ala1983

To prawda.

Oczywiście, że tak. Ale z clonem uważaj. W jakim sensie mam uważać? Żeby się nie uzależnić tak? No tak.

No właśnie klementynka

Pokaż mi psa w budzie.

Myślę, że ma to związek ze sobą. Dla Twojej pewności, możesz spytać się lekarza.

Racja ! Niestety ludzie zaburzeni mają swoje (nie obrażając nikogo) "schizy". A szkoda, bo robi się bałagan

Tak, to fobia społeczna, ja mam to samo. Ze swojej strony wizytę u lekarza internisty uważam za zbędną. Za długo siedziałeś w domu. Odizolowałeś się od ludzi. U mnie jest tak, że jak zacznę wychodzić to jest lepiej, nie mówię, że od razu zdrowieję, ale jak unikasz ludzi to tak jakbyś się cofał i jest jeszcze gorzej. Zacznij małymi krokami, wychodź najpierw gdzieś na chwilę, porozmawiaj z kimś. Dużo pomóc może psycholog. W ostateczności leki od psychiatry. Życzę Ci powodzenia i dużo siły.

Oczywiście, że tak. Ale z clonem uważaj.

Michuj, Ja mam podobnie, ale nie z rodziną tylko z innymi ludźmi, znajomymi itp. Nikt też nie może pojąć, że u mnie problem jest nie Z pracą tylko W pracy.

No nic. Trzeba zacząć działać, skoro zdecydowałam się na jeszcze jedną walkę.. 10 kwietnia zaczynam pracę. Zatem plany są następujące: z 75 mg 150 mg wenlafaksyny i z 5 mg clorazepatu do 10 mg, ewentualnie 15 mg i ani grama więcej. To tyle. Liczę na zmiany. Jeśli nie, no cóż... szpital.

morango, Witaj, Na forum też mamy fana tegoż detektywa.

Spadochroniarz, Drogi kolego, wyłącz zatem łaskawie komputer i udaj się po pomoc do fachowca. I sprawa będzie załatwiona. Z mojej strony powodzenia życzę.

Masz prawo zapytac terapeute w jakim nurcie pracuje. Ja raczej jestem obcykana

Sorki, ale to dwa rozne zawody. Zalezy czego potrzebujesz.

Amon_Rah,

Ja mam i jedno i drugie. I jak widać gówno z tego.

Pokaż mi szczęśliwą rodzinę

Marzenie: śmierć mojego ojca. A na jego pomniku napis: Nareszcie - córka. -- 31 mar 2012, 16:41 -- Marzenie nierealne: narodzić się na nowo w normalnej, kochającej się rodzinie i poznać uczucie szczęśliwego, spełnionego dzieciństwa.

jasaw, A co mam zrobić, żeby opanować lęki w pracy? Chyba, że zacznę brać tonę leków.. czego wolałabym uniknąć. Jednak im bliżej tego dnia, tym bardziej nie widzę innego rozwiązania. -- 31 mar 2012, 15:18 -- Aha, zacznijmy od tego, że już tak robiłam. Nic mi to nie dało poza uzależnieniem. A w pracy i tak się nie utrzymałam.

Widzę,że nadal debatujecie o chęci do pracy Niech mi ktoś zabierze moje lęki a mogę wtedy wszystko...

smętne rozmyślania - użalanie się nad sobą

Nie wiem, co mam robić.. stan zdrowia nieciekawy, ale nie chcę zwiększać dawki leków, bo to nie tędy droga. Dopiero niedawno co się uwolniłam od benzo. Jako tako powiedzmy.. Jednak jeśli nie da rady inaczej? K.... co tu robić Rzucić wszystko, toksyczne środowisko i iść do ośrodka? Czy zaryzykować, iść do pracy (w środę mam podpisać umowę), zwiększyć dawkę i walczyć jeszcze? Może zaskoczy tym razem? Może będzie lepiej?

U kobiet to bardziej skomplikowane z tym wyglądem i wcale nie żaden problem. No a psychika to już swoją drogą.

Widzisz w tym coś niestosownego?? Bo ja , nie Tutaj nie, ale... -- 31 mar 2012, 11:36 -- ale tutaj już tak. -- 31 mar 2012, 11:38 -- Więc w pewnych sytuacjach trzeba się zmienić, choćby na siłę.. nie lubię, ale muszę

A ja myślę o kupnie przenośnej konsoli, bo sporo podróżuję autobusami i mi się nudzi. Hehe prawie 30-letnia dziewczyna w gierki będzie grała Moja psycholog nie widzi w tym nic złego, jeśli gra jest logiczna, ćwiczy się umysł, jest zajęcie i czas szybciej leci