mark123

Że matka nie chce budzić ojca, żeby zrobił jej miejsce, tylko próbuje spać na szafce.

Ja licząc od drugiej połowy dzieciństwa pamiętam przez mgłę tylko jedną niedużą awanturę w święta. Pewna kobieta z rodziny ojca zaczęła szarpać moją matkę, a matka dała jej plaskacza i ta kobieta się wywróciła i chyba przytomność straciła, bo się nie ruszała; poza tym awantur raczej nie było. Bywały, bywają kłótnie, ale nie wulgarne. W pierwszej połowie dzieciństwa w rodzinie było gorzej, ale nie wiem, jak wyglądały święta.

Lany poniedziałek jest mi obojętny, jeśli siedzę w domu; a jeśli się zdarzy, że muszę wyjść, to jestem zestresowany, bo mam odczucie, że wszystkie młode osoby czyhają na mnie, by mnie oblać.

Ja też nie; w święta bożonarodzeniowe lekko czuję, bo mnie choinka trochę wprawia w nastrój; a w świętach wielkanocnych to nic nie wprawia mnie w nastrój.

W moim przypadku pewne jest, że zaburzeń, których u siebie nie podejrzewam, nie mam. -- 31 sie 2014, 17:48:40 -- Nie jestem mistrzem, gadasz totalne głupoty; jeśli już, to jestem mistrzem w tchórzostwie wobec konsultacji ze specjalistą.

Gdy coś kupuję, lubię, gdy się zdarzy, że jest to ostatni "egzemplarz", mam wtedy poczucie, że uratowałem go przed samotnością.

U mnie święta wielkanocne są bardziej nudne niż święta bożonarodzeniowe.

Psycholog lub neurolog (nie pamiętam dokładnie) u którego kiedyś byłem mówił, że to, która strona będzie dominować, widać już, gdy dziecko zaczyna brać do ręki przedmioty.

Ja raczej całą swoją osobowością oddziałuję zniechęcająco na ludzi; a moje nie takie, jak być powinny odczucia i surowe poglądy powodują, że także wiele osób oddziałuje na mnie zniechęcająco.

Ja w dzieciństwie odkąd pamiętam zawsze dążyłem do tego, by być tuż przy matce, idąc/jadąc gdzieś. Ale podobno, gdy byłem pięciolatkiem, nie przeszkadzało mi będąc w nawet nieznanym miejscu, by nie mieć na pewien czas matki w polu widzenia z żadnej strony; później mi się pogorszyło.

Śmieję się ze swojej zdziwaczałej psychiki Pewna nienormalna rzecz, którą do nie dawna była tylko moją fantazją, zaczyna czasem stawać się moim trochę pragnieniem, marzeniem.

Moja matka jest nadopiekuńcza, ale nie tłumiła mojej ekspansji, ja w naturze mam brak ekspansji.

Mam tak samo.

Ja teoretycznie jestem leworęczny, ale od razu w okresie poniemowlęcym byłem na siłę przestawiany na praworęczność. Ale u mnie chyba problem z orientacją przestrzenną w sporej części wynika z mojej niskiej samodzielności; zawsze unikałem bywania w nowych miejscach i w późnym wieku zacząłem w ogóle samodzielnie wychodzić z domu, więc nie nauczyłem się orientacji.

Ja tylko pod kątem ogólnego zachowywania się jestem starszy niż rzeczywisty wiek, natomiast pod kątem wewnętrznych reakcji emocjonalnych i życiowości jestem dziecinny.

Wiele razy muszę być w nowym miejscu, aby wiedzieć, jak do niego trafić, jak się w nim poruszać i jak wrócić; i jeszcze więcej razy, aby przestać się w tym miejscu czuć zagubionym.

nie wiem czy wiesz ale kobiety i mężczyźni inaczej odbierają seks, dla faceta to sprawa czysto mechaniczna tak jak pójść się odlać, dla kobiety liczy się zaangażowanie emocjonalne To ja chyba w pewnym sensie kobietą jestem, bo uważam, że zaangażowanie emocjonalne jest dużo ważniejsze niż seks. I w ogóle nie potrafię zrozumieć ludzi, dla których ważny jest seks.

Ja się zlękam tylko, gdy jest głośny huk, ale ogólnie bardzo lubię burze.

link do testu Jaki Wam wyszedł ? Mnie wyszło 36 lat (mój wiek rzeczywisty to 24 lata).

Ja się czasem zastanawiam, czy gdyby mi realnie podstawiono przycisk, którego naciśnięcie spowodowałoby moją śmierć w czasie Plancka od momentu naciśnięcia, bez bólu i bez żadnych dolegliwości, czy bym nacisnął, czy jednak nie.

Że mam w pracy pewien problem, który obiektywnie jest megahiperultra błahy, a dla mojego tępego mózgu wydaje się nie mieć dobrego rozwiązania.

Nie ma wątku o mikroosiągnięciach, a zakładać chyba nie ma sensu, więc napiszę w tym wątku. W ciągu 2 i pół miesiąca zszedłem czasowo z mówieniem prezentacji na obronę z 20 minut na 9.

Ja mam, ale lekkie (przy pisaniu publicznym), natomiast większe przy rozmowie PW. Na początku, gdy przyszedłem na to forum, miałem dużo większe, z trzęsawką, miałem też odczucie, że mój komputer jest śledzony przez użytkowników forum i że administracja czyha na mnie, by mi dać bana.

U mnie oprócz stresu związanego z ludźmi, dodatkowo samo wykonywanie pracy wywołuje wewnętrzną złość lub zniecierpliwienie, bo jestem hiperleniwy i mało cierpliwy.

Ja bym najbardziej wolał pracę, w której nie byłoby nic, co by mnie stresowało i w ogóle nic, co by wywoływało we mnie jakieś negatywne emocje, no ale takiej pracy to nie ma.