ekspert_abcZdrowie

filmy - telewizja

klawiatura numeryczna artystyczny nieład na głowie czy rzetelnie ułożona fryzura?

narkoza - sen

Amadeusz

na mecz czarna czy biała bielizna?

Natalia

operacja plastyczna - silikonowe piersi

bukiet z żywych kwiatów czerwone róże czy białe bzy?

koń bez ogona - deformacja wyglądu

Dawid

siatkówka kwiaty cięte czy kwiaty doniczkowe?

TheJolantos, jak najbardziej psychoterapia nerwic (zaburzeń lękowych) skutkuje ustąpieniem nie tylko objawów somatycznych nerwicy, ale także pozwala pracować nad źródłem, czyli przyczynami, które prowadzą do pojawienia się boleści głowy czy kołatania serca. Niejednokrotnie psychoterapia daje lepsze efekty niż leki przeciwlękowe. Nerwica bowiem rodzi się w głowie, w psychice, np. wynika z konfliktów motywacyjnych, przeżytej traumy, przykrych doświadczeń z okresu dzieciństwa itp. Tutaj nie wystarczy wówczas wziąć pastylki na dysonans poznawczy czy tabletki na opanowanie stresu, ale trzeba nauczyć się radzić sobie ze stresem albo identyfikować źródła dysonansów. Ludzie bardzo często mylą zaburzenia lękowe (z somatyzacją lub bez somatyzacji) z zaburzeniami psychosomatycznymi. Różnią się jednak one między sobą tym, że w zaburzeniach psychosomatycznych istnieje somatyczne źródło bólu. I choć u niektórych ludzi czynniki psychologiczne (np. stres) mogą pogorszyć lub wręcz wywołać takie stany, jak choroba wrzodowa czy wysokie ciśnienie krwi, rzeczywistą przyczyną wrzodów czy nadciśnienia jest specyficzny, znany mechanizm fizjologiczny. Przeciwnie rzecz się ma z zaburzeniami z somatyzacją, w przypadku których nie ma podstaw somatycznych czy mechanizmu neurologicznego, który uzasadniałby istnienie objawów. Wówczas ludzie wątpią w skuteczność jakiegokolwiek leczenia. W takim przypadku, gdy źródła zaburzeń nie lokują się w anatomii, a raczej w psychice, najlepszą formą leczenia jest psychoterapia, do której szczerze zachęcam. Pozdrawiam

frytki z ketchupem Muminki czy Gumisie?

Helenkaaa, pewnie "niewygodnie" Ci w Twojej własnej skórze, dlatego stwarzasz sobie inną wersję siebie - taką, jaką być może chciałabyś być - twardą, pewną siebie, niezależną. W rzeczywistości, jak sama stwierdziłaś, jesteś "szarą myszką". Być może Twoje skłonności do kreowania innego wizerunku własnej osoby zasadzają się na niskim poczuciu własnej wartości. Nie chcesz myśleć o sobie jako o cichej, bojaźliwej i niepewnej kobiecie, dlatego rekompensujesz sobie swoje własne deficyty stwarzaniem obrazu siebie jako kogoś diametralnie różnego od Ciebie. Oczywiście, to jest tylko jakaś tam moja interpretacja i wizja tego, o czym napisałaś. Udawanie kogoś innego niż jest się naprawdę może świadczyć nie tylko o deficytach w zakresie samooceny, ale też np. o zaburzeniach osobowościowych, ale tutaj potrzeba dokładnej diagnozy.

kurczak z rożna inteligencja czy aparycja?

Lilianna

i przez Internet, i stacjonarna kot czy pies?

sebastian86, nie wiem, czy znudzenie terapeutą jest dobrą motywacją do skończenia terapii... Nie jesteś zadowolony z efektów psychoterapii? Dlaczego chcesz zrezygnować? Pytasz, czy możesz wymusić wcześniejsze zwolnienie z terapii :) Jeżeli sam dobrowolnie zrezygnujesz, nikt nie będzie Cię przecież ścigał listem gończym Po prostu, możesz zakomunikować, że kończysz dobrowolnie terapię i nie pojawić się na następnym spotkaniu. Psycholog na pewno powie Ci o konsekwencjach rezygnacji z terapii, możliwych skutkach i pewnie będzie zachęcał do dokończenia terapii. Oczywiście, masz prawo skorzystać z usług prywatnych, jeśli stać Cię na to, a zrezygnować z oferty pomocy psychologicznej w ramach NFZ. Wybór należy tylko do Ciebie.

ja - blondynka, ale wolę szatynów :) krótkie czy długie włosy?

Ryszard

aniołki - Amor

zasmucony, Badziak zwrócił(a) uwagę na istotną kwestię. Jeżeli łączy Was z partnerką tylko i wyłącznie seks, a ściślej, jeżeli Ty chcesz być z nią tylko i wyłącznie ze względu na seks, to chyba nie tędy droga. Związek partnerski, jak określasz Waszą relację, to coś więcej niż intymność i seks. Rozumiem, że obawiasz się o swoje szeroko pojęte zdrowie seksualne, chociażby na podstawie tego, że zbyt szybko dochodzisz, co interpretujesz jako konsekwencję wysokiego libido wskutek rzadkich kontaktów seksualnych. Przedwczesny wytrysk to jedno z najpowszechniejszych zaburzeń seksualnych u mężczyzn. Na wytrysk przedwczesny wpływa nadpobudliwość seksualna, wysoki poziom podniecenia i zdolność do wielokrotnych stosunków w krótkim czasie. W miarę zdobywania doświadczenia mężczyzna uczy się kontrolować moment ejakulacji. Pomaga w tym regularna aktywność seksualna w stałym związku z jedną partnerką. Niekiedy jednak problem ten jest na tyle utrwalony, że nie pomagają żadne domowe sposoby. Możliwe przyczyny zakodowanego nieprawidłowego odruchu wytrysku, to także: nadpobudliwość nerwu sromowego, trwała nadwrażliwość żołędzi członka, nieprawidłowo zakodowane trwałe reakcje odruchowe, wiążące się z aktywnością seksualną mężczyzny w młodym wieku, słabe napięcie mięśni zwieraczy cewki moczowej. Myślę jednak, że w Twoim przypadku problem ma charakter bardziej natury psychicznej i dotyczy relacji z partnerką. W pierwszej kolejności zatem - rozmowa z partnerką i ewentualnie psychoterapia, później ewentualnie - porada u seksuologa. Pozdrawiam

spacer po górach basen czy bieżnia?

xero

Templariusze - średniowiecze