Tukaszwili

siwe włosy u faceta dobrze wyglądają, moim zdaniem. nadają wyrazistości, charakteru i męskości. mi na razie tylko na brodzie się pojawiają (mam 27 lat) i absolutnie nie mam z tym problemu. a brodę mam dłuższą już chyba na włosie na głowie.

ona299, tak to zupełnie normalne :) tak dziala mózg, wysyła jakieś chore sygnały, które dają objawy choroby, a naprawdę chorobą nie są. kiedyś tu chyba pisałem o historii, którą opowiadała mi moja psycholożka. miała pacjenta, prostego chłopa po 50tce, robotnika. nagle podczas pracy złapał go zawał, przynajmniej wszystkie objawy na to wskazywały. ciężar w klatce piersiowej, nie mógł złapać oddechu, drętwienie lewej ręki, szczęki i nawet nogi. totalny paraliż. kartetka, szpital, badania - serce zdrowe, żadnych dolegliwości. tak właśnie działa nerwica. przeczytaj, bodajże dwa posty wyżej, historię moją podczas porannego sikania w sumie teraz się z tego śmieję, ale atak był hardkorowy, byłem pewny, że to śmierć zagląda przez ramię i puka mnie delikatnie swoją kosą zapraszając do rydwanu Charona.

mnie zbudził ból pleców, jakieś kłucia z boku ciała, prawie na plecach, na wysokości żeber po prawej stronie. od razu myśl: wątroba, guz, żółtaczka, krwiak, cokolwiek co może mnie zabić. wstałem, po porannej zaprawie wszystko przeszło. nic nie boli, ogólnie jest git, ale wiem, że lęki wrócą. w tym tygodniu mam farta w pracy, że wszystko wyjątkowo łatwo mi wychodzi i mogę siedzieć na tym forum, które jest pewnego rodzaju remedium

Skoro onkolog mówi, że nie ma nic niepokojącego to myślę, że będzie dobrze :) w Trójmieście skwar, wiadomo, jak w całej Polsce . U mnie chyba gorzej. Wkręcam sobie choroby wątroby, mam jakiś nalot biało-żółty na języku od wczoraj, kuło mnie tak zaraz nad pępkiem wieczorem, jak przy wrzodach. Dziś już miałem robić próby wątrobowe, ale była za duża kolejka w laboratorium. Z drugiej strony tak się zastanawiam jaka choroba mogłaby się przypałętać, skoro w kwietniu na USG nic nie wyszło, a marcowe próby wątrobowe również były bardzo dobre.

Mi się wydaje, że mój mocz ma zapach stęchlizny, czyli wiadomo objaw chorej wątroby lub trzustki. Do tego wczoraj kuło mnie w brzuchu, choć jak położyłem się na plecach i zacząłem spokojnie oraz głęboko oddychać to przeszło. Dziś juz dwa razy na kibel latałem, oczywiście oglądam stolec jak wariat. Szaleństwo się zaczyna, już dziś chciałem wykonać próby wątrobowe, ale była za duża kolejka w laboratorium.

Poza tym rak języka głównie dotyka facetów między 50 a 60 rokiem życia a jedna plama nie świadczy o raku języka, jest masa innych objawów. Gdyby każda plama na naszym ciele była rakiem, to na pewno już bym kilka chemioterapii przeszedł

Niestety hipochondria jest porąbana, to trochę jak uzależnienie. Chcesz przestać, a nie możesz.

Trudne pytanie, bo mnie np. nigdy nie dopadła poważna choroba, zawsze byłem przykładem zdrowia fizycznego, bo psychicznego już niekoniecznie.

Alexandra, idź do lekarza, a nie się sama diagnozujesz. Medycyny chyba nie skończyłaś, prawda? oczywiście teraz się wymądrzam, a sam często zamieniam się w lekarza.

