ekspert_abcZdrowie

Psycholodzy i psychologowie - obie formy poprawne i równorzędne. Podejrzewam, że to jest taka "jawna tajemnica". Żona wie, że jest zdradzana, ale z tego, co zdążyłaś napisać, nie chce, by mąż od niej odchodził. Czyli zgadza się na taki układ z tylko jej znajomych względów (wizja "szczęśliwej rodzinki" w oczach społeczeństwa, poczucie bezpieczeństwa, bo mąż dba o finanse etc.?). Mu też pasuje taki układ, bo ma rodzinę (jak przykładny, dojrzały facet), a na boku satysfakcjonujący seks bez zobowiązań. No i w sumie Ty jako "ta druga". Niby jesteś zadowolona, twierdzisz, że nie mas wyrzutów sumienia, a jednak jakoś Ci współczuję i nie wierzę, że wszystko gra. Nie oceniam Cię. Nic mi do tego. Nie uważasz jednak, że mogłabyś mieć satysfakcjonujący seks (nawet taki "bez zobowiązań") z kimś, kto nie ma rodziny? Czy po prostu kręcą Cię żonaci? Ta adrenalina? Pytasz, jak czują się osoby, które zdradzają, więc ja też dopytuję Ciebie, jak to dokładnie u Ciebie jest, skoro tworzysz "taką relację"? Czy po prostu samo tak wyszło, "chodził, chodził i wychodził", jak napisałaś w którymś z postów?

Witaj Evia! Zależy Ci chyba na tym, by ktoś jasno określił, co Ci dolega, a przez Internet tego zrobić się nie da. Po diagnozę musiałabyś udać się do specjalisty, a chęci do tego nie przejawiasz. Nie będę Cię do tego namawiać, tym bardziej, że uważam, iż etykieta diagnostyczna nie jest najważniejsza. Istotne jest to, że czujesz, że coś nie gra, że odczuwasz subiektywny dyskomfort. Podejrzewam, że wybuchy złości i różnego rodzaju "tiki", o których wspomniałaś, to skutek nagromadzonego w Tobie stresu, napięcia, gniewu. W pracy się powstrzymujesz, ale już w domu pojawiają się wybuchy złości. Może na początku postaraj się popracować nad relaksacją. Nie wiem... Rób to, co lubisz, poszukaj sposobów na rozładowanie napięcia, np. biegaj, idź na basen, aerobik, rozwijaj swoje pasje. Rób cokolwiek, co sprawia Ci przyjemność i pozwala na odprężenie. Może wówczas dolegliwości somatyczne przestaną tak bardzo doskwierać. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj retrospekcja! Przez Internet nie da się postawić diagnozy i stwierdzić, czy to DDA, czy depresja, czy niska samoocena, czy problemy osobowościowe. Niewątpliwie Twój dom rodzinny (alkoholizm ojca, agresja matki) miał wpływ na Twój aktualny stan. Możesz spróbować pracować sama nad sobą, np. wzmacniać swoją samoocenę, ale najlepiej by było, gdybyś swoje problemy przepracowała z terapeutą. Odsyłam do tekstu: https://portal.abczdrowie.pl/jak-podniesc-poczucie-wlasnej-wartosci. Podsyłam też link, pod którym możesz znaleźć adresy placówek w Polsce, które organizują darmowe mityngi dla DDA: http://www.dda.pl/baza-mityngow/. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

mada1987, przeczytałam pobieżnie temat, ale ogólnie wiem, o co chodzi. W temacie się nie udzielę, żeby nie dodawać "cennych kilku groszy". Po prostu pytanie nie do mnie - nie zdradzam, więc nie mam nic do dodania. Obawiam się jednak, że mało osób zaprezentuje taki ekshibicjonizm, by przyznać się, że zdradzają albo romansują z kimś, kto tworzy oficjalny związek i czują się z tym ok. Nie dziw się, że wątek potoczył się w tym kierunku. Chyba nie liczyłaś, że ktoś będzie Ci przyklaskiwał, że romansujesz z żonatym mężczyzną? Mnie tylko interesuje, jak długo trwa Wasz romans i jak udaje Wam się to ukryć przed żoną Twojego kochanka? Czy nie jest to przypadkiem układ, że każdy o wszystkim wie, ale dla "świętego spokoju" udajemy, że wszystko gra i każdy próbuje w tym "pokręconym trójkącie" mieć dla siebie jakieś "profity"?

