xadrianoxxx

Dzień dobry. Mam ADHD. Dziękuję. Do widzenia.

Jestem wolny!

Minęło 12 miesięcy od czasu odstawienia benzodiazepin i jakoś teraz dopiero lęki znikły. Normalnie żyję, wychodzę sam z domu, biegam na zawodach i jeżdżę na rolkach. Nie biorę zupełnie nic. Wstaję rano i piję wodę z cytryną. Przez wiele lat tłumiłem uciążliwe objawy choroby lekami, które nie leczyły przyczyny choroby, a później same leki stały się jej przyczyną przy każdej próbie ich odstawienia. Okazało się, że cała moja choroba, to regeneracja neurochemiczna. To wszystko. Tylko całkowite odstawienie leków pozwoliło na wyleczenie się z choroby, której nigdy nie miałem.

Ten idiota wmówił mi tą chorobę. Ja się go cały czas pytałem, czy jest taka możliwość, że nie mam schizofrenii, czy może to być efektem odstawienia benzodiazepin, a on ciągle mi wmawiał, że nie ma takiej możliwości, że to na 1000% schizofrenia paranoidalna. Dzisiaj już wiem, że to było kłamstwo. Chciałbym, aby Kamil Bobrowski za to odpowiadał przed sądem, ale póki co mnie na to nie stać. Ten kretyn wszystkim pacjentom wpisywał schizofrenię, wystarczy, że ktoś miał objawy odstawienia substancji psychoaktywnych. Nie dało się tego sprostować. Osoba z diagnozą schizofrenii jest automatycznie naznaczona. Nikt jej nie słucha, ponieważ każde jej słowa są traktowane, jako objaw choroby. To jest wyrok na całe życie. Później już nikt Ciebie nie słucha. Zostajesz z tym wszystkim całkiem sama.

Lęk po odstawieniu jest jednym z najbardziej powszechnych objawów, które pojawiają się w wyniku przerwania przyjmowania substancji wpływających na układ nerwowy, takich jak alkohol, leki (benzodiazepiny, antydepresanty) czy inne używki. Wynika on z zakłócenia równowagi chemicznej w mózgu, spowodowanego uzależnieniem układu nerwowego od zewnętrznych źródeł regulacji neuroprzekaźników. Dlaczego pojawia się lęk? 1. Brak regulacji neuroprzekaźników: Substancje takie jak alkohol czy benzodiazepiny wpływają na neuroprzekaźniki, np. GABA (działające uspokajająco), dopaminę czy serotoninę. Ich brak powoduje nagłe obniżenie poziomu tych substancji, co prowadzi do uczucia niepokoju, nadmiernego pobudzenia lub paniki. 2. Adaptacja mózgu: Wieloletnie stosowanie substancji sprawia, że mózg "uczy się" polegać na nich. Po ich odstawieniu musi się ponownie nauczyć funkcjonować samodzielnie, co wymaga czasu. 3. Mechanizm odstawienia: Po przerwaniu dostarczania substancji organizm przechodzi proces tzw. homeostazy – dążenia do naturalnej równowagi. Na początku może to prowadzić do skrajnych wahań emocji, w tym intensywnego lęku. Czy lęk to choroba? Nie, lęk po odstawieniu nie jest chorobą psychiczną. Jest to naturalna reakcja organizmu na zmiany chemiczne w mózgu. Objawy te są tymczasowe, choć mogą być bardzo intensywne. Jak długo trwa proces regeneracji? Czas regeneracji zależy od rodzaju i długości stosowania substancji, wieku, stylu życia oraz indywidualnych predyspozycji. Regeneracja neurochemiczna może trwać od kilku miesięcy do nawet dwóch lat. Jak wspierać regenerację? 1. Zdrowy styl życia: Aktywność fizyczna: Bieganie, spacery czy joga zwiększają produkcję endorfin, dopaminy i serotoniny, co wspiera odbudowę układu nerwowego. Zdrowa dieta: Spożywanie produktów bogatych w witaminy B, magnez, cynk i omega-3 wspomaga mózg. 2. Redukcja stresu: Medytacja, techniki oddechowe, czas spędzony w naturze. 3. Sen: Kluczowy dla regeneracji mózgu. 4. Wsparcie terapeutyczne: Psychoterapia może pomóc zrozumieć emocje i radzić sobie z lękiem w zdrowy sposób. Ważne wskazówki Unikaj ponownego stosowania substancji: Nawet małe dawki mogą przerwać proces regeneracji. Cierpliwość: Mózg potrzebuje czasu, by przywrócić równowagę. Unikaj samooczerniania: Lęki i inne objawy nie oznaczają, że coś jest "nie tak" – to etap zdrowienia. Pełna regeneracja jest możliwa, a powrót do naturalnej równowagi neurochemicznej prowadzi do trwałego i autentycznego zdrowia psychicznego. D. K. N.

