Mental Cat

Mirabeleee, jak się z kotem zadajesz to kotem się stajesz.

Cześć, aż tak bardzo się boisz tego zjebania od góry do dołu?

miaaauuułłłł...

Jako te chwile szczęśliwe nie zdarzają się nader często, czasem o nich myślę. A kiedy wkroczą już nieśmiało wtedy najlepszą rzeczą i najcenniejszą staje się strzykawka z roztworem C21H23NO5. Żartuję haha. To forum dla zaburzonych? O kurczę pieczone, to mój setny post. Nie godzę się na taką bylejakość i szarzyznę. Sory za głupie zaczęcie fajnie zapowiadanego się tematu. Z drugiej strony jednego dnia najbardziej chciałbym zobaczyć jeszcze raz góry i wtedy są one dla mnie najcenniejsze. Innego dnia znów nie chcę gór, chcę obejrzeć bardzo dobry film - to mnie wtedy uszczęśliwia. Za miesiąc zainspiruje mnie rzępolenie na gitarze. O który dzień pytasz? Tak najbardziej na świecie i zawsze i wszędzie uszczęśliwia mnie... miłość. Hehe

O co chodzi z rodzicami? Może tu jest haczyk? Może boisz się samotności i odizolowania, które kojarzą Ci się z czekaniem na wyrok-chorobę, cierpieniem i smutkiem.

Wprawdzie nie mam lęku przed śmiercią, ale czasami mam coś co nazwałbym lękiem przed nieistnieniem Boję się wtedy, że mogę zniknąć (umrzeć) bez śladu, nikt nie będzie o mnie pamiętał nie będzie wspominał, na fotografiach zostanę tylko twarzą. Ja nie chcę tak po prostu zginąć. Gdybym miał umierać to tylko w stanie szczęścia optymizmu i poczucia że... zrobiłem to dobrze. U Ciebie może to być bardziej lęk przed zachorowaniem na śmiertelną chorobę. Może spójrz na to w tym kierunku.. Gdybyś miała całkowitą pewność, że na pewno nie zachorujesz śmiertelnie, będziesz żyć długo, to jakbyś się teraz czuła z tą myślą? Racjonalnie rzecz biorąc, skoro do tej pory nie zachorowałaś i badania są, to raczej nie masz się czego bać Medycyna jest teraz nieźle rozwinięta. Mnie to stresuje, gdy ktoś mówi w ten sposób, gdy mimowolnie przekazuje swój lęk. Nie mówiłbym tak swojej córce. Nie wiem co poradzić, więc pozdro.

Kiya, bo największą przyjemność sprawia wł.. ułożenie go, im dłuższy tym przyjemność większa. heh

No, na szczęście sytuację najczęściej ratuje ten fajny długi klocek

Dziewczynko 24 zgłoś się do lekarza. Sprawdzisz na początek czy z organizmem w normie.

Davids23, Cześć, jestem pewien że na tym forum uzyskasz częściowe wsparcie i odpowiedź na swoje problemy.

Candy14, jak się masz się?

Cześć, wiwat z okazji Twego 100 postu :) Czy robiłaś jakieś badania, które wykluczają zaburzenia ze strony neurologicznej? Tomograf, eeg i takie tam?

Na przykład na sertralinę. Zażywam to coś i mam po tym zero apetytu, a jedzenie może dla mnie nie istnieć. Nie chcę bardziej tracić na wadze bo i tak jestem stanowczo za chudy. Dlatego chyba przestanę to brać. Oczywiście każdy reaguje inaczej, metabolizm to indywidualna sprawa.

Alprazolam chyba nie rozpuszcza się w wodzie (mogę się mylić) proszek osiądzie na śluzówce i nie będzie w stanie się wchłonąć. Część z niego spływa na żołądka (jak tabletka). Czyli zadziała słabiej. A poza tym psujesz sobie śluzówkę nosa wypełniaczami masy tabletkowej.

mia86, patrz, przeżyłaś następny dzień, spójrz jaka jesteś silna:) Swoją drogą dziwna ta psychiatrka, która "ciągle odstawia" lek, nie zastosuje innej kuracji. Z terapeutką pewnie też niezbyt się dogadujesz, takie mam wrażenie. Myślę, że powinnaś chyba zmienić terapię. Ja bym chciał iść na terapię , ale to po znalezieniu pracy ... heh

a mimo piszesz w dziale pt: "Wkurza mnie". Przepraszam za offtopic. Wkurza mnie, że jest tak mało polskich dobrych filmów.

Marsal2, Twoja złość to reakcja obronna, Twoje *ego. Działanie spowoduje konfrontację ze strachem, urazem. Strach przed strachem. A strach maskowany strachem da się wyprzeć przez złość. Candy14 dobrze gada, pokój więc albo się dogadajcie wreszcie .

Cześć, wytrzymałaś już 4 tygodnie, to już bardzo dużo. Pomyśl, że jeszcze trochę jak seronil zacznie znowu działać i znowu zaczniesz normalne życie. Nie cieszysz się do tej myśli? Wiem, że teraz jest ciężko, ale musisz to przetrwać. Pamiętaj, że w zawsze też możesz skonsultować swój stan z lekarką. Leki likwidują objawy, a nie przyczyny. Myślałaś o może jakiejś terapii? Twoja lekarka jest lekarzem rodzinnym? Pozdrawiam i pamiętaj, że nie jesteś tu sama.

Jakiej innej rady zatem oczekiwałaś? Nie mogę Ci wysłać tabletek, naprawdę. Przykro mi że nie umiem pomóc, ale życzę Ci wszystkiego dobrego.

No to lipa. Tabletki są u lekarza-psychiatry, musisz poprosić mamę, pójdziecie razem. Taka jest procedura. Nikt nie weźmie ryzyka, żeby Ci pomagać przez internet.

Patrycja16, potrzebujesz profesjonalnej pomocy, szkoda że nie jesteś jeszcze pełnoletnia - ale może w szkole masz szkolnego psychologa? Pójście do niego byłoby mocno wskazane. Znajdziesz tam oparcie.

Dlatego pamiętaj o tych słowach w chwilach słabości, i głowa do góry - życzę powodzenia :)

hej :) carmen1988, wytrzymaj jeszcze te 2 miesiące

aboaterica, witaj, pozwól że zacytuję Ci Twoje własne słowa:

5l benzyny do kosiarki