barsinister

To podniesienie nastroju to normalna rzecz (tzw. efekt honeymoon, trwa z reguły kilka dni, czasem dłużej). Napisz coś więcej o neuroleptykach i stabilizatorach - bo są kluczowe, tymczasem skupiasz się niemal wyłącznie na antydepresantach. Przy tym profilu choroby, który opisałaś (u mnie jest podobny) to jednak lamotrygina wyrasta na złoty standard.

u mnie Seronil się sprawdził (nie mogę go dalej brać ze względu na to, że wywołał u mnie hipomanię) przede wszystkim praktycznie wyeliminował dysforie, które były moją zmorą od lat

Nie wiem, jakie leki bierze obecnie Twój facet, na spłycenie emocji skarżą się chyba najczęściej biorący któryś z SSRI - ale wątpię, żeby działanie leków było na tyle silne, żeby zniszczyło emocje w związku. Jest szansa, jeśli Twój facet zrozumie, że to co brał za "prawdziwe" emocje mogło być spowodowane górką (hipomanią czy stanami okołomaniakalnymi) i że tak naprawdę musi zadbać o to, nie mieszać tego z nierealnymi oczekiwaniami i hajem. Że miłość na haju zawsze szybko mija i pozostawia za sobą kaca. W pewien sposób Wasz związek może się stać głębszy, oparty na mocniejszych fundamentach, jeśli Wam obojgu na tym zależy.

jak każdy stabilizator to jest lek na lata brania

tak, faza przejściowa bywa bardzo ciężka do zniesienia, lęki, agresja, wszystko się może zdarzyć

u mnie dzień ósmy, efektów na razie nie ma poza lekkim pobudzeniem, palić nadal się chce minus jest jeden, za to poważny - bardzo źle wpływa na jakość snu

pisze, że docelowo, 100 mg na start to by była piękna wysypka BTW przeglądałem sobie dzisiaj fora amerykańskie (ponieważ zdania na temat skuteczności bupropionu w ChAD są mocno podzielone) i w USA ludzie biorą minimum 4 leki, najczęściej 6-7, rekordzista bodaj 12

to jest tłumaczenie z dziwnego źródła, np. badania skuteczności lamotryginy w depresji jednobiegunowej są dopiero w fazie wstępnej wolę crazy meds http://www.crazymeds.us/pmwiki/pmwiki.php/Meds/Lamictal leczenie depersonalizacji - jest wymieniane jako off label (trzeba pamiętać, że większość badań nad takimi skutkami jest robiona na małej próbie - np. kilkunastu osób)

kilkudniowy test ci nic nie da, zresztą z tego co piszesz w innym wątku schemat leczenia się w twoim przypadku nie sprawdza

tak, to możliwe (choć na ogół ChAD jest po prostu późno diagnozowany, typ II z hipomanią średnio 10(!) lat od wystąpienia pierwszych objawów) nie wiem, czy to są objawy stanu mieszanego ChAD, trochę to wygląda, jakby mózg się smażył od serotoniny to, że działał na ciebie neuroleptyk jest na pewno jakąś wskazówką leć do lekarza, ewidentnie potrzebujesz zmiany leczenia; diagnoza nie jest tu najważniejsza, ważne jest, żeby leki cię jak najszybciej postawiły do pionu

jak dla mnie mirtazapina ma wspaniały potencjał antydepresyjny (gdybym nie spał po niej 12 godzin dziennie, to pewnie bym brał do dzisiaj)

już tu było kilka osób w wątku, które tak utyły (jeszcze na depakine i olanzapinie były takie przyrosty) w teorii waga powinna powoli wracać do dawnego poziomu (ja te 7 kg co je złapałem po mianserynie zgubiłem po miesiącu) ale 30 kg, tu by się lekarz przydał, pełne badanie krwi, usg jamy brzusznej i tak dalej, to może być jakiś skutek uboczny i narząd mirtazapiną drażniony zastrajkował

przecież pisze, że zaplanował, te wpisy to już jest kryminał, radzicie mu żeby zajął czymś myśli? nie wiem, czy te posty są na serio czy to jest wołanie o pomoc ja tu widzę tylko jedną opcję - szpital

najlepiej nasennie działa dawka 15 mg, im większa dawka tym mniejszy wpływ na sen

