ekspert_abcZdrowie

pg79, przeczytałam Twoje dwa obszerne wpisy i chciałabym się do nich odnieść. Bardzo mi przykro z powodu tego, co Cię spotkało i z powodu tego, co "zaindukowała" Ci Pani psycholog z Ośrodka Pomocy Rodzinie. Zgadzam się z Tobą jak najbardziej, że psychologowie i terapeuci powinni brać odpowiedzialność za słowa, bo mogą nimi bardzo skrzywdzić drugiego człowieka. To nie prawda, że osoba, która doświadczyła przemocy seksualnej w dzieciństwie, była molestowana, będzie w przyszłości molestować. Nie znam takich badań, które potwierdzałyby taką zależność przyczynowo-skutkową. To jest zbyt duży skrót myślowy. To tak, jakby twierdzić, że osoba, która wychowała się w rodzinie, w której był problem alkoholowy, będzie w przyszłości alkoholikiem. Przecież wiemy, że dzieci z rodzin alkoholowych niejednokrotnie odcinają się od alkoholu i stają się abstynentami. Alkoholizm w rodzinie wcale ich nie wypaczył, wręcz przeciwnie - był motywacją, by prowadzić trzeźwe, lepsze życie. Po drugie, chyba za bardzo generalizujesz, twierdząc, że psychologowie "rozgrzeszają" pedofilów, usprawiedliwiając ich czyny zaburzeniami osobowości czy tym, że sami w przeszłości byli molestowani. Chciałabym tutaj coś sprostować. Przyzwyczailiśmy się nazywać każdego sprawcę molestowania dziecka pedofilem. Tymczasem w rzeczywistości u większości sprawców przemocy seksualnej wobec dzieci specjaliści nie rozpoznają pedofilii. Co więcej, wielu mężczyzn, u których rozpoznano pedofilię, nigdy nie nawiązało kontaktu seksualnego z dzieckiem. Częściej natomiast takie osoby są zatrzymane z powodu posiadania pornografii dziecięcej. Dlaczego zatem nie-pedofile molestują dzieci? Dochodzi do tzw. zachowań zastępczych. Mężczyzna, którego pociągają dojrzałe kobiety, a którego popęd z jakichś przyczyn nie jest rozładowany, zaczyna obcować seksualnie z osobą łatwo dostępną, ufną, naiwną, która musi słuchać dorosłych - z dzieckiem. Podobnie było w Twoim przypadku, kiedy wykorzystał Cię brat. Śmiem twierdzić, że nie jest on żadnym pedofilem. Po prostu, jak sam zasugerowałeś, miał ogromny popęd seksualny spowodowany oglądaniem gazet pornograficznych, a który jednocześnie nie mógł rozładować popędu z kobietą, bo nie cieszył się powodzeniem wśród płci pięknej. Nasuwa się jednak stwierdzenie, że przecież nie każdy mężczyzna, który ma nierozładowany popęd, współżyje z dzieckiem. Towarzyszą temu bowiem jeszcze inne czynniki, np. zaburzenia osobowości, upośledzenie umysłowe, organiczne uszkodzenia mózgu, alkoholizm, pochodzenie z patologicznej rodziny. W psychologii z reguły nie ma zależności zero-jedynkowych, dlatego nie twórzmy schematów na zasadzie "Był molestowany, będzie molestował". To jest ogromny skrót myślowy.

Jak najbardziej w psychologii uznawane jest zjawisko, kiedy jedno dziecko molestuje drugie dziecko, w wyniku czego powstaje głęboki uraz psychiczny. Przemoc seksualna wobec dziecka to wszelkie zachowania seksualne służące uzyskaniu podniecenia lub satysfakcji seksualnej przez sprawcę, np. uwagi i dowcipy o charakterze erotycznym, namawianie do oglądania pornografii, kontakty ekshibicjonistyczne, dotykanie miejsc intymnych, namawianie do rozbierania się, namawianie do stosunku płciowego, penetracja różnymi przedmiotami, penetracja palcami, zmuszanie do dotykania narządów płciowych, zmuszanie do seksu oralnego, stosunek płciowy. W naszym społeczeństwie na molestowanie seksualne patrzy się w jeden sposób: "brutalny ojciec/ojczym atakuje niewinną dziewczynkę, wyrządza jej krzywdę". Tymczasem sprawcami nie tylko są ojcowie, a ofiarą padają nie tylko dziewczynki. Przemocą seksualną są również związki kazirodcze matka-syn i związki kazirodcze między rodzeństwem. Przemoc seksualna dziecka wobec dziecka najczęściej dotyczy osób młodych, średni wiek chłopców wynosi 15-16 lat, a dziewcząt 12-13. Zwykle występuje w tych rodzinach brak więzi uczuciowej, synowie często ujawniają głębokie zaburzenia osobowości i sprawiają trudności wychowawcze. W niektórych przypadkach kontakty te wykazują zaburzenia seksualne, przedwczesne dojrzewanie płciowe, tendencje dewiacyjne, np. sadyzm.

