IceMan

Hej Lukas. Tak jak to czytam - wszystko mi wygląda tak, że jesteś świadomy tego, co się nie stało, jednak podświadomość mówi coś innego. I na razie możliwe, że ma nad Tobą przewagę, bo dajesz jej szansę i wolne pole do popisu (czytaj: do urojenia zw. z HIV). Wiem, co to ta cholerna gonitwa myśli i myślę, że da się to zwalczyć. Wystarczy, że kiedy najdą Cię myśli o HIV - staraj się uporczywie myśleć o czymś innym. Bo nie wystarcza dowiedzieć się co to jest i pogodzić się z faktem że coś takiego w tobie istnieje. Trzeba to zwalczyć w sobie tak, żeby już Cię nie gnębiło więcej. A taki zator myślowy dla urojeń jak myślenie o czymś innym bywa skuteczny. Jeśli nie będziesz pozwalać tej myśli na przebicie się i opanowanie twojego toku myślowego, to myślę, że to z czasem odpuści. Nie wiem, czy to u Ciebie wyda, bo każdy człowiek jest indywidualną jednostką mającą swoje cechy i podatną bardziej na jedno, mniej na inne. Jednak zawsze warto spróbować. Myślę, że dasz sobie z tym w końcu radę. A może psychoterapeuta (jeśli już go odwiedziłeś) już coś ciekawszego Ci polecił? Wtedy miło by było, gdybyś się tym z nami podzielił, bo gonitwa myśli to uporczywe cholerstwo męczące wielu nerwicowców - nowa broń do arsenału nie zaszkodzi . Pozdrawiam serdecznie! PS. Chyba post jest dosyć chaotyczny, ale mam nadzieję, że się rozczytacie

Wczoraj miałem dzień chronicznego zmęczenia i ospałości, także poszło zaledwie 50 stron Dżumy, kawałek prezentacji z polskiego, szczypta fizyki i 2 odcinki Prison Breaka . Dzisiaj tak za bardzo nie wiem za co się łapać... właśnie trzaskam matmę, potem poczytam Dżumę, a następnie powtórzę starożytność na jutrzejszą powtórkę na polski. Taki plan Zobaczymy, czy wypali A z tym głupim i bałaganiarzem masz Wiaterku 100% racji Widzę, że ostatnio się rozgadałaś na forum i bardzo dobrze, bo wiele mądrych rzeczy piszesz.

właśnie to mi od początku bardziej pasowało na nerwicę niż depresję wytknąć nie problem, tylko sztuka się zmobilizować - to jest najtrudniejsze - możliwe, ale trudne

100krotko - Witam Cię serdecznie!

Też tak czasem mam, ale u mnie to jest jakieś zmęczenie, które nie daje mi się na czymkolwiek skupić, myśleć. I wtedy też tak mi się zdarza zmarnować cały dzień praktycznie na niczym. Trochę siedzę niby na forum, trochę lekcji porobię, ale porównując ilość czasu do tego co zrobię, to na forum już powinienem książkę napisać, a lekcji odrabiać kilkakrotnie więcej. Trzeba się przemóc i zacząć na przekór coś robić, bo nie ma co marnować życia. Właśnie trzaskam zadania z matmy i w międzyczasie piszę na forum. Trzeba sobie stawić wyższą poprzeczkę i ją przeskoczyć - a potem jeszcze wyżej - tylko bez przesady. Pozdrawiam!

a może spróbuj bez powyższych Justynko trzeba się przemóc. I nad magisterką nie da rady siedzieć non-stop, tak jak nad maturą. to brzmi jakby rzekomo młodsi nie mieli obowiązków... te obowiązki się tylko przez całe życie zmieniają... coś dochodzi, coś odchodzi - nie wierzę, że nie da się w tym wszystkim znaleźć chwili na odpoczynek

http://www.forum.nerwica.com/viewtopic.php?t=7030 dopisz się do listy życzeń

Zwycięzco - i bardzo dobrze robisz, że nie faszerujesz się lekami. Lepiej w ten sposób sobie poradzić, aby nie działać powierzchownie (bo tak moim zdaniem działają leki), tylko dojść do głębi i zniszczyć to od rdzenia - i po to jest psychoterapia.