manią czy depresją rozwalisz sobie życie dużo skuteczniej niż lekami, twój wybór nie wyjdziesz z tej choroby bez leków, prawdopodobnie będziesz je musiał brać dożywotnio (pomyśl o tym jak o astmie czy niedoczynności tarczycy - też nieobojętne dla zdrowia leki i też brane do końca życia) terapia i ćwiczenia pełnią rolę pomocniczą ( i masz rację, całkiem ważną) - ale tylko w remisji - pozwalają pozbyć się starych nawyków, żyć lepiej i rozpoznawać nawroty, którym da się zapobiec zmieniając dawki leków bądź dołączając nowe

wrzucasz neonazistowskie kawałki z youtube, w nicku masz datę urodzin Hitlera i piszesz (w innym wątku) o posyłaniu ludzi do gazu serio powinieneś coś ze sobą zrobić

w większym gronie border może towarzystwo całkowicie zdominować (widziałem wiele razy na żywo, bardzo ciekawe doświadczenie)

generalnie określenie "choroba psychiczna" pojawia się coraz rzadziej i dotyczy wyłącznie psychoz, omamów, urojeń, paranoi, halucynacji itp. nerwica, stany lękowe, depresja nie są nazywane chorobami psychicznymi, to są zaburzenia

na stronie crazy meds piszą, że niestety efekt poop-out często się pojawia przy zażywaniu mirtazapiny, częściej niż w przypadku SSRI

widzę, że trzeba w punktach - najpierw jest cierpienie, które bierze się z konfliktu między tym, jak chcielibyśmy żeby było i tym jak jest - żeby poradzić sobie z cierpieniem, stosujemy mechanizmy obronne - jeśli mechanizmy zawodzą i czujemy, że nie damy sobie rady sami - idziemy do lekarza - jeśli czujemy, że możemy zrobić krzywdę sobie lub innym (lub robimy taką krzywdę - próby samobójcze, stosowanie przemocy) - idziemy do szpitala cały czas tu smucisz o tym, że osoby zdrowe uważa się za chore psychicznie a ja widzę tylko ludzi, którzy potrzebują pomocy i tyle

tak się czasem dzieje, zwłaszcza na początku brania tego leku - ja tak miałem po innym SSRI - fluwoksaminie, zasypiałem co dwie godziny, potworna senność, musiałem odstawić

do fluoksetyny (w depresji) nie dodaje się stabilizatorów, ew. benzodiazepiny (xanax, tranxene), które przez pierwsze dwa tygodnie brania niwelują skutki uboczne typu napięcia, lęki hydroksyzyna tez jest dobra - jeśli nie zamula

serio, nie ma sensu przebijać się przez kryteria - wbrew zdaniu wielu osób na forum uważam, że borderline jest jednym z najbardziej charakterystycznych zaburzeń i jest ciężkie do pomylenia z czymś innym moja znajoma psycholożka kliniczna opowiedziała mi kiedyś branżowy dowcip - "po czym poznać, że pacjent ma borderline? po tym, że po terapii sam marzysz o terapii" przy diagnozie u psychiatry jest jedna ważna rzecz: nie opowiadaj o swoich problemach pod kątem jakiegoś zaburzenia czy choroby, po prostu streść swoje emocje, również te mniej ważne - czasem jest tak, że problem uważany przez nas za najważniejszy wcale taki nie jest, może być np. skutkiem czegoś innego (jak w depresji - czy lęki są skutkiem depresji czy jej przyczyną)

convulex (czyli depakine) jest silnym stabilizatorem nastroju, w odpowiedniej dawce wyprowadza z niebezpiecznych stanów; ma kupę efektów ubocznych (sam brałem parę tygodni, to wiem) ale można go zastąpić innymi lekami o podobnych właściwościach. Zmieniłem na lamotryginę i nie miałem po niej żadnych uboków (poza rozkojarzeniem na samym początku brania leku) generalnie działanie leków ocenia się po jakimś czasie, a nie samodzielnie odstawia po dniu brania, albo pozwalacie się leczyć, albo nie i nie zawracajcie wtedy głowy psychiatrom - praktycznie wszystkie leki psychotropowe mogą w pierwszym czy drugim tygodniu brania ostro dać po głowie, potem organizm się przyzwyczaja

SSRI nie są żadnym panaceum, większość leków tego typu nie ma działania przeciwlękowego, jest wiele osób, którym poprawiają komfort życia ale przecież nie wszystkim. I tak, mogą powodować uczucie emocjonalnego spłycenia, to jest efekt odbierany często jako sztuczny, niszczący osobowość. Skoro czujesz ewidentnie, że SSRI ci szkodzą, to odstaw (powoli, bo odstawianie bywa nieprzyjemne). Jak zareagowałaś na depakine?