mareekk, zależy Ci na opinii rodziców, dlatego boli Cię każda ich krytyka. Prawdopodobnie rodzice nie mogą pogodzić się z faktem, że jesteś dorosłym facetem i możesz sam decydować o sobie. Nie musisz konsultować z nimi każdej swojej decyzji, np. jaki samochód chcesz kupić (tym bardziej, że kupujesz za swoje), o której chcesz pójść poćwiczyć. Przyzwyczajaj ich powoli do tego, że jesteś dorosły i masz prawo do autonomicznych decyzji. Owszem, na początku będzie bunt, krytyka, wytykanie błędów, komentarze, że oni zrobiliby inaczej, ale musisz się na to uodpornić. Jeśli to nie poskutkuje, a Ciebie nadal będzie drażnił fakt, że rodzice nieustannie krytykują Twoje wybory, rozważ wyprowadzkę. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

trykot

Witaj sartanum! Sporo osób analizuje swój dzień, zanim zasną. Co było miłego, fajnego, co poszło nie tak... Taka analiza jest fajna i potrzebna. U Ciebie jednak jest problem, bo koncentrujesz się na samych złych rzeczach i zaczynasz się krytykować - za ubiór, wygląd, zachowania, reakcje względem niektórych osób. Proponuję - nie rezygnuj z tych przedsennych analiz, ale postaraj się prowadzić bilans zarówno dobrych, jak i złych rzecz/spraw, które Ci się przytrafiły, jednocześnie zastanawiając się, jak możesz poprawić to, co Ci się w danym dniu nie podobało. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

paulo/rybka, konsultowałeś się ze specjalistą w związku ze swoimi dolegliwościami? Przez Internet tutaj na forum niewiele można Ci pomóc. Powinieneś pójść do lekarza. Najprawdopodobniej cierpisz na nerwicę.

Witaj madeline07! Przyznam szczerze, że trochę zamotałaś swój problem. Zrozumiałam tyle, że nie pozwalasz sobie na swobodne płynięcie myśli, tylko skupiasz się na jednej rzeczy/sprawie, by nie zapomnieć. To z kolei rodzi Twój lęk, że nie zapomnisz o lęku, który Ci towarzyszy. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam Twój tok myślenia Twoje myśli przypominają coś na kształt myśli natrętnych (obsesji). Cierpisz na nerwicę? Leczysz się jakoś? Bierzesz jakieś leki? Leki i/lub terapia powinny złagodzić Twoje lęki. Pozdrawiam!

ktosssss witamy na forum!

oaza , jeśli chcesz już brać jakieś leki na poprawę samopoczucia, to powinnaś w tej sprawie skonsultować się z lekarzem. Nie polecam zażywania lekarstw na własną rękę. Pozdrawiam ciepło!

hypothermi, przez Internet nie da się postawić diagnozy i określić, co Ci dolega. Objawy, które wymieniłeś, mogą wskazywać na nerwicę, ale najpierw należałoby zrobić badania i sprawdzić, czy wszystko w porządku ze strony organizmu. W sprawie tego guzka radziłabym skonsultować się z neurologiem. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

polaraksa, zajrzyj na stronę: http://www.dda.pl/baza-mityngow/ Może tam znajdziesz coś dla siebie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witam serdecznie! Jak na razie nie wynaleziono cudownych tabletek, po których wzrastałaby samoocena. Nad własnym poczuciem wartości trzeba pracować na terapii. Zdaję sobie sprawę, że jest to proces i na efekty trzeba czekać. Niemniej jednak nie da się tego przyspieszyć. Leki (antydepresanty) co najwyżej mogą sprawić, że będziesz spokojniejsza, mogą pomóc w likwidowaniu stanów napięcia i niepokoju, mogą ułatwić zasypianie, ale nie sprawią, że nagle zaczniesz myśleć o sobie w samych superlatywach. Tutaj potrzeba długotrwałej pracy nad sobą. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Paul1na, nikt Cię tutaj nie zdiagnozuje. Nie myślałaś o konsultacji z psychiatrą? Nie potrzeba skierowania od lekarza rodzinnego. Skoro wyniki badań masz w porządku, a mimo to jest coś, co Cię męczy, warto to sprawdzić. Na pierwszy rzut oka wygląda na nerwicę, ale powtarzam - diagnozy nie postawię. Konieczna jest wizyta u lekarza, do której Cię zachęcam. Pozdrawiam!

