Virginia

Dziekuje. Chociaz najbardziej mnie boli, ze w pewnych sytuacjach po prostu nic nie mozna zrobic. Nie mozna pomoc, chociazby sie chcialo nie wiadomo jak bardzo. Po prostu nie wyobrazam sobie nawet konsekwencji tego wypadku... Lekarz napomknal, ze prawdopodobnie straci wzrok i byc moze mowe. Nie wspominajac o innych powiklaniach.Rodzina przygotowuje sie na najgorsze. Ja po prostu nie moge w to uwierzyc. Docieraja do mnie fakty, ale nie potrafie sobie tego wyobrazic. Mam jeszcze nadzieje, ze po prostu sie obudzi, potluczony i obolaly, ale ten sam czlowiek, ktorego znalam tyle lat. Mam nadzieje. Mam nadzieje.

Walcze ze strasznym smutkiem, strachem i niepewnoscia... Ktos bliski z mojej rodziny z ktorym praktycznie sie wychowywalam jak z bratem, mial straszny wypadek. Chlopak 23-lata, pozyczyl skuter od kolegi, zeby sie przejechac w okol szkoly w mojej rodzinnej miejscowosci. To byl doslownie moment. Uderzyl w betonowy slup a nastepnie glowa o kraweznik. Ma powazne uszkodzenie mozgu, strzaskana czaszke... operacja trwala 6 godzin w tej chwili jest w stanie spiaczki od zeszlego czwartku. Mieli go wybudzac wczoraj ale po tomografii komputerowej lekarz zdecydowal inaczej, bo sa zmiany. Trzymaja go lekami w tym stanie, jest podlaczony do respiratora.Jutro maja starac sie go wybudzac. Ale uszkodzenia sa bardzo powazne, wiec lekarze sami nie wiedza co to bedzie. Zreszta wlasna matka go nie rozpoznala. Twarz znieksztalcona, krwiaki.. to pewnie skutek wylewu krwii... Jestem przerazona tym wszystkim, rodzina powiedziala mi dopiero wczoraj!! a ja nie moge przestac o tym myslec. Dzisiaj nie poszlam do pracy, tak zle sie z tym czuje. Nie moge uwierzyc, ze to prawda. A najgorsze jest to,ze kask wisial na kierownicy. Jezu zycie jest takie kruche. W jednej chwili wszysko moze zostac czlowiekowi odebrane. Taka niepewnosc i strach to jest po prostu koszmar... Sorry, ze sie tutaj uzalam ale musialam to z siebie wyrzucic...

Ja przerobilam ten etap i miomo silnej psychiki zaplacilam za to straszna cene. Mam swoje zdanie na ten temat. I naprawde nikomu nie polecam prawdziwego zaglebiania sie w to.

To prawda trzeba starac sie zachowac normalny tryb zycia. Robic wszystko tak jak chcemy, a nie powstrzymywac sie do czasu wyzdrowienia, bo sie nie wyzdrowieje. Wazne jednak by nie uzaleniac sie od sukcesow, bo przeciez moze sie nie udawac. To normalne, ze sie czasami nie udaje. I nie mozna tez zbyt duzo od siebie wymagac, bo to zabija wszelka motywacje.

Cześć

no no to jest bardzo dwuznaczne, osmiele sie zauwazyc

Mi bylo najtrudniej pogodzic sie z jego choroba. Kochalam czlowieka, odrzucalam chorobe. Poczucie bezpieczenstwa daje mi to, ze on walczy z tym, ze sie leczy, ze jest coraz lepiej. Mam to szczescie, ze on mnie wspiera tak samo jak ja jego. Sa okresy kiedy on ma sie lepiej a ja mam dola. I odwrotnie. Te objawy nerwicy tak naprawde poglebily nasz zwiazek. Uswiadomilam sobie bardzo mocno, ze kocha sie nie za cos ale pomimo czegos. Razem jest latwiej. Wspierac to znaczy kochac, rozumiec, akceptowac, wybaczac. Czasem po prostu byc. Inspirowac. Dawac sile i motywacje. Wnosic radosc. Dzielic sie. Ale takze takie samo wsparcie przyjmowac. Najwazniejsze jest gdy ludzie sa ze soba szczerzy. Jego choroba uczynila mnie bardziej wyrozumiala, bardziej otwarta i mniej egoistyczna.

tam bylo cieplo!!! i bezpiecznie. Znam interpretacje tego snu. Sen byl odbiciem moich poszukiwan. Dzieki niemu wiem czego szukalam.

