ekspert_abcZdrowie

dobra zabawa - radość

korek

abażur

Dokładnie! Dlatego cieszę się, że w obliczu swoich problemów Migawka zajrzała na to forum. Dzięki naszemu zainteresowaniu jej kłopotami i słowom wsparcia może poczuć się trochę lepiej, a przede wszystkim odzyskać nadzieję i nie myśleć w sposób tunelowy - że tylko samobójstwo jest dobrym rozwiązaniem. Bardzo dobrze, że są osoby takie, jak Kika7, nemesis, Saanna, Luktar czy Ty - Obserwatorka. Każdy z nas jest inny, ma nieco inny sposób patrzenia na problemy i proponuje róże sposoby radzenia sobie z nimi, ale to Migawka musi podjąć decyzję i dokonać ostatecznego wyboru. Najważniejsze, by zrozumiała, że nie musi podzielić losu swojego taty, że są inne wyjścia... bardziej konstruktywne...

Obserwatorka, nie rozumiem, skąd u Ciebie oburzenie, ale wyczuwam jakiś "przytyk" pod moim adresem. Doskonale zdaję sobie sprawę z powagi objawów depresyjnych, z tego, że depresja może prowadzić do samobójstwa czy też z tego, że istnieje wiele rodzajów depresji. Proponuję jednak przeczytać moją wcześniejszą odpowiedź ze zrozumieniem. Wcale w moim poście nie zniechęcałam do farmakoterapii, a napisałam - cytuję - farmakoterapia nie jest jedyną metodą leczenie nerwicy czy depresji . Co to znaczy? Odesłałam do linków, w których można przeczytać o SSRI, lekach trójpierścieniowych, IMAO, TLPD, ale też o psychoterapii, fototerapii, elektrowstrząsach czy o znaczeniu wsparcia rodziny/przyjaciół w dochodzeniu do zdrowia. Czasami też stosuje się leczenie krzyżowe, np. połączenie leków z terapią psychologiczną. Oczywiście, wybór metody zależy od rodzaju choroby. I tutaj masz rację, że w przypadku depresji endogennej o podłożu biologicznym stosuje się farmakoterapię. Przez Internet nikt nie określi charakteru choroby ani nie postawi diagnozy. To wymaga bezpośredniej wizyty u lekarza, który będzie miał szansę postawić diagnozę i zaproponować odpowiednią metodę leczenia.

cal transmisja

elokwencja

spotkanie - wyjście ze znajomymi

akumulator

Łukasz91, witaj na forum! Nikt nie postawi diagnozy przez Internet, ale szereg objawów, o których wspomniałeś, może wskazywać na depresję albo zaburzenia lękowe - brak motywacji i energii do działania, apatia, zniechęcenie, utrata zainteresowań, lęki, problemy z koncentracją uwagi i pamięcią, podenerwowanie, przygnębienie, spłycenie emocjonalne, drżenie rąk, problemy ze snem, brak apetytu, samotność, unikanie towarzystwa, brak zadowolenia z życia. Być może objawy, na jakie się skarżysz, są tylko/aż symptomem stresów, jakie przeżyłeś/przeżywasz - zdrada jednego z rodziców przed maturą, brak dziewczyny, stres związany ze studiami. Niewykluczone jednak, że przechodzisz coś na kształt "załamania nerwowego" albo depresji. By otrzymać trafną diagnozę, musiałbyś się udać do specjalisty, np. w poradni zdrowia psychicznego. Pozdrawiam!

Esjot, zdaję sobie sprawę, jak Ci jest ciężko po rozstaniu z dziewczyną. Zaangażowałeś się w związek, który wiele dla Ciebie znaczył, był dla Ciebie swego rodzaju wsparciem w chorobie i motywacją do walki z depresją, a w rezultacie zakończył się rozstaniem i przyczynił do pogłębienia kiepskiego samopoczucia. Nie napiszę: "Jak nie ta dziewczyna, to inna". Wiem, że targają teraz Tobą negatywne emocje - ból, rozczarowanie, żal, przygnębienie, poczucie skrzywdzenia, a jednocześnie tęsknota za dawnymi chwilami i obawy przed samotnością. Osoby, które przeżyły rozstanie, często nie wyobrażają sobie życia w pojedynkę, tracą wiarę w lepsze jutro, nie mają motywacji do jakiegokolwiek działania. Nie ma złotej recepty, jak poradzić sobie z rozstaniem, ale warto pamiętać o kilku wskazówkach. Jeżeli masz potrzebę rozmawiania o tym, co się stało, rozmawiaj. Myślę, że dobrym pomysłem jest chociażby zalogowanie się na tym forum, na którym możesz otrzymać wsparcie i słowa otuchy. Nie musisz powstrzymywać łez ani zgrywać twardziela. Nie udawaj, że wszystko jest w porządku, kiedy wszystko w Tobie płacze. Unikaj samotności - mimo iż w takich momentach zwykle człowiek nie ma ochoty na huczne imprezy i towarzystwo, nie pielęgnuj w sobie smutku w samotności. Rozmowy z przyjaciółmi czy znajomymi są naturalnym źródłem wsparcia i buforem przed stresem. Skoro jesteś sam, zainwestuj w siebie - idź na basen, do kina, na siłownię, zrób to, na co masz ochotę, a na co brakowało ci czasu, kiedy byłeś w związku. A przede wszystkim nie obwiniaj się za rozpad relacji i nie daj się wpędzić w niskie poczucie wartości. Napisałeś, że masz kompleksy na punkcie swojego wyglądu - myślę, że waga 79 kg przy wzroście 171 cm nie jest zła. Naprawdę dużo schudłeś, a Twoje BMI wskazuje tylko na lekką nadwagę. Przy odrobinie wysiłku mógłbyś zrzucić jeszcze kilka kg i osiągnąć wagę mieszczącą się w widełkach normy. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

