Verinia

@LewTrocki trzymaj się też. Depresja to niefajna sucz. Kombinuj z lekami i wracaj do zdrowia! @LewTrocki

@MrNobody07 witamy! I zapraszamy do pisania

Skąd jesteś @Maat? Bardzo podobna okolica do mojej, ale pewnie w większości miastach są takie miejsca.

@mienta, mnie nie wciągnął. Obejrzałam 2 odcinki. Ale brat, kuzynka i moja mama byli na tak

Tak, O czym teraz myślisz?

Nie, ale jakieś się znajdą Ile kaw dziennie pijesz?

A jak rozmawiasz z kimś, to patrzysz mu w oczy, czy gdzieś indziej?

A z czego to wynika? W jaki sposób masz ją skrzywdzić?

Jakaś taka osowiała jestem, ale ogólnie lepiej.

Mnie też wcześniej wkurzało to, że ktoś mi nie odpisuje. Wyświetla, i nic, albo odpisuje zdawkowo. Jakoś wyleczyłam się z tego obsesyjnego myślenia, czy ktoś darzy mnie uwagą, zainteresowaniem. Nie, teraz mam na to wywalone. Zajmuję się sobą i wiem też, że inni też to robią, albo mają ciekawszych rozmówców. Nie dołuję się tym zbytnio, choć czasem bym chciała mieć kogoś fajnego przy sobie, ale wiem, że na to też przyjdzie czas, gdy sama się ze sobą zaprzyjaźnię. To jest proces...

To jest samooszukianie się. To tak nie działa. Twój mózg wie, że jest problem i chce go rozwiązać i tego typu sztuczki, autoafirmacje zwyczajnie nie dzialają. Jedynie tylko wtedy, gdy w nie wierzysz. A chyba nie wierzysz w to, że jest dobrze, gdy po prostu jest źle? Nie, po prostu nie. To droga donikąd. Lepiej po prostu rozwiązać problem,odnależć racjonalne sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Chociaż wiem, że czasem odwracanie uwagi od problemu może pomóc w pewnym stopniu. Ja jestem za ekspozycją na problem. Zmierzenie się i nie negowanie go.

miedź

Lasagne Kwiat na literę H?

Nie Masz czerwony kolor na choince?

Nie, Na P Jaka była Twoje ulubiona zabawa w dzieciństwie?

Zawsze miałam ten sam problem co Ty.. Byłam mila, serdeczna, ale czułam ze robię coś nie tak. Że nie jestem taka jak oni. Nie mam tej pewności siebie, gadki i nie jestem taka cool. Teraz pogodziłam się z samotnością. Czasem brakuje mi znajomości tyle że ja nie potrafię utrzymywać znajomości. Często ludzie mnie męczą. Potrzebuję samotności, ale równocześnie mi z nią źle. Nie umiem Ci poradzić, ale na pewno nie jesteś sam na tej planecie z tym problemem. Mnóstwo ludzi się boryka z podobnymi rzeczami. Rady nie mam, ale życzę odnalezienia własnej drogi

Ta kuzynka, co do mnie przyjedzie maluje obrazy i to zawaliste. Czyta książek dużo, gra w szachy, coś ogarnia politykę i taki z niej trochę czarny charakterek xD Także będzie ciekawie

Myślałam, że ktoś jeszcze się do Ciebie "zjeżdża" xD Pewnie coś porysujemy, jakieś gry towarzyskie z bratem, może karaoke ... A i oczywiście makijaże

