ekspert_abcZdrowie

pomnik - monument

cmentarz - nagrobek

elokwencja

koniec - finito

alfons

ambicja

zdanie - kropka

Witaj na forum merm.! Pytasz, czy powiedzieć o wszystkim, co przeżyłaś, chłopakowi, którego jakiś czas poznałaś i który wydaje się zupełnie inny od Ciebie. Uważam tak, jak napisała Bellatrix - chyba nikt nie powie Ci, co masz robić w tej sytuacji, bo nikt do końca nie zdaje sobie sprawy, co czujesz i jak widzisz w przyszłości relację z tym chłopakiem. Czy chcesz mu zaufać? Czy czujesz się w ogóle gotowa na jakiś poważniejszy związek? Twoja decyzja tym bardziej jest trudna, że znaczną część czasu spędzałaś przed ekranem komputera i kontakt wirtualny przez Internet był głównym sposobem kontaktowania się z ludźmi, a jak wiadomo nawet rozmowa przez Skype nie zastąpi szczerej rozmowy w cztery oczy. Może obawiasz się, że bliższy kontakt z chłopakiem będzie podobnie destrukcyjny, jak ten z chłopakiem, który doprowadził do tego, że straciłaś kontakt ze światem, uzależniłaś się od spotkań w Internecie, od samookaleczania i tabletek. Myślę, że szczera rozmowa zawsze jest lepsza niż przemilczanie niewygodnej prawdy. Jeżeli zależy Ci na relacji z tym chłopakiem i przede wszystkim na tym, by odzyskać utraconą radość życia, pomyśl o rozmowie z tym chłopakiem i o spotkaniu u psychoterapeuty. Myślę, że fachowa pomoc psychologiczna mogłaby Ci pomóc uporządkować co nieco w Twoim życiu. Pozdrawiam!

ocena - opinia

nagietek

basen dzieci czy bezdzietny?

akompaniament

szept

Alex Hope, rozumiem, że brak wsparcia ze strony rodziców jest dla Ciebie bardzo frustrującą sytuacją. Każde dziecko, nawet dorosłe, lubi czuć, że ma akceptację ze strony matki i ojca. Niestety, czasami w imię źle pojętej troski o dziecko, często nieświadomie, rodzice stają się toksycznymi rodzicami, którzy zaczynają być wrogiem dla swojej pociechy. O toksycznych rodzicach możesz przeczytać tutaj: http://parenting.pl/portal/toksyczni-rodzice. O tym, jak skutecznie rozmawiać, oraz pomocne wskazówki na temat "dobrej rozmowy" możesz znaleźć pod poniższym linkiem: http://portal.abczdrowie.pl/porozumienie-bez-przemocy. Pozdrawiam i życzę powodzenia

sok

sukienka /ale najczęściej spodnie/ świece zapachowe czy kadzidełka?

czerwień - serce

seks

Nic nie jest dobrym pretekstem, by się upijać. Rozumiem, że Twoja dziewczyna mogła wówczas przeżywać coś na kształt buntu, kontestacji świata, chciała jakoś zamanifestować to, że się nie zgadza z rodzicami, ale wybrała najmniej skuteczną strategię działania. Tak naprawdę pijąc "ryzykownie", szkodziła (szkodzi) tylko sobie, nikomu więcej. Nie zachowywałabym się na zasadzie - wet za wet, bo to do niczego dobrego nie prowadzi. Co sobie chcecie udowodnić? Kto więcej wypije? Kto ma mocniejszą głowę? Kto ile wytrzyma? Taka strategia, by się wzajemnie ranić? Odpłacę Ci pięknym za nadobne, tak? Radziłabym wycofać się z takich metod, bo w ten sposób doprowadzicie swój związek do zagłady. To tak jak w zaostrzającej się kłótni - spirala kłótni rozkręca się coraz bardziej... No właśnie... To jest trochę niepokojące. Kiedy jesteś ze swoją dziewczyną, potrafi się kontrolować i pije mało albo w ogóle. Kiedy jednak już nie ma Cię przy sobie, tylko wśród przyjaciół, to zaczyna sobie "luzować" z alkoholem i pić więcej. A co do podstępnego działania alkoholu i tego, że czasem na pierwszy rzut oka nie widać, że osoba jest uzależniona, w 100% zgadzam się z tahelą! To tak jakby hołdować tylko stereotypowi, że narkomanami to bezdomni, brudni, bez dachu nad głową degeneraci, którzy nie potrafią wytrzymać, kiedy nie wstrzykną sobie w żyłę... A jak wiadomo, niejeden narkoman chodzi w świetnie wyprasowanym garniturze i zarządza prężnie rozwijającą się firmą... Nie wiadomo, kiedy tak naprawdę wpada się w sidła niszczącego nałogu.

pomalowane spodnie czy spódnica?

całus - szminka

akwedukt

eskorta

małż - jamochłon

Azja