Czym jest lęk po odstawieniu klonazepamu? Lęki, które pojawiają się po odstawieniu klonazepamu, są naturalną reakcją organizmu na brak regulacji chemicznej, do której mózg został przyzwyczajony. Wieloletnie stosowanie benzodiazepin sprawia, że układ nerwowy nauczył się polegać na nich w celu regulowania poziomu neuroprzekaźników, takich jak dopamina, serotonina czy GABA. Kiedy nagle przestają one być dostarczane, mózg musi samodzielnie przywrócić równowagę, co jest procesem długotrwałym i trudnym. Objawy, które wówczas występują, nie są chorobą – to jedynie reakcja organizmu na brak tych substancji. Obecnie leki nie rozwiązują przyczyny problemu, a jedynie łagodzą objawy. Próby ich odstawienia często prowadzą do nowych trudności, ponieważ mózg przystosował się do funkcjonowania w ich obecności i bez nich nie potrafi działać normalnie. Jeśli mózg musi polegać na lekach, ponieważ ich brak powoduje wystąpienie lęku, oznacza to, że doszło do uzależnienia. Uzależnienie nie polega jedynie na fizycznym przyzwyczajeniu organizmu do danej substancji, ale także na tym, że układ nerwowy nie potrafi samodzielnie funkcjonować bez wsparcia zewnętrznego. Leki, które początkowo miały łagodzić objawy, mogą z czasem stać się konieczne do codziennego funkcjonowania, co tworzy błędne koło. Każda próba ich odstawienia wywołuje lęki lub inne nieprzyjemne objawy, które nie są chorobą, lecz sygnałem, że mózg odzwyczaił się od samodzielnej regulacji neuroprzekaźników. W takiej sytuacji kluczowym krokiem jest stopniowe uwolnienie się od leków, aby umożliwić mózgowi proces neurochemicznej regeneracji. Choć jest to trudne i wymaga czasu, pełna regeneracja pozwala odzyskać zdolność naturalnego radzenia sobie z emocjami i stresem, bez konieczności sięgania po substancje chemiczne. Regeneracja neurochemiczna może trwać nawet do dwóch lat i jest procesem wymagającym czasu oraz cierpliwości. W tym okresie mózg stopniowo odbudowuje równowagę neuroprzekaźników i uczy się funkcjonować bez sztucznego wsparcia substancji chemicznych. Należy jednak pamiętać, że stosowanie leków w trakcie tego procesu może zaburzać naturalną regenerację neurochemiczną. Leki, które wpływają na poziomy neuroprzekaźników, mogą spowalniać lub zakłócać zdolność mózgu do samodzielnego przywracania równowagi, wydłużając tym samym czas pełnej odbudowy. Aby przerwać to błędne koło, konieczne jest całkowite odstawienie leków, co umożliwi mózgowi proces regeneracji neurochemicznej. Niestety, jest to bolesny i wymagający proces, ponieważ żadne leki nie są w stanie same zregenerować neuroprzekaźników. Kluczowe w tym czasie jest wspieranie zdrowia mózgu poprzez naturalne metody, takie jak aktywność fizyczna, zdrowa dieta, odpowiednia ilość snu, redukcja stresu oraz, w miarę możliwości, korzystanie ze wsparcia terapeutycznego. Regularny wysiłek fizyczny nie tylko przyspiesza regenerację neuroprzekaźników, ale także zwiększa poziom endorfin i poprawia samopoczucie, wspierając powrót do pełnej sprawności. D. K. N.