Witaj! Dobrze, że jesteś. Jeśli wygrywałaś całą wojnę, to jedna bitwa to nie wszystko. Czas na odwet. Ty tu rządzisz. Jesteś silna i dasz radę to zniszczyć. Pozdrawiam!

co tam 1.000.000 komórek... Liczy się jakość, a nie ilość, prawda?? Gdyby się go zwerbowało, to by na pewno nie wyszła krwawa jatka. To by była rzeź niewiniątek (albo jednego - nieświadomego tego, co pisze ).

Ze znajomymi mam dokładnie to samo... W domu dużo myślę, a wśród znajomych równie dużo się śmieję. Carpe Diem to świetne przesłanie, bo bez codziennych radości, zabawy, z zadręczaniem się i przejmowaniem nie będziemy szczęśliwi. [ Dodano: Dzisiaj o godz. 1:26 pm ] A ja myślę Aniu, że musisz na przekór temu co myślisz wychodzić przy każdej okazji. Czy nie jest tak, że nie chcesz, boisz się wyjść, a potem dobrze się bawisz i wracając już po wszystkim do domu wcale nie żałujesz, że gdzieś byłaś? Bo ja kiedyś tak miałem - w sumie mi zostało jeszcze, ale nie tak bardzo, jak kiedyś.

Właśnie! To jest moim zdaniem dobra droga - w ten sposób można lepiej poznać siebie, swoje wnętrze, troski, problemy, a zarazem pragnienia, marzenia. To jest chyba jedyny pozytywny dar, jaki może nam dać nerwica lub depresja (no, oprócz tego moim osobistym pozytywem jest to forum zawsze będę to powtarzać ).

NARESZCIE!!!!

Mnie dzisiaj obudziło słonko (godzina 11 ), teraz siedzę, piszę na forum, zaraz matma, polski, ale humor i energia do życia jest - to najważniejsze - mimo aury, która się już znacznie pogorszyła (w marcu jak w garncu). Życzę wszystkim miłego dnia!

A teraz coś z innej beczki: Cascada - A Neverending Dream Angel City ft. Lara McAllen - Do you know Milk Inc. - Run Cascada - Everytime We Touch Roger Sanchez - Lost ...jeśli ktoś ma więcej takich piosenek - to mile widziane . I jeszcze Mandy Moore - It's Gonna be Love (ale to dokładam do poprzednich postów Gusi i DA) Mandy Moore - It's Gonna be Love It's gonna be me, baby It's gonna be you, baby It's time, I've been patient for so long How can I pretend to be so strong? Looking at you, baby Feeling it too, baby If I'm asking you to hold me tight Then it's gonna be all right It's gonna be love It's gonna be great It's gonna be more than I can take It's gonna be free It's gonna be real It's gonna change everything I feel It's gonna be sad It's gonna be true It's gonna be me, baby It's gonna be you, baby It's gonna be..... It's gonna be love Time in my restless sorrow pool How can you pretend to be so cruel? Maybe it's me, baby Maybe it's true, baby Maybe it's everything we're dreaming of We've waited long enough It's gonna be love It's gonna be great It's gonna be more than I can take It's gonna be free It's gonna be real It's gonna change everything I feel It's gonna be sad It's gonna be true It's gonna be you're the one to do It's gonna be me, baby (me, baby) It's gonna be you, baby The sooner you let two hearts beat together The sooner you'll know this love is forever (It's gonna be love) Love needs time now or never (It's gonna be love) It's gonna be tough You gotta believe It's gonna be strong enough It's gonna be love It's gonna be great It's gonna be more than I can take It's gonna be free It's gonna be real It's gonna change everything I feel It's gonna be sad It's gonna be true It's gonna be you're the one to lose It's gonna be hard It's gonna be tough It's gonna be more than just enough It's gonna be love Oh, it's gonna be love It's gonna be sad It's gonna be true It's gonna be me, baby (me, baby) It's gonna be you, baby It's gonna be me, baby (me, baby) It's gonna be you It's gonna be....(yeah) It's gonna be love