dostawa - kurier

wir kwarantanna

tunika

Toż Ci nowość, nie wiedziałem, że istnieją w ogóle "odpowiedni" psychologowie i terapeuci. Niktita, owszem można być "nieodpowiednim", niekompetentnym terapeutą czy psychologiem, kiedy np. wiemy, że nie potrafimy komuś pomóc, a ciągniemy terapię. ODPOWIEDNIO byłoby powiedzieć, że nie potrafimy pomóc i polecić kogoś innego, odesłać do innego specjalisty. Niestety, niektórym trudno przychodzi takie zachowanie, gdyż wg nich oznaczałoby to przyznanie się do porażki. A nikt z nas, psychologowie i terapeuci również, nie lubi odnosić porażek czy przyznawać się do błędów. "Nieodpowiedniość" terapeutów może wiązać się również z tym, że komuś najzwyczajniej w świecie może nie pasować praca w określony sposób. Na tym forum jest wiele osób, które opisują, że chodziły do jednego, drugiego, trzeciego terapeuty, a dopiero czwarty potrafił im pomóc. Powodów "nieodpowiedniości" trzech pierwszych terapeutów moze być wiele - bo terapia grupowa nie pasowała (ktoś wolał indywidualną), bo nurt nie pasował (ktoś wolał pracować systemowo niż psychodynamicznie), bo metody terapii nie pasowały (ktoś wolał wizualizację niż psychodramę i pracę z ciałem). Czasami mija sporo czasu nim znajdziemy dla siebie "odpowiedniego" terapeutę/psychologa.

kanie łaknienie

spedycja - transport

algorytm

fighterka85, oczywiście masz prawo do swojej opinii odnośnie terapii grupowej dla ludzi z NN, być może nie czułaś się tam dobrze, ale psychoterapię grupową stosuje się w leczeniu OCD, wielu ludzi z niej korzysta i są zadowoleni z efektów. W leczeniu nerwicy natręctw poleca się szczególnie psychoterapię w nurcie poznawczo-behawioralnym. Więcej na ten temat pod linkami: http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-nerwicy-natrectw http://portal.abczdrowie.pl/co-to-jest-nerwica-natrectw

rynsztok

piskliwy glos - J. Senyszyn

testosteron

słabość, nie wiem, skąd jesteś, ale na tym forum ludzie wymieniają się informacjami na temat różnych specjalistów z różnych miast Polski - doradzają jednych, odradzają drugich, dają namiary na psychologów, psychiatrów, psychoterapeutów, podpowiadają, gdzie uniknąć długich kolejek, konieczności długiego oczekiwania na terapię itd. To są np. takie wątki, jak: topic-t29030.html?hilit=Gda%C5%84sk%20psychoterapeuta albo topic-t4393.html?hilit=Szczecin%20terapeuta. Poszukaj, popytaj o specjalistów ze swojego regionu! Trzymam kciuki i życzę powodzenia!

pppablo, nie ma za co. Chyba specjalista, udzielając tej odpowiedzi, nie do końca precyzyjnie się wyraził, dlatego mogłeś zrozumieć jego wypowiedź tak, a nie inaczej. Irracjonalny lęk jest objawem osiowym nerwic (zaburzeń lękowych). W tym linku, na który się powołujesz, lekarz po prostu starał się analizować "konkretny przypadek", analizował problemy, jakie zgłosił użytkownik portalu. Dalej zresztą jest napisane: "Jest wiele pytań, które powinny zostać postawione przed ustaleniem diagnozy. Czy miewa Pan jakiekolwiek objawy tzw. somatyczne (potliwość, drżenie rąk, odczucie kołatania serca), czy uczucie lęku towarzyszy Panu cały czas czy przychodzi falami, czy cierpi Pan na inne dolegliwości psychiczne itd.". Akurat w tym omawianym przypadku użytkownik zgłaszał więcej objawów depresyjnych (smutek, żal, niepokój, brak pewności siebie, przygnębienie, utrata radości itp.), dlatego być może lekarz napisał, że "nie pasuje mu nerwica", bo bardziej dostrzegał w tym przypadku coś z zakresu zaburzeń depresyjnych. Pamiętaj, że drogą wirtualną nie da się postawić żadnej diagnozy i konieczna jest bezpośrednia wizyta u lekarza. Pozdrawiam!

atak

korek szampan

detonacja - eksplozja

pppablo, nikt nie zdiagnozuje Cię przez Internet, ale jak najbardziej lęk bez żadnego logicznego powodu moze sugerować na zaburzenia lękowe (nerwice). Nie wiem gdzieś Ty to wyczytał, że lęk bez powodu wyklucza zaburzenia lękowe ( ). Stany lękowe, obniżony nastrój, obawy, wątpliwości, natrętne myśli, lęk przez zachorowaniem na choroby psychiczne to znamienne objawy dla zaburzeń z grupy nerwic. Być może Twój nieustanny lęk i niezdolność do rozluźnienia się świadczą o zespole lęku uogólnionego, ale diagnozę może postawić tylko lekarz psychiatra. Jeśli podczas wizyty u psychiatry zasugerowano Ci konsultację psychologiczną, myślę, że warto z tego skorzystać. Uważam, że psychoterapia mogłaby Ci znacznie pomóc. Pozdrawiam!

przeterminowany serdelek - niestrawność

suwak

ciacho - przystojniak

hejnał

Ja nie jestem osobą, która "rozważa jakiekolwiek apelacje" dotyczące administratorów czy moderatorów na tym forum. To nie leży w zakresie moich obowiązków. Z tego, co się orientuję, administratorzy ani moderatorzy nie są "zatrudniani". Oni działają na forum "charytatywnie", czyli za darmo. Poza tym, ten wątek nie dotyczy zażaleń na administrację czy moderację tego forum. Do tego służą inne wątki. Jeśli coś Ci nie odpowiada na forum, możesz napisać m.in. tutaj pytanie-do-admina-moderacji-t2116-5250.html.

gafa - wstyd