Illi

Nie. Masz prawo jazdy?

Anoda

Kosmos

Handel

Smerf

Autem, zwłaszcza jak jestem kierowcą. Lubisz mieć kontrolę nasz wszystkim?

krzyż

Tak. Miewasz bóle somatyczne?

tak. Uważasz, że żadna praca nie hańbi ?

Nie Masz swoje mieszkanie/dom?

tak. Masz karabińczyk?

bryczka Siekaczy czy kły?

Gady. Światło ciepłe czy zimne?

misterium

nicość

forum

Ostatnio zdałam sobie sprawę, że dalej nie umiem postawić czasami granicy. Zwłaszcza w kontaktach damsko-męskich w momencie, gdy w grę wchodzi jakikolwiek dotyk. Moja pewność siebie znika, znowu czuję się jak mała dziewczynka, która zamyka oczy i prosi w myślach, żeby to się skończyło. Dlaczego nadal nie umiem powiedzieć "nie"? Dlaczego coś, co z pozoru jest tak łatwe, w tym temacie jest dla mnie rzeką, której nie umiem przeskoczyć? Jak sobie pomóc w tym temacie?

No nie wiem.. Nie zastanawiałeś się nigdy nad tym? Przeproszenie to takie przyznanie się do winy, na dodatek poniekąd publiczne. Dużo osób ma problem ze szczerym wymówieniem tego słowa. Czytałam, że osoby z usposobieniem narcystycznym mają duży problem z przepraszaniem- nieprzepraszanie i nie przyznawanie się do winy daje duże poczucie pewności siebie.

Większość ludzi odczuwa emocje. W zależności od sytuacji są one róże, jednak dwie osoby w tym samym zdarzeniu mogą czuć kompletnie co innego. Dlaczego czasami pojawiają się dwie skrajne odczucia przy tej samej sytuacji? Co ma na to wpływ? Nasz bagaż doświadczeń? Czy mam prawo czuć złość, nawet jeśli wiem że jest to nieadekwatne? Czy mogę czuć zażenowanie, jeśli wszyscy w koło czują coś innego? Zdaję sobie sprawę, że moje reakcje są często przesadzone i niedobrane do zdarzenia, przez co często czuję wstyd. Czy mam prawo odczuwać wszystko po swojemu?

tak lubisz chodzić po parku?

nie. Gestykulujesz rękoma podczas tłumaczenia czegoś?

tak. Masz szlafrok?

tak. Masz miejscem, które chcesz odwiedzić w najbliższym czasie?

boks. Łyska zwyczajna czy Krzyżówka ? (ptaki)

boże narodzenie. rodzina czy przyjaciele?