Guzik

Jenyś! Nie mogę! Idę na koncert chóru! Buuuu.

O co chodzi z tą wenlą? za 20 kapsułek 37.5mg zapłaciłam ponad 13zł! Gdzie za 28 po 75mg płacę 9zł :/

Ponoć pierwsze dni brania abilify są okropne. Czytałam że ludzie wymiotują, nie mogą utrzymać się na nogach. Trudno. Mnie rispolept tak zwalił z nóg że nie mogłam się ruszyć przez dwie godziny i leżałam w łazience na podłodze więc co mi tam po wymiotach i jakiś słabościach i nocach bezsennych? Nie mam zbyt wielu możliwości więc będę brać. Myślę logik że z lekami jest tak że po tygodniu/ dwóch zazwyczaj mijają skutki uboczne początkowego brania leku, u mnie tak było w przypadku każdego specyfiku. Stonka, dawka 15mg to w sumie sporo jak na pierwszy raz, lepiej od mniejszych dawek zaczynać, akatyzja może być skutkiem ubocznym który mija, może oczywiście takim nie być, ale czasem warto przeczekać.

madlen92 A zaktywizował Ciebie?

a pamiętasz jaką dawkę brałeś?

logik Ty chyba brałeś abilify prawda? Jak długo brałeś?

Czy ktoś przytył na abilify?

Nie dostałam recepty. Mam przyjść w czwartek, lekarz powiedział, że postara się załatwić to Abilify abym mogła spróbować. Ale do lekarza prowadzącego idę w poniedziałek, zobaczę co powie.

Zwracam się do zjadaczy tego leku! Jak się czujecie? Czy wpłynął on na wagę? apetyt? Czy spowodował senność? Wiem że u każdego jest inaczej ale chciałabym wiedzieć jak najwięcej. Od czwartku chyba będę brać abilify, brałam już rispolept, ketrel, fluanxol, sulpiryd i amisulpiryd. Tracę nadzieję na normalne życie.

Żegnam się z amisulpirydem :/ Teraz abilify.

Ja bez leków nie funkcjonuję! Ale nie jestem uzależniona tylko chora. Niestety sulpiryd i amisulpiryd nie są dla mnie z powodu mlekotoku.

Proste idziesz i mówisz że już to kiedyś brałeś i czułeś się dobrze,chcesz powrócić do tego leku.Na 100% Ci przepisze. Ja wczoraj byłem u psychiatry i żeby nie łazić co chwile po 2,3 opakowania powiedziałem że wyjeżdżam na dłużej dostałem 15 opakowań :) Pzdr Mi rodzinna na bank nie przypisała by sulpirydu gdybym ją poprosiła, miałam problem aby dostać receptę na wenlę i właśnie sulpiryd, bo nie mogłam dostać się do lekarza, bo zamykali poradnię, byłam w trakcie zmiany lekarza a leków brak, miałam całą książeczkę recept na te leki a musiałam z całą historią choroby przybyć i wtedy łaskawie mi wypisała, uznała że nic się nie stanie jak kilka dni nie wezmę. Myliła się!

Jak zmniejszyłam ze 150mg na 75mg to czułam się fatalnie, miałam nadzieje że minie, miesiąc czekałam z nadzieją że to chwilowe, ale zwyczajnie wróciły mi objawy więc powróciłam do 150mg. -- 27 wrz 2012, 08:24 -- Pierwsze dni, tygodnie mogą być ciężkie do zniesienia, pamiętam że też bolało mnie w klatce i serce waliło, do tego miałam jakieś okropne napięcie w szczęce i byłam jakaś roztrzęsiona i ciężko mi było chodzić, większość dnia spędzałam na kanapie bo tam było bezpiecznie, do tego absolutny brak apetytu. Minęło! Później nie odczuwałam żadnych skutków ubocznych więc spokojnie, bierz dalej, jeśli po dwóch tygodniach nie będzie lepiej to wtedy warto rozważyć zmianę leku.

Ja dzisiaj polowałam na świeże bułeczki :)

Ile ja bym dała aby zauważyć u siebie tą depresję! Ja to nawet w czasie apogeum nie posiliłabym się na stwierdzenie "że chyba mam depresję", dla mnie to dość śmieszne, jak jadę autobusem i co chwila słyszy się z rozmów między koleżankami "ooo mam depresję", "oj chyba mam depresję", ale mam mega dola! ludzie nie wiedzą co to depresja i myślą że jak im źle bo dostali ocenę dostateczną ze sprawdzianu to mają depresję. Ma się ochotę powiedzieć że jak nie będą mieli siły umyć zębów czy wypić herbaty jak już organizm będzie odmawiał posłuszeństwa i będą chodzić po ścianach to wtedy mogą sobie gadać że chyba mają depresję, tyle że zazwyczaj człowiek w takim stanie myśli że po prostu umiera a nie że ma jakąś depresję, bo nie ma doła, tylko cierpi jakąś mękę nie do zniesienia.