Teraz mam lekką jazdę na chorą wątrobę, bo mnie czasem coś po prawej stronie zakłuwa czasem. W kwietniu miałem USG robione, w marcu próby wątrobowe - wyniki wzorcowe, ale oczywiście niepokój pozostał. Wiadomo mam przerzut z jelita, mimo dobrego wyniku kolonoskopii sprzed miesiąca. Chuj z tym, że mam skrzywiony kręgosłup w prawą stronę i takie kłucia to norma, skoro w myślach rodzi się kolejny katastroficzny scenariusz.

lockheed, pogadaj z dziewczyną, aby takich rzeczy nie mówiła, bo to nie pomoże, tylko pogroszy sytuację. Być może powiedziała to nieświadomie, ale doskonale wiem, że zareagowałbym tak jak Ty, czyli paniką. Pamiętam jak kumpeli tłumaczyłem, co mi dolega, że robię badania itp., a ona wypaliła: "wyglądasz blado i na słabego, rzeczywiście". Myślałem, że zwariuję, blady, słaby jak typowy sercowiec, czyli zawał był kwestią czasu. No i tak minęło 5 lat, a zawału nadal nie miałem.

przecież Ty tyle ćwiczysz lockheed, że nie dziwota, że chudniesz. spalasz tłuszcz i mięśnie się wyrabiają. poza tym, to że dziewczyna niby zauważyła zmniejszenie ud nie oznacza, że tak jest naprawdę też ostatnio usłyszałem, że schudłem, a wciąż ważę tyle samo.

Przypomniałem sobie o jeszcze jednym, najdziwniejszym ataku nerwicy jaki kiedkolwiek miałem. To też były początki walki z psychosomatyką. Obudziłem się rano i poczułem ukłucie nad jądrem. Początkowo to olałem i odpoczywałem dalej, jednak ukłucie się powtórzyło. Zacząłem się zastanawiać skąd ten ból, oczywiście dość szybko przeszedłem do guza i raka. Wstałem, poszedłem do toalety celem moczu oddania. Wtedy wpadł mi do głowy fantastyczyny pomysł: skoro to guz w rejonach łonowych, to na pewno nie będę mógł się wysikać. Stres bardzo silny mną wstrząsnął, zaczałęm się spinać, a z kija nic nie leci . Wpadłem w panikę, po chwili poczułem przeraźliwy ból podbrzusza, który zaczął promieniować DO GŁOWY! Dostałem zawrotów łba, omal nie zemdlałem, musiałem się przytrzymać ściany, siadł mi wzrok na kilka sekund, widziałem wszystko klatkami, ciemność na przemian z kafelkami łazienki. Doczołgałem się ledwo do sofy na dole mieszkania mego rodzinnego i zaległem na niej, moja mama siedziała obok, więc zacząłem jej zdawać relację co się ze mną dzieje. Oczwiście całe plecy miałem oblane zimnym potem. Rodzicielka od razu do mnie, że mam się uspokoić, odczekać, to kolejny atak paniki. Wiadomym jest, że poprosiłem ją o wezwanie pogotowania. Po 5 minutach wszystko przeszło, jak za dotknięciem magicznej różdżki. Nigdy więcej podobnego napadu nie miałem, ale to dowód na to, jakie psikusy potrafi płatać umysł.

Przecież nerwica często dotyka kręgosłupa. Skoro ludzie z nerwów potrafią rzygać, mieć "udawany" zawał, a nawet omdlenia, to bóle i kłucia pleców nie są żadnym ewenementem. Podczas pierwszego rzutu nerwicy cały czas czułem na plecach, odcinek jakiś 3 centmentrów, takie nieprzyjemne ściąganie, mrowienie, non stop. Pamiętam, że podczas psychoterapii psycholożka opowiadała mi o swoim pacjencie, któremu cała lewa strona ciała drętwiała, jak przy zaawansowym zawale serca. Oczywiście wynik badań miał idealne. Psychosomatyka to naprawdę szeroooooki zakres działań :)

Myślę, że raczej nie są w stanie pojąć naszych ataków paniki, bowiem racjonalnie myślący człowiek, który nigdy nie przechodził jakiejkolwiek choroby związanej z psychiką, nie potrafi zrozumieć co się dzieje w naszych głowach. Mam taką paczkę kumpli, z którymi trzymam się od zarania dziejów, przyjaciele na dobre i złe, którym próbowałem tłumaczyć jak działa nerwica. Dla nich to jakaś abstrakcja, dlaczego się stresuję i wpadam w spiralę lęku skoro mam dobre wyniki badań. Dlaczego sam diagnozuję sobie choroby, skoro pewne objawy mogą świadczy o różnych innnych schorzeniach. Gdy wkręciłem sobie raka jelita, bo miałem jasną krew na papierze toaletowym (z hemoroida jak się okazało) to ziomek mi mówi; "no ja też miałem wielokrotnie i co z tego"? I W OGÓLE się tym nie przejmuje! Kiedyś też olewałem pewne rzeczy. Pamiętam jak bodajże 7 lat temu podczas gry w piłkę poczułem jakieś dziwne uczucie w sercu. Lekko się przestraszyłem, zszedłem z boiska na kilka minut, uspokoiłem się i...wróciłem GRAĆ! Przecież teraz skończyłby na SORze z tachykardia 1000 uderzeń na minutę i ciśnieniem 300/200 z nerwów. Dziś od rana czuję, co jakiś czas, pulsowanie w uchu, do tego dwukrotnie "połknąłem" serce. Cały niespokojny jestem, ale jeszcze do paniki trochę brakuje.