paulo/rybka, alkohol nie rozwiąże Twoich problemów. Co więcej, nadużywanie alkoholu przysporzy Ci nowych problemów. Twoje objawy mają najprawdopodobniej charakter nerwicowy. Leki mogą być opcją dodatkową, ale przede wszystkim powinieneś podjąć psychoterapię, do której Cię zachęcam. Pozdrawiam!

radek111, a jakie leki konkretnie zażywasz? Możliwe, ze uderzenia gorąca i potliwość to skutki uboczne farmakoterapii. Rozmawiałeś na ten temat ze swoim lekarzem psychiatrą?

Witaj Karlakarla! Masz rację, że czasami lekarze zbyt łatwo przypisują łatkę "znerwicowana" albo "znerwicowany", nie znajdując w wynikach badań uzasadnienia dla dolegliwości, jakie ma pacjent. Bardzo się cieszę, że trafiłaś na rzetelną lekarkę, która zleciła dodatkowe badania i dzięki której udało się zdiagnozować u Ciebie chorobę Hashimoto. Wiesz, co Ci dolega i możesz skutecznie z tym walczyć. Życzę zdrowia i pozdrawiam!

Witaj lukas1994! Czy korzystasz z pomocy seksuologa? Jak długo tworzysz związek z partnerką? Czy od początku Waszego współżycia pojawiały się u Ciebie obrazy, że zamiast Ciebie orgazm osiągał ktoś inny?

Witaj yopal! Leki to jedno, a terapia to drugie. Naprawdę zastanów się nad psychoterapią, tym bardziej, że Twoje problemy nie ograniczają się do depresji, ale również dotyczą relacji rodzinnych (nadopiekuńcza matka, problem alkoholowy ojca). Warto to przepracować podczas spotkań z terapeutą. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Creep86! Skoro miałeś robione mnóstwo badań, które niczego nie wykazały, prawdopodobna staje się diagnoza nerwicy. Leki bierzesz zbyt krótko (zaledwie od kilku-kilkunastu dni), by widzieć jakiekolwiek efekty. Jeśli diagnoza nerwicy się potwierdzi, metodą leczenia z wyboru powinna być psychoterapia, do której Cię zachęcam. Pozdrawiam!

Witaj! Twoje objawy (m.in. spłycenie emocjonalne) może być konsekwencją przyjmowanych leków. Napisałaś, że nie stać Cię na psychoterapię. A nie możesz skorzystać z terapii NFZ? Pozdrawiam!

Witaj Jn3031! Na początek postaraj się ograniczyć ilość wypijanej kawy. Ona Cię dodatkowo pobudza. Pozdrawiam!

Raczej nie, bo mizantropia to niechęć do ludzi w ogóle, łącznie ze sobą. Czy siebie również nienawidzisz? Osobowość unikająca to zaburzenie osobowości, wymagające psychoterapii.

Witaj kasiek_95! Przez Internet nie da się postawić diagnozy. Zresztą wspominasz tylko o dwóch objawach - przejęzyczaniu się i ciągłym poddenerwowaniu. To może być objaw stresu, przemęczenia, ale też np. czegoś poważniejszego. Jak długo utrzymują się u Ciebie te objawy? W jakich okolicznościach odczuwasz je najsilniej? Czy zdarzyło się coś ostatnio w Twoim życiu, co mogło spowodować te objawy? Czy oprócz tego zauważyłaś u siebie inne symptomy? Pozdrawiam!