Aurora002

Układanie sobie w głowie wcześniej zdań i potem wypowiadanie ich. Czasami zastanawiam się, co powiedzieć terapeutce i układam sobie te kwestie w głowie a potem mówię dokładnie to samo. Albo podczas innych trudnych rozmów. Nie robiłam tego celowo, tak jakoś wyszło.

Przed bólem i przed niepełnosprawnością, byciem słabym i zależnością od innych, poleganiem na ich opiece. W sensie ja mam niejako śmiertelną diagnozę ale rozłożoną w czasie (będę się męczyć 10 lat) ale i tak mam myśli samobójcze. To się nie wyklucza (tak się wcięłam w temat)

Ja pier***, to są toksyczni ludzie którzy w żaden sposób Ciebie nie wspierają, myslą tylko o sobie a o swoje niepowodzenia obwiniają Ciebie i znęcają się nad Tobą psychicznie.

Chętnie Fotograficzny na jesień. Zmobilizuje to nas do wyjścia na spacer

Mi jest strasznie smutno i dużo śpię.

No tak, właśnie do tego się odniosłam, exodus to zacytował.

No mój partner uważa, że co tydzień jest dwa razy więcej, więc wkrótce powinniśmy się spodziewać 16 tysięcy, a potem nawet i 30. Muszę zabrać kota do weta i na strzyżenie zanim i to zamkną

Totalnie go rozumiem...

Ja wcześniej sobie blokowałam językiem, przez co tabletka była z przodu języka i wtedy się ksztusiłam. Teraz próbuję zachować stoicki spokój, kładę tabletkę głęboko na języku i piję wodę, która ją pcha w tył. Jeśli nie poruszę niczym, to spokojnie przejdzie. Ja się bałam że mi te kapsułki tam utkną i ten niby-plastik się będzie zbierał, bo ich łykam dużo. Ale one się rozpuszczają i nawet duże tabletki nie są na tyle duże, żeby nie przejść. Jak o tym myślę, to mi pomaga.

Mi nie jest do śmiechu, bo miałam tak samo, połykanie tabletek kończyło się u mnie krztuszeniem i paniką. Któregoś razu chłopak ze mną usiadł i bardzo na spokojnie przeanalizował temat i pytał, czego się boję - bo ja się bałam połykania tych kapsułek wielkich. No i on położył koło mnie szklankę z wodą, wrzucił tam kapsułkę i ona od razu się rozpuściła... i też pomogło mi jak gdzieś przeczytałam instrukcję połykania i tam była informacja, żeby kłasć tabletkę na języku. Na języku! Jak żyję, nikt mi tego nie powiedział. No i od tej pory jakoś sobie radzę, znaczy muszę i tak siedzieć i pic duzo wody, ale się nie krztuszę chociaż.

Hejka, a myślałeś o tym, żeby pogadać z psychoterapeutą? My tu Ci za wiele nie pomożemy, ale początki różnych zaburzeń wyglądają często tak, że umiejętności poznawcze siadają - mówiąc kolokwialnie, głupieje się. Ale nie martw się, to chwilowe Może jesteś pod wpływem długotrwałego stresu, w końcu okoliczności też nie są ok, może empatycznie czujesz strach od innych. Albo sam się boisz. Jest dużo potencjalnych przyczyn, najlepiej to z kimś profesjonalnym obgadać.

Jak musi? Co? Ja dawałam też od zwykłej rodzinnej lekarki i normalnie uznawano.

Też mam taką nadzieję Witaj ponownie

Ja właśnie tak sobie mówiłam przy pierwszej fali i czułam się lepiej dzięki temu. Potrzebowałam chyba trochę izolacji i samotności. Ale teraz strasznie garnę do ludzi. Brakuje mi ich. Moi przyjaciele są ze mną bardzo blisko, nie brakuje mi imprez ale chociażby możliwości zorganizowania wieczoru z filmami, grzanym winem, wiecie porelaksowania się. Ale teraz boimy się, że się pozarażamy. No i też mam obawy na podłożu finansowym, bo ewidentnie jest gorzej i o ile na wiosnę zapowiadano pomoc rządu o tyle teraz jej nie ma. A ja zarabiam mniej. Więc to wszystko sprawia, że czuje się samotna i bezwartościowa.

Kiedyś też nienawidziłam swoich snów, ale zaczęłam się im bardziej przyglądać i omawiać je na terapii i są naprawdę dobrą metaforą moich problemów. Nie wiem czy masz terapię, ale jeśli jesteś w psychoanalizie to może Twojego terapeutę zainteresuja Twoje sny. Zapamiętaj jakiś szczególnie dziwny i z nim o tym pogadaj może?

Nie wiem czy odpisywać, bo w sumie stary wątek a rada od @wTymTygodniu mi się wydaje najbardziej sensowna W każdym razie miłość od zauroczenia można odróżnić tak, że miłość się pojawia po latach, jak jesteś z tą osobą długo, jak potrafisz powiedzieć co Cię w niej irytuje a i tak to akceptować, jeśli żyjecie razem, wspieracie siebie. Tego nie można osiągnąć z kimś po dwoch miesiącach. Miłość do drugiej osoby się czuje. Nawet jak się nie dopełniacie, jeśli się różnicie, to czujecie się idealnie dla siebie stworzeni. Nie ma nic złego w zauroczeniu, ale ono znika i warto o tym pamiętać.

Naprawdę uważacie, że zamkną szkoły?

Pewnie związane z przedświątecznymi zakupami (które ludzie beda robic bez wzgledu na epidemie) i związane ze świątecznymi wizytami i przedsylwestrowymi zakupami. Te terminy i tak są szalenie obłożone w sklepach.

CISZA (bo robotnicy z balkonu zrobili sobie wolne)

Ograniczenie liczby osób w galeriach handlowych by było chyba spoko, bo ostatnio jak tam poszłam (musiałam odebrać paczkę) to przeraził mnie tłum.

To nie ogladaj

Na wieczór, aż znowu pogram. A tak poza tym, to czekam aż mi przejdzie żałoba i zacznę znowu czuć radość. I jeszcze czekam na lek na ataksję.

Na początku epidemii ciągle słyszałam że "na szczepionkę to poczekamy kilka lat" ale jeśli coś się pojawi jeszcze w tym sezonie (jesień/wiosna) to by było wspaniale. Chyba ludzie wytrzymają... Ja bym wytrzymała.

To jedyna nadzieja, że wreszcie będzie szczepionka

Nie chcę nic dobijać, tak po prostu pytałam o powód.