Nie chodzi o to, zeby wylaczyc sie z zycia, bo musisz leczyc nerwice. To chodzi raczej o stosunek do pracy. Stosunek, ktory jest przyczyna stresu. Boisz sie, ze sobie nie poradzisz albo, ze stracisz prace i co wtedy, albo tysiace innych problemow w tym strach przed przyszloscia. Takie mysli nie pomagaja przezwyciezyc problemow. Musisz wykonywac swoja prace najlepiej jak jestes w stanie, ale nie uzalezniac psychicznie od niej swojego szczescia czy przyszlosci. Potraktuj prace jaka masz jako pole doswiadczalne do wyzwolenia sie z nerwicy. I psychoterapia. Ta behawioralno-poznawcza jest naprawde dobra. Musisz poznac swoja psychike i sposob w jaki myslisz. Gdzie popelniasz blad, yleczyc sie z depresji albo depresyjnych mysli, podniesc swoje poczucie wartosci. I przestac sie osadzac i porownywac. Mam wrazenie, ze nakladasz na siebie ciezary i wymagania, ktorym nawet zdrowa osoba nie moglaby sprostac od razu. Choroba jest droga. Musisz ja zaakceptowac i wlozyc wiele pracy w siebie. Tylko Ty mozesz sobie pomoc, dlatego jedyne wyjscie to poszukiwanie w sobie, wspolpraca z psychologiem.

Witaj, ja jestem w dokladnie takiej samej sytuacji, tzn ja nie choruje ale moj maz. Musisz zachowac spokoj i go wspierac. Tak zeby czul sie akceptowany i kochany bez wzgledu na to co sie dzieje. Wiem, ze to nie latwe. Ale czasami bedziesz musiala odpuscic, szczegolnie gdy on jest strasznie poddenerwowany i spiety, latwo o klotnie. Z tego co piszesz to ma objawy typowe dla nerwicy, ale to musi potwierdzic lekarz! i nikt inny. Jak najszybciej postarajcie sie znalezc jakiegos psychologa albo psychiatre. Im szybciej podejmie sie leczenie tym lepiej. Wiem, ze jest to przerazajace, taki stan zarowno dla Ciebie jak i dla niego. Ale uwierz mi wszystko bedzie dobrze. Nie zamartwiaj sie nic mu nie bedzie, tylko wazna jest terapia. Nerwica to takze znak zeby zwolnic tempo i sie zastanowic na swoim zyciem. Pozdrawiam serdecznie. Glowa do gory! Bedzie dobrze.

witaj na forum

Czyzbys byl jednym z nich?

Jaskinia, swiatlo, kawalki szkla w ktorych odbijaja sie kolorowe refleksy,samotnosc, zdziwienie, spokoj, lamiglowka...ukladam ze szkla...

A nie sadzisz, ze wszystko chcialbys od razu? za szybko, co jeszcze poglebia Twoj stan? Najpierw musisz wyjsc na prosta z nerwica. Pozniej mozesz zaczynac martwic sie o prace. Chory nawet gdybys dostal nie wiadomo jak super prace, moglbys wszystko zawalic, bo praca dobra praca poteguje stres. Nie chcesz jej stracic... a nerwica Ci przeszkadza. Wiem cos o tym. Najpierw porzadek we wnetrzu, potem w zyciu. Co do ludzi wszelkie porownania sa tak krzywdzaco niesprawiedliwe, przeciez gdy sie cierpi nie jest sie w pelni soba. Pozniej juz nie ma potrzeby zeby porownywac sie do kogokolwiek, w swoim zyciu masz wszystko co jest Ci potrzebne. Zaakceptuj chorobe i pokonaj ja.

29.krawiec 30.cukiernik 31.piekarz 32.robotnik przy tasmie

26.rolnik 27.stolarz 28.szewc

21.Muzyk 22.Grafik 23.Informatyk 24.Tlumacz

archiwista bibliotekarz kustosz

11. mlecarz 12.milioner

5. Lesniczy 6.Pisarz 7.Babcia/ Dziadek klozetowa/y 8.Malarz

Reirei ale masz kocura!!! Super! Piekny jest!

Zoloft to to samo co Asentra, poszukaj dobrze...

Ja tez kiedys przerobilam ten temat i mam madrosc na cale zycie... nikt ani nic, nie doprowadzi mnie do takiego stanu, zebym sama chiala wydrzec sobie zycie. Zebym chciala sama siebie zniszczyc. Wiem, ze czasami jest niewyobrazalnie ciezko. Ale nic nie jest tego warte. To tylko uczucia, one mina. Czasami mozna nie miec mozliwosci, zeby zawrocic? i co wtedy?

pokutujacy mit o kaloriach...ehhh zacznij popijac sobie kawe z cykorii w duzych ilosciach, to naprawde pomaga. bardzo madrze. to minie...

Ja mam lacze 10Mb i tez mam ten problem....