ekspert_abcZdrowie

okruch

faza - etap

gorzka kakao czy płatki z mlekiem?

czarodziejki - wróżki

okazja

agnieszkak, witaj na forum! Z tego, co napisałaś, wynika, że Twój partner jest bardzo toksyczny i przez swoją toksyczność zaszczepił w Tobie niskie poczucie własnej wartości. Myślę, że nie tylko Tobie przydałaby się psychoterapia, ale przede wszystkim - Wam, tzn. Tobie i mężowi, który swoim destruktywnym zachowaniem przyczynia się do rozpadu więzi między Wami. Bardzo wątpię, byś cierpiała na schizofrenię, nie wiem nawet, czy masz depresję (jeśli nawet, to reaktywną, a nie endogenną). Więcej na temat toksycznych związków możesz przeczytać pod poniższymi linkami: http://portal.abczdrowie.pl/toksyczne-zwiazki http://parenting.pl/portal/toksyczne-zwiazki Pozdrawiam ciepło!

bieganie tenis stołowy czy ziemny?

rock polski włosy związane czy rozpuszczone?

owad

noc - księżyc

neon

teczka

panna młoda - pan młody

tunel

biel - suknia ślubna

kwiaty - frezje

guma

drapieżnik

ładny zapach - perfumy

mloda_mezatka, kwestia trudności panowania nad złymi emocjami to przyczyna Twoich trudności panowania nad sobą podczas rozmowy z mężem, którego atakujesz. Te dwa problemy wzajemnie się na siebie nakładają, więc nie ma tu jednej skutecznej recepty: "Rób tak a tak, a będzie super idealnie w Twoim związku". Na relację i zdrową komunikacją w związku trzeba pracować systematycznie. O tym, jak radzić sobie ze złością, możesz przeczytać pod poniższym linkiem: http://portal.abczdrowie.pl/jak-sobie-radzic-ze-zloscia. Osobiście, myślę jednak, że są to jedynie doraźne sposoby, by uporać się z gniewem i frustracją. Problem chyba tkwi gdzieś głębiej i zachęcałabym do wizyty u psychologa. Pozdrawiam

indianer, nie jesteś "porąbany" ani dziwny. Po prostu martwisz się o osoby, które kochasz, które są dla Ciebie ważne - o ojca, o swoją dziewczynę. Masz zakodowany schemat "osoby pijanej", która kojarzy Ci się z negatywnymi uczuciami i w związku z tym następuje taki transfer: "Alkohol jest be, alkohol nie przystoi szanującemu się człowiekowi". Dodatkowo, takie myślenie wspierali u Ciebie rodzice. Alkohol nie musi być be - może być całkiem OK, kiedy pije się go w racjonalnych porcjach i kiedy nie jest środkiem czy lekiem na problemy. Wszystko z umiarem - jak mówił Paracelsus: "Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną, tylko dawka czyni substancję trucizną". Słowem, "co za dużo, to niezdrowo". :) Myślę, że rozwiązaniem Waszego (Twojego i dziewczyny) problemu może okazać się szczera rozmowa, do której z całego serca zachęcam. Pozdrawiam i życzę powodzenia

unknown10, różnica wieku nie ma nic do rzeczy, jeśli chodzi o miłość. Ale nie będę się upierała, co czułaś (czujesz) do swojego przyjaciela, bo tylko Ty wiesz to najlepiej i jesteś najbardziej świadoma tego, co czujesz :) Być może faktycznie ta relacja miała bardziej charakter: mistrz/nauczyciel - uczennica, która ma dalej realizować powierzoną jej "misję". Nie dziwi mnie zatem fakt, że nagłe urwanie kontaktu tak boli. Pytasz, ile poczucie samotności i tęsknoty może trwać. Rok? Dwa? Dziesięć lat? Chyba nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie, nie ma takich wytycznych czasowych, to zależy od człowieka. Myślę, iż to, że jesteś aktywna i ciągle realizujesz jakieś swoje pasje, pomoże Ci uporać się z negatywnymi emocjami, jakie Ci towarzyszą w związku z brakiem kontaktu z przyjacielem. Być może Twój przyjaciel, unknown10, doświadczony jakimiś trudnościami życiowymi, nie chciał Cię nimi obciążać, dlatego usunął się w cień. Najważniejsze, byś nie roztrząsała straty, starała się żyć jak dotąd i nie zamykała się na nowe znajomości, które mogą okazać się równie wartościowe, a może nawet ciekawsze i bardziej budujące. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

odór - odświeżacz powietrza

pies warzywa z przydomowego ogrodu czy z targu?

ametyst