pisanie kalkulacja

onomatopeja

ślub kwiaty cięte czy kwiaty doniczkowe?

chciałabym mieć męża - pragnienie miłości

nobilitacja

Migawka, rozumiem, że czujesz się przemęczona walką o każdy dzień. Czujesz się zmęczona nie tylko walką z chorobami, ale z własnymi słabościami, z codziennymi obowiązkami, które wydają się nie do pokonania, z własnym bólem istnienia. Pamiętaj jednak, że farmakoterapia nie jest jedyną metodą leczenie nerwicy czy depresji. Leki łagodzą albo znoszą objawy chorobowe, ale przyczyn nie rozpracują. Przepracowanie przyczyn, które leżą u podstaw Twoich chorób, jest możliwe na psychoterapii. Ponadto, leki mają wiele skutków ubocznych, np. otępiają, stąd być może Twoje zamyślenie, "brak przytomności umysłu", jak to określiłaś, kiedy boisz się, czy przypadkiem przechodząc przez ulice, nie wpadniesz pod samochód. O metodach leczenia depresji możesz przeczytać pod poniższymi linkami: http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-depresji http://portal.abczdrowie.pl/techniki-stosowane-w-leczeniu-depresji http://portal.abczdrowie.pl/niepowodzenia-leczenia-farmakologicznego-depresji http://portal.abczdrowie.pl/terapia-poznawczo-behawioralna-depresji http://portal.abczdrowie.pl/jak-pomoc-osobie-cierpiacej-na-depresje

radiostacja

ablacja

nauka - wiedza

Unprotected, Twoje objawy, jak mdłości, biegunka, brak apetytu, osłabienie mięśni mogą być somatycznymi objawami lęku. Do tego dochodzą problemy ze snem, brak energii i motywacji, ospałość, zmęczenie, czyli objawy depresyjne. Najprawdopodobniej symptomy chorobowe nasiliły się przed szkołą, która jest pewnym wyzwaniem. Zmieniłaś szkołę, być może obawiasz się, jak sobie poradzisz w nowym środowisku, stąd taka, a nie inna reakcja organizmu. O metodach leczenia depresji i nerwicy możesz przeczytać tutaj: http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-depresji-a-zmiana-trybu-zycia http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-depresji http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-nerwicy

rozrywka - impreza

Dziwne, sam zdiagnozowałeś u siebie psychozę, czy zdiagnozował u Ciebie zaburzenia psychotyczne lekarz psychiatra? Napisałeś, że dobrze zareagowałeś na lek Pramolan. Pramolan nie jest neuroleptykiem, czyli lekiem przeciwpsychotycznym. Jest to środek przeciwdepresyjny, którego używa się w leczeniu stanów lękowych, średnich i lekkich stanów depresyjnych, bezsenności, wyczerpania nerwowego, przewlekłego alkoholizmu. Być może Twoja psychoza manifestowała się bardziej w postaci objawów negatywnych (przygnębienie, smutek, apatia, brak poczucia sensu życia itp.), dlatego Pramolan okazał się w Twoim przypadku aż tak bardzo skuteczny, tzn. zniósł objawy negatywne psychozy. Rozumiem, że masz żal do rodziców, że zbagatelizowali Twoją chorobę. Masz jednak dopiero 21 lat i całe życie przed Tobą. Nie tylko masz czas, by zrobić prawo jazdy, ale osiągnąć znacznie więcej. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie jest prosto zmienić własne myślenie na tory bardziej optymistyczne, skoro do tej pory głównie Twoje myśli były pesymistyczne. Mam nadzieję, że powoli zaczniesz myśleć, że szklanka nie jest do połowy pusta, ale do połowy pełna

jasny buty na obcasie czy płaskie?

suszarka