New-Tenuis

Ja się nie czuję aż tak zdołowana. Wierzę w swoją przyszłość, bo wierzę w pasje, zainteresowania i udoskonalanie umiejętności. W tym czuję się bezpiecznie. To być może zapewni mi zadowalającą pracę. Jeśli chodzi o związki z ludźmi, też wierzę, że da się zminimalizować intensywność ich przeżywania. Już teraz jest lepiej, niż było trzy lata temu. Więc może być jeszcze lepiej. Nie jest dobrze, ale może być lepiej. Życie takie jest, że nas kopie często po czterech literach. Inne raczej nie będzie... Ale są też fajne jego aspekty.

Każdy inaczej reaguje na leki. :)

Z alkoholem i ja mam spory problem.. Jakie leki jeszcze przyjmujesz?Ta kwetiapina to w jakich dawkach? Wenlafaksyna - 150 mg rano. Kwetiapina - 25 mg rano i 25 mg wieczorem. Załatwia mi problem z alkoholem. Już od miesiąca nie miałam w ustach alkoholu. I nie brakuje mi. :)

Dla mnie super! Super, super, super! Pisz więcej, będę czytać. (zaczytałam się i prawie rozgotowałam ryż )

Miałaś pecha. Spodziewałam się, że z niego manipulator, ale nie wiedziałam, że aż taki. I fakt, chyba nienawidzi kobiet. Więc mogę Cię pocieszyć, na pewno nie tylko Ciebie źle potraktował.

Czemu "najlepszy rok przyjaźni minął"?

Zgłoś to lekarzowi i czekaj po prostu. Widocznie stłumienie emocji jest jednym ze skutków ubocznych przy początku leczenia.

To spokojnie czekaj. Lek "zaskoczy" i będziesz się czuła lepiej, zobaczysz.

Nathaliee, od kiedy zażywasz leki SSRI? Przez pierwsze dwa tygodnie leczenia mogą wystąpić różne skutki uboczne. Może warto skontaktować się z lekarzem i powiedzieć mu o wątpliwościach? Ja mam lat 28, więc jestem sporo starsza. Zaburzenia osobowości zdiagnozowano u mnie 6 lat temu. Z utrzymaniem się (regularnym chodzeniem) na psychoterapii mam spory problem.

Właśnie umówiłam się na wizytę u terapeutki na piątek za tydzień.

Ja na szczęście od ponad siedmiu lat chodzę do jednego lekarza, ma całą historię moich "wzlotów" i "upadków", sam powiedział, że nie chce mnie truć, więc dobiera jak najmniej toksyczne leki. Więc u mnie nie było aż tylu diagnoz, w zasadzie od razu dostałam tę - zaburzenia osobowości z przeważającymi cechami chwiejnej emocjonalnie.

Zastanawiam się, czy za jakiś czas nie wrócić do tej samej terapeutki na terapię systemową. Musiałabym się z nią jednak umówić jakoś, aby te wizyty miały sens. Jakie są Wasze objawy zaburzenia? Ja tłumię na co dzień agresję i potem to "wybucha", objawia się autoagresją i wyżywaniem na najbliższym otoczeniu. Do tego dochodzi splątanie, dezorientacja, panika. Potem wraca do normy. Często mam też poczucie, że jestem inna od reszty ludzi - albo gorsza, albo lepsza. Nie umiem sobie uświadomić, że inni ludzie są równie ważni, co ja i nie jestem wyjątkowo kiepska ani wyjątkowo wspaniała. Jest jeszcze lęk przed odrzuceniem przez ludzi - wcześniej był znacznie bardziej nasilony. Mam wrażenie, że z tego akurat stopniowo wyrastam, poza tym w tej konkretnej chwili mam dobrze dobrane leki. Miałam również problem z tendencją do częstego sięgania po alkohol (równocześnie cały czas przyjmując antydepresanty). To mi minęło po zwiększeniu dawki kwetiapiny. Jakie są Wasze doświadczenia z zaburzeniem osobowości?

Jak zmarła moja kotka, codziennie płakałam. To normalne, że zwierzę potrafi dużo znaczyć i być kimś wyjątkowym.

Zdecydowanie wenlafaksyna (Velaxin) 150 mg + kwetiapina (Ketrel) 50 mg (25 mg rano i 25 mg wieczorem).

Mam do Was pytanie: Czy chodzicie na psychoterapię? Mam diagnozę zaburzenia osobowości (cechy chwiejnej emocjonalnie) już od dawna i chodziłam na terapię w nurcie systemowym przez rok. Sesje odbywały się raz na dwa tygodnie. Mój psychiatra powiedział mi, że dla osoby z moim rozpoznaniem to jest zbyt rzadko i aby terapia dawała efekty, powinnam chodzić dwa razy w tygodniu. I tu się pojawia problem. 200 zł tygodniowo to dla mnie za dużo... I myślę, że nie tylko dla mnie, więc chciałam spytać, jak Wy sobie radzicie z koniecznością podjęcia terapii?

Dla mnie manipulant jak w pysk. :) Co kto lubi... A określenie "niedojda" wybitnie mi nie leży. Wśród "niedojdów" mam najlepszych przyjaciół. Sama jestem "niedojdą".

To i ja coś napiszę. :) Wydaje mi się, że Twój kolega Cię podrywa i kokietuje - całkiem świadomie uśmiechał się do komórki i nie zareagował od razu, gdy chciałaś odejść z grilla. Sprawdza Twoją reakcję. To trochę taki pojedynek - kto pierwszy pęknie i zrobi krok dalej. Myślę jednak, że on jest w takich "pojedynkach" bardziej od Ciebie doświadczony. Ty wydajesz mi się bardziej prostolinijna i delikatna od niego. Nie wiem, o co mu może chodzić. Możliwe, że tylko o seks. Zastanów się, czy na pewno do siebie pasujecie i czy warto niszczyć fajne koleżeństwo czy przyjaźń dla związku, który może się rozpaść. Może lepiej byłoby poczekać, może się trafi ktoś bardziej do Ciebie podobny i tak jak Ty prostolinijny? Bo ja nie lubię takich gierek i z mojego doświadczenia wynika, że są one bardzo powierzchowne i mają niewiele wspólnego z prawdziwymi głębokimi uczuciami... Moja rada: obserwuj go, ale niech to on działa - niech to on wykona pierwszy krok. Nie daj się mu zmanipulować.

Mi też się to pojawiło i już zaczęłam robić aferę. Wybaczcie, lęki się odezwały.

Jasne, dam znać. :)

To następnym razem. :)

Kto ma ochotę, może dołączyć: Dzisiaj spotkanie nerwicowców, fobików i nieśmiałych w Hexie (na Dubois) między godziną 20 a 21. Zapraszamy! :)

To super, :). Jakbyś nie szła na wernisaż, a chciała pójść do Hexa, daj znać. To będzie spotkanie łączone z osobami z forum o fobii i nieśmiałości.

astma

Ktoś chce się spotkać jakąś małą grupką w piątek i pograć w Hexie w gry planszowe? :)

Żałuję. Wydaje mi się, że większa część "zlotowych" osób rzadziej się loguje na forum.