Łapa

tak sie zastanawiam ile moze trwac najdluzsza remisja, bo moja tak trwa i trwa... Jest u mnie obecnie znajoma ltora ma chyba, jej zdaniem, niezdiagnozowany CHAD. dziwne to wszystko

Ja raczej 22.02

Ja zawsze chciałem skorzystać z usług doradcy zawodowego, ale jakoś nigdy nie miałem do tego wystarczającego samozaparcia, żeby pójść, spotkać się i z nim pogadać. W internecie jak robiłem takie testy predyspozycji zawodowych to wynikało z nich, że mam umysł naukowca, a z nauką nie mam i raczej nie będę mieć zbyt wiele wspólnego, także hm... Nigdy człowiek nie wie jak się mu życie potoczy.

Tak, na przykład Poem

Czemu uważasz, że problem jest w rodzinie, a nie w Tobie?

20-40 lat?

Nie wydaje mi się, by była to rozmowa na publiczne forum, znacznie przyjemniej udziela się rad przez PW/GG, ale mogę pociągnąć wątek. Przepraszam, za niedyskretne pytanie - ale czy jesteś z sierocińca? Bo jeśli tak, to faktycznie mogę uznać, że plus minus nie masz rodziny. Jeśli natomiast masz mamę, tatę to w tej chwili TO jest Twoja rodzina. Ja również na chwilę obecną nie mam dziewczyny, ani tym bardziej dzieci, ale już teraz wypruwam sobie żyły dla rodziny prowadząc własną działalność gospodarczą. Pytanie podstawowe brzmi - jak wiele czasu możesz spędzić dziennie na próbach zmiany swojego charakteru? Jak zarządzasz czasem? (a jest to, czas, praktycznie najcenniejsza rzecz na ziemi, bo mamy go tylko mniej). piterotr - 2-3 lata i możesz dowolny język opanować w stopniu dość dobrym.

Cóż, nie mam jakiejś złotej metody, bo gdybym ją miał, to byłbym teraz bogatym człowiekiem. Odbywało się to etapami, lenistwo w LO, kiepsko zdana matura, dostanie się na studia, pierwsza dziewczyna (wzrasta odpowiedzialność, no i człowiek przy drugiej osobie się uczy sporo), pierwsza próba S, pierwsze rozstanie, pierwsze zawalone studia, drugie studia, druga dziewczyna, druga próba S, drugie rozstanie, drugie zawalone studia, szpital dla obłąkanych. Później trzeci związek i założenie własnej działalności. Ogólnie wydaje mi się, że jeśli ma naprawdę dojść do jakiejś zmiany w życiu to człowiek musi przejść katharsis. Z tym, że to oczyszczenie może różnie wyglądać. A co do wracania do lenistwa, to bywa, że jest zjazd w depresje i znowu się lenie, ale "złoty lek na wszystko - Prozac" ( nie no tutaj żartuje, przy mojej chorobie nie ćpa się zasadniczo antydepresantów ). Myślę, że cenniejszy jest ten cytat: "Co robi mężczyzna? Zapewnia byt rodzinie. (...) Mężczyzna zapewnia byt. I robi to nawet, jeśli nie jest doceniany, czy respektowany, czy nawet kochany. Po prostu zbiera się w sobie i robi, co do niego należy, bo jest mężczyzną." Innym słowy - trzeba ruszyć swój tyłek i pracować w każdych okolicznościach, bo rodzina jest najważniejsza.

Zgadzam się z Candy, wszystko można. Sam jestem przykładem - w liceum byłem leniem śmierdzącym, a teraz jestem pracowitym pracusiem :)

A chwilę potem: Auć. A tak na poważnie: Jeśli chcesz być w czymś NAJLEPSZYM, musisz trenować to przez 10 lat. Zacznij od dzisiaj, do roboty!

Witaj, też jestem ChADowcem Zapraszam do "naszego" wątku :) chad-choroba-afektywna-dwubiegunowa-cz-iii-t36459-3556.html

Ja bym to ujął inaczej - moim zdaniem choroby psychiczne per se zabijają inteligencje, nie wydaje mi się, żeby była to właściwość tylko depresji. Oczywiście nie mam tu na myśli osób chorych będących w remisji, tylko w jakiś fazach choroby. Pamiętam, że jak na zakończenie pobytu na oddziale zamkniętym robili mi testy, IQ miałem niższe o 20 pkt (sic!) w porównaniu z wynikiem kiedy byłem jeszcze zdrowy.

Jestem chory na ChAD jak prawie wszyscy w tym wątku :). Ale sobie radzę, "bo umrzeć łatwo, żyć jest trudno".

Witaj afektywna89, 89 to jednak dobry rocznik :) Miło, że masz tak pozytywne nastawienie do życia, tak przynajmniej "czuje to" z Twoich postów Wreszcie nie jestem jedyny optymista w tej grupie

Przestań myśleć w kategoriach proszenia o pomoc jako zostanie czyimś dłużnikiem. Baaaardzo ciężko jest przejść całe studia bez chociaż lekkiej integracji z grupą. Wspólna nauka może pomóc.

Pogadaj z kimś o tym, z kimś kto też to obejrzał, na pewno pomoże nieco rozładować emocje.

Hej polca! Ja miałem i wciąż mam problemy z wybudzaniem się w nocy, aczkolwiek są one spowodowane nie chorobą, tylko dzieckiem za ścianą. Moim zdaniem w tego typu sytuacjach jedynym wyjściem jest sztachnąć się porządnie chemią, mnie pomógł kwetaplex w dawkach 75 mg.

W remisji, lol.

Dobry wieczór :)

Ale relacje międzyludzkie to inwestycje długoterminowe, ale w wielu przypadkach z dużą stopą zwrotu.

Ja też na Twoim miejscu załapał bym się na jakiś staż, albo starał się o dofinansowanie na działalność gospodarczą.

Przyjaciół zyskuje się posiadając znajomych. Im więcej znajomych tym większa szansa na zdobycie przyjaciela. Nie rozumiem, co to znaczy, czy mógłbyś wyjaśnić? Jeśli potrzebujesz osób, które w Ciebie wierzą to sam musisz uwierzyć w ludzi. No i nie rozumiem co jest złego w byciu postrzeganym jako osoba, która dodaje splendoru otoczeniu (o ile faktycznie taką osobą jesteś).

Vinpoton i tyle w temacie