Mam podobnie, najgorsze, że teraz mnie trzyma szkoła i matura w domu. I nie bardzo w tej sytuacji mogę gdzieś wyjść, bo brak mi czasu. Zdarzyło mi się pójść do kolegi na piwo, albo na trening, ale to bardzo bardzo sporadyczne. Czuję, że spi*******em sobie kilka lat, ale nie uważam, że to były najlepsze lata, bo myślę, że równie dobre są przede mną. Tak trzeba na to patrzeć. W sumie - jeśli człowiek będzie dbał o siebie, o swoje życie, o bliskich i z wzajemnością, czerpał z życia to co ważne, może mieć najlepsze lata przed sobą aż po kres życia. Bo najważniejsze, by być szczęśliwym i zadowolonym ze swojego życia. Ważne - jak żyć, aby tak było? Odpowiedzi na to nie znam, ale z czasem myślę, że każdy z nas się przekona, jaka jest odpowiedź na to pytanie.

100krotka Witaj, Z tego, co piszesz, masz dla kogo żyć. To, że jesteś w rozsypce, nie wyszło samo z siebie, prawdopodobnie coś stało się w Twoim życiu, co Cię załamało. Najważniejsze, aby spojrzeć na to mniej więcej z boku i pomyśleć, jakby to było bez tej rozsypki. Wyobraź siebie bez tego wszystkiego. I postaraj się uwierzyć, że może być lepiej. Jeżeli chodzi o zwrócenie się do kogoś - to jakiś psycholog, psychoterapeuta pomaga. Jednak on doradzi, a wyjść z tego musisz sama, nie da się z tego kogoś wyciągnąć, tylko musi zdobyć się na siłę i wyjść sam. Ludzie dookoła mogą tylko wesprzeć i poradzić. I ważne: podejmij jakieś kroki, aby to w sobie przemóc właśnie dla osoby, której boisz się stracić. Dasz radę! Pozdrawiam serdecznie!

Atrusia, jak miło :D :D Już się tej wiosny doczekać nie mogę

Dobranoc :) I miłej niedzieli jutro Postaram się utrzymać ten uśmiech Dziękuję Wiaterku

Wiaterku, a potrafisz zarazić uśmiechem? Bo mi by się taki przydał też magnezujący Możesz nawet jakieś Voodoo zastosować - byleby zadziałało

Świat jest takim, jakim go tworzymy - gdzieniegdzie dobry, gdzieś indziej zły.

Człowiekuuu!!! Nie gadaj tak. Zapędziłeś się sam w kozi róg. Czasem - jeśli się myśli w taki sposób - to się tak robi. I moim zdaniem to nie jest wtedy bycie sobą. Więc piszę jeszcze raz - bądź sobą. Musisz zaakceptować siebie takim - jakim jesteś. Za mało Cię znam, żeby powiedzieć jaki jesteś, chociaż jak na razie wywierasz pozytywne wrażenie na wszystkich łącznie ze mną. Więc może zaczniesz to robić w realu? Bądź taki jak tu. Cieżko... ale trzeba się starać. Powodzenia!

hipo...kryta śliwka_kalifornijska - dobry przykład

Witaj Editka Szczerze mówiąc, to żaden problem nie jest banalny, kiedy jest problemem. Inaczej mówiąc - nie ma banalnych problemów. A widzę, że masz problem. Mam nadzieję, że sobie z tym poradzisz.

To ja też wznoszę toast... za forum, za sukces Wiaterka, i za sukcesy i wygraną walkę z nerwicą/depresją - wszystkich na tym forum