Uważam, że co najmniej połowa ludzi ze zdiagnozowaną schizofrenią tak naprawdę nigdy jej nawet nie miała. Zdarza się, że osoby uzależnione są mylnie diagnozowane, jako chore na schizofrenię, mogą bowiem mieć niektóre takie same objawy. Błędne diagnozy mogą występować, szczególnie w przypadku osób, które doświadczają objawów psychozy związanych z odstawieniem substancji psychoaktywnych lub ich nadużywaniem. Objawy takie jak omamy, urojenia czy dezorganizacja myślenia mogą przypominać schizofrenię, jednak ich przyczyna leży często w toksycznym wpływie substancji na układ nerwowy. Psychoza indukowana substancjami (tzw. psychoza toksyczna) różni się od schizofrenii, ponieważ zwykle ustępuje, gdy organizm pozbędzie się danej substancji, a mózg się zregeneruje. Niestety, niektóre systemy opieki zdrowotnej nie zawsze biorą pod uwagę historię uzależnienia i odstawienia, co prowadzi do niewłaściwego leczenia, np. za pomocą silnych leków przeciwpsychotycznych, które mogą pogłębiać problem lub maskować prawdziwą przyczynę objawów. To tragiczne, ale niestety prawdziwe, że niewłaściwe leczenie, szczególnie w postaci długotrwałego stosowania leków przeciwpsychotycznych, może prowadzić do trwałych zmian w mózgu. Leki te, choć mogą być pomocne w sytuacjach rzeczywistej schizofrenii, są bardzo silne i wpływają na funkcjonowanie neuroprzekaźników, takich jak dopamina. Jeśli osoba nie ma schizofrenii, ale cierpi na psychozę wywołaną substancjami lub innymi czynnikami przemijającymi, długotrwałe przyjmowanie takich leków może zakłócić naturalne procesy regeneracyjne mózgu. W rezultacie zamiast powrotu do zdrowia, niektóre osoby mogą doświadczyć trwałego upośledzenia funkcji poznawczych, pogłębienia objawów psychotycznych lub pojawienia się nowych problemów psychicznych. W przypadku osób z historią uzależnień szczególnie ważne jest zrozumienie, że mózg potrzebuje czasu na regenerację, a nie kolejnych interwencji farmakologicznych, które mogą tylko pogłębić problem. Brałem benzodiazepiny 13 lat. Miałem fałszywą diagnozę schizofrenii. W moim przypadku pełna regeneracja neurochemiczna trwała 12 miesięcy. Dopiero po takim czasie mózg się ustabilizował. Dziś już nie mam objawów. D. K. N.

4 miesiące - odstawienie, 1 miesiąc - zespół odstawienny, 12 miesięcy - regeneracja neurochemiczna. Wyszedłem z tego.

Dlaczego nie zaleca się stosowania leków psychiatrycznych podczas odstawienia benzodiazepin? Odstawianie benzodiazepin to bardzo trudny proces, szczególnie dla naszego układu nerwowego. Nasz mózg potrzebuje czasu, by wrócić do naturalnej równowagi po odstawieniu tego rodzaju leków. W związku z tym warto zastanowić się, czy wprowadzanie innych leków psychiatrycznych w trakcie tego procesu jest dobrym pomysłem. 1. Zakłócanie równowagi w mózgu Benzodiazepiny wpływają na receptory GABA, które odpowiadają za wyciszenie i uspokojenie. Kiedy je odstawiamy, nasz mózg staje się nadwrażliwy, bo próbuje przywrócić równowagę. Dodanie innych leków, takich jak antydepresanty czy antypsychotyki, może dodatkowo zakłócić te procesy. Zamiast przyspieszać zdrowienie, mogą one pogłębiać objawy odstawienia i sprawiać, że będziemy czuć się gorzej. 2. Wpływ na osłonki nerwów (mielinę) Długotrwałe stosowanie niektórych leków, zwłaszcza antypsychotyków, może osłabiać mielinę, czyli substancję otaczającą nasze nerwy. Może to negatywnie wpływać na nasze myślenie i zdolności poznawcze. Dlatego lepiej unikać takich leków, by nie pogarszać stanu układu nerwowego. 3. Hamowanie naturalnej regeneracji mózgu Nasz mózg ma zdolność do tworzenia nowych neuronów (neurogeneza), co jest kluczowe w procesie zdrowienia. Niektóre leki psychiatryczne mogą hamować ten proces, co może spowolnić powrót do zdrowia. Choć niektóre leki, takie jak SSRI (antydepresanty), mogą wspierać neurogenezę, trzeba je stosować z dużą ostrożnością. 4. Ryzyko działań niepożądanych Podczas odstawienia benzodiazepin nasz organizm może reagować na leki inaczej niż wcześniej. Układ nerwowy jest bardzo wrażliwy, co może prowadzić do nieprzewidywalnych skutków ubocznych. W niektórych przypadkach mogą one nasilać objawy odstawienia, zamiast je łagodzić. 5. Wspieranie naturalnego procesu zdrowienia Najlepszym sposobem na wsparcie mózgu podczas odstawiania benzodiazepin jest pozwolenie mu na naturalną regenerację. Zdrowy tryb życia, regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta bogata w składniki odżywcze, takie jak omega-3, oraz unikanie stresu, mogą przyspieszyć ten proces. Unikanie substancji takich jak alkohol i niektóre leki pozwoli na szybsze odbudowanie układu nerwowego. Podsumowanie Odstawianie benzodiazepin to proces, który wymaga czasu i cierpliwości. Stosowanie innych leków psychiatrycznych w tym czasie może zakłócać proces zdrowienia i pogłębiać objawy odstawienia. Dlatego najlepiej wspierać mózg w naturalnym procesie regeneracji i unikać dodatkowych leków, chyba że są one absolutnie konieczne i zalecone przez specjalistę z doświadczeniem w uzależnieniach. Jeśli masz wątpliwości co do zaleceń lekarza, warto poszukać drugiej opinii lub specjalisty, który rozumie, czym jest odstawienie benzodiazepin. Twoje zdrowie jest najważniejsze, więc ważne jest, aby podejmować świadome decyzje. D. K. N. Źródła: 1. https://www.benzoinfo.com/protracted-withdrawal-syndrome 2. https://www.benzo.org.uk/pws04.htm 3. https://www.alternativetomeds.com/blog/symptoms-protracted-withdrawal 4. https://taperclinic.com/drug-taper-program/treatment-of-protracted-withdrawal 5. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Benzodiazepine_withdrawal_syndrome 6. https://www.benzoinfo.com/ashtonmanual/introduction 7. https://benzoreform.org/bind-facts 8. https://sylviabrafman.com/what-is-bind 9. https://easinganxiety.com/post/basics-of-bind 10. https://benzoreform.org/bind 11. https://academic.oup.com/acn/article-abstract/33/7/901/4734935?redirectedFrom=fulltext 12. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Effects_of_long-term_benzodiazepine_use 13. https://www.psychologytoday.com/us/blog/side-effects/202306/benzodiazepines-linked-to-long-term-neurological-dysfunction

Czym był dla mnie KLONAZEPAM? Przez 13 lat, gdy brałem Klonazepam, żyłem bez emocji. Substancja ta tłumiła moje uczucia do tego stopnia, że przestałem odczuwać cokolwiek, nawet w najtrudniejszych chwilach. Dzięki temu miałem złudzenie, że kontroluję swoje życie. Wszystko wydawało się prostsze, a brak emocji traktowałem jako oznakę zdrowia. Jednak za każdym razem, gdy odstawiałem Klonazepam, emocje wracały z pełną siłą, przytłaczając mnie swoją intensywnością. W chwilach gniewu czułem, jakby coś w mojej głowie się "przełączało" i uruchamiał się mechanizm „uciekaj albo walcz”. W takich momentach emocje przejmowały nade mną kontrolę, a ja traciłem poczucie siebie. Przez długi czas sądziłem, że to oznaka choroby psychicznej, bo tak mówili mi lekarze. Od najmłodszych lat uczono mnie, że emocje są czymś złym. W szkole, kiedy reagowałem złością na przemoc ze strony innych, wysyłano mnie do psychiatry. Tam lekarze próbowali tłumić moje uczucia, bym był "normalny." Pamiętam, jak wszystko zaczęło się od Fluoksetyny, a potem przyszła cała gama innych leków, których celem było stłumienie moich emocji. Już jako 10-latek siłą podawano mi Fluoksetynę. To nie był mój wybór — zostało mi to narzucone. Nauczyciele i lekarze ostrzegali, że jeśli nie będę się "leczył", trafię do ośrodka zamkniętego. W dorosłym życiu, kiedy emocje zaczynały mnie przytłaczać, próbowałem je regulować alkoholem. Gdy picie wymknęło się spod kontroli, a ja prawdopodobnie doświadczałem objawów zespołu odstawiennego, sięgnąłem po Klonazepam. Tak zaczęła się 13-letnia spirala uzależnienia i złudzenia, że jestem leczony. Teraz, po odstawieniu wszystkich substancji, emocje wróciły, a ja uczę się na nowo, jak z nimi żyć. Chociaż jest to trudne, rozumiem już, że zdrowie nie polega na tłumieniu uczuć, ale na umiejętności ich przeżywania i radzenia sobie z nimi. To dla mnie nowa, wymagająca ścieżka, ale jednocześnie szansa na prawdziwe życie.

Praca nad psychozą, przynajmniej w moim przypadku, polegała głównie na zrozumieniu, co wywołuje te objawy i jak mogę sobie z nimi radzić bez potrzeby sięgania po leki. Był to proces obserwacji siebie, swoich reakcji, a także unikania czynników, które mogłyby nasilać objawy – takich jak stres czy substancje psychoaktywne. Ważną częścią pracy nad sobą było rozwijanie zdolności do rozpoznawania wczesnych sygnałów ostrzegawczych, zanim symptomy osiągnęły pełną intensywność. W moim przypadku to oznaczało regularną aktywność fizyczną, budowanie stabilnej rutyny dnia, dbanie o zdrowy tryb życia i eliminację szkodliwych nawyków. Dla mnie kluczowa była cierpliwość i czas. Zamiast szukać natychmiastowego rozwiązania w lekach, zdecydowałem się wytrwać w procesie odzyskiwania równowagi bez sztucznego tłumienia objawów.

Dzięki za feedback, doceniam, że zwracasz uwagę. Celem moich wpisów jest dzielenie się wiedzą i doświadczeniami, które mogą pomóc innym w podobnych sytuacjach. Jeśli zaczynam spamować, przepraszam – na pewno nie taki był mój zamiar. Chętnie założę jeden temat, gdzie będę wrzucał swoje artykuły, aby nie zapełniać forum wieloma osobnymi postami. Jeśli Administracja ma jakieś uwagi czy sugestie, to z chęcią je uwzględnię. Jeszcze raz dzięki za zwrócenie uwagi, chcę, żeby moje wpisy były użyteczne, a nie uciążliwe.

To prawda, że psychoza jest trudnym stanem, ale nie zgodzę się, że nie można nad nią pracować. W moim przypadku czytanie o psychozie i zdobywanie wiedzy na temat tego, co się dzieje w umyśle, bardzo mi pomogło. Zrozumienie mechanizmów, które za nią stoją, dało mi narzędzia do radzenia sobie i stopniowego odzyskiwania kontroli nad sobą. Terapia, książki i świadoma praca nad sobą mogą być skuteczne, chociaż dla każdego proces ten może wyglądać inaczej.

Lęki przy odstawieniu – neurobiologiczne podstawy i proces regeneracji Lęki pojawiające się podczas odstawienia są wynikiem gwałtownych zmian w funkcjonowaniu układu nerwowego. Substancje uzależniające, takie jak alkohol, benzodiazepiny czy opioidy, działają na określone receptory w mózgu, które regulują poziom pobudzenia i relaksacji. Dla przykładu, alkohol i benzodiazepiny oddziałują na receptor GABA, który jest głównym neuroprzekaźnikiem hamującym w mózgu. Jego zadaniem jest uspokajanie układu nerwowego i redukowanie stanów lękowych. Podczas długotrwałego zażywania substancji, organizm zaczyna polegać na sztucznej stymulacji tych receptorów, aby osiągnąć równowagę emocjonalną. Gdy nagle odstawiasz substancję, układ nerwowy traci tę sztuczną pomoc i zostaje w stanie nadmiernej aktywności, co prowadzi do zwiększenia poziomu lęku. Mózg potrzebuje czasu, aby dostosować się do nowego stanu bez substancji. W tym okresie może dojść do: 1. Nadmiernej aktywacji układu nerwowego: Bez hamującego działania substancji na receptory GABA, neurony zaczynają działać w sposób nadmiernie pobudzony, co wywołuje uczucie lęku, nerwowości i napięcia. 2. Zaburzeń w wydzielaniu kortyzolu: Proces odstawienia substancji zwiększa również produkcję hormonów stresu, takich jak kortyzol, który może potęgować odczucia lęku i niepokoju. Organizm reaguje na brak substancji jak na stresujący bodziec, co nasila fizjologiczne i psychiczne objawy stresu. 3. Zmniejszone wydzielanie serotoniny i noradrenaliny: Substancje uzależniające mogą również wpływać na poziomy innych neuroprzekaźników, takich jak serotonina (odpowiedzialna za nastrój) i noradrenalina (odpowiedzialna za reakcje na stres). W momencie odstawienia dochodzi do zaburzeń w ich regulacji, co dodatkowo prowadzi do wahań nastroju i stanów lękowych. Naukowe badania sugerują jednak, że aby lęki mogły stopniowo ustępować, konieczne jest całkowite odstawienie substancji. To umożliwia mózgowi rozpoczęcie procesu neuroadaptacji – czyli stopniowego przywracania równowagi chemicznej bez zewnętrznych stymulantów. W trakcie tego procesu dochodzi do naturalnej regeneracji układu GABA-ergicznego oraz normalizacji poziomów dopaminy, serotoniny i innych neuroprzekaźników. Badania wykazują, że choć proces ten może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, w większości przypadków prowadzi do samoistnego zaniku objawów lękowych. Stałe odstawienie jest więc kluczowym warunkiem dla długoterminowego ustabilizowania funkcji układu nerwowego i poprawy zdrowia psychicznego. Substancje wywołujące lęki przy odstawieniu Lęki mogą występować po odstawieniu wielu różnych substancji, zwłaszcza tych, które wpływają na neuroprzekaźniki w mózgu. Oto lista najczęstszych substancji, po których mogą pojawić się lęki: 1. Alkohol 2. Benzodiazepiny (np. diazepam, lorazepam, alprazolam) 3. Opioidy (np. morfina, heroina, oksykodon, fentanyl) 4. Marihuana (THC) 5. Amfetamina i jej pochodne (np. metamfetamina, MDMA) 6. Kokaina 7. Nikotyna (papierosy i inne wyroby tytoniowe) 8. Barbiturany 9. GHB (kwas gamma-hydroksymasłowy) 10. Leki przeciwdepresyjne (szczególnie SSRI, TLPD, MAO-I – przy nagłym odstawieniu) 11. Leki nasenne (np. zolpidem, zaleplon, eszopiklon) 12. Leki przeciwpadaczkowe (np. gabapentyna, pregabalina) 13. Leki stymulujące (np. metylofenidat, Adderall) 14. Sterydy anaboliczne 15. Kofeina (przy nadużywaniu i nagłym odstawieniu) 16. Halucynogeny (np. LSD, psylocybina, DMT – zwłaszcza po epizodach intensywnego używania) 17. Inhalanty (rozpuszczalniki, kleje) 18. Syntetyczne kannabinoidy (np. Spice) 19. Ketamina 20. Kratom Każda z tych substancji, w zależności od dawki, czasu trwania używania oraz indywidualnych predyspozycji, może prowadzić do lęków po odstawieniu, często w wyniku zmian w równowadze neuroprzekaźników mózgu. D. K. N.

