałam czas na spokojnie i wszyscy już byli na lekcjach, więc nikt nie widział jak wchodzę do gabinetu np. na przerwie albo na samym początku lekcji gdzie wszyscy stoją jeszcze pod klasami. psychologa obowiązuje też trochę tajemnica, więc jeśli tematy poruszane przez Ciebie nie zagrażają Twojemu zdrowiu lub życiu, jak ją poprosisz o dyskrecję nie powinna mówić nic wychowawcy, a nawet jeśli, wychowawca nie ma prawa poruszać Twoich prywatnych spraw na forum klasy. Umów się z psycholog, że wolałabyś rozmawiać tylko z nią, jak za jakiś czas jak trochę popracujesz to może spróbujesz porozmawiać z rodzicami, ale to bez pośpiechu. Najważniejszy jest pierwszy krok, a potem to już z górki

a moim to, że wytrzymałam pierwszy dzień z nową dietą :)

życie pi :)

gdybym ja się przejmowała tym za kogo mnie biorą ludzie i co o mnie myślą, to dawno bym wyskoczyła przez okno.. ja chcę sama w sobie to zaakceptować i czuć jakąś tożsamość, a niestety mam problemy z poczuciem tożsamości, z poczuciem istnienia czy bycia kimkolwiek jakkolwiek i gdziekolwiek