Wiem, że przebiłem wszystko aż sam się śmiałem do tych moich myśli, bo mimo wszystko one u mnie nie powodują silnego lęku, raczej lekki niepokój. Na razie smaruję się zwykłym Posterisanem. W kwestii Twojej choroby no cóż, mogę poradzić jedno badanie: mózgu żarcik , psychiatra i farmakologia, bo chyba sama terapia u Ciebie to za mało. Obawiam się, że ja też będę musiał wrócić do Seronilu. Dziś pulsuje mi co chwila w uchu. Oczywiście szumy uszne ma milion ludzi i się tym nie przejmują, w mojej głowie pulsowanie urosło już do choroby najgorszego rzędu.

Mówiłem, że nic Ci nie będzie u mnie raczej ok, choć czasem przychodzi ta głupia myśl, że podczas kolonoskopii lekarz na pewno coś pominął. Już w ogóle takie urojenia miałem momentami typu: pewnie coś wypił przed badaniem i był na ruaszu, albo że uznał, iż jestem na tyle młody, więc bez sensu badać mi jelito i tylko zrobił per rectum, a podczas konsultacji ściemnił, że niby endoskop wszedł do kątnicy (miałem narkozę, więc stąd ta idea). Najbardziej mnie irytuje, że jak byłem u gastrologa 6 czerwca, to powiedział wprost: będzie pan miał nawracające krwawienia, taki już pana typ dupy . Ostatnio jeszcze się podtarłem za mocno takim kiepskim papierem i oczywiście pojawiły się czerwone ślady lekkie, dupsko szczypie, wiem, że jest wrażliwe, ale i tak niepokój pozostał. No i mam to zapalenie odbytnicy, jakby nie patrzeć, którego leczyć nie trzeba, bowiem samo znika. Myślę, aby kupić sobie jakieś czopki. Ruskorex najlepiej i pobrać z 10 dni, aby troszkę przyśpieszyć gojenie.

Witam w klubie chciałbym także dołączyć do tego klubu z moją się omal nie rozstałem przez jazdę z powodu raka jelita. najgorsze, że nie miałem żadnych argumentów w kłótniach. bo co mogłem odpowiedzieć na tekst: "czyli sam sobie zdiagnozowałeś chorobę przed badaniem, mimo że taki objawy dotyczą także innych schorzeń"? No i miała rację, jak wróciłem z kolonoskopii z wynikiem, że jelita czyste i mam tylko lekki stan zapalny na prostnicy, którego w ogóle się nie leczy, to bałem się, że mnie zabije

Psychiatra, która mnie ongiś prowadziła, miała taką zabawną, infantylną teorię dotyczącą nerwicy. Mianowicie nerwica to taki mały krasnoludek w naszym ciele, który skacze z narządu na narząd. I jeśli się za niego nie weźmiemy, to będzie zmieniał miejsca, aby zrobić nam na złość. Brzmi dziecinnie, ale jest cholernie prawdziwe. Każdego z nas co chwila łapią inne przypadłości, które ze sobą jakoś wiążemy doszukując się śmiertelnych chorób. Bo przecież nerwicowa nie może męczyć jakaś błaha dolegliwość, od razu na główną scenę wchodzi zagrożenie życia.