Dobre pytanie. Oto co znalazłam w sieci: Objawy, które mogą wykluczyć spektrum autyzmu to: Brak trudności w rozumieniu niuansów społecznych takich jak ironia czy sarkazm Dobre umiejętności budowania relacji i rozumienia emocji innych Brak potrzeby powtarzalności lub rytuałów Brak specyficznych, intensywnych zainteresowań skupionych na jednym temacie Wczesne i prawidłowe opanowanie języka, brak echolalia czy opóźnień w mowie Umiejętność radzenia sobie z nowymi sytuacjami bez stresu Łatwość w adaptacji do zmian w otoczeniu Brak trudności z nawiązywaniem przyjaźni i odczytywaniem intencji innych ludzi Niektóre osoby z ASD, zwłaszcza te z wysokofuncjonującego autyzmu mogą przejawiać tylko subtelne trudności. Ostateczną diagnozę powinien postawić specjalista na podstawie dokładnej oceny. Mi raz psychiatra, która pierwszy raz mnie widziała a oczy, stwierdzila że mam aytuzm. Na jakiej podstawie to uznała, nie wiem. Później się już nie widziałyśmy, więc nie miałam okazji zapytać. Natomiast lekarz do którego chodzę teraz o niczym takim nie wspomina. Nie sugeruje się opinią osoby, która diagnozuje mnie na podstawie pierwszego wrażenia. Ale już chyba wiem dlaczego mi podstawiła tę diagnozę. Mówiłam jej dużo o problemach w relacjach z innymi ludźmi. Myślę, że w moim przypadku te trudności wynikają z innego zaburzenia, mojej choroby, a więc nie mają nic wspólnego ze spektrum. Nie uważam się za autystyczkę, ale kto wie. Często gdy pytałam kogoś o przybliżenie mi, czy mogę mieć jakieś inne zaburzenia, słyszałam: A po co Ci ta wiedza? To też dobre pytanie. Czasem ta wiedza jest nam zbędna, czasem nas stygmatyzuje, ale czasem też pomaga znależć fachową pomoc. Kwestia indywidualna. Jeżeli zależy Ci na pełnej diagnozie udaj się do specjalisty np. psychologa klinicznego lub neuropsychologa jeśli opinia Twojego lekarza Ci nie wystarczy. Pozdrawiam

Polecam film The Giver- Dawca Pamięci To mój ulubiony film ever! Nastoletni Jonas (Brenton Thwaites) dorasta w utopijnym świecie przyszłości, gdzie nie istnieją cierpienie i ból, wojny ani krwawe rewolucje. W epoce, w której zapomniano, jak się kocha, odróżnia barwy i podejmuje wybory. Nieoczekiwanie, Jonas zostaje wytypowany jako kandydat na Odbiorcę Wspomnień - jedyną osobę w społeczności, która przechowuje pamięć po dawnych czasach. W szkoleniu pomaga mu tajemniczy mężczyzna, nazywany Dawcą Umysłów (Jeff Bridges). W trakcie nauki Jonas odkryje wstrząsający sekret przeszłości, który zburzy mozolnie budowany ład świata i ściągnie na niego i jego najbliższych wielkie niebezpieczeństwo.

A co to znaczy? Do mnie wpada dzisiaj 12 letnia kuzynka na noc. Trza będzie ogarnąć jakieś rozrywki oprócz netflixa, haha xD

Święta w Wigilię minęly mi zaskakująco dobrze. Stresowałam się niepotrzebnie. Atmosfera była lepsza, taka właśnie swojska. Także nie warto się martwić na zapas Wesołych Świąt wszystkim!

To jest taki romantyzowanie zaburzeń psychicznych. Teraz wszędzie "moda" na takie samodiagnozowanie się i coming outy influencerów. Z prawdziwymi chorobami i zaburzeniami ma to niewiele wspólnego. Żeby stwierdzić u siebie chorobę trzeba wybrać się do lekarza. Lekarz ocenia Twój stan na podstawie wywiadu z Tobą i zwykle wprowadza leki, czasem może zaproponować żebyś udał się na terapię. @paradise2027idź do psychiatry. Tyle możesz dla siebie zrobić. To chyba jedyne wyjście z tej sytuacji. @paradise2027

Miewam natrętne myśli. Kilka lat mnie mocno męczyły. Teraz to jakby minęło, ostatnio kilka razy się pojawiło, bo sobie przypomniałam, ale nie męczy mnie tak bardzo jak kiedyś. Kiedyś było potwornie. Codzienne zadręczanie się. Niemożność skupienia się na czymkolwiek itd... Pomogła mi zapewne zmiana leczenia.

Sweet focia Czuję się nieźle, a tak się źle nastawiałam na te święta. A teraz... Już wiem, że się nie stresuję tym dziwnym świętem. Pójdę do rodziny, posiedzę niedługo, zjem i wracam. A jutro chyba nigdzie nie pójdę. Zrobię sobie własne świętowanie. Tak bym chciała. Mam jeszcze ochotę na spacer. Maybe...