Korba

czuję jedno wielkie rozczarowanie i opuszczenie.

no tak, jestem niewidzialna. nic nowego. bo ja sobie, kuffa, świetnie poradzę.

otwieram. niech wątek toczy się, jak się toczył, spokojnie. głosujemy w ankiecie, a zażalenia i skargi do admina. btw. dziś chciałabym być tylko użytkownikiem. miałabym ochotę zrobić aferę dla własnego widzimisię...

prawie każdy jest dla kogoś ważny. ja nie będę żyć dla siebie. no more.

ja robię identycznie. tyle że po to, aby zagadać emocje i odbiec od meritum. tak samo. również mam potrzebę zagłuszania ciszy, cisza jest dla mnie zapomnieniem w złym tego słowa znaczeniu, czymś złowróżbnym. choć pewnie z innych powodów niż Twoje Moniko. dla mnie cisza to odejście. zazdroszczę Ci, że tak wiele dowiadujesz się o sobie na terapii.

albo ich brak.

nic i tak nigdzie nie dociera.

oglądam "Prawdziwe męstwo"

Dla mnie W. jest jedyny i ostatni.

New-Tenuis, Aga, też czujesz, że nie masz się dla kogo trzymać? Też Ci to rozrywa serce?

Agnieszko, tak.

New-Tenuis, Agnieszko. Straciłam nadzieję.

A ja mam jedno płuco mniej wydolne od drugiego

kilka osób już mi powiedziało, że w mojej sytuacji by nie miało żadnych barier.....

byłam na badaniach do pracy. kłamałam jak z nut. żadnych leków nie biorę wcale, nic mi nie dolega, nic mnie nie boli, nie jestem pod stałą opieką żadnej poradni specjalistycznych, nie mam zawrotów głowy ani duszności. najchujowszy z najchujowszych dni. siedzę w biurze, bo już nikogo nie ma a w domu nie będę mogła wyć, bo jest Piotrek.

no chyba coś wisi. u mnie dawno tak tragicznie nie było. a właściwie - po prostu wszystko wróciło do normy. szczęście to ułuda.

[videoyoutube=rAtVSCFrd7U][/videoyoutube]

chojrakowa, dzisiaj idziemy łeb w łeb...

chojrakowa, Aniu, zwracam na Ciebie uwagę. Jestem dokładnie w tym samym stanie.

paradoksy, Basiu, gdzie ta rozmowa kwalifikacyjna? Trzymaj się, Skarbie.

ja rzygam na widok mojego obecnego szefa. o swoim widoku to nawet nie wspomnę.

zaraz się wyrzygam do reszty i się skończy.

sorki, jestem dziś w podłym nastroju.

no mam wrażenie, że nikt mnie nie bierze poważnie. bo ja sobie świetnie radzę. tak było zawsze "ona? eeeech..., poradzi sobie".

wszystko, po prostu wszystko.