Na pewno na rezonansie wyjdzie, że jesteś zdrowa :). U mnie od dwóch dni całkiem nieźle, wczoraj przebiegłem 6 km, forma jest . Troszkę po głowie znów zaczęło mi jelito chodzić, bo wczoraj nażarłem się truskawek i dziś wydawało mi się, że widzę coś czerwonego na stolcu, zatem już myśl: "o ho! doświadczony gastroenterolog, który codziennie robi setki kolonoskopii nie zauważył raka"! Bo przecież mam wielkiego guza, którego nie widać badaniu . Ale w panikę nie wpadłem, postanowiłem dziś nie jeść nic czerwonego. Poza tym jak byłem na kontroli z wynikami u gastrologa innego, to mi wytłumaczył, że mogę mieć co jakiś czas krawiewienia i w sumie tak do końca żywota mego, bowiem taka jest natura mojej dupy

Staram się ruszać dużo, do niedawna biegałem, jestem zapalonym "chodziarzem" jeszcze dwa miechy temu regularnie uczęszczałem na długie marsze szybkim tempem. Całą podstawówkę, gimnazjum i liceum byłem w szkole sportowej, kiedyś Krav Magę trenowałem, sporo basenu. Miałem okresy siłowni, w domu mam hantle, którymi staram się machać tak często jak się da. Co jakiś czas wracam do treningów siłowych, aby nie zmienić się w zwiędłego "parówczaka" . Sport właściwie towarzyszył memu życiu od zarania, tylko nigdy nie potrafiłem utrzymać dobre formy dłużej niż rok. Mam okresy, w których codzinnie coś robię, aby poprawić ogólną fizyczność, ale są momenty gdzie mam sport w rzopsku. Mi ruch jest potrzebny, bowiem wtedy lęki znikają za kotarą :). Właściwie jak w ciągu dnia się nie poruszam, to przed snem muszę chociaż te 40 pompek i 100 brzuszków zrobić, bo mnie aż gniecie, że nie dbam o swoje ciało.

Mnie o 4:30 obudziło serce. Tego dawno nie grali, od serca cała "szajba" się zaczęła. Tachykardii nie miałem, ale jakieś 76 uderzeń na minutę. Dla mnie to dużo, bo spoczynkowe schodzi mi nawet poniżej 50. Nerwica skacze z miejsca na miejsce w moim ciele, ale jakoś się trzymam, pracuję w miarę normalnie, nie wpadam w totalny szał lęku.

Kolejne badania? Agusko, Tobie już niedługo nie będzie co badać . Nie dziwi mnie nerwowy poranek, pobudki zawsze są najgorsze. Przynajmniej u mnie, kiedy mam napady lęku i wpadam w spiralę hipochondrii. Też dziś o 4:30 się przebudziłem z dziwnym uczuciem w klatce, serce jakby szybciej biło, choć wciąż poniżej 80 uderzeń na minutę. Ostatnio przestałem chodzić spać głodny, więc muszę ponownie zacząć, wtedy lepiej sypiałem. Dostrzegam, że nerwica koniecznie chce mi przyjebać, ale się nie dam. Szuka słabych punktów, najpierw jelito, potem kości, następnie ucho, z którym też się uspokoiłem, więc pora na serce. Już kawę z lekkim strachem piłem, bo przecież podnosi ciśnienie.

Jak tak czytam wyznania rodziców na tym forum, to się cieszę, że mojej partnerce absolutnie się nie śpieszy do macierzyństwa

Po wczorajszej wizycie u ortopedy lęk o raka kości ustąpił, bowiem lekarka wytłumaczyła mi, że absolutnie nie mam objawów takowego. Klasycznie z LuxMedu wyszedłem uśmiechnięty od ucha do ucha, świetny humor. Wiadomo, że mój mózg musiał poszukać nowej choroby. Teraz sobie przypomniałem, że przecież jeszcze w kwietniu miałem jakieś dziwne szumy w lewym uchu, które powracają co jakiś czas w trakcie hipochondrycznej spirali. Larygnolog oglądał mi ucho dwa razy, zrobiłem audiometr standardowy - słuch idealny. Szumy nadchodzą wieczorami, kiedy się kłądę, gdy już prawie śpię i wpadam w stan maligny nagle się wybudzam, bo czuję w uchu coś a'la przelewanie, takie odgłos jakby mi ciśnienie się w uchu na chwilę podnosiło. Podobny dźwięk słyszę w momencie mocnego zaciśnięcia szczęki i oczu. Już rozważam co to może być, delikatny lęk się uruchamia. Jestem świadomy, że od małego gnębią mnie problemy laryngologiczne, mam naprawdę mocno skrzywioną przegrodę nosową, którą powininem kiedyś zoperować, bo na starość będę miał problemy z oddychaniem. Oczywiście małżowina po stronie skrzywienia jest spuchnięta, a ucho, które mi dokucza również znajduje się po tej samej stronie. Ciekawe, co później sobie wkręcę, bo już nowych pomysłów mi brakuje