Padłam! Ja nie wiem jak to jest mieć samą dystymię, bo ja mam zestaw: dystymia, depresja i zaburzenia osobowości. Co do skutków ubocznych to ja jedynie cierpię je po neuroleptykach które niestety biorę bo sam antydepresant nie zwalczał wszystkich objawów! Ale przecież częściej jest tak że wystarcza sam jakiś lek przeciwdepresyjny i człowiek ma się pięknie. A neuroleptyki pomagają mi załagodzić derealizację i depersonalizację a z tego co wiem nie jest to Twój problem! Więc jak ja mogę Ciebie zniechęcać do leczenia? Kiedy ja jestem zupełnie innym przypadkiem? -- 25 wrz 2012, 09:32 -- Trzeba trafić do uroczego lekarza. Mnie pierwszy lekarz na wizycie trzymał za rączki i mówił że sobie razem poradzimy z tym, obecny zawsze się uśmiecha i nigdy nie używa niezrozumiałych słów, nigdy nie widziałam oceniającego wzroku, nawet jak mówiłam o czymś w stylu że cofnęłam się do głowy albo że jakiś czarny pan tańczył na polu, jak czegoś nie wiem to mówię nie wiem, zwłaszcza na terapii, bo wielu rzeczy nie wiem. W każdym razie, polecam chwycić za telefon i umówić się na wizytę. Mogę polecić mojego lekarza. Jest bardzo rozumiejący i miły i ma też uprawnienia psychoterapeuty i czasem nawet rzuci jakąś radę, coś do przemyślenia, coś optymistycznego.

Dokładnie! Ja też wolę niechrapiących panów i co z tego? GUZIK. Jestem w związku z chrapiącym i to okropnie chrapiącym mężczyzną. -- 24 wrz 2012, 20:53 -- Hmmmm, zaakceptować? Ja bym to zwyczajnie przyjęła jako fakt, może bym się postarała aby ten jego pierwszy raz był naprawdę wyjątkowy?

W głowach się ludziom poprzewracało. Czym tu się chwalić, że ma się depresję. Że umycie zębów to jest wyczyn? Że nie jest się w stanie nic zrobić? Więcej! Jak tu się chwalić skoro nie ma siły aby dotrzeć do szkoły, aby wydobyć z siebie zdanie. Ja to się tego wstydzę! Dla mnie depresja to był kosmos, nikomu tego nie życzę, i to ma być niby fajne? Dla mnie to tak jakby się cieszyć z nietrzymania moczu albo kału. Bo to takie fajne chodzić z kupą w gaciach. -- 24 wrz 2012, 20:34 -- Psychiatra też był moją ostatnią deską ratunku, dwa razy z pogotowia odesłali mnie do psychiatry, dwa razy mnie wyśmiali, wtedy pomyślałam że może faktycznie psychiatra ma szansę mi pomóc. Mając wszystkie możliwe objawy ciężkiej depresji nie wpadłam na to aby leczyć się psychiatrycznie.

inbvo do problemu bycia prawiczkiem? za emocjonalnie? Myślę że tak. Jak poznacie kobietę, której będzie na Was zależało to gdzieś będzie miała jakieś doświadczenie. Sooorrryyy, kogo to obchodzi? Was. -- 24 wrz 2012, 20:21 -- no to może coś w tym jest, że nie był w ich typie bo z jakiś względów stały się jego byłymi.

Oooooo tak, nawet łyka jakieś dziwne tableteczki! Jeny, jak ja żałuję że tak późno zaczęłam się leczyć! Przecież ja nawet nie byłam w stanie dojechać na uczelnie na zajęcia! I se nie pomyślałam że coś jest nie tak. Trwałam tak sobie i było coraz gorzej, coraz gorzej, gorzej, gorzej, gorzej aż gorzej już być nie mogło! Miałam wszystkie możliwe objawy, efekt kosmiczny i dopiero wtedy jak mnie odesłali po raz kolejny! z pogotowia do psychiatry uznałam że muszę spróbować. Kiya, nie pozwól na to aby było gorzej, umów się do tego psychiatry, powiedz jakie leki brałaś, które Tobie nie służyły, niech przypisze coś innego, łykaj te tableteczki, daj sobie szansę.

Jenyś ludzie. Jeśli chodzi o seks, to może i faktycznie ciekawiej jest z mega doświadczonym partnerem, ale! w związkach gdzie w grę w chodzą uczucia doświadczenie niema znaczenia, można się razem uczyć i to doświadczenie zdobywać. Pytanie czy wolisz prawiczka czy doświadczonego jest bardzo niejasne. Jak wolę? Wolę zozole!

zapisz się na jakieś studia jeśli jeszcze możesz, albo udaj się do urzędu pracy, albo poproś kogoś z rodziny aby wpisał Cię do pracowniczej książeczki ubezpieczeniowej.

Ooo! Ładniej to ujęłaś! Ja to się starałam jakoś wyjaśnić, ale kulawo mi wyszło. Myślę że to ma sens. Może mur jest tak wysoki że nie da rady go przeskoczyć, warto jednak spróbować go rozwalić.

Hmmmmm, no to nie wiem, http://www.optimmed.pl/rejestracja.html takie są możliwości bycia ubezpieczonym.

a rodzice Ciebie nie ubezpieczają?