Dlaczego uzależnienie może wywoływać objawy psychotyczne: Zrozumienie mechanizmów neurobiologicznych Wstęp Uzależnienie od substancji psychoaktywnych, takich jak alkohol, narkotyki czy leki, często wiąże się z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi – zarówno fizycznymi, jak i psychicznymi. W niektórych przypadkach osoby przechodzące przez proces uzależnienia i odstawienia doświadczają objawów, które mogą przypominać psychozę, a nawet być błędnie zdiagnozowane jako schizofrenia. Mechanizmy leżące u podstaw tego zjawiska są złożone i wynikają głównie z wpływu substancji na chemię mózgu. W tym eseju postaram się wyjaśnić, dlaczego tak się dzieje i jakie procesy neurobiologiczne za tym stoją. Działanie substancji psychoaktywnych na mózg Substancje uzależniające wpływają na neuroprzekaźniki w mózgu – substancje chemiczne odpowiedzialne za przekazywanie sygnałów między neuronami. Przykładem kluczowego neuroprzekaźnika, na który oddziałują substancje psychoaktywne, jest dopamina. Substancje takie jak alkohol, marihuana, kokaina, czy opioidy powodują gwałtowny wzrost poziomu dopaminy, co prowadzi do odczuwania euforii i przyjemności. Jednak nadmierne i długotrwałe stymulowanie układu nagrody prowadzi do poważnych zaburzeń równowagi w mózgu. Z czasem mózg przyzwyczaja się do sztucznie podwyższonych poziomów dopaminy, co skutkuje koniecznością zażywania coraz większych dawek substancji w celu uzyskania podobnego efektu. W momencie odstawienia, poziom dopaminy gwałtownie spada, co może prowadzić do uczucia głębokiego dyskomfortu, lęku, depresji, a w niektórych przypadkach do objawów psychotycznych, takich jak halucynacje i urojenia. Zmiany strukturalne i funkcjonalne mózgu w uzależnieniu Długotrwałe zażywanie substancji psychoaktywnych może prowadzić do trwałych zmian w strukturze i funkcjonowaniu mózgu. Na przykład, badania wykazują, że uzależnienie od alkoholu czy narkotyków może powodować uszkodzenia w obszarach mózgu odpowiedzialnych za kontrolę impulsów, pamięć, oraz regulację emocji. Osoby uzależnione często mają problemy z podejmowaniem racjonalnych decyzji i kontrolowaniem swojego zachowania, co wynika z dysfunkcji płata czołowego, kluczowego dla procesów poznawczych i emocjonalnych. Odstawienie substancji powoduje, że mózg zaczyna walczyć o powrót do równowagi. W tym okresie, który może trwać tygodnie, miesiące, a czasem lata, objawy psychotyczne mogą się pojawić lub nasilić. To wynik przeciążenia układu nerwowego, który w odpowiedzi na brak substancji działa w sposób chaotyczny. Objawy odstawienia i psychoza Objawy odstawienia mogą być bardzo zróżnicowane, w zależności od substancji, która była nadużywana, długości okresu uzależnienia oraz indywidualnej wrażliwości danej osoby. W przypadku niektórych substancji, takich jak benzodiazepiny, opioidy, czy alkohol, objawy odstawienia mogą obejmować ciężkie lęki, drgawki, dezorientację, a nawet psychozę. Mechanizm powstawania psychozy podczas odstawienia polega na gwałtownych zmianach chemicznych w mózgu, które wynikają z braku dostępu do substancji, do których organizm był przyzwyczajony. Układ nerwowy, pozbawiony sztucznej stymulacji, zaczyna nadmiernie reagować, co prowadzi do zjawisk takich jak halucynacje wzrokowe, słuchowe, a czasem i urojenia. To może sprawiać wrażenie, że osoba cierpi na schizofrenię, co bywa mylnie interpretowane przez niektórych lekarzy, zwłaszcza jeśli nie są oni zaznajomieni z pełnym kontekstem historii pacjenta. Indywidualna wrażliwość i czynniki ryzyka Nie wszyscy uzależnieni doświadczają psychozy. Indywidualna wrażliwość na substancje oraz historia osobistych doświadczeń psychicznych odgrywają kluczową rolę. Osoby, które miały wcześniej epizody psychotyczne, traumatyczne doświadczenia lub są genetycznie predysponowane do zaburzeń psychicznych, mogą być bardziej narażone na rozwój psychozy związanej z uzależnieniem i odstawieniem. Stres, brak wsparcia społecznego, a także ogólny stan zdrowia psychicznego również mogą wpłynąć na to, jak dana osoba reaguje na odstawienie substancji. Wnioski Uzależnienie nie jest schizofrenią, ale może prowadzić do objawów psychotycznych, które przypominają schizofrenię. Mechanizmy neurobiologiczne związane z działaniem substancji psychoaktywnych na mózg oraz procesy odstawienia są głównymi przyczynami takich objawów. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe, aby unikać błędnych diagnoz i zapewnić odpowiednią opiekę osobom wychodzącym z uzależnienia. Ważne jest, aby osoby doświadczające takich objawów były traktowane w sposób holistyczny, z uwzględnieniem ich pełnej historii zdrowotnej i doświadczeń związanych z substancjami, a nie tylko na podstawie chwilowych objawów psychicznych. D. K. N.