Melodiaa

Niestety niektórzy sami sobie wystawiają świadectwo bo nie potrafią odpuścić. A szkoda ale każdy robi to co uważa za słuszne.

Też o tym rozmawiaj z lekarzem. Przez wiele lat się borykałam i brakowało mi dawnej siebie. Częściowo się udało ale nigdy do końca nie wrócę do siebie. Niestety choroba i doświadczenia jakby zabiły część mnie. Jednak można prowadzić satysfakcjonujące życie. To moje doświadczenia i nie musi byc u Ciebie tak.

Johnem który ma własna historie. Piękne podejście A wiesz co mówi moja terapeutka John? Aspergerowcy to bardzo inteligentni ludzie Wybierz się do lekarza i opowiesz jak się czujesz. Dobór leków to często metoda prób i błędów. Mnie esci akurat ładnie oczyścił głowę z natretnych myśli ale też nie czułam nic....

Z humorem

Moja droga...jak wróci to kawa i ciasto będzie. Zmiękczymy go bo w końcu mamy przewagę liczebna a z kobietami to żaden facet sobie nie poradzi jak się zawezmą Zaraz wyślę alert do wszystkich na forum o imprezie Wprawę już mam bo obcykalam nowe narzędzia dla moderacji

Witaj Miło Cię widzieć ponownie Cieszę się, że dobrze wspominasz ludzi których poznałaś tutaj. Czasem ludzie stąd pozostają w naszym życiu pomimo że już nie uczestniczy się w życiu forum. U mnie tak jest i to jest wspaniałe, że zawsze możesz powiedzieć komuś, że masz paskudny czas.

Hehe i jak nam idzie? Forum nie padło ani nie zostało przejęte przez obce siły jeszcze Miło że wpadłeś bo my już tęsknimy. Wypoczywaj dalej z rodziną...

Dalej czuję złość...

Czuję złość...

Ktoś planuje?

Obolała ale zadowolona.

Opel

Trzeba potrafić doceniać każdą drobnostkę. Zycie staje się pozytywniejsze i łatwiejsze. Mam nadzieję, że odnajdziesz swoją drogę w życiu a kawka popołudniowa bardzo chętnie Dziękować O jakie wspomnienie...toz maluch to historia i wspomnienia fajnych czasow, zapewne

@zburzony nie tolerujemy samoleczenia. Twoje wypowiedzi jako lekomana- jak piszesz- będę starannie obserwować.

Witajcie Wiosna w pełni...u mnie pozytywniej niż przez ostatnie kilka miesięcy. W końcu czuje że znów życie mnie interesuje bo ogarniam świat wokół siebie. Kupuje firany, maluję parapety i rurki od kaloryfera, sprzątam i mam ochoty dopieścić mieszkanie. Kwiaty kupuje i w ogóle dużo zieleni u mnie bo to kolor nadziei. Uwielbiam szmatki typu firany i zasłony, poduszki, bieżniki Bawię się wystrojem... Mam jeszcze mało sił po operacji ale powoli dochodzę do siebie. A co u was moi Kochani?

Gratulacje.

Leki pomagają ale to terapia właśnie pomaga przepracować w sobie pewne rzeczy.

Nie...tu nie chodzi o usprawiedliwianie. Jest to raczej zakwifikowane jako zespół uzależnień. Po prostu stwierdzenie faktu. Na osadzanie nie ma tam miejsca... To tylko jej decyzja i nie powinna być nikogo innego.

Alkoholizm i nikotynizm z tego co się orientuję to istnieje w międzynarodowej klasyfikacji ICD-10 chorób i zaburzeń zdrowotnych.

Alkoholizm społecznie jest różnie postrzegany i rzeczywiście trudno czasem zrozumieć. Jednak czy jest wyborem to sprawa dyskusyjna. Z pewnością z uzależnienia można wyjść ale czasami brakuje woli, siły charakteru, chęci zmiany życia... Tutaj trzeba ogromnej motywacji, pomocy z zewnątrz. Mając do wyboru chlanie a rodzinę wybór wydaje się oczywisty...dla mnie też. Jednak alkoholicy są różni i nie wszyscy zasługują na potępienie. Niektórzy potrafią odzyskać życie i wszystko co stracili przez picie...

Bardzo dobra decyzja kontakt z psychoterapeutka. Czasem choroba nas przygniata i niestety pojawiają się w głowie kiepskie rozwiązania. Z pewnością one nic nie załatwia a korzyści wydają się pozorne.

Na moje oko rozważana moralne względem ojca powinnaś załatwić sama w sobie. Słuchaj głosu w sobie...rozwazaj i zdecyduj czy chcesz mu cokolwiek pomoc. Najpierw myśl o sobie jak to na Ciebie wpłynie...

Aaa to może terapia bo leki to na krotka metę. Umiejętne stawianie granic, asertywnosc... Nie duszenie negatywnych emocji.

Zaburzenia, depresyjne nerwicowe?

Psychiatra raczej nie stwierdził schizofrenii patrząc po lekach. Dużo ludzi podejrzewa ta chorobę bezpodstawnie i doszukuje się symptomów. Ataku choroby na pewno nie byłbyś świadomy i najprawdopodobniej wylądował w szpitalu. Nie widać u Ciebie urojonych treści a raczej lękowe podejście. Nie wiem jak długo bierzesz leki ale one mają czas na rozkręcenie się. Oczywiście regularnie uczęszczaj do lekarza i informuj o wszystkich